Τεχνική Ηγεσία V: Γιώργος Μπαρτζώκας

[pirateeeeeee]

Σαν σήμερα πριν 63 χρόνια μια από τις πιο εντυπωσιακές αποδράσεις λαμβάνει χώρα στις φυλακές των Βούρλων στην Δραπετσώνα. 27 πολιτικοί κρατούμενοι (ΚΚΕ) έσκαψαν ένα λαγούμι κάτω από το δρόμο, την οδό Δογάνης, και πέρασαν μέσω ενός αντικρινού εργοστασίου στην ελευθερία. Το άνοιγμα του λαγουμιού που είχε ως αφετηρία το κρεββάτι του Μπαρτζώκα κράτησε περίπου 4 μήνες. Η εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ» της 18ης Ιουλίου γράφει στο πρωτοσέλιδό της : "Η θρασυτάτη δραπέτευσις των 27 κομμουνιστών προκαλεί γενικήν κινητοποίηση. Εικοσιτρείς χιλάδες αστυνομικοί αναζητούν τους ερυθρούς δραπέτας", ενώ η «[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]» της 19ης Ιουλίου γράφει στο πρωτοσέλιδό της : "Η καταπληκτική ομαδική απόδρασις κομμουνιστικών στελεχών. Μέχρι ώρας ουδείς συνελήφθη από τους 27 κομμουνιστάς τους δραπετεύσαντας από τας φυλακάς των Βούρλων υπό μυθιστορηματικάς συνθήκας". Η κυβέρνηση [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ] επικήρυξε τους δραπέτες με μεγάλα ποσά για την εποχή. Από τους αποδράσαντες 16 συνελήφθησαν το επόμενο χρονικό διάστημα, ένας δολοφονήθηκε στα σύνορα (Γεωργίου), ενώ οι υπόλοιποι 10 συνέχισαν τον πολιτικό τους βίο ελεύθεροι στο εξωτερικό, ή στην Ελλάδα σε συνθήκες παρανομίας.

-Κύριε Μπαρτζώκα, πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Όταν ήμουν μικρός, τον καιρό της Χούντας, θυμάμαι να μπουκάρουν ασφαλίτες στο σπίτι μας και να ψάχνουν κάτω από τα κρεβάτια όπου κοιμόμουν εγώ και η αδελφούλα μου. Τελικά έπιασαν τον καταζητούμενο πατέρα μου, το 1967, στη σκάλα του αεροπλάνου, καθώς προσπαθούσε να διαφύγει για το Παρίσι. Ακολούθησαν φυλακές και εξορίες, έχω εικόνες από τόπους μαρτυρίου όπως η Λέρος. Για δέκα χρόνια η οικογένεια έζησε χωρίς τον πατέρα μου. Δεν είχαμε εισοδήματα, μας τάιζαν οι θείοι μου. Του το έχω καταλογίσει σε έναν μικρό βαθμό αυτό, όσο υπερήφανος και αν νιώθω που είμαι γιος του. Μπορούσε να υπογράψει και να βγει. Δεν το έκανε. Έζησε τα προαιώνια διλήμματα, όλων των επαναστάσεων.
-Τι πήρατε εσείς από τον πατέρα σας, που απεβίωσε πρόσφατα στα 90 του;
Ο οικογενειακός μας κύκλος περιλάμβανε προσωπικότητες όπως ο Ηλίας Ηλιού, ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Μίκης Θεοδωράκης. Μία ή δύο φορές την εβδομάδα, ο πατέρας με έπαιρνε μαζί του στη διοικούσα επιτροπή της ΕΔΑ στην Ακαδημίας. Έτσι μεγάλωσα. Μέσα σε όλα αυτά, εκείνος ήταν και πρόεδρος των Φίλων Ελληνικής Μουσικής και οργάνωνε τις συναυλίες του Μίκη μετά τη μεταπολίτευση. Δεν τον θυμάμαι ποτέ, να λέει κακή κουβέντα για άνθρωπο. Ούτε τους πολιτικούς αντιπάλους του «έκραζε» ούτε τους συντρόφους που πήραν άλλον δρόμο. Διαφωνούσε χωρίς ύβρεις ή προσβολές. Ακόμα και για μερικούς φύλακες από τα μπουντρούμια μιλούσε με σεβασμό. Αυτή είναι η κληρονομιά που μου άφησε. Ο ουμανισμός. Δεν ανταγωνίζομαι κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό μου. Ο αριστερός του 21ου αιώνα είναι αυτός που θέλει το καλό του ανθρώπου και όχι εκείνος που ξέρει νεράκι την οικονομική θεωρία.
-Τι ψηφίσατε το 2019, αν επιτρέπετε, κύριε Μπαρτζώκα;
Έλειπα στο εξωτερικό λόγω ενός προπονητικού σεμιναρίου, αλλά δεν ήταν συνειδητή επιλογή η αποχή. Έχω συμμετάσχει σε περισσότερες πολιτικές συζητήσεις, παρά αθλητικές! Ωστόσο, δεν έχω δικαίωμα να επηρεάσω κανέναν. Αν είμαι γνωστός, είναι επειδή ξέρω να μπηστάω μια μπάλα. Η πρωτοβουλία ανήκει στους ανθρώπους του πνεύματος, όχι του αθλητισμού. Ο αθλητής οφείλει να έχει φωνή, για να υπερασπίζεται τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του. Όχι για να υπαγορεύσει στον πολίτη τι να επιλέξει, εκτός πια αν μιλάμε για ακραίες περιπτώσεις τύπου Τραμπ! Πάντως ο Έλληνας ψηφίζει με κριτήριο το βόλεμά του, το βύσμα και το ρουσφέτι του. Οπότε, έχουμε και τους πολιτικούς που μας αξίζουν και που αρμόζουν σε έναν λαό δίχως αισθητική. Μέσα στην απογοήτευσή μας, ψηφίζουμε το μη χείρον.