Πιο μεγάλη είδηση είναι ότι ο papdoux συμφώνησε στο να παραμείνει τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι.
Οι χειρισμοί, ήταν κωμικοτραγικοί, ωστόσο, η εικόνα της ομάδας, αν μπορεί κανείς να την πει έτσι, δεν μπορεί να αφήσει και πολλά περιθώρια. Ο Μίτσελ, εδώ και δύο μήνες τουλάχιστον, ήταν απροστάτευτος, τελείως: Ο καθένας, όποιος και αν ήταν, έκανε ό,τι γούσταρε και λογαριασμό, δεν έδινε, πουθενά.
Είχαμε και αυτόν να λέει "μόνο εγώ δεν έχω μπει να παίξω" και "ξέρω τι γίνεται λάθος, αλλά προσπαθώ να το διορθώσω" και άντε να πείσει κάποιον ότι δεν θα παίζουν μπάτσες σε κανένα δίμηνο όλοι με όλους.
Οι πρώτοι που έπρεπε να απομακρυνθούν κλωτσιδόν ήταν οι Γάλλοι, αλλά άντε να σε πείσει κανείς, ότι αυτοί όντως φέρνανε και παίκτες και όχι τίποτα φυτευτοί ατζέντηδες άνωθεν, που δεν ήθελαν τους πρώτους, ούτε για να τους καλέσουν ταξί φεύγοντας.
Το τι λένε οι παίκτες, εκατέρωθεν, δεν με συγκινεί (ειδικά αυτοί που χάρηκαν - Ντουρμάζ, είσαι μουνί και σαν άνθρωπος), όσο με συγκίνησε η εικόνα τους σε όλα τα δύσκολα παιχνίδια επί Μίτσελ: Ούτε σε μισό παιχνίδι με τον βάζελο δεν είδαμε έστω και υποφερτή εικόνα και από τους Τούρκους, θα μου μείνει μόνο το σόου του Κάμπελλ.
Bookmarks