Στο Ολντ Τράφορντ στις 6 Οκτωβρίου του 2001 ο Ότο Ρεχάγελ άρχισε να δημιουργεί ένα καινούριο οικοδόμημα από το μηδέν. Σε μία χώρα δίχως ποδοσφαιρικό παρελθόν χωρίς κουλτούρα, χωρίς απαιτούμενη γνώση του αθλήματος, ούτε καν αγάπη, βρέθηκε ένας άνθρωπος να χτίσει ένα ποδοσφαιρικό μοντέλο.
Στο Ολντ Τράφορντ ξεκίνησαν όλα
Το παρουσίασε για πρώτη φορά στο Ολντ Τράφορντ και σιγά σιγά το βελτίωνε. Όπως όλα τα μεγάλα έργα, έτσι και το ποδόσφαιρο μοντέλο της Εθνικής μας δεν ήρθε από παρθενογένεση. Κατάλαβε ο Γερμανός τεχνικός βλέποντας τον τρόπο που ήταν εκείνη την εποχή ανταγωνιστικός ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη, πως στο Ελληνικό ποδόσφαιρο ταιριάζει η αμυντική ποδοσφαιρική προσέγγιση, που ακολουθούν πιστά και με συνέπεια χώρες όπως η Ιταλία και η Ουρουγουάη. Πέρα από μία ορθή σκέψη διέθετε και την αποφασιστικότητα να την εφαρμόσει με αυτούς που θεώρησε ικανούς να την βγάλουν εις πέρας. Δημιούργησε ένα κλειστό κλαμπ με ποδοσφαιριστές που είχαν δουλέψει σκληρά, είχαν κάνει είδη επιτυχίες με τους συλλόγους τους και ήταν έτοιμη να δώσουν μάχες σε υψηλό επίπεδο. Οι περισσότεροι πήραν χαμπάρι αργότερα στην Πορτογαλία τη συνέβαινε στην Εθνική μας αλλά το σχέδιο άρχισε να τρέχει από τις 6 Οκτωβρίου του 2001. Μέχρι να πάμε στην Πορτογαλία είχαμε φέρει ισοπαλία εκτός με την Αγγλία, διπλό στην Ισπανία κερδίσαμε εκτός τη Β. Ιρλανδία και εντός την Ουκρανία. Αποτελέσματα αδιανόητα για το μέγεθος μας. Στην Πορτογαλία ήταν δεδομένο πως αυτή η ομάδα θα αφήσει το στίγμα της, θα βάλει σφραγίδα. Εκτός από τις επιτυχίες που προαναφέραμε οι ποδοσφαιριστές που την στελέχωναν είχαν φέρει το Ελληνικό ποδόσφαιρο στην 6η θέση της Ευρωπαϊκής κατάταξης σε συλλογικό επίπεδο.
Είχαμε μεγάλες προσωπικότητες
Για πολλούς ήμασταν τυχεροί. Ναι ήμασταν τυχεροί που κατακτήσαμε το Ευρωπαϊκό, όπως κάθε ομάδα που κατακτά μία μεγάλη διοργάνωση χρειάζεται και την τύχη μαζί της. Ήταν όμως δεδομένο πως θα πηγαίναμε καλά. Είχαμε πραγματικά μεγάλους ποδοσφαιριστές, ισχυρές προσωπικότητες, παίκτες που μπορούσαν να υπηρετήσουν ταυτόχρονα το αμυντικό και τον επιθετικό τους ρόλο, να ακολουθήσουν πιστά το πλάνο του προπονητή τους αλλά και να κρύψουν με δικιά τους παρέμβαση λάθος του όποτε αυτό χρειάστηκε. Πήραμε το 2004 το Ευρωπαϊκό και με αυτήν την λογική συνεχίσαμε και πήγαμε σε ακόμα δύο Ευρωπαϊκά και σε δύο Μουντιάλ. Φτάσαμε στους 8 στο Ευρωπαϊκό του 2012 και στους 16 στο προηγούμενο Μουντιάλ. Στη Βραζιλία γράφτηκε η τελευταίας σελίδα αυτής της χρυσής γενιάς. Αυτής που το ταξίδι ξεκίνησε με την ισοπαλία στο Λονδίνο και ολοκληρώθηκε με το χαμένο πέναλτι του Γκέκα με την Κόστα Ρίκα. Το τέλος του Μουντιάλ έφερε τέλος και σε ότι συνέδεε την Εθνική με το 2004. Ο Καραγκούνης σταμάτησε, ο Κατσουράνης που έγινε αντικείμενο χλεύης στην διάρκεια του Μουντιάλ πήγε στην Ινδία και η Εθνική έπρεπε να συνεχίσει χωρίς να έχει κανέναν ποδοσφαιριστή από την γενιά του 2004.
Οι 4 εκρήξεις
Στα 4 παιχνίδια που δώσαμε ήρθαν ισάριθμες εκρήξεις. Ένας πρώτος ισχυρός κρότος ακούστηκε με την Ρουμανία, όταν είδαμε για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια την Εθνική να λειτουργεί ερασιτεχνικά και να δίνει επίσημο παιχνίδι χωρίς ο προπονητής να γνωρίζει τους παίκτες του. Ένας δεύτερος κρότος στο Ελσίνκι, όταν σε ένα παιχνίδι που τακτικά το ελέγχαμε δείξαμε λίγοι για να κρατήσουμε το γκολ που πετύχαμε. Στοιχείο που αποτελούσε την ειδικότητα μας. Λίγες μέρες αργότερα ήρθε ισχυρό χτύπημα από τους Β Ιρλανδούς. Το κτίριο όμως το κατεδάφισαν οι ψαράδες από τα Νησιά Φερόες. Το μοντέλο που φτιάχτηκε από τον Ρεχάγκελ, το συνέχισε ο Σάντος κατεδαφίστηκε, ανατινάχτηκε μέσα σε δύο μήνες, μέσα σε 4 συναντήσεις.
Τα λάθη του Ρανιέρι
Ο Ρανιέρι δεν κόλλησε και έχει μεγάλες ευθύνες. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και είναι ασυγχώρητο για έναν άνθρωπο που αμείβεται περισσότερο από 2000 ευρώ την ημέρα να μην έχει κάνει καθόλου προεργασία από την ημέρα που ανέλαβε την Εθνική μας μέχρι το πρώτο του παιχνίδι. Ότι δεν εκμεταλλεύτηκε την δυνατότητα που υπήρχε να δώσει φιλικό στις 2 και στις 3 Σεπτέμβρη για να έχει γνώση του υλικού πριν το παιχνίδι με την Ρουμανία αποτελεί έγκλημα και δείχνε άνθρωπό που δεν λειτουργεί επαγγελματικά. Ότι δεν λειτουργεί σαν σωστός επαγγελματίας έδειξε και η απόφαση που πήρε με την Β Ιρλανδία να εφαρμόσει μία τακτική που δεν μπορεί να ακολουθήσει καμία ομάδα στο ποδόσφαιρο. Με την Ρουμανία οι παίχτες είχαν το άλλοθι πως ο προπονητής δεν τους ήξερε και έκανε λάθη, με την Β Ιρλανδία πως έπαιξε 4-2-4 με τα Ν. Φερόες όμως δεν τους φταίει κανένας.
Οι ποδοσφαιριστές των μάνατζερ
Εδώ τα άλλοθι στέρεψαν. Τελείωσαν για τους ποδοσφαιριστές των μάνατζερ. Ο Ρανιέρι του εξέθεσε. Αυτή την φορά δεν έκανε κανένα λάθος. Με τα Ν. Φερόες έβαλε τους καλύτερους και ανέδειξε την γύμνια τους. Πόσο λίγοι είναι. Παιδιά που ξεκίνησαν την καριέρα τους σε μία εποχή που το ποδόσφαιρο έφυγε από τους προπονητές και πήγε στους μάνατζερ. Ο κάθε Σάμαρής, ο κάθε Κονέ, παιδιά που δεν ξέρουν να σουτάρουν και να μείνουν καν όρθια όπως ο Μαυρίας, με το που έκαναν το πρώτο καλό κοντρόλ είδε κάποιον μάνατζερ να τους διπλαρώνει και να τους υπόσχεται γερά συμβόλαια. Πλούτισαν πριν καν γίνουν ολοκληρωμένοι ποδοσφαιριστές. Δεν χρειάζεται να τους πάρω έναν προς έναν. Βγάζω έκτος κουβέντα τον Τοροσίδη που πρώτα έχτισε την καριέρα του στην Ελλάδα έμαθε καλά τον εαυτό του και στην συνέχεια πήγε στο εξωτερικό. Οι υπόλοιποι δεν ξέρουν τα βασικά. Έχουν ένα κομμάτι κάπως αναπτυγμένο και τα υπόλοιπα είναι σε νηπιακό επίπεδο. Έχει καταντήσει εκνευριστικό να τους βλέπουμε να αγωνίζονται χωρίς να προσπαθούν καν να βελτιώσουν τις αδυναμίες τους.
Έμαθαν να κρύβονται
Τόσα χρόνια είχαν μάθει να κρύβονται, πίσω από τις μεγάλες προσωπικότητες. Αυτά τα παιδιά είχαν μάθει να μην παίρνουν ευθύνες. Στις λιγοστές αποτυχίες που υπήρξαν στο παρελθόν και σε πολλές νίκες χωρίς ελκυστικό ποδόσφαιρο, το ανάθεμα έπεφτε στους Καραγκούνη, Κατσουράνη και στον προπονητή που δεν κάνει ανανέωση. Τώρα ήρθε αναγκαστικά η ανανέωση και φάνηκε πόσο αστείοι και αδαείς ήταν όσοι ζήταγαν πρόωρα την ανανέωση. Πόσο εκτός πραγματικότητας βρισκόντουσαν όσοι δεν ήταν ευχαριστημένοι στις επιτυχίες της Εθνικής μας και έκαναν κριτική επειδή δεν εντυπωσίαζε και κέρδιζε μόνο με 1-0. Ποτέ δεν κατάλαβα ποιος όρισε ως καλό ποδόσφαιρο τις τρίπλες και ότι δεν είναι καλό ποδόσφαιρο να κάνει σωστές καλύψεις, δυνατά τάκλιν, να πηγαίνεις πρώτος στην μπάλα, να κερδίζεις μονομαχίες και στο τέλος να παίρνεις μέσα από αυτά τα στοιχεία το αποτέλεσμα.
Πάνω από τα συντρίμμια
Είμαι της λογικής πως πρέπει να κοιτάμε την επόμενη μέρα. Όμως τώρα έχουμε καταστροφή. Γκρεμίσαμε σε δύο μήνες με 4 εκρήξεις σε διαφορετικές ημερομηνίες ότι χτίσαμε 13 χρόνια. Χάσαμε και από τα Φερόες. Παίξαμε 3 εντός έδρας παιχνίδια με Ρουμανία, Β Ιρλανδία και Ν. Φερόες και δεν βάλαμε γκολ δεν πήραμε ούτε βαθμό. Πραγματικά δεν πιστεύω πως μπορεί αυτό να συμβεί σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Το Γιβραλτάρ να έδινε αυτά τα τρία παιχνίδια 1 γκολ θα έβαζε. Επόμενη ημέρα πρέπει να υπάρξει. Πρώτα όμως πρέπει να κοιτάξουμε πάνω από τα συντρίμμια, να μαζέψουμε ότι μπορεί να μας θυμίσει τι είχαμε χτίσει μπας και βρούμε το κουράγιο και τη θέληση να αρχίσουμε ξανά από την αρχή. Να καταλάβουμε επιτέλους πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχαμε χτίσει και να προσπαθήσουμε σιγά σιγά να το επαναφέρουμε.
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση: ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Αρχική Δημοσίευση από estai
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
Δικαιώματα - Επιλογές
Bookmarks