«Εγώ είμαι ο Θεός τού Αβραάμ, και ο Θεός τού Ισαάκ, και ο Θεός τού Ιακώβ»; Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών.»
Ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΑΝ ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΟΦΕΙΛΕΤΕ ΝΑ ΜΕ ΥΜΝΗΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΔΟΞΑΖΕΤΕ.
ΝΤΙΕΓΚΟ ΑΡΜΑΝΤΟ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
ΚΑΙ ένα και δύο και τρείς και όλους στον πούτσο καβάλα να κάνετε τραμπάλα ....
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
Μόλις πρόσεξα και τη μάχη των δύο μεγάλων εταιρειών για το τρόπαιο. Απ' τα 4 μεγάλα φαβορί, η ΝΙΚΕ έχει μόνο τους βραζιλιάνους. Ενώ η Αντίντας ντύνει Σπανιόλους/Γερμανούς/Αργεντίνους.
Βέβαια, η ΝΙΚΕ έχει και το Τζόκερ που λέγεται Εθνική Ελλάδος!
Ναι ρε Μήτσε, το είδα. Αλλά μη κοροϊδευόμαστε. Στις 4 που ανέφερα θα κάνει σβούρες η κούπα μέχρι που να διαλέξει μια τους. Κι η Πούμα έχει δυο πολύ καλές ομάδες, την Ουρουγουάη και την Ιταλία. Αλλά κι αυτές στη καλύτερη να πάνε μέχρι μικρό τελικό και θα κάνουν πάρτυ αν το πετύχουν.
Εντύπωση μου κάνει πάντως το φτύσιμο που τρώει η ΝΙΚΕ σε όλη τη Λατ. Αμερική. Βέβαια έχει τη πιο φιρμάτη απ' όλες, αλλά καμία άλλη. Από Χιλή μέχρι Μέξικο, κυριαρχούν Πούμα και Αντίντας.
Το μοναδικό Μουντιάλ που έχω ευχαριστηθεί μέχρι σήμερα στη ζωή μου είναι του '98. Ακόμη θυμάμαι πιτσιρικάς 12 χρονών, απ' το πρωί ως το απόγευμα μπάλα στην αλάνα, μετά στο περίπτερο να πάρουμε κάτι παγωτά που το ξυλάκι ήταν πλαστικό με το εθνόσημο κάθε ομάδας και να κάνουμε σαν τρελοί να πετύχουμε τα σπάνια και μετά στις αυλές αραχτοί, αφού βγάζαμε τις τηλεοράσεις έξω με τη δροσούλα, να βλέπουμε τα ματς του Μουντιάλ. Ωραία χρόνια πιο αθώα, γαμώ τη μπανακόλαμ που λέει κι ο Μουράτης...
Το μοναδικό Μουντιάλ που έχω ευχαριστηθεί μέχρι σήμερα στη ζωή μου είναι του '98. Ακόμη θυμάμαι πιτσιρικάς 12 χρονών, απ' το πρωί ως το απόγευμα μπάλα στην αλάνα, μετά στο περίπτερο να πάρουμε κάτι παγωτά που το ξυλάκι ήταν πλαστικό με το εθνόσημο κάθε ομάδας και να κάνουμε σαν τρελοί να πετύχουμε τα σπάνια και μετά στις αυλές αραχτοί, αφού βγάζαμε τις τηλεοράσεις έξω με τη δροσούλα, να βλέπουμε τα ματς του Μουντιάλ. Ωραία χρόνια πιο αθώα, γαμώ τη μπανακόλαμ που λέει κι ο Μουράτης...
Ολοι τα ίδια λένε ανάλογα με την ηλικία τύπε. Ακριβώς τα ίδια έχω διαβάσεις και για το Μουντιάλ του 86, του 90 και πάει λέγοντας... ανάλογα πόσα χιλιόμετρα έχει γράψει ο καθένας σε χρόνια ζωής... Και για το φετινό, τα σημερινά 12χρονα θα το θυμούνται ως αθώα χρόνια σε καμιά 20ετία... όχι γιατί είναι τα χρόνια αθώα αλλά η ίδια η ηλικία.
Το μοναδικό Μουντιάλ που έχω ευχαριστηθεί μέχρι σήμερα στη ζωή μου είναι του '98. Ακόμη θυμάμαι πιτσιρικάς 12 χρονών, απ' το πρωί ως το απόγευμα μπάλα στην αλάνα, μετά στο περίπτερο να πάρουμε κάτι παγωτά που το ξυλάκι ήταν πλαστικό με το εθνόσημο κάθε ομάδας και να κάνουμε σαν τρελοί να πετύχουμε τα σπάνια και μετά στις αυλές αραχτοί, αφού βγάζαμε τις τηλεοράσεις έξω με τη δροσούλα, να βλέπουμε τα ματς του Μουντιάλ. Ωραία χρόνια πιο αθώα, γαμώ τη μπανακόλαμ που λέει κι ο Μουράτης...
Εγω φχαρηστηθηκα και το Μουντιαλ στην Ν.Κορεα το 2002. Μολις τελειωσαν οι πανελληνιες
κομματια με φραπεδια και μαγιω!
Ολοι τα ίδια λένε ανάλογα με την ηλικία τύπε. Ακριβώς τα ίδια έχω διαβάσεις και για το Μουντιάλ του 86, του 90 και πάει λέγοντας... ανάλογα πόσα χιλιόμετρα έχει γράψει ο καθένας σε χρόνια ζωής... Και για το φετινό, τα σημερινά 12χρονα θα το θυμούνται ως αθώα χρόνια σε καμιά 20ετία... όχι γιατί είναι τα χρόνια αθώα αλλά η ίδια η ηλικία.
Ήταν πιο αθώα όμως ρε dude, δεν ξέρω πως ήταν στην Αθήνα, εγώ θυμάμαι πάντα τα σπίτια μας ξεκλείδωτα, άλλοι ρίχνανε ύπνο στις αυλές, κανένας δε σε πείραζε. Και όλη μέρα ανοιχτό να άφηνες το σπίτι και να έφευγες, όλα στη θέση τους θα τα έβρισκες. Anyway...
κάποιες καριέρες αξίζει να μνημονεύονται , οι πραγματικά μεγάλοι παίκτες , είναι μεγάλοι άνθρωποι.
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Κώστας Μαλάμος
Email: [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]
ΕΝΤΣΟ ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟΛΙ
ΕΝΤΣΟ ΦΡΑΝΤΣΕΣΚΟΛΙ
Ο «Πρίγκιπας» της Λατινικής Αμερικής
Η Ουρουγουάη είναι μία άκρως ποδοσφαιρική χώρα. Για πάνω από 83 χρονιά «γεννά» παίκτες, οι οποίοι όχι μόνο έχουν πραγματοποιήσει τεράστια καριέρα σε κάθε γωνιά της γης, αλλά την έχουν οδηγήσει στην κορυφή Παγκόσμιων και Παναμερικανικών Κυπέλλων. Ο Έντσο Φραντσεσκόλι Ουριάρτε (Enzo Francescoli Uriarte) ή «Ελ Έντσο», υπήρξε ένας από τους «αριστοκράτες» του αθλήματος στην Ουρουγουάη (και όχι μόνο).
«Ο Πρίγκιπας» (El Príncipe), πραγματοποίησε μία τόσο αψεγάδιαστη («βαριά» λέξη, αλλά τα επιτεύγματά του το επιβεβαιώνουν) σταδιοδρομία στο χώρο, την οποία θα ζήλευαν ακόμα και αστέρες όπως οι Ζαϊρζίνιο, Ζίκο, Νέσκενς, Κέμπες, καθώς και αρκετοί ακόμα βιρτουόζοι της ασπρόμαυρης «Θεάς».
Κάθε αρχή και δύσκολη
Ο Φραντσεσκόλι γεννήθηκε στις 12 Νοεμβρίου του 1961 στο Μοντεβιδέο. Το ποδόσφαιρο κέντρισε το ενδιαφέρον του πολύ νωρίς. Οι γονείς του, πού τον έχαναν πού τον έβρισκαν... στις αλάνες της πρωτεύουσας της Ουρουγουάης! Στην ηλικία των 6 ετών είχε ήδη πραγματοποιήσει τα πρώτα του ποδοσφαιρικά «χιλιόμετρα». Το ταλέντο του ήταν τόσο αστείρευτο και εξωπραγματικό που του επέτρεπε να απουσιάζει από το σχολείο, προκειμένου να προετοιμάζεται καταλλήλως για τους μαθητικούς αγώνες. Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του παίκτη, όταν κάποια στιγμή -το περιστατικό διαδραματίστηκε όταν ο «Πρίγκιπας» πήγαινε στην τετάρτη δημοτικού- αρρώστησε και οι γονείς του τηλεφώνησαν στο διευθυντή προκειμένου να δικαιολογήσουν την απουσία του κανακάρη τους, η απάντηση, τόσο της «κεφαλής» του σχολείου όσο και των υπολοίπων δασκάλων ήταν η εξής: «Ας μην έρθει ούτε την Πέμπτη ούτε την Παρασκευή. Ας γίνει καλά, γιατί έχουμε κρίσιμο αγώνα μπροστά μας».
Όμως, παρά το πηγαίο ταλέντο του, καμία ομάδα δεν επιθυμούσε να τον δεχθεί στις ακαδημίες της. Ο λόγος ήταν το παρουσιαστικό του. «Είναι πολύ αδύνατος. Πολύ παιδάκι. Ελάτε του χρόνου» ήταν η συνηθισμένα επαναλαμβανόμενη (σα γρατσουνισμένος δίσκος pickup) απάντηση-δικαιολογία που άκουγαν οι γονείς του, αλλά και ο ίδιος. Οι αρνήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη με την ταχύτητα του φωτός. Και ίσως να εγκατέλειπε μια για πάντα το όνειρό του να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, αν δεν είχε τη στήριξη-σανίδα σωτηρίας του παιδικού-κολλητού του φίλου, Γκουστάβο Περντόμο.
francescoliΟ τελευταίος είχε γίνει δεκτός στις ακαδημίες των Wanderers του Μοντεβιδέο. Κατά τη διάρκεια μίας φιλικής αναμέτρησης ανάμεσα στο δημοτικό του Φραντσεσκόλι και του «Περιπλανώμενους» του Περντόμο, ο «Πρίγκιπας» κέντρισε το ενδιαφέρον του αντίπαλου προπονητή. Ο Γκουστάβο μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον αδερφικό του φίλο και, κάπως έτσι, το «νερό μπήκε στο αυλάκι».
Στις ακαδημίες των Wanderers, ο Έντσο ήταν αλτρουιστικά μοναδικός. Ήταν ένας ρολίστας πολυτελείας, ο οποίος μεταμορφώθηκε στο αστέρι της ομάδας. Έπαιζε 10αρι (η φυσική του θέση), striker και πλάγιος επιθετικός. Η μόνιμη εντολή που άκουγαν οι συμπαίκτες του από το τεχνικό team της ομάδας ήταν «δώστε την μπάλα στον Έντσο και τα υπόλοιπα θα τα κάνει αυτός».
Η βελτίωση που έδειχνε, ακόμα και εκτός αγωνιστικού χώρου, έπεισε τους ανθρώπους του συλλόγου να τον προωθήσουν στην πρώτη ομάδα. Έτσι, το 1980 ο Φραντσεσκόλι υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα που του έδωσε την ευκαιρία να υλοποιήσει τη μεγαλύτερη επιθυμία της ζωής του. Αγωνίστηκε για δύο χρόνια στο σύλλογο της γενέτειράς του, πραγματοποιώντας 74 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα Ουρουγουάης, βρίσκοντας το δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα 20 φορές.
Η φήμη του άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη τη Λατινική Αμερική, με το όνομά του να ψιθυρίζεται, σχεδόν με θρησκευτική ευλάβεια, από τους «πιστούς» του ποδοσφαίρου.
Οι άνθρωποι της Ρίβερ Πλέιτ επιθυμούσαν όσο τίποτε άλλο να τον αποκτήσουν, προσφέροντας στην ομάδα του 300.000 δολάρια (τρομακτικό ποσό για ένα rookie ποδοσφαιριστή εκείνης της περιόδου). Ο Φραντσεσκόλι είπε το ναι, όμως η μετακίνησή του στη Ρίβερ «φρέναρε» εξαιτίας των Wanderers. Όμως, μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις ανάμεσα στους διοικητικούς ηγέτες του συλλόγου, κατά τη διάρκεια των οποίων ο παίκτης εξέφρασε την «ανάγκη» του να παίξει στο σύλλογο της Αργεντινής, η μεταγραφή ολοκληρώθηκε.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασής του από τη διοίκηση της νέας του -τότε- ομάδας, ο Φραντσεσκόλι έδειξε πως, εκτός από αστείρευτο ταλέντο, διέθετε μία, ξεχωριστής πάστας προσωπικότητα. Θέλετε απόδειξη; Πολύ ευχαρίστως. «Δυστυχώς για όλους μας, τα προσόντα μου έχουν μεγαλοποιηθεί και ελπίζω να μη σας εξαπατήσω. Έχω τη φιλοδοξία να ανταποκριθώ στις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν, αλλά είμαι απλά ένας ακόμα καλός παίκτης, ανάμεσα στους παίκτες πρώτου επιπέδου της Ρίβερ. Δε με θεωρώ το σωτήρα της ομάδας. Το μόνο που θα κάνω την Κυριακή είναι να μη σκέφτομαι όλα τα μάτια που θα είναι στραμμένα πάνω μου», ήταν, λέξη προς λέξη, τα λόγια του «γαλαζοαίματου» Ουρουγουανού.
francescoli
Με το που ακούμπησε για πρώτη φορά τη μπάλα ως παίκτης της Ρίβερ Πλέιτ, λατρεύτηκε όσο λίγοι. Τρία χρόνια (1983-1986), 113 συμμετοχές και 68 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχε. Το πρώτο του μάλιστα τέρμα το πέτυχε στις 27 Απριλίου του 1983. Ένα γκολ που τον βοήθησε να απελευθερωθεί από το άγχος που τον είχε κυριέψει, όπως δήλωσε και ο ίδιος μετά την απόσυρσή του.
Η Ρίβερ όμως ταλαιπωρούταν από τριγμούς, κυρίως οικονομικούς, με αρκετούς παίκτες να οδηγούνται στην έσχατη λύση της απεργίας, προκειμένου να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους, ενώ την ίδια στιγμή ο Έντσο ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς. Για ένα μάλιστα διάστημα χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα, με το όνομά του να μπαίνει στα υποψήφια προς αποδέσμευση-μεταγραφή. Ο ίδιος αρνήθηκε κατηγορηματικά, τονίζοντας πως στόχος του ήταν να μείνει στην ομάδα, βοηθώντας τη να αναγεννηθεί από τις στάχτες της.
Εν τέλει, η σεζόν 1985-1986 αποδείχθηκε «ονειρεμένη», τόσο για τον ίδιο όσο και για το σύλλογο. Η καριέρα του Φραντεσκόλι πήρε την ανιούσα. Η βελτίωσή του, παιχνίδι με το παιχνίδι, ήταν τόσο ουσιαστική και ταχύτατη που οδήγησε τους οπαδούς της Ρίβερ σε εκδηλώσεις λατρείας-σχιζοφρένειας. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος Αργεντινής ήταν απλώς το κερασάκι στη μεγαλειώδη τούρτα της προσωπικής του καταξίωσης και δικαίωσης.
Η χάρη του έφτασε και στην Ευρώπη, με την Ρασίνγκ Κλαμπ (Racing Club de France football Colombes 92) να προσφέρει το αστρονομικό ποσό -εν έτη 1986- των 4 εκατομμυρίων δολαρίων για να τον αποκτήσει. Η μεταγραφή στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, με τον Φραντσεσκόλι, λίγο πριν αναχωρήσει για τη Γαλλία, να δηλώνει: «Να θυμάστε ένα πράγμα. Θα τελειώσω την καριέρα μου στη Ρίβερ. Να θυμάστε αυτό που σας λέω απόψε».
Για τρία χρόνια (1986-1989), αν και διέπρεψε σε ατομικό επίπεδο (89 συμμετοχές στο πρωτάθλημα Γαλλίας, πετυχαίνοντας 32 γκολ), δεν κατέκτησε -στην πραγματικότητα, η ομάδα του δεν ήταν καν ανάμεσα στους σοβαρούς διεκδικητές κάποιου τροπαίου, με το τελευταίο της πρωτάθλημα να χρονολογείται στο μακρινό 1936- κάποιο τίτλο. Έτσι, η αγωνιστική περίοδος 1989-1990 τον βρήκε στην Μαρσέιγ. Κατέκτησε το πρωτάθλημα Γαλλίας, ενώ ανακηρύχθηκε «Καλύτερος ξένος παίκτης της χρονιάς». Επίσης, έφτασε μία ανάσα από τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (σημερινό Champions League), όμως το εμπόδιο της Μπενφίκα στα ημιτελικά αποδείχθηκε πολύ «υψηλό», με τον ίδιο να παραδίδει δωρεάν μαθήματα ποδοσφαιρικής τελειότητας.
Η συνέχεια ήταν ιταλική. Κάλιαρι (1990-1993, με 17 γκολ σε 98 συμμετοχές στο πρωτάθλημα Ιταλίας) και Τορίνο (3 γκολ σε 24 αγώνες κατά την αγωνιστική περίοδο 1993-1994) θα αποτελούσαν τους τελευταίους σταθμούς της ευρωπαϊκής περιοδείας του, προτού επιστρέψει στην Αργεντινή για λογαριασμό της Ρίβερ Πλέιτ, «κρατώντας» την υπόσχεσή του.
Από «διάδοχος του θρόνου», Βασιλιάς
francescoli1994-1997. Τρία χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων ο Έντσο, κυριολεκτικά, εξάπλωσε τη Βασιλεία του στη Λατινική Αμερική. Κατέκτησε το Copa Libertadores του 1996, το Supercopa Sudamericana του 1997 (το οποίο παρεμπιπτόντως ήταν και το τελευταίο), καθώς και τα πρωταθλήματα Αργεντινής του 1996 και του 1997. Ενίσχυσε την ομάδα του -σε αυτά τα τρία χρόνια που σηματοδότησαν το «Λυκόφως» της καριέρας του- σε 84 ματς, βρίσκοντας το δρόμο προς τα δίχτυα 47 φορές (συνολικά, σε 510 αναμετρήσεις σε διασυλλογικό επίπεδο, πέτυχε 198 γκολ).
Βέβαια, οι επιτυχημένες ποδοσφαιρικές «Ραψωδίες» του δεν περιορίζονται σε επίπεδο συλλόγων. Με την Εθνική ομάδα της Ουρουγουάης (73 συμμετοχές, 17 γκολ) έχει κατακτήσει τρεις φορές το Copa America (1983, 1987 και 1995) επικρατώντας, κατά σειρά, της Βραζιλίας (2-0, 1-1), της Χιλής (1-0) και εκ νέου της Βραζιλίας με 5-3 στα πέναλτι (το σκορ και στα 120 λεπτά της αναμέτρησης έμεινε στο 1-1). Μάλιστα, στον πρώτο από τους δύο τελικούς του 1983 κόντρα στη Βραζιλία, ο Φραντσεσκόλι «άνοιξε» το σκορ στο 41ο λεπτό της αναμέτρησης.
Επιπρόσθετα, βοήθησε την Ουρουγουάη να προκριθεί δύο φορές στη νοκάουτ φάση του Παγκόσμιου Κυπέλλου (1986 και 1990), αδυνατώντας βέβαια να προσφέρει το κάτι παραπάνω απέναντι στην Αργεντινή (1-0) και την Ιταλία (2-0).
Οι εξωπραγματικές εμφανίσεις του, καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, του χάρισαν και αρκετά ατομικά βραβεία (Copa América player of the tournament, South American Footballer of the Year, Argentine Primera División top scorers, Player of the Year of Argentina, France Foreign Player of the Year).
Έντσο Φραντσεσκόλι. Ένας ποδοσφαιριστής αστέρας με νοοτροπία είλωτα. Ένας άνθρωπος που λειτούργησε ως πρότυπο για πάρα πολλούς ποδοσφαιριστές, όπως ο Ζινεντίν Ζιντάν, ο οποίος έδωσε στον πρωτότοκο γιο του το όνομα του «Πρίγκιπα» από την Ουρουγουάη. Ποιος μπορεί άραγε να τον αδικήσει για αυτή του την επιλογή;
Το 1958, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας, ο 17χρονος Πελέ ήταν το πρόσωπο της διοργάνωσης
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας κυριάρχησε η Βραζιλία και αναδείχθηκε το ταλέντο του Πελέ. Η Βραζιλία αποτελούνταν από σπουδαίους ποδοσφαιριστές όπως οι Βαβά, Ζαγκάλο, Γκαρίντσα και Σάντος αλλά η αποκάλυψη του τουρνουά ήταν ο 17χρονος Πελέ.
Οι εμφανίσεις και τα γκολ του τον έκαναν διάσημο σε όλο τον κόσμο. Η Βραζιλία κατέκτησε το τρόπαιο και ο Πελέ είχε σημαντικό μερίδιο στην επιτυχία της "σελεσάο".
Η Βραζιλία στα πρώτα δύο παιχνίδια νίκησε την Αυστρία 3-0 και αναδείχθηκε ισόπαλη 0-0 με την Αγγλία. Στον τρίτο αγώνα με την Σοβιετική Ένωση ο προπονητής Βισέντε Φέολα, έβαλε δύο νέους παίκτες στην ομάδα τον Πελέ και τον 24χρονο Γκαρίντσα.
Η Βραζιλία νίκησε 2-0 και ο Πελέ χρεώθηκε την ασίστ στο ένα από τα δύο γκολ του Βαβά. "Τα παιδιά μου ζητούσαν αυτόγραφο, μου ακουμπούσαν το κεφάλι και μετά μύριζαν το χέρι τους και ήταν έκπληκτα που δεν είχαν λερωθεί", γράφει στην αυτοβιογραφία του το "μαύρο διαμάντι".
Εκείνο το παιχνίδι ήταν η αρχή των εντυπωσιακών εμφανίσεων της Βραζιλίας και των παικτών της που σύντομα έγιναν ποδοσφαιρικά είδωλα.
Στα προημιτελικά χάρις στο γκολ του Πελέ η Βραζιλία νίκησε 1-0 την Ουαλία και προκρίθηκε στα ημιτελικά που θα αντιμετώπιζε την Γαλλία. Οι "τρικολόρ", με τον ηγέτη τους Ζυστ Φοντέν πρώτο σκόρερ του τουρνουά, είχαν μία από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία τους.
Η Βραζιλία όμως ήταν ασταμάτητη και χάρις στα τρία γκολ του Πελέ νίκησε 5-2 τους Γάλλους. Ο κόσμος είχε εντυπωσιαστεί από τις εμφανίσεις της "σελεσάο" και περίμενε να δει τον τελικό απέναντι στην διοργανώτρια Σουηδία των άσων της Μίλαν Γκούναρ Γκρεν, Γκούναρ Νόρνταλ και Νιλς Λίντχολμ.
Οι Σουηδοί είχαν ενθουσιαστεί από το γεγονός ότι θα αντιμετώπιζαν την Βραζιλία στον πρώτο τελικό που έδειξε ζωντανά η τηλεόραση. Εκατομμύρια κόσμος είδε μία ακόμα εμφατική εμφάνιση της Βραζιλίας. Καθήλωσε το κοινό είτε στις εξέδρες, είτε στις τηλεοράσεις και δεν είναι λίγοι οι μάρτυρες αυτής της ομάδας, οι οποίοι κάνουν λόγο για ποιοτική ανωτερότητα ακόμα και από αυτήν του 1970.
Ο Πελέ και η παρέα του διέσυραν την Σουηδία με 5-2. Από δύο γκολ έβαλε ο Πελέ και ο Βαβά και ένα ο Ζαγκάλο. Το πρώτο γκολ του Πελέ θεωρείται ένα από τα καλύτερα γκολ στην ιστορία του Μουντιάλ.
Μετά το τέλος του τελικού οι παίκτες παγκόσμιας πρωταθλήτριας πανηγύρισαν τον θρίαμβο τους ανεμίζοντας την σημαία της χώρας τους ενώ οι Σουηδοί φίλαθλοι τους χειροκροτούσαν αναγνωρίζοντας την ανωτερότητα τους. Η κατάκτηση του τροπαίου βρήκε τον Πελέ να πανηγυρίζει με λυγμούς στην αγκαλιά του τερματοφύλακα Ζιλμάρ.
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
Πριν 40 χρόνια η Εθνική έμεινε "όρθια" στην έδρα της παγκόσμιας πρωταθλήτριας. Τι και αν ήταν φιλικό; Το 0-0 κόντρα στη Βραζιλία και μπροστά σε 100.000 φιλάθλους ήταν ένας ποδοσφαιρικός άθλος
Η προετοιμασία της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Βραζιλίας ενόψει του Μουντιάλ του 1974, συμπεριελάμβανε αρκετά φιλικά απέναντι σε ευρωπαϊκές ομάδες. Ανάμεσά τους και η Ελλάδα.
Και μπορεί για την Σελεσάο να φάνταζε ως ένα ακόμη παιχνίδι, για την Εθνική μας ήταν κάτι περισσότερο από ένα όνειρο! Χωρίς ακόμα συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση, ένα παιχνίδι απέναντι στη Βραζιλία στο αχανές Μαρακανά ήταν μια από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία της ομάδας.
Ήταν 28 Απριλίου 1974 όταν μπροστά σε 100.000 θεατές ακούστηκε ο Εθνικός μας ύμνος. Και 90 λεπτά αργότερα, οι διεθνείς μας μια αγκαλιά πανηγύριζαν το ισόπαλο 0-0! Οι ποδοσφαιριστές του Αλκέτα Παναγούλια έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, με κορυφαίο όλων τον Τάκη Οικονομόπουλο: "Ο τερματοφύλακας της Ελλάδας είχε χέρια από μαγνήτη", ανέφερε το Reuters.
Έκπληκτος ήταν και ο Μάριο Ζαγκάλο, τεχνικός της Βραζιλίας: "Η ελληνική ομάδα δεν ήταν αυτή που μας είπαν", σημείωσε μεταξύ άλλων. "Δεινοπάθησα διότι ήταν άριστα οργανωμένη στην άμυνα η Ελλάδα", είχε δηλώσει μετά το ματς ο Ριβελίνο, ενώ ο μοναδικός παίκτης που έχει σκοράρει σε όλα τα ματς μίας τελικής φάσης Μουντιάλ (1970), ο Ζαϊρζίνιο, στάθηκε στην παρουσία του "στρατηγού" Μίμη Δομάζου. "Τον Δομάζο τον γνωρίζω και διαπίστωσα ότι εξακολουθεί να είναι πάντα ένας τόσο καλός παίκτης".
Από τη μεριά του, ο Αλκέτας Παναγούλιας τόνισε: "Αυτή ήταν μόνο η αρχή". Στόχος του Έλληνα τεχνικού ήταν το Μουντιάλ του 1978. Τελικά κατάφερε την πρώτη πρόκριση της Ελλάδας σε μεγάλη διοργάνωση (Euro 1980), εκπληρώνοντας το όνειρο ενός παγκοσμίου κυπέλλου, 20 χρόνια αργότερα (1994). Βall boys; Τι είναι αυτό; "Την παραμονή του αγώνα κάναμε μια πρώτη επίσκεψη στο Μαρακανά. Δέος! Ενα μεγαθήριο, μπήκαμε μέσα χαζεύαμε το γήπεδο, το χόρτο ήταν πολύ μεγάλο και κουραστικό για μας, που είχαμε συνηθίσει αλλιώς", είχε δηλώσει πριν μερικά χρόνια σε συνέντευξή του στην "Ελευθεροτυπία" ο Χρήστος Τερζανίδης, μέλος εκείνης της ομάδας, έχοντας προφανώς στο μυαλό του τα "ξερά" γήπεδα που αποτελούσαν τον κανόνα εκείνη την περίοδο στην "δική μας" Α' Εθνική.
Όσο για το πως κύλησε το παιχνίδι, ο Χρήστος Τερζανίδης έχει δηλώσει χαρακτηριστικά:"Στο παιχνίδι φανήκαμε λίγο τυχεροί, οι Βραζιλιάνοι μάς πίεσαν, ειδικά στην αρχή αλλά και προς το τέλος. Τους κοιτάξαμε όμως στα μάτια, δεν φοβηθήκαμε". Για πρώτη φορά σε αγώνα βλέπαμε γύρω από τον αγωνιστικό χώρο δέκα πιτσιρίκια να μαζεύουν αμέσως την μπάλα και να την πετάνε μέσα για να μη χάνεται χρόνος. Όπως γίνεται σήμερα. Εμείς θέλαμε σ' αυτές τις διακοπές να πάρουμε μια ανάσα και αυτοί πετούσαν την μπάλα μέσα να συνεχίσουμε!" "Κλαίμε όλοι!"
Ο αστικός μύθος θέλει τον απεσταλμένο της Αθλητικής Ηχούς, Κώστα Κυριάζη, να τηλεφωνεί στην εφημερίδα μετά τον αγώνα για να ενημερώσει για το τελικό αποτέλεσμα, φωνάζοντας μόλις απαντήθηκε η κλήση: "Κλαίμε όλοι! Κλαίμε όλοι!". Η γραμμή έπεσε χωρίς να προλάβει να αναφέρει το αποτέλεσμα της αναμέτρησης! Οι συνθέσεις των δύο ομάδων: Βραζιλία: Λεάο, Ζε Μαρία, Λουίς Περέιρα, Πιάτσα, Νελίνιο, Πάουλο Σέζαρ, Λεβίνια, Σέζαρ, Ριβελίνο, Έντου και Ζαϊρζίνιο. Ελλάδα: Οικονομόπουλος, Πάλλας, Καμπάς, Συνετόπουλος, Ιωσηφίδης, Ελευθεράκης, Δομάζος, Σαράφης, Τερζανίδης, Αντωνιάδης, Δεληκάρης (65' Μαύρος).
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
Ποιος θυμάται την μετάδοση τηλεσκόπιο στο μουντιάλ του '06 ;
α και να μην ξεχάσω
ερχόμαστε γατάκια, νιάου
Έχεις κριτήρια (Σάκη, παραλίγο...) και αισθητική...
Θα πας πολύ μπροστά και θα μας φωνάζεις να σε ακολουθήσουμε.
Αν και διαχρονικά, υποστηρίζω Ολλανδία, από Λ. Αμερική, δεν υπάρχει άλλη επιλογή για εμένα και δεδομένης της κατάστασης της πρώτης, δεν τίθεται δίλημμα.
"Μπάτμαν και μαλακίες..."
Εγώ είμαι το "μικρό επαρχιωτόπουλο" και κατ' άλλους, ο
"λάγνος, ημεδαπός λογιστής".
Απάντηση: BRAZIL WORLD CUP 2014
![[<img src=http://www.red-dna.com/forum/signaturepics/sigpic109_3.gif border=0 alt= />/SIGPIC][SIGPIC]<img src=http://www.red-dna.com/forum/signaturepics/sigpic109_1.gif border=0 alt= />](signaturepics/sigpic109_3.gif)
Απάντηση με παράθεση
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
Όλες οι εμφανίσεις του Μουντιάλ (photos)
Αρχική Δημοσίευση από sirkostas
Bookmarks