Ματιές στο Μέλλον

[dimace]

Ήταν ένα βροχερό απομεσήμερο του Οκτώβρη στο Southend, πριν από οκτώ χρόνια, αν δε
μ' απατά η μνήμη μου.
Κάθομαι στη βόρεια εξέδρα στο γήπεδο της ομόνυμης ομάδας και βλέπω έναν αγώνα της
δεύτερης κατηγορίας Κόκα Κόλα. Κάνει κρύο, φυσά και όλα δείχνουν πως θα έχουμε μπόρα.
Παρόλα αυτά, οκτώ περίπου χιλιάδες οπαδοί της ντόπιας ομάδας και καμιά πεντακοσαριά της
φιλοξενούμενης το διασκεδάζουν τραγουδώντας και φωνάζοντας ασταμάτητα.
Εγώ δε φωνάζω αλλά είμαι σε καλή διάθεση. Αιτία, όχι μόνο η Τζο, η κοκκινομάλλα συνοδός μου, που ντυμένη σαν εσκιμώος πίνει το τσάι της ακουμπώντας τρυφερά το κεφάλι της στον ώμο μου, αλλά και η καλή μπάλα που παίζεται. Γρήγορο, δυνατό τόπι, από γεροδεμένα, γυμνασμένα παιδιά, που βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά και "πετάνε" τα κορμιά τους μέσα στις φάσεις. Ο διαιτητής ακόμη κίτρινη δεν έχει βγάλει, αφήνει το παιχνίδι να εξελιχθεί και τη μαγεία της πραγματικής μπάλας να συναρπάσει.
Ένας παίκτης απ' την αρχή μου κάνει κλικ. Παίζει κέντρο στην άμυνα και είναι κοντά στα
δυο μέτρα. Το σώμα του είναι δεμένο σαν παλαιστή και η δύναμη που βγάζει στο παιχνίδι του απίστευτη: Πηδάει, κόβει, κάνει τάκλινγκ, κλείνει διαδρόμους στα αριστερά, τα πάντα!
"Ξέρεις ποιος είναι ο τύπος?", ρωτώ τη συνοδό μου.
Φυσικά δεν ήξερε και έτσι άρχισα να ρωτώ τους διπλανούς μου. Έτσι έμαθα...
"Είναι ο Ρίτζγουελ", μου είπε ένας μεσήλικας οπαδός. "Καλός παίκτης και έχει και το γκολ."
Πραγματικά στην εξέλιξη του παιχνιδιού ο Ρίτζγουελ σκόραρε από ένα κόρνερ πηδώντας
στο Θεό και παίρνοντας μαζί του 3 αντιπάλους. Όλο το γήπεδο χειροκρότησε και αν δεν κάνω λάθος η Μπουρνμάουθ (έτσι πρέπει να λέγονταν η αντίπαλη ομάδα) κέρδισε.
Εμένα όμως το μυαλό μου ήταν αλλού: (όχι στη Τζο, άθλιοι...)
"Τι παικταράς θάταν τούτος για το θρύλο" σκεφτόμουν. "Τι εποχή που θ' άφηνε στο ελληνικό τόπι. Τι τεράστια επένδυση για το μέλλον θάταν."

Σήμερα, χρόνια μετά, μπορεί να έχω σχεδόν ξεχάσει τη Τζο και τα μαλλιά της που μύριζαν λάβεντερ αλλά τον ΛΙΑΜ ΡΙΤΖΓΟΥΕΛ δεν τον ξεχνώ και δεν πρόκειται να τον ξεχάσω! Και πως θάταν δυνατό, αφού το νεαρό παιδί που είχα δει στο Southend έκανε καριέρα στους Βίλανς (από κει που πήραμε τον Μακούν, ντε...) και στο Μπέρμινγχαμ!

Ο σκοπός αυτού του θρεντ είναι απλός:

Όταν πέφτει στην αντίληψή μου παίκτης από Αγγλία, Γερμανία ή Δανία (ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ) ο οποίος ΔΕ θα είναι πάνω από 22 χρονών και για τον οποίο πιστεύω ότι θα εξελιχθεί σε
ΜΕΓΑΛΟ ΟΝΟΜΑ, θα γράφω λίγα πράματα για την πάρτη του. Δυστυχώς οι γνώσεις μου
από τις άλλες χώρες είναι ανεπαρκείς και θα περιοριστώ σ' αυτές που ανέφερα. Επίσης, όλοι οι παίκτες στους οποίους θα αναφέρομαι θα είναι προσιτοί οικονομικά ακόμη και για τα δικά μας μέτρα.

Είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ πως το 80% των ονομάτων που θα "πέσουν" εδώ μέσα θα αφήσουν εποχή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο (όπου υπάρχει φύλλο εργασίας απο τη δουλειά θα παραθέτω τα στατιστικά του) και ίσως δώσω τροφή για λίγη σκέψη και κάποιες κινήσεις ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ.

Ευχαριστώ τον Σάκη, που μου επέτρεψε να ξεκινήσω το παρόν και θέλω να πιστεύω πως
σε δύο χρόνια όλοι θα ξέρετε και θα θαυμάζετε τον Κέην, τον Κέρνευ και πολλούς άλλους, που εμείς, ΣΗΜΕΡΑ, θα προαλοίφουμε για αστέρες του μέλλοντος.