Ματιές στο Μέλλον

[sirkostas]

Eγώ αντίθετα βλέπω πολύ καλή δουλειά τα τελευταία χρόνια. Ομάδα που στηρίζεται για τον σχεδιασμό της σε μεγάλες ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες (Καρεμπέ/Μίτσελ) κι όχι σε Χρυσικόπουλους και Θεοδωρίδηδες Τζούνιορ.

Γι' αυτόν πήραν τον πούλο οι μάγοι που μας προτάθηκαν φέτος κι επενδύσαμε σε νέα παιδιά με προοπτικές. Πριν μια δεκαετία θα είχαμε φορτωθεί στα σίγουρα κανέναν Ρομπίνιο ή κάποιον παρεμφερή κι η ζοφερή προοπτική της πενταροεφτάρας θα μας είχε αγκαλιάσει τώρα.

[dimace]

Να τεθεί υπό σκέψη και συζήτηση η επιλογή των Αφελάι και Μήτρογλου. Ο πρώτος είναι χρόνια τραυματίας, ο δεύτερος έχει να παίξει 8 μήνες σοβαρό ποδόσφαιρο. Κινήσεις σαν κι αυτές εμπνέουν σιγουριά ή τις βλέπετε ως υψηλού ρίσκου; (φυσικά συμφωνώ πως η ομάδα έχει κάνει ΜΕΓΑΛΑ βήματα προόδου στην Ευρώπη. Και στο γήπεδο και στην οργάνωση)

[red.empire7]

Να τεθεί υπό σκέψη και συζήτηση η επιλογή των Αφελάι και Μήτρογλου. Ο πρώτος είναι χρόνια τραυματίας, ο δεύτερος έχει να παίξει 8 μήνες σοβαρό ποδόσφαιρο. Κινήσεις σαν κι αυτές εμπνέουν σιγουριά ή τις βλέπετε ως υψηλού ρίσκου; (φυσικά συμφωνώ πως η ομάδα έχει κάνει ΜΕΓΑΛΑ βήματα προόδου στην Ευρώπη. Και στο γήπεδο και στην οργάνωση)

Νομιζω οτι την ερωτηση την απαντας μονος σου εχεις επιχειρηματολογησει κιολας επ'αυτου

[voskos_7]

Και μόνο ότι έχουμε κλάσει τελείως τον Μπενίτες, αφού τον Διαμαντάκο, που τονε βλέπουμε κιόλας, ξεγραμμένο τον έχουμε, νομίζω ότι είναι εξόχως ενδεικτικό της πιθανότητας να αποδεχόμασταν άλλους, άγνωστους, στη θέση των δύο προαναφερθέντων.
Άρα, αράξτε με τους κουτσούς, να δούμε τι θα βγει, αφού ούτε τον Μπέιλ και τον Ντιέγκο Κόστα μπορούμε να φέρουμε, ως ομάδα, ούτε συμβιβαζόμαστε με κάτι άλλο, ως οπαδοί.

[sirkostas]

Εξέλιξη και πολυσύνθετοι ρόλοι: Ο Τερματοφύλακας στη σύγχρονη τάση

Συνηθίζουμε στην καθημερινότητα μας να συζητάμε διαπιστώνοντας τις δυσκολίες της στα πρακτικά-και όχι μόνο-θέματα, καταλήγοντας σε ένα συμπέρασμα: στην πολυπλοκότητα των ρόλων όπως επιτάσσουν οι υψηλές απαιτήσεις του σήμερα. Ο άνθρωπος στην πορεία του χρόνου, επιβίωσε χάρη στην προσαρμοστικότητα σε διαφορετικές συνθήκες και περιβάλλοντα, ανακαλύπτοντας νέα »όπλα» και τακτικές, αναζητώντας την πρόοδο.
Αντίστοιχα και στο ποδόσφαιρο-που είναι έκφραση πολιτισμού και συμπεριφορών-βιώνουμε αυτή την πρόοδο και την τάση για το καινούργιο που θα προχωρήσει ένα ακόμα βήμα μπροστά την εικόνα και την ουσία του ως τέχνη, θέαμα και ως προϊόντος υψηλού επιπέδου προς πώληση. Σε ότι αφορά το αγωνιστικό του μέρος, την τακτική προσέγγιση ,η τάση αυτή εκφράζεται:

• με την άριστη τεχνική υπό πίεση
• το συνδυαστικό παιχνίδι
• την πιεστική άμυνα
• την ευελιξία στην τακτική
• και οπωσδήποτε στην ελκυστικότητα του παιχνιδιού.

Εύκολα λοιπόν συμπεραίνει κάποιος την απαίτηση για πολυσύνθετους ποδοσφαιριστές εκπαιδευμένους ώστε να ανταποκριθούν σε άμεσους χρόνους, υπό υψηλή πίεση :οι απαιτήσεις αυτές ίσως δεν αποτυπώνονται περισσότερο από κάθε άλλη θέση ποδοσφαιριστή στον αγωνιστικό χώρο, όσο αυτής του τερματοφύλακα .Ίσως όσο ποτέ άλλοτε έως τώρα…
Ο τερματοφύλακας του αύριο θα πρέπει να διαθέτει:

• άριστη τεχνική επιδεξιότητα σε όλες τις αγωνιστικές καταστάσεις.
• παιχνίδι με τα πόδια, τεχνική ικανότητα σε υψηλό βαθμό, ώστε να απελευθερώσει την ομάδα του στην πρώτη ζώνη άμυνας σε συνθήκες pressing των αντιπάλων. Ακόμη για να συμμετέχει ενεργά στην ασφαλή ανάπτυξη από πίσω.
• Καθοδήγηση-επικοινωνία με τους συμπαίκτες του και αντίληψη των χώρων και του χρόνου, όταν αποτελεί πλέον τον λίμπερο στην αμυντική τετράδα της ζώνης, ως τελευταίος παίκτης της άμυνας του όταν η ομάδα του επιτίθεται και έχει την ευθύνη στην αντεπίθεση που θα επιχειρήσουν οι αντίπαλοι. Σε μεγάλους κενούς χώρους που του αναλογούν.
• Αντίσταση σε αυξημένη ψυχολογική πίεση-ως αναπόσπαστο μέλος της ομάδας που αμύνεται προσανατολισμένη στην μπάλα.

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, η αναφορά σε σχηματισμούς όπως 4-3-3, 4-5-1,3-5-2, η αποφυγή δηλαδή της αναφοράς του νούμερο ένα όχι μόνο στο νούμερο της φανέλας, αλλά και στη σπουδαιότητα και την αξία της προσφοράς του τερματοφύλακα: δεν έχει θέση( 1-4-3-3, 1-4-5-1, 1-3-5-2 πλέον) .Η εικόνα των προπονήσεων, σε κάθε επίπεδο, όπου η εκμάθηση και εξάσκηση της ομαδικής τακτικής εφαρμόζεται με 10 παίκτες, την ώρα που οι τερματοφύλακες δουλεύουν μόνοι-εκτός ομάδας ουσιαστικά (στην καλύτερη περίπτωση με τον προπονητή τερματοφυλάκων ευτυχώς) επίσης δεν αφορά την πρόοδο. Ενώ θα πρέπει να σημειωθεί πως σε καταγραφή και στατιστική ανάλυση, εξειδικευμένη, στο υψηλό επίπεδο, η ενέργεια του τερματοφύλακα που δέχεται την μπάλα από πάσα συμπαίκτη και αυτός την απομακρύνει σαν »καυτή πατάτα» επιστρέφοντας (χαρίζοντας) στην ουσία την κατοχή στον αντίπαλο: καταγράφεται ως αβίαστο λάθος.
Τέλος θα πρέπει να αναφερθούμε σε τερματοφύλακες πρωτοπόρους του είδους-δεν είναι τυχαίο ότι ανήκαν σε ομάδες που πέρα από τις όποιες κατακτήσεις τίτλων ή τις οπαδικές προτιμήσεις, έτυχαν θαυμασμού και καθολικής αποδοχής για το ελκυστικό ποδόσφαιρο που παρουσίασαν. Είναι ο τερματοφύλακας της Εθνικής Ολλανδίας, του total football στη δεκαετία του 70′,ο Γιάν Γιόγκπλουντ,στην Ελλάδα ο Ηλίας Ατματζίδης την δεκαετία του 90′.Ενώ το θαύμα της Μπαρτσελόνα των τελευταίων χρόνων στηρίχθηκε στον Βίκτορ Βαλντέζ, εγγυητή της ασφαλούς ανάπτυξης από την πρώτη ζώνη. Στις μέρες μας ανατέλλει το άστρο του Μάνουελ Νόιερ, βασικού τερματοφύλακα της Εθνικής Γερμανία και της Μπάγιερν που με τον τρόπο του παιχνιδιού του αγγίζει το τέλειο του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου, συμμετέχοντας στην πίεση της ομάδας του, διατηρώντας θέση στον αγωνιστικό χώρο σε άμεση συνάρτηση και αρμονία με τους συμπαίκτες του. Καταφέρνοντας να κόβει κάθε σκέψη για αντεπίθεση στην αντίπαλη ομάδα που κλείνεται στο μισό γήπεδο, προσπαθώντας απλά να μην δεχτεί γκολ….
Ο πολύ καλός συνάδελφος Δημήτρης Aϊνδιλής, προπονητής Uefa B” ,και προπονητής τερματοφυλάκων προτείνει εδώ ασκήσεις που αφορούν την εκπαίδευση της θέσης πάνω στα πρότυπα και την τάση που αναφέραμε.
Άσκηση 1

• Στο μισό γήπεδο η μπλε ομάδα που αποτελείται από 6 ποδοσφαιριστές + 1 τερματοφύλακα κυκλοφορεί την μπάλα. Στον χώρο κινούνται και 4 ποδοσφαιριστές από την κόκκινη ομάδα που μαρκάρουν παθητικά στην αρχή.
• Στόχος της άσκησης είναι να κυκλοφορούν την μπάλα οι αμυντικοί, και από τον τερματοφύλακα ο οποίος με τη σειρά του πρέπει να βρει τον E ή τον F και αν αυτό δεν είναι δυνατόν να μεταβιβάσει την μπάλα στον A ή τον D.
• Χρόνος άσκησης: 6΄με παθητικό μαρκάρισμα και 6΄με ενεργητικό.
• Προσοχή: Ωθούμε τον τερματοφύλακα να δίνει σίγουρες μεταβιβάσεις και να αλλάζει πλευρά στο παιχνίδι.

Άσκηση 2

• Ο κόκκινος παίχτης εκτελεί κόρνερ. Ο τερματοφύλακας πρέπει να μπλοκάρει την μπάλα και στη συνέχεια να την μεταβιβάσει με τα χέρια ή με βολέ σε έναν από τους 2 πράσινους παίχτες πού βρίσκονται στη μεσαία γραμμή. Στη συνέχεια οι πράσινοι εκτελούν επίθεση εναντίον του κόκκινου που έχει πάρει θέση αμυντικού.
• Η άσκηση επαναλαμβάνεται σε τριάδες.
• Χρόνος άσκησης: 8΄
• Προσοχή: Ωθούμε τον τερματοφύλακα να κάνει σωστή και γρήγορη μεταβίβαση στους παίχτες που βρίσκονται στη μεσαία γραμμή.

Άσκηση 3

• Αφού προηγηθούν οι 2 παραπάνω ασκήσεις, στη συνέχεια προχωρούμε στην άσκηση 3, που είναι ένας συνδυασμός των προηγούμενων.
• Δημιουργούμε 2 αγωνιστικά τετράγωνα έξω από την κάθε περιοχή. Μέσα σε αυτά ορίζουμε ένα παιχνίδι 4: 4 με 2 ή με 3 επαφές. Η ομάδα που έχει κατοχή της μπάλας μπορεί να χρησιμοποιήσει σαν μπαλαντέρ τον τερματοφύλακα, ο οποίος όμως βρίσκεται μέσα στην περιοχή και δεν μπορεί να εισέλθει στο τετράγωνο. Με το σφύριγμα του προπονητή, ο παίχτης που έχει την μπάλα την γυρίζει στον τερματοφύλακα και αυτός πρέπει με βολέ ή με χέρια να βρει τον συμπαίχτη του που περιμένει στην μεσαία γραμμή. Τότε εκδηλώνεται επίθεση προς το απέναντι τέρμα και με σχέση 6:4. (π.χ. ο Α μεταβιβάζει στον 1 ή στον 2 και αυτοί εκτελούν επίθεση προς τον Β. Και το αντίθετο.)
• Χρόνος άσκησης: 3 x 4΄
• Προσοχή: Ωθούμε τον τερματοφύλακα να μεταβιβάζει σωστά την μπάλα με τα πόδια και με τα χέρια. Επίσης να εκδηλώνεται επίθεση όσο το δυνατόν πιο γρήγορα για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε το στοιχείο του αιφνιδιασμού

[dimace]

Ολυμπιακός 2014 - 15. Μια ματιά πριν το μέσον της χρονιάς.

Ειπώθηκαν πολλά πράγματα στα θρεντς για την εικόνα του φετινού Ολυμπιακού. Εδώ, πολύ σύντομα, θα γράψω κάτι για να το έχω πρώτα απ' όλα εγώ πρόχειρο.

Τι βλέπω λοιπόν φέτος:

1. Η άμυνα είναι προβληματική.

Δεν είναι μόνο ο Μποτία, που γενικά είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ. Δεν είναι ο Αμπιντάλ, που αυτό που μπορεί αυτό κάνει, ως ουσιαστικά παλαίμαχος του παιχνιδιού. Δυστυχώς, ΑΥΤΟ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ, υπεύθυνος είναι και ο Μαζουάκου.

Ξέρω πως πολλοί θα εκπλαγείτε, αλλά ειναι η αλήθεια. Έλεγα για την ανάγκη (τι έλεγα... Τρία χρόνια και πάνω το φωνάζω) να αποκτηθει αριστερό μπακ. (ΜΠΑΚ, όχι παίκτης με αριστερό πόδι...) Αριστερά, με τον Γάλλο, γίνεται της τρελλής. (Και όχι μόνο στο παιχνίδι με την Ατλέτικο) Ο παίκτης είναι πολύ καλός (για να μην παρεξηγηθούμε) αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΚ. Με την καμία. Πέστε τον αρ. μέσο, πέστε τον εξτρέμ, πέστε τον Στέλιο Καζαντζίδη, αλλά αρ. μπακ δεν είναι, αφού έχει τόση σχέση με την άμυνα, όσο εγώ με την Τζένιφερ Λόπεζ.

Συνεπώς: Μαζί με το πρόβλημα στα κεντρικά μπακ, πρέπει να λυθεί και το πρόβλημα στο αρ. μπακ. (ένα το κρατούμενο)

2. Το κέντρο δεν κρατά την μπάλα.

Όποιος νομίζει πως με τις αντεπιθέσεις θα δεις σε πολλά παιχνίδια χαίρι, είναι γελασμένος. Οι αντίπαλοι, πιέζουν, κλέβουν την μπάλα, την κρατάνε η κάνουν μπαλιές θάνατος, σε βάζουν με την πλάτη στον τοίχο και ΤΕΛΟΣ. Και όταν φας αυτά που έχεις να φας, (και ο αντίπαλος, αδιάφορος πλέον, λασκάρει τα λουριά) εμφανίζεται το άλλο πρόβλημα: Ανούσια κατοχή, έλλειψη έμπνευσης, επιθέσεις τραβηγμένες απ' τα μαλλιά. Βρες τον Αφελάι (που είναι μέτριος, μην γελιόμστε...) πού είσαι Τσόρι (που λόγω ηλικίας έχει πέσει) και από δεξιά απ΄ τα τρία το μακύτερο (καθώς δεν έχουμε δεξί εξτρέμ)

Συμπέρασμα: Χωρίς κέντρο δεν πας πουθενά. Το να έχει συνεχώς την μπάλα ο αντίπαλος, και όταν δεν την έχει, να είσαι φλύαρος, δεν είναι λύση. Ένα δεξιο εξτρέμ, ΠΡΕΠΕΙ να αποκτηθεί, να κάνει πιο πολυδιάστατο το παιχνίδι μας. Ο Κάμπελ λείπει υπερβολικά από τον φετινό Ολυμπιακό. Και η ταχύτητα και τα γκολ του και κυρίως πως τάιζε την επίθεσή μας.

3. Ανύπαρκτη επίθεση.

Εδώ, δυστυχώς, δεν μιλάμε για πρόβλημα αλλά για το απόλυτο τίποτα. Ο Κώστας επέστρεψε ανέκδοτο, ο πιτσιρίκος είναι μικρού βεληνεκούς (αν και φιλότιμος) και ο Μπενίτεζ δεν είναι πουθενά. Ο αντίπαλος αισθάνεται την άνεση αυτού που δεν κινδυνεύει αμυντικά και αποθρασύνεται. Αποτέλεσμα: Η πίεση στην άμυνα γίνεται μεγαλύτερη ή και αφορητη. Δεν το συζητώ να μην αποκτηθεί επιθετικός. Πάμε χαμένοι. Ακόμα κι αν ο Μπενίτεζ (όταν κι αν παίξει) βγάλει μάτια, δεν πάμε πουθενά με έναν και μόνο στράικερ.

Συμπέρασμα: Ξήλωμα ΑΜΕΣΩΣ για στράικερ (όχι δανεικό και αγύριστο, όχι ταλέντο από το πουθενά, όχι λαχείο και τζόκερ) εγνωσμένης αξίας και προσφοράς. Ο Κώστας, με τα μυαλά που έχει φέτος, ας πάει στο καλό, γιατί και η υπομονή έχει τα όρια της.

Κλείνω: Εκτός από τη θέση του τερματοφύλακα η ομάδα είναι μικρή σε ποιότητα και γεμάτη κενά, που είτε θα διορθωθούν είτε θα μας πάρει ο διάβολος (στη Ευρώπη). Αλλά και στην Ελλάδα, χωρίς επιθετικό (μην το πάμε μακρυά) μπάλα δεν θα δούμε, ασχέτως αν πάρουμε και πάλι το πρωτάθλημα.

[giovanni#10]

Τα ειπες ολα.

[dimace]

Δεν θα πω πως ο κ. Τσόχος μας διαβάζει (γιατί να μην το κάνει άλλωστε...) αλλά, ρε παιδί μου, αυτά που εμείς γράφουμε εδώ μέσα (πρώτοι στην Ελλάδα) μήνες πριν και πολύ πριν εμφανιστούν τα προβλήματα, σήμερα επαναλαμβάνονται (χωρίς ΚΑΜΙΑ διαφορά στο περιεχόμενο) σε έγκριτα αθλητικά σάιτ. (φυσικά αυτό είναι καλό για τους αναγνώστες μας, που δεν χρειάζετε να περιμένουν για να πληροφορηθούν αυτά που θα γίνουν στο μέλλον)



Εχτισε λοιπόν αναγκαστικά και χωρίς να το θέλει, από το καλοκαίρι μία ομάδα κομμένη και ραμμένη για την Ευρώπη. Μία ομάδα που ήταν φανερό ότι της έλειπαν τα εξτρέμ, η φαντασία στο παιχνίδι, αλλά πρόσθεσε σε αυτήν καλή ανασταλτική λειτουργία, παιχνίδι από τον άξονα, μεσαία γραμμή γεμάτη από τρεχαλαντζήδες ποδοσφαιριστές που μπορούσαν δημιουργικά να κάνουν τα βασικά όπως ο Μανιάτης, ο Ντινγκά και ο Μιλιβόγιεβιτς και ανασταλτικά πολλά περισσότερα.
Μία τέτοια είδους ομάδα είχε φτιάξει αν θυμάστε και ο Λεμονής την χρονιά που έκανε τα δύο πρώτα διπλά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μία τέτοια ομάδα όμως με αυτά τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά δυσκολεύεται πολύ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μία τέτοια ομάδα δεν μπορεί να ανοίξει τις κλειστές άμυνες και όταν δεν αμύνεται (όπως στην Ευρώπη), αλλά επιτίθεται (όπως στην Ελλάδα) είναι εκτεθειμένη και στις αντεπιθέσεις.
Πέρα όμως από το γεγονός ότι ο Μίτσελ έφτιαξε μία ομάδα κυρίως για την Ευρώπη, δείχνει σε τακτικό επίπεδο να μην μελετά καλά τους αντιπάλους του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ένω τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ επιλέγει να τα παίξει ο ίδιος και τα πηγαίνει στην τακτική, ξέροντας καλύτερα κι από τους αντίπαλους προπονητές την αντίπαλη ομάδα, στην Ελλάδα εμφανίζεται αδιάβαστος.


(και το πρόβλημα στα ντέρμπυ το είχαμε από πέρυσι προβλέψει, για να μην ξεχνιόμαστε... Και φυσικά πέσαμε μέσα με 1000...)

[voskos_7]

Το κακό είναι ότι τα προβλήματα είναι τόσο προφανή, που τα βλέπουμε όλοι, βασικά.
Δεν χρειάζεται να μας διαβάσει κανένας - ούτε καν παπάς, δηλαδή, αλλά για άλλους λόγους, ο τελευταίος.

[dimace]

Χειμερινές μεταγραφές 2014 / 2015

Έρχονται λοιπόν, σιγά σιγά, οι μεταγραφές του Γενάρη και είναι ΒΕΒΑΙΟ πως η ομάδα θέλει ενίσχυση.

Το θέμα είναι πού (εκτός της άμυνας) θέλει ενίσχυση.

Φέτος, για πρώτη φορά με τον Μίτσελ στον πάγκο, είδαμε (εναντίον της Ατλέτικο) ένα σύστημα ΧΩΡΙΣ ΕΞΤΡΕΜ. Το σύστημα βγήκε σε εκείνο το παιχνιδι και από τότε το βλέπουμε συχνά πυκνά, σε Ευρώπη και Ελλάδα.

Αν εξακολουθήσουμε αυτό το σύστημα ΔΕΝ χρειαζόμαστε εξτρέμ. Τι να τους κάνουμε, όταν ΟΛΕΣ οι επιθέσεις ξεκινούν από το κέντρο; Το θέμα όμως είναι: Στην Ελλάδα, έχουμε τύχη με ένα σύστημα χωρίς εξτρέμ;

Η απάντηση είναι ΟΧΙ! Με το ταμπούρι που παίζουν οι αντίπαλοί μας, ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ τις έξτρα λύσεις που προσφέρουν τα εξτρέμ, για να ανοίξουμε τις σφικτές άμυνες.

Συνεπώς: Δεν είναι λύση να παραχωρηθεί ο Ντουρμάζ (που είναι ΑΡΙΣΤΟΣ με τη Σουηδία) ή να δωθεί αντάλλαγμα για τον Άλβεζ. ΔΕΝ είναι δυνατόν η ομάδα να μείνει χωρίς εξτρέμ. Αυτό που είναι ΛΟΓΙΚΟ και μπορεί να δουλέψει είναι ο Μίτσελ (που σιγά σιγά ΠΡΕΠΕΙ να ανανεώσει, για να ησυχάσουν πρώτα οι παίκτες) να παίξει ένα σύστημα με εξτρέμ στην Ελλάδα και, αφού του βγαίνει, ας συνεχίσει χωρίς στην Ευρώπη. Έτσι ΟΛΟΙ οι παίκτες (και κάποιοι που καταφανώς έχουν αδικηθεί σε ευκαιρίες) θα πάρουν παιχνίδια και θα δούμε τι μπορούν (αν μπορούν) να κάνουν, και καλό ροτέισον θα γίνει (πιο φρέσκοι παίκτες) και η ομάδα θα γίνει πιο απρόβλεπτη για τους αντιπάλους της.

Τα ονόματα.

Ελμάντερ και Άλβες, για την άμυνα: Τον πρώτο δεν τον ξέρω. Ο δεύτερος καλός παικτης αλλά παρανοικός στο γήπεδο. Ρίσκο και οι δύο, αλλά καλύτερα από το να μείνουμε με αυτούς που έχουμε και είναι σφουγγάρια.

Κάμπελ για εξτρέμ: Πάλι για δανεικός, μιλάμε. Καλύτερα να πάρει ευκαιρίες ο Ντουρμάζ ή ο Ντοσεβί, όταν η ομάδα αποφασίσει να παιξει με εξτρέμ. Ο Κάμπελ μου αρέσει, αλλά δεν καίγομαι κιόλας.

Επίθεση: Δεν ακούγεται τίποτα και θα έπρεπε. Προτείνω τον Αλεξάντερ Μίτροβιτς της Άντερλεχτ, με κλειστά μάτια. Και προχθές στο Ντόρτμουντ, έβγαλε μάτια. Πόδι σούπερ, κεφάλι άπαιχτο, παίκτης θωτηκτό για μεγάλα πράγματα. Έχουμε και αλισβερίσια με τους Βέλγους, ίσως κάπου βρούμε την άκρη, για μια μεταγραφή, που επειδή είναι ΚΑΛΗ, σίγουρα δεν θα είναι φτηνή. Απο κει πέρα, αυτή τη στιγμή, δεν βλέπω να υπάρχει κάτι αξιοπρεπές στην αγορά, το οποίο θα μπορούσε να μας απαχολήσει.

Συμπέρασμα: Να δούμε πώς θα παίζουμε και μετά να κάνουμε αγορές. Είναι σαχλαμάρα να παίρνουμε, όπως το καλοκαίρι, τρεις εξτρέμ, για να σκουπίζουν τον πάγκο.

[voskos_7]

Θα σας ταράξω, αλλά πρέπει: Μέσα στις τρεις αλλαγές που μπορεί να γίνουν στο ρόστερ, μόνο ο ένας παίκτης, από αυτούς, θα μπορούσε να έχει προηγουμένως συμμετοχή στην Ευρώπη και πάλι, όχι στην ίδια διοργάνωση.

[Red Sting]

Θα σας ταράξω, αλλά πρέπει: Μέσα στις τρεις αλλαγές που μπορεί να γίνουν στο ρόστερ, μόνο ο ένας παίκτης, από αυτούς, θα μπορούσε να έχει προηγουμένως συμμετοχή στην Ευρώπη και πάλι, όχι στην ίδια διοργάνωση.

Μην ανησυχείς Βοσκέ! Θα μας φέρει ο Γκαλέτι το νέο Αρτσούμπι από την Αργεντινή!

[dimace]

Θα σας ταράξω, αλλά πρέπει: Μέσα στις τρεις αλλαγές που μπορεί να γίνουν στο ρόστερ, μόνο ο ένας παίκτης, από αυτούς, θα μπορούσε να έχει προηγουμένως συμμετοχή στην Ευρώπη και πάλι, όχι στην ίδια διοργάνωση.

Ναι, με ταράζεις! Και δεν μιλώ ποδοσφαιρικά...

*Ολοι οι παίκτες που λέω παραπάνω (και ο Κάμπελας) έχουν συμμετοχή στη Ευρώπη σε υψηλό επίπεδο. Αν τώρα πάμε πάλι σα σαπάκια, κακό του κεφαλιού μας...

[voskos_7]

Το ότι αναστατώνεσαι, είναι φως - φανάρι, αφού προτείνεις να πληρώσουμε τους γαμιόληδες, ουσιαστικά, μόνο για να πάρουμε το πρωτάθλημα.

[Red Sting]

Ας πάρουμε Ελάντερ, Κάμπελ και Μίτροβιτς κι ας παίξει μόνο ένας στην Ευρώπη. Θα το αντέξω

[voskos_7]

Αυτοί, δεν θα το αντέξουν.

[dimace]

Δλδ να πάρουμε ΣΑΠΑΚΙΑ, για να περάσουμε κανά δυο γύρους στο ΓΛ και το καλοκαίρι να τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Θα παρουμε ΣΟΒΑΡΟΥΣ παίκτες, αν έχουν δικαίωμα στην Ευρώπη καλώς, αν δεν έχουν δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Ήρθε η ώρα η ομάδα να αποκτήσει κορμό.

[voskos_7]

Πιο άχρηστοι, από τους ήδη υπάρχοντες, δεν μας πάνε δύο γύρους παραπάνω στο ΓΛ - αν μας πάνε, δεν θα είναι και τόσο άχρηστοι.
Στον Ολυμπιακό, εκ του αποτελέσματος συμπεραίνοντας, μόνο ο Μανιάτης θέλει να μείνει και αυτός, δηλαδή, δεν του έκατσε κάτι άλλο. Με κούτσουρα, κορμός, δεν γίνεται.

[The Dude]

Ήρθε η ώρα η ομάδα να αποκτήσει κορμό.

Τύπε, γιατί δε μιλάς τόση ώρα;! Τσίμπα...

Με τέτοιον όμως πρόεδρο που τους τιμάει τους κορμούς, δύσκολο να μείνει για την ομάδα...

[dimace]

Die Boden-Dach Theorie και τα επακόλουθά της (κόπια)

Είχα γράψει (όσοι θυμάστε) από πέρυσι, πως πλέον ΔΕΝ έχει νίκες στα ντέρμπυ και αν κάποια γίνει θα έρθει πολύ δύσκολα.

Φυσικά και έπεσα μέσα, γιατί αυτό είναι, συν τοις άλλοις, και επιστημονικό συμπέρασμα. Τόσο επιστημονικό που όλη η βιομηχανία του στοιχήματος βασίζεται πάνω του. Στη Γερμανία, οι ειδικοί, το λένε DB και δεν είναι οι γερμανικοί σιδηρόδρομοι αλλά το φαινόμενο «ταβάνι -πάτωμα» που κάποτε, όταν ήμουν στον οργανισμό, γέμιζε τις τσέπες μας και έστελνε τα κορόιδα στον κουβά. Εκτός λοιπόν από την κατάσταση «Ολυμπιακός Σταθμός στην πορεία προς Ευρώπη», που κάνει τους παίκτες να ΜΗΝ παίζουν στα ντέρμπυ και σε λίγο ούτε στο Ελληνικό πρωτάθλημα (τα κακά του «όλα πωλούνται») συμβαίναι και το εξής (στα ντέρμπυ) φαινόμενο:

Η δική μας κακή ή μέτρια απόδοση (συνεπεία του ψυχολογικού παράγοντα είμαι περαστικός) συναντά τον αντικειμενικό παράγοντα «ικανότητα παικτών»

Αν, πχ, η δυναμικότητα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ μιας ομάδας σε ένα πρωτάθλημα είναι 100 και πολύ μέτρια να παίξει για τις δυνατότητές της (ένα 80%) θα κερδίσει ό,τι και να γίνει μια ομάδα του 70% (αντικ. δυναμικότητας) άσχετα αν η τελευταία έπαιξε ΑΡΙΣΤΑ, δηλαδή 70%. Το μέτριο δικό μας (80) ΔΕΝ μπορεί να συναντήσει το άριστο (70) του αντιπάλου. Αποτέλεσμα ΝΙΚΗ!

Το παραπάνω συνέβαινε πολλές χρονιές στο παρελθόν (δεν υπήρχε και το φαινόμενο «είμαι περαστικός απ' την ομάδα») και στα ντέρμπυ, γενικά, παίζαμε καλύτερα, σε αντίθεση με την Ευρώπη που γαμιόμασταν... (Στην Ευρώπη συμφέρει το «είμαι περαστικός», αφού όλοι εκεί θα σκιστούν να πάιξουν, για να πάρουν μεταγραφή, οδηγώντα στο όχι τόσο σπάνιο φαινόμενο που είναι γνωστό σε όλους και λέγεται ΥΠΕΡΒΑΣΗ και το οποίο δεν τίποτα άλλο από μια διευρυμένη μορφή του DB. 90, παίζει 78 εναντίον 70 που κάνει υπέρβαση στο 80, αποτέλεσμα ΕΚΠΛΗΞΗ...)

Τώρα λοιπόν που η ομάδα μας είναι στο 80 σε σχέση με το 100 του 2011 / 12 (παράδειγμα) και κατεβαίνουμε να παίξουμε με τον Πάοκ του 60, τον Βάζελο του 50 και την ΑΕΚ του περίπου 50, αρχιζουμε να έχουμε προβλήματα από την στιγμή που ΟΥΤΕ ΜΕΤΡΙΑ παίζουμε. (το 80 γίνεται 50!!!)

Κλείνω: Όσο η ομάδα θα χάνει από τη δυναμικότητά της (αντικειμενικός παράγοντας) και θα βασίζεται σε μελλοντικούς μετανάστες και δανεικούς (ψυχολογικός παράγοντας), νίκη σε ντέρμπυ δύσκολα θα έρθει. Το απλό που πρέπει να γίνει για να κερδίζουμε τέτοια ματς είναι να έρθουν παίκτες τέτοιας κλάσσης, που ΚΑΙ ΜΕ ΣΒΗΣΤΕΣ μηχανές να μπορούν να κερδίσουν τους μέτριους αντιπάλους τους, που εκείνη την μέρα ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΙΟΙ αλλά ΘΑ ΤΡΩΜΕ ΣΙΔΕΡΑ. (απλή λύση αλλά αρκετά ακριβή και γι αυτό δεν έχει γίνει...)

(δεν πρόκεται να βρεθούν καλοί παίκτες από μεσαίες ομάδες καλών πρωταθλημάτων, οι οποίοι κρίθηκαν ακατάλληλοι για τις ομάδες τους. Είναι δυνατόν ο Σαντάνα, να είναι ακατάλληλος για την Σάλκε και να είναι κατάλληλος για εμάς; Πόση διαφορά έχουμε με την Σάλκε; Ναι! Μπορεί να μην εκτίμησαν τον παίκτη. Μπορεί να τσακώθηκε και να τον άφησαν, κλπ... Αλλά εδώ μιλάμε για ΔΑΝΕΙΚΟΥΣ επί ΔΑΝΕΙΚΩΝ και πάει λέγοντας. Πώς μπορείς να πάρεις ντέρμπυ με τον Χάρα, που ΔΕΝ ξέρει το παιδί πού θα είναι αύριο; Γιατί να μπει να σου παίξει; Μήπως είναι γεννημένος Γαύρος; ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ αυτά και να τα ξεχάσουμε. Ή θα κάνουμε ομάδα ή να ετοιμαστούμε από του χρόνου για χοντρά καρδιοχτύπια και όχι μόνο στα ντέρμπυ...)