To βράδυ της Πέμπτης δεν ήταν ακριβώς ειδυλιακό για τον χρήστη του Twitter @Marcello για τον απλούστατο λόγο πως ο λογαριασμός του μετατράπηκε σε κυτίο παραπόνων από αγανακτισμένους Βραζιλιάνους φιλάθλους.
Αιτία φυσικά το αυτογκόλ που σημείωσε ο Μαρσέλο στην εστία της Βραζιλίας στο ματς με την Κροατία στο 11ο λεπτό, με αρκετούς φανς της "Σελεσάο" να θέλουν να ξεσπάσουν εναντίον του, μόνο που τα έβαλαν με... λάθος άνθρωπο.
Το αποτέλεσμα ήταν ο άτυχος Αγγλοιταλός να πάθει ένα πολιτισμικό σοκ από τις αθυροστομίες που γράφτηκαν εις βάρος του και να χρειαστεί να παρέμβει για να κατευνάσει τα πνεύματα.
Για όλους αυτούς που με βρίζουν που πέτυχα το αυτογκόλ, σας παρακαλώ να μεταφέρετε την οργή σας στον @12MarceloV. Ευχαριστώ", ήταν το χαρακτηριστικό μήνυμά του, προκειμένου να καταλάβουν όλοι πως δεν ήταν εκείνος ο "πραγματικός" Μαρσέλο.
Άλλωστε, το να παίζει μπάλα ένας ποδοσφαιριστής και την ίδια ώρα να στέλνει μηνύματα μέσω Twitter δεν είναι και το πλέον συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο.
Ο διάλογος του "Μαρσέλο" με τους υβριστές του Βραζιλιάνου άσου:
[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]
παντως νομιζω ο μαρσελο ηταν απο τους καλυτερους της ομαδας εχθες ασχετα με το αυτογκολ. το ιδιο και ο οσκαρ. ο νειμαρ ειναι υπερβολικος, το παρακανει. εχει την ικανοτητα να ηγηθει της βραζιλιας, αλλα ας αφησει και χωρο σε κανενα συμπαιχτη του.
ο ντανι αλβες θυμισε χολεμπας στα χειροτερα του, ο φρεντ λιγος, αλλα δεν υπαρχει αλλος, ο χουλκ λιγα πραγματα και αυτος. προσωπικα πιστευω πως θα ηταν χρησιμος ο ραμιρες σαν βασικος.
γενικα το ροστερ της βραζιλιας ποιοτικα, δεν εχει καμια σχεση με αυτο που πηρε το μουντιαλ το 2002, ουτε με αυτο του 2006 (που πηγε απατο βεβαια).
Αν είχα μια ευχή, θα ήταν να φτασω καποια στιγμη, να γινω τοσο Ολυμπιακός όσο ο Σάββας Θεοδωρίδης.
Καλά, σωστό είναι αυτό. Αλλά χθες δεν έπαιζαν ημιτελικό, έπαιζαν το πρώτο ματς. Πιστεύω ότι παιχνίδι-με-παιχνίδι θα ανεβαίνουν οι Βραζιλιάνοι. Με έδρα, Γιαμαμότους κλπ. θα φτάσουν σίγουρα στα ημιτελικά. Εκεί είναι και θέμα ημέρας τι θα γίνει. Ίδωμεν!
"Καλή απόλαυση" για το Μουντιάλ λοιπόν, που λένε κι οι αγράμματοι...
Το μόνο πρόβλημα που είδα εγώ εχτές στην ομάδα της Βραζιλίας ήταν το άγχος , υπερβολικό άγχος όμως , λογικό όμως εάν σκεφτούμε ότι ήταν η πρεμιέρα του μουντιάλ μπροστά στο κοινό τους ( οι οποίοι είναι και μουρλοί με την μπάλα) . Από εκει ξεκίνησαν όλα τα προβλήματα τους.
Από την στιγμή που αρπάξανε το γκολ και ανεβάσανε ταχύτητα , οι Κροάτες ( η Βραζιλία της Ευρώπης μην χέσω) δεν είχαν καμιά τύχη ......
Αυτα που γράφονται για το μουφα πέναλτι τα ακούω βερεσέ .
Έχουν δοθεί παμπολα τέτοια , και θα δοθούν άλλα τόσα.
Και στην τελική η Κροατία δεν μπορεί να βρει άλλοθι σε ένα πέναλτι , το οποίο πράγματι δεν ήταν , όταν υπήρχαν περίοδοι στο παιχνίδι που το γήπεδο έγερνε.
Και κάτι τελευταίο ....... Όταν ο Νειμαρ σήκωσε το δεξί του κωλομέρι για να του φύγει η κλανιά , τότε βγήκε ο Κριστιανου.
[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]
Κάθε επίθεση της Κροατίας ήταν πρόβλημα για τη Βραζιλία. Δεν τους βλέπω να πηγαίνουν μακρυά στην διοργάνωση.
Μάθετε μπαλίτσα από τον άρχοντα: Με 17 λέξεις και 2 σημεία στίξης, χωρίς να χρειαστεί καν να αναφέρει όνομα, έχει κάνει τέτοια αβάντα στο Καμερούν, που δεν έχει προηγούμενο...
(Που χάθηκες, βρε παιδί;;;)
"Μπάτμαν και μαλακίες..."
Εγώ είμαι το "μικρό επαρχιωτόπουλο" και κατ' άλλους, ο
"λάγνος, ημεδαπός λογιστής".
Ολα τα βλέμματα θα τραβήξει η ρεβάνς του τελικού του 2010 απόψε, αλλά εγώ έχω μεγάλη κάψα να δω τους χιλιανούς που έχουν παίξει τρομερό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια.
το 74 αν δεν κανω λαθος ηταν αλλιως το συστημα, δεν υπηρχαν ημιτελικοι, αλλα δυο ομιλοι των τεσσαρων οπου οι δυο πρωτοι πηγαιναν τελικο και οι δευτεροι μικρο τελικο.
Αν είχα μια ευχή, θα ήταν να φτασω καποια στιγμη, να γινω τοσο Ολυμπιακός όσο ο Σάββας Θεοδωρίδης.
Ναι, εννοούσα ότι μπήκε στη τελική 4άδα αλλά δεν σήκωσε το τρόπαιο (όπως και το 1950, άλλωστε). Πάντως έπαιξε έστω άτυπο ημιτελικό, που ήταν το ματς με τους ολλανδούς στο οποίο ηττήθηκε με 2-0 κι έμεινε δεύτερη στον όμιλο.
Α, παραλίγο να το ξεχάσω. Το 1998 που έφτασε πάλι στη τελική 4άδα κι εκεί γίναν κανονικά ημιτελικοί κλπ, πάλι τον ρούφηξε στεγνά στον τελικό κι έχασε το τρόπαιο.
Ολα τα βλέμματα θα τραβήξει η ρεβάνς του τελικού του 2010 απόψε, αλλά εγώ έχω μεγάλη κάψα να δω τους χιλιανούς που έχουν παίξει τρομερό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια.
Έτσι! Πάμε μπας και αφήσουμε πίσω τους Ισπανούς και γλιτώσουμε τη Βραζιλία!
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
Bookmarks