Αυτά είναι.
Να ηρεμήσω λίγο και να πω τώρα όσα σκέφτομαι, εν τάχει και ελπίζω άνευ παρεξηγήσεων.
Υπάρχει χαρά και την αποδέχομαι.
Όμως. Είπα κατι πριν για τους Ιταλούς.
Αυτό που δεν μπορώ να αποδεχτώ είναι οτι πρέπει να χαίρομαι πρώτον για μια "εθνική" που είναι και καλά όλων (αφου δε θέλω ρε σεις τι να κάνω) και που ίσως να αναγκαστώ να δω κι άλλη τέτοια "παιγνιδάρα" στον επόμενο γύρο.
Bookmarks