Άκουγα "Κατσουράνης" και νόμισα είναι παράγοντας που κάθεται στον πάγκο, όπως πχ ο Φύσσας παλαιότερα. Τελικά κατάλαβα ότι είναι "ποδοσφαιριστής" και ακόμα αγωνίζεται![]()
Ε αντε και γαμησου παλιομαλακα ε παλιομαλακα, κοπροσκυλο
Sent from my iPad using Tapatalk
Για το ονομα σου,την ιστορια...για την αγαπη μου την μεγαλη, γι'αυτο που δε θα καταλαβουνε οι αλλοι, για τα θρανια μου τα γραμμενα,για τα ειστηρια που κρατησα κομμενα...
Άκουγα "Κατσουράνης" και νόμισα είναι παράγοντας που κάθεται στον πάγκο, όπως πχ ο Φύσσας παλαιότερα. Τελικά κατάλαβα ότι είναι "ποδοσφαιριστής" και ακόμα αγωνίζεται![]()
«Λέγεις πασά μου να σε προσκυνήσω. Κι εγώ ρώτησα τον πούτζον μου και μου είπε να μη σε προσκυνήσω»...
Γεώργιος Καραϊσκάκης προς τον Μαχμούτ πασά, 1823
απο τα μεγαλυτερα ξεφτιλικια στην ιστορια του ποδοσφαιρου αυτο που κανει η εθνικη αν ειναι δυνατον.Ουτε επιτηδες να το κανανε....τελευταια θεση ρε ντροπη σας.
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
- λάζαρος-κλάους ανύπαρκτοι, -2 παίκτες όσο ήταν μέσα
- κονέ αρνητικός όπως πάντα, απορώ πάντοτε με την εμμονή στο πρόσωπό του
- φετφατζίδης ο κορυφαίος αλλά όπως έχω πει παλιότερα είναι παίκτης αλλαγής και όχι βασικός. πρέπει να μπαίνει μισή ώρα στο τέλος κάθε ματς όταν είναι κουρασμένοι οι αντίπαλοι
- σταφυλίδης ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑ
- ο κατσουράνης δε φταίει σε τίποτα για την ισοπαλία
- δεν πάω μία τον μαρκαριάν εννοείται αλλά θα αρχίσω να τον χρεώνω από το επόμενο παιχνίδι, όχι από το σημερινό
- ο μήτρογλου όσο χάλιας κι αν είναι (που είναι σε βαθμό κακουργήματος) δεν έχει αντίπαλο έλληνα στη θέση του
- φυσικά ο στόχος είναι μόνο η τρίτη θέση μπας και παίξουμε κάνα μπαράζ
- όλος ο πάγκος της "ολυμπιακοκρατούμενης" εθνικής/επο ήταν γεμάτος παο-αεκ
- αυτή την ουγγαρία 1 χρόνο πριν θα την είχαμε ξεκωλιάσει
Χαρά (Φράνκο) στο κουράγιο σας που καθίσατε και είδατε τον περιοδεύοντα θίασο του πένγκουιν και του κατσουροκαραγκούνη...
There is a Dude in town
Μεγάλη θλίψη νιώθω για μια ομάδα-μοντέλο που έγινε μπουρδέλο μέσα σε λίγους μήνες... Τεράστια η ευθύνη του γελοίου του Σαρρή που άφησε τον Σάντος να φύγει και στο καπάκι πήρε έναν αρλεκίνο για προπονητή... Ο Ρανιέρης μόνο για την αποζημίωση ήρθε, αυτά το έμπειρο μάτι του καλού παράγοντα τα βλέπει αμέσως. Μέχρι κι ο Κομπόταρος θα το καταλάβαινε...
Ρεντίκολο το 1 γκολ σε 5 αγώνες, ρεντίκολο οι 0 νίκες, ρεντίκολο η δημοσιο-υπαλληλική νοοτροπία των περισσοτέρων...
Ο Μαρκαριάν θεωρώ πως είναι καλή επιλογή, αλλά τώρα είναι αργά. Έρχεται αποκλεισμός-ρόμπα και δύσκολες κληρώσεις για πάντα! That's it! Τέλος.-
![]()
...ΘΡΥΛΕ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ...
Οταν το οικοδομημα σου στηριζεται σε 4 συνεχομενες διοργανωσεις στην μαζικη αμυνα και στο...φαρδος καποια στιγμη
δεν θα μπορεσεις να το "γυρισεις".
Σε συνδυασμο με την χειροτερη γενια Ελληνων μεσοεπιθετικων και κλασσικων φορ στην ιστορια του ελληνικου ποδοσφαιρου,το
εγχειρημα να φτασεις ψηλα ακομα και σε εναν τετοιο ομιλο ειναι απειροελαχιστες.
Το εχω πει και θα το ξαναπω,δεν θες ουτε Ρανιερι,ουτε Μαρκαριαν ουτε...Μουρινιο για να παιξεις κανονικο ποδοσφαιρο κοντρα
σε τετοιες ομαδες.
Ορεξη χρειαζεσαι που προφανως δεν την εχεις
Tεό, αυτό που γίνεται με την εθνική φέτος δεν έχει προηγούμενο. Εντάξει, λογικό ήταν το "ξεφούσκωμα" μετά τις συνεχόμενες επιτυχίες. Αλλά ρε φίλε, να είμαστε στη βαθμολογία του ομίλου πίσω και από τα Νησιά Φερόε, ε, δεν υπάρχει. Μιλάμε για την απόλυτη ξεφτίλα που ούτε στις χειρότερες στιγμές της ιστορίας μας δεν έχουμε ζήσει.
«Λέγεις πασά μου να σε προσκυνήσω. Κι εγώ ρώτησα τον πούτζον μου και μου είπε να μη σε προσκυνήσω»...
Γεώργιος Καραϊσκάκης προς τον Μαχμούτ πασά, 1823
ταγαρια
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
Θεωρω μεγαλυτερη ξεφτιλα να πηγαινεις στο Μουντιαλ του 2010 και να σου κανουν χαβαλε στον ομιλο σου,ενω ξεκαθαρα το μεγαλυτερο εθνικο ναυαγιο ηταν ο
αποκλεισμος απο το ποδοσφαιρικο χωριο που λεγεται Κοστα Ρικα.
Το φετινο ειναι ενα μειγμα κακοδιαχειρισης και ΠΟΛΥ κακων παιχτων,πραγμα πρωτοφανες να συμβαινει ταυτοχρονα στην Εθνικη.
Παιχτες αμφιβολου αξιας χωρις προσωπικοτητα,που μαλωνουν μεταξυ τους γιατι δεν πασαρει ο ενας στον αλλων,χωρις τακτικη και χωρις ψυχη
πανε να αποδειξουνε οτι ειναι συνεχιστες ΜΕΓΑΛΩΝ Ελληνων διεθνων μονο και μονο επειδη φορανε το ιδιο...νουμερο στην φανελα.
Δεν μπορω να διανοηθω πως η Εθνικη στηριζεται σε ατομα οπως ο ...Κονε,ο...Χριστομπαινοβγαινωπουλοπουλος,ο Καρναβαλοκλαους των 1γκολ ανα 30 τελικες
και του "μιστερ Εθνικος διαπλεκομενος" Κωστα Κατσουρανη. Τι σχεση εχουν αυτοι με αυτα που εχουν προσφερει ο Καραγκουνης,ο Δελλας,ο Λυμπεροπουλος,
ο Ζαγορακης ή ο Στελιος? Και δεν μιλαω για ποδοσφαιρικη ποιοτητα μοναχα,αλλα και για ΠΡΟΣΦΟΡΑ. Για σκυλιασμα για την φανελα,σε βαθμο που τους λεγαμε
γραφικους.
Δεν ειχα ποτε σε υποληψη τον Μαρκαριαν,αλλα με τις κλησεις του στην Εθνικη συγκεκριμενων ατομων,ζηταει να "φαγωθει" μονος του. Ηρθε τουλαχιστον ανενημερωτος
για την κατασταση.
The Dude (30-03-15)
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
Τόσα χρόνια η πατρίδα και η κοινωνία νοσούν βαρύτατα. Λογικά θα ερχόταν και η ώρα του αθλητισμού και στην περίπτωσή μας του ποδοσφαίρου.
*το τελευταίο που με ενδιαφερει, όταν βλέπω τι δράματα παίζονται γύρω μας, είναι το ποδόσφαιρο...
SOLID (31-03-15)
Χαλαρά, αγάπες μου - χαλαρά...
Όλο το 90λεπτο είδα και δεν έπαθα και τίποτα.
"Μπάτμαν και μαλακίες..."
Εγώ είμαι το "μικρό επαρχιωτόπουλο" και κατ' άλλους, ο
"λάγνος, ημεδαπός λογιστής".
voskos_7 (31-03-15)
Είπαμε "τίποτα"...
![]()
"Μπάτμαν και μαλακίες..."
Εγώ είμαι το "μικρό επαρχιωτόπουλο" και κατ' άλλους, ο
"λάγνος, ημεδαπός λογιστής".
Δεν υπαρχουν καλοι Ελληνες ποδοσφαιριστες πλεον, περαν των αμυντικων.
Δε φταιει κανεις Μαρκαριαν επειδη δεν ξερουν μπαλα οι παικτες.Ουτε θεμα ψυχης ειναι ουτε συναισθηματων. Απλα ειναι περιορισμενων δυνατοτητων οι ποδοσφαιριστες(ο θεος να τους κανει) .
Φυσικά και δεν φταίει ο Μαρκαριάν επειδή ακόμα και παίκτες που αγωνίζονται εκτός των συνόρων, όπως όλη η μεσοεπιθετική γραμμή εχθές, είναι απόφοιτοι, εσώκλειστοι του ΠΙΚΠΑ.
"Μπάτμαν και μαλακίες..."
Εγώ είμαι το "μικρό επαρχιωτόπουλο" και κατ' άλλους, ο
"λάγνος, ημεδαπός λογιστής".
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
Το έχω αναφέρει και άλλες φορές αλλά είναι πολύ σημαντικό να το διαβάσουν όλοι
η πραγματικότητα και η δεύτερη "πραγματικότητα"
οι "αδικημένοι", τα "ανεξήγητα", οι πραγματικοί χούλιγκαν του αθλητισμού, γιατί ο Ρεχάγκελ είναι μεγάλος και έφαγε τέτοιο πόλεμο, και πως λειτουργούν τα πράγματα με το αζημίωτο
-----------------------------------------------------------------------------------
Του Θέμη Καίσαρη
Ο μύθος: Ο Ζήκος αδικήθηκε το 2004
Υπενθύμιση χρειάζονται μόνο όσοι ήταν μικροί τότε, αλλά ας την κάνουμε. Καλοκαίρι 2004 και η Εθνικής Ελλάδος ετοιμάζεται για τη δεύτερη συμμετοχή της σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, την πρώτη παρουσία σε μεγάλο τουρνουά δέκα χρόνια μετά απ’αυτήν στο Μουντιάλ της Αμερικής το 1994.
Την ίδια χρονιά, ο Άκης Ζήκος πραγματοποιεί μια εκπληκτική, ονειρική σεζόν στην καριέρα του. Βασικός στέλεχος της Μονακό, με τον Ντιντιέ Ντεσάμπ στον πάγκο, φτάνει ως τον τελικό του Champions League, τον οποίο χάνει απ’την Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο.
Έρχεται η στιγμή τον κλήσεων και ο Ζήκος δεν βρίσκεται στους ποδοσφαιριστές που επιλέγει ο Ρεχάγκελ να πάνε στα γήπεδα της Πορτογαλίας, όπως δεν βρισκόταν και στους αγώνες που μας έδωσαν την πρόκριση. Στο μυαλό μεγάλης μερίδας κόσμου και Τύπου ήταν κατάφωρα άδικο προς το πρόσωπο του Ζήκου το γεγονός πως δεν πήγε στην Πορτογαλία. Η ανεπανάληπτη επιτυχία της όχι μόνο καλής πορείας, αλλά και κατάκτησης του τροπαίου, δεν αλλάζει την αίσθηση αυτή, ειδικά απ’τη στιγμή που ο Ζήκος δεν καλείται ούτε στους αγώνες μετά το τουρνουά της Πορτογαλίας.
Η δημιουργία του μύθου: Ερωτήσεις και δηλώσεις
Το 2007 ο Άκης Ζήκος δίνει συνέντευξη στο περιοδικό Active και τον ρωτούν “εάν συναντούσες τον Ρεχάγκελ ποτέ στον δρόμο, θα τον ρωτούσες, έτσι απλώς για να σου λυθεί η απορία;” Ο Ζήκος απαντά: “Ναι, θέλω να τον ρωτήσω και θέλω να μου απαντήσει. Εγώ περίμενα κάποια στιγμή να απαντήσει, αλλά δεν το έκανε ποτέ, ίσως να μην έχει να πει και αυτός κάτι. Το να βγει όμως και να πει ακόμα και σήμερα ότι δεν μου κάνει ο Ζήκος ως ποδοσφαιριστής εμένα θα με ικανοποιούσε και θα μου έλυνε τελικά και την απορία”.
Κάποια άλλη στιγμή ο Ζήκος λέει τα εξής: “Στενοχωριέμαι γιατί πιστεύω πως όχι μόνο θα βοηθούσα, αλλά και επειδή πιστεύω πως είχα θέση σε αυτή την ομάδα. Δεν μπορεί να παίζω στο γαλλικό πρωτάθλημα και να μην έχω κληθεί σε ένα φιλικό. Δεν μπορεί να μη με καλεί ο Ρεχάγκελ σε ένα παιχνίδι για να με δει. Εδώ αναπληρωματικοί της Μονακό και πηγαίνουν και παίζουν στις εθνικές της χώρας τους. Και το θέμα είναι ότι από την αρχή που ήρθε ο Ρεχάγκελ εγώ ήμουν στην εθνική ομάδα. Από τη στιγμή όμως που πήγα στη Μονακό σταμάτησα να καλούμαι στην Εθνική”.
Επίσης, το 2006 ο Ζήκος δηλώνει: “Θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους που με σέβονται ως ποδοσφαιριστή και ως άνθρωπο. Αυτό δεν συμβαίνει με τον κ. Ρεχάγκελ. Γι αυτό όσο είναι στην εθνική δεν θέλω να ξαναπαίξω σε αυτή”.
Η αίσθηση της κατάφωρης και αδικαιολόγητης αδικίας προς το πρόσωπο του Ζήκου φτάνει μέχρι και τα πρόσφατα χρόνια. Το 2012 ο Διονύσης Χιώτης θεωρεί εαυτόν αδικημένο που δεν καλείται στην Εθνική του Σάντος και δηλώνει: “Η περίπτωση του Άκη ήταν χειρότερη από τη δική μου. Είναι ο μοναδικός Έλληνας ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Εδώ λοιπόν δεν κλήθηκε εκείνος που έπαιξε τελικό, θα κληθώ εγώ που έφτασα μέχρι τους οκτώ;”
Πρώτο στοιχείο: Λάθος το "δεν τον καλούσε"
Το πρώτο στοιχείο είναι πως είναι η λανθασμένη αίσθηση πως ο Ζήκος δεν έπαιξε ποτέ με τον Ρεχάγκελ, πως δηλαδή ο Γερμανός δεν τον κάλεσε ποτέ. Λανθασμένη πολύ απλά γιατί δεν έγινε έτσι. Ο Ζήκος ήταν στην αποστολή της Εθνικής όταν ο Ρεχάγκελ έκανε το ντεμπούτο του στον πάγκο της στον εκτός έδρας αγώνα με τη Φινλανδία το Σεπτέμβριο του 2001. Μάλιστα, είχε μπει ως αλλαγή στο ματς στο ημίχρονο, στη θέση του Άγγελου Μπασινά.
Ο Ζήκος ήταν στις κλήσεις και στα πρώτα φιλικά του Ρεχάγκελ το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, απέναντι σε Εσθονία και Κύπρο. Και αυτές ήταν και οι τελευταίες φορές που φόρεσε το εθνόσημο, αφού δεν κλήθηκε ποτέ έκτοτε. Και το γιατί παραμένει αναπάντητο και ανεξήγητο μέχρι και σήμερα, σωστά;
Δεύτερο στοιχείο: επεισόδιο στον πάγκο
Λάθος. Λάθος γιατί τότε έκλεισε η πόρτα της Εθνικής για τον Ζήκο και δεν έκλεισε ούτε αναίτια ούτε εξαιτίας κάποιου μυστικού γεγονότος. Δεύτερο φιλικό της Εθνικής με τον Ρεχάγκελ, κόντρα στην Κύπρο στο γήπεδο της Καισαριανής. Ο Ρεχάγκελ έχει κάνει τέσσερις αλλαγές και στο 85’ ζητάει απ’τον Ζήκο να μπει κι αυτός. Ο ποδοσφαιριστής αρνείται, επικαλείται το γεγονός πως ο αγώνας τελειώνει σε λίγο και οι δυο τους έχουν επεισόδιο στον πάγκο, πριν τελικά ο Ζήκος μπει ως αλλαγή και φορέσει το εθνόσημο για τελευταία φορά.
Γνωστό, αλλά ξεχάστηκε
Το συμβάν δεν είναι μυστικό. Γράφεται στις εφημερίδες, στα ψιλά. Όμως, δεν παίρνει έκταση και για κάποιο λόγο ξεχνιέται. Έρχεται η χρονιά του 2004, ακολουθούν τα επόμενα χρόνια και ο Τύπος αναρωτιέται “γιατί δεν καλείται ο Ζήκος” λες και το συμβάν στην Καισαριανή δεν συνέβη ποτέ, έχει διαγραφεί απ’τη μνήμη όλων.
Ούτε ο ίδιος ο Ζήκος αναφέρεται σ’αυτό, αφού σε κάθε συνέντευξη βάλει κατά του Ρεχάγκελ. Αναρωτιέται γιατί δεν τον καλεί σε ένα φιλικό να τον δει και μάλιστα έξι χρόνια αργότερα από εκείνο το ματς στην Καισαριανή λέει πως αν τον συναντούσε θα ζητούσε απ’τον Γερμανό μια απάντηση στο “γιατί” που δεν του δόθηκε ποτέ.
Δεν υπήρχε ούτε κάποιο μυστικό που δεν γνώριζε ο Τύπος που μιλούσε για αδικία, ούτε κάτι κρυφό που δεν γνώριζε ο ίδιος ο παίκτης που απορούσε. Υπήρχε ένα γνωστό περιστατικό, που είδε το φως της δημοσιότητας. Μια άρνηση του παίκτη να μπει ως αλλαγή σε φιλικό παιχνίδι, που του έκλεισε την πόρτα της Εθνικής με τον Ρεχάγκελ στον πάγκο.
Ο Γεωργάτος και η επιβεβαίωση δια στόματος Γκαγκάτση
Άλλωστε, ακριβώς το ίδιο συνέβη με τον Γεωργάτο και το επεισόδιο που είχε παραμονές του αγώνα με την Φινλανδία. Όλοι το γνωρίζουν γι’αυτό και κανείς δεν αναρωτήθηκε ποτέ “γιατί δεν κλήθηκε ξανά ο Γεωργάτος”, ούτε καν ο ίδιος ο Γρηγόρης. Το γιατί ο Τύπος ξέχασε εκείνο το περιστατικό στο φιλικό το Νοέμβριο του 2001 ή γιατί ο Ζήκος εξακολουθούσε να αναρωτιέται είναι άλλο θέμα.
Το ξέχασαν ή έκαναν πως το ξέχασαν κι έτσι φτιάχτηκε ο μύθος της αδικαιολόγητης αδικίας. Πέρασαν σχεδόν εννέα χρόνια για να αναφερθεί κάποιος δημόσια σ’αυτό. Ήταν το 2010, όταν ο Βασίλης Γκαγκάτσης μίλησε γι’αυτό στο πλαίσιο της παρουσίασης του βιβλίου που έγραψε για το έπος του 2004: “Ήμασταν κάπου και πίναμε καφέ και πάνω στην κουβέντα γύρισε ο Τοπαλίδης και είπε: "Κοίταξε να δεις, πρόεδρε, και ο Ζήκος αρνήθηκε να μπει στο φιλικό της Καισαριανής με την Κύπρο στο 85ο λεπτό και δεν ξαναήρθε στην ομάδα”.
Συμπέρασμα: Απλώς μηδενική ανοχή
Αμφιβάλω αν αυτή η δημόσια επικύρωση του “γιατί δεν καλούσε τον Ζήκο” το 2010 έκανε συναδέλφους ή φιλάθλους να αναθεωρήσουν και να πουν “να ρε συ, δεν ήταν αδικημένος ο Ζήκος, είχε γίνει αυτό τότε, μύθος ήταν ότι ήταν τάχα ανεξήγητο το γιατί δεν καλείται”. Τόσο καλά θεμελιωμένοι μύθοι, με διάρκεια τόσων χρόνων, δύσκολα ανατρέπονται, ακόμα κι αν τα στοιχεία έρχονται από “επίσημα” χείλη και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.
Είναι σαφές, ειδικά απ’τη στιγμή που έχουμε και το παράδειγμα του Γεωργάτου, πως ο Ρεχάγκελ είχε μηδενική ανοχή σε τέτοια περιστατικά. Προπονητής που “τελείωσε” τον Γεωργάτο, που άλλον τέτοιον δεν είχε και ακόμα δεν έχει το ποδόσφαιρό μας, δεν θα είχε κανένα δισταγμό να κάνει το ίδιο με τον Ζήκο. Πόσω μάλλον όταν τότε είχε Μπασινά-Ζαγοράκη στα ντουζένια τους ως αμυντικά χαφ και τον Καραγκούνη να τρώει το γήπεδο ως κεντρικός μέσος.
"Καλός, αλλά έχω άλλους"
Προς τιμήν του, ο Γερμανός όχι μόνο δεν μίλησε ποτέ δημόσια για το επεισόδιο με τον Ζήκο στα εννέα χρόνια που ακολούθησαν, αλλά πήγε να δει και τον Ζήκο από κοντά τη σεζόν 2003-04 όταν αγωνιζόταν στη Μονακό. Στην επιστροφή του είπε στον Γκαγκάτση “καλός είναι, αλλά εγώ θα καλέσω τον Κατσουράνη”.
Ο Κατσούρ τότε μπήκε τελευταίος στο “τρένο” για την Πορτογαλία και ο Ρεχάγκελ είχε πλέον τους μέσους που ήθελε. Όχι holding κόφτες που παίζουν μόνο μπροστά απ’την περιοχή. Αλλά έναν (Μπασινάς) που πατάει όλο το γήπεδο, κουβαλάει την μπάλα, σουτάρει, εκτελεί πέναλτι και στημένα και άλλους δύο (Ζαγοράκης, Κατσουράνης) που μπορούν να προσφέρουν τόσο ως αμυντικοί χαφ, όσο και σε άλλους ρόλους: Ο Ζαγοράκης έπαιξε δεξί μπακ στον αγώνα με τη Γαλλία, ο Κατσουράνης στόπερ με την Ισπανία πάνω στον Μοριέντες και δεξί μπακ στον ημιτελικό με την Τσεχία.
Ούτε "ανεξήγητο", ούτε "αδικαιολόγητο"
Ο Ρεχάγκελ είχε τους παίκτες που ήθελε και έναν που και δεν του έκανε 100% και είχε αρνηθεί να μπει ως αλλαγή στον τέταρτο αγώνα του στον πάγκο της Εθνικής. Απορίας άξιον πως όλο αυτό έμεινε στην ιστορία ως αδικία του Ζήκου και ανεξήγητη συμπεριφορά του Ρεχάγκελ. Ο Ζήκος “αδικήθηκε” όσο και ο Γεωργάτος. Καθόλου δηλαδή.
Κι αν κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως παρόλα αυτά ο Ρεχάγκελ θα έπρεπε για κάποιο λόγο να δείξει ανοχή και να καλέσει παίκτη που είχε αρνηθεί να μπει ως αλλαγή, τουλάχιστον πλέον δεν μπορούν να μιλάνε για κάτι “ανεξήγητο” ή “αδικαιολόγητο”.
Olympiacos is the most successful Greek football club.
the only club from Greece to have won a major European cup.
the first club outside the big 4 leagues to win a trophy since 2011.
Η ζωή στα Νησιά Φερόε, το ποδόσφαιρο και ο άθλος του Φαλήρου
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
Bookmarks