Ποιά είναι η μεγαλύτερη πίκρα στην 'ολυμπιακή' ζωή σας;

[AIIZ]

ανοιγω το αντιθετο θρεντ αλλα και οι πικρες μεσα στο παιχνιδι ειναι και μας πυρακτωνουν/πωρωνουν περισσοτερο με την ομαδα.

_η μεγαλυτερη πικρα που εφαγα ποτε και ακομα εχω ψυχολογικο ειναι η ηττα απο τη μπανταλονα. ημουν μικρο παιδι τοτε, τιγκα πωρωμενο και μολις το χασαμε ξεσπασα σε λυγμους (το τι βρισιμο εφαγε τοτε ο πασπαλι δε λεγεται). ακομα και σημερα δε μπορω να βλεπω αναφορες σ αυτον τον τελικο, αλλαζω αμεσως καναλι...

_θα σας φανει παραξενο αλλα μεγαλη πικρα ηταν το 1-1 εκτος με ροζενμποργκ επι σολιντ. δε με πειραξε που αποκλειστηκαμε γιατι ηταν αναμενομενο τελευταια αγωνιστικη. με πειραξε πολυ ομως για προηγουμαστε 1-0 μεχρι το 80' περιπου, παιζαμε με 10 παικτες λογω αποβολης παντου και ειχε αποκρουσει και πεναλτι ο αντωνακης. ε ελεγα οτι ρε πουστη μου θα αποκλειστουμε αλλα θα νικησουμε εκτος ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. μολις λοιπον φαγαμε το γκολ εσπασα ενα βαζο απο τα νευρα μου και αναφωνησα 'ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ $#%%^^&&%@%$^&%^&'

_ο τελικος του μπασκετ με αεκ το 2002. προηγουμαστε στη σειρα με 2-0 σπαζοντας μαλιστα την εδρα τους. και ομως καταφεραμε να χασουμε σερι 3-2. μεγαλη πικρα το συγκεκριμενο γιατι ειχαμε να παρουμε 4 χρονια τιτλο

_το 1-1 μεσα με τη γιουβε. και με ποναει γιατι ημαστε πραγματικα καλυτεροι και το αξιζαμε

[ynwa]

O τελικος του Τελ-Αβιβ μακραν.Με το που τελειωσε το ματς εκλεισα τα παντα,δεν ηθελα να ακουσω τιποτα.
Μεγαλη στεναχωρια(πιο προσφατα)ηταν και ο αποκλεισμος στο Ανφιλντ με το 3-1.Αλλα εκει μου βγηκε πιο πολυ θυμος παρα πικρα/απογοητευση.

[vasilis-thrylos7]

στη σπυριαρα απο το 1997 που θυμαμαι μια ζωη απογοητευση κακα τα ψεμματα...
χειροτερη στιγμη μακραν η χαμενη σειρα τελικων το 2002,το σκεφτεσαι και τρελαινεσαι...
επισης το βερολινο και ο τροπος που χαθηκε ο περυσινος τριτος τελικος.
στη μπαλα οι πικρες ειναι στα πολλα ανεπιτυχη εκτος του τσουλου
η εφταρα δεν ξεχνιεται θα μας κυνηγαει για παντα
εκτος απο το 99 που δεν το πολυθυμαμαι λογω ηλικιας,το 3-1 στο ανφιλντ το θεωρω την απολυτη porca mizeria της ομαδας στην ευρωπη
μεγαλη πικρα επισης και σε λα κορουνια-τροντχαιμ και μολντε οπου θα μπορουσε η καταρα να σπασει νωριτερα!

και ο χαμενος τελικος του κυπελλου το 2001 με τον λακαμα στον παγκο

[sadi]

Καμία

[Gtakis]

Ο τελικός του Τελ-Αβίβ και η εφτάρα......

[Kaine]

Η φυγή του μπουκλωτού διαδρομιστή.

Το ίδιο.

[sadi]

Το ίδιο.

Δεν έφυγε ποτε απ' τις καρδιες μας και αυτη τη στιγμή που γραφω ειναι ήδη στο δρόμο να γυρίσει στο λιμάνι.

[Kaine]

Δεν έφυγε ποτε απ' τις καρδιες μας και αυτη τη στιγμή που γραφω ειναι ήδη στο δρόμο να γυρίσει στο λιμάνι.

Μέγας είσαι Κύριε!
Συγγνώμη για το off topic, ήταν αυθόρμητο.

[sadi]

Μέγας είσαι Κύριε και μπουκλωτά τα έργα σου
και έργο των ποδών σου εστί το ποδόσφαιρον
αυτό δε απολύεται συ δε διαμένεις
και πάντες εως ιμάτιο παλαιωθήσοντε
και ως περιβολέων τυλίξεις αυτούς
και διαδρομίσονται συ δε ο αυτός
και τα έτη σου ουκ εκλείψωσι.

[sadi]

Εντός ολίγου μεταφέρεται όπως και η "καλύτερη Ολυμπιακή στιγμή" στο "Ιστορία του Θρύλου" γιατί ουσιαστικά παραθέτουμε τις "προσωπικές μας" ιστορίες.

[sk12072]

φυσικα το 1-1 με γιουβεντους μακραν....

μετα η ηττα στο τελ-αβιβ απο την μπανταλονα.

[dtakis80]

ο αποκλεισμος απο την γιουβεντους με τον μπασταρδο τον κοντε κ ο τελικος του τελ αβιβ!

[sk12072]

ρε μην με αντιγραφεις...

[dtakis80]

ρε μην με αντιγραφεις...

χαχαχαχαχα,αφου αυτα ειναι ρε να μην τα πω?
ειναι κ η 7αρα απο την γιουβεντους την καριολα αλλα πιο πολυ γιατι μου εχουν ζαλιζει τα @@ ολα τα λιμα στην χωρα!

[masinGun]

χμμμμμμμμ ...

_ ο χαμένος τελικός στο Τελ Αβιβ
_ πρώτη εμφάνιση του Πάσπαλι με την πατσαβούρα
_ ο πανηγυρισμός του Ράτζα πάνω στην γραμματεία του ΣΕΦ
_ ο περυσινός χαμένος τίτλος , με τον τρόπο που έγινε
_ η εφτάρα από την Γιούβε
_ επέστρεφα από την Ταϊλάνδη γνωρίζοντας πως στο Άνφιλντ κερδίζαμε 0-1 (στην πτήση δεν είχα ενημέρωση) και στο αεροδρόμια βλέπω την ομάδα με σκυμμένα τα κεφάλια

αν όμως πρέπει να διαλέξω μία και μόνο στιγμή , η πιο έντονη είναι ... ο πανηγυρισμός του Ράτζα πάνω στην γραμματεία του ΣΕΦ 1998-99

[Geo 5]

• To 7-1 από τη Γιουβέντους.
• Ο αποκλεισμός στο Anfield.
• Η φυγή του Giovanni με τον τρόπο που έφυγε!

[sabar77]

Εχω καμποσες πικρες.
Ο τελικος με την Μπανταλονα.
Το 1-1 με γιουβεντους
Το 7-0 με γιουβεντους
Το 2-3 στο κυπελλο με τον βαζελο
Το 4-0 στον τελικο κυπελλου με βαζελο.
Εσκασα πραγματικα σε ολες και αν πρεπει να ξεχωρισω μια,το 7-0,εκανα 2 μερες να παω για δουλεια...
Και το 1-1 ηταν φρικη αλλα αργοτερα ενιωθα και λιγο περηφανος που μας πηραν ισοπαλια οι κωλοιταλοι και πανηγυριζαν σαν τρελλοι στο τελος.

[ffyiannis]

ο ημιτελικος με τον ζελα στο καραισκακη με το χαμενο πεναλτι του αλεξανδρη.ατελειωτη πικρα να κλαις και να βλεπεις απεναντι τα μπασταρδια να πανηγυριζουν....

[ILIAS-KORLEONE <<JESUS>>]

Ενταξει εχω δει πολλες πικρες και χαρες με αυτην την ομαδα αλλα η πιο μεγαλη πικρα για μενα ηταν εκεινο το 3-1 στο λιβερπουλ το γκολ του Τζεραντ στο 87' που μας στερησε μια δικαια προκριση στον επομενο γυρο του τσου.λου.Μου εχει μεινει θυμαμαι ειχα μια χαρα στο α'ημιχρονο...και στο δευτερο ηρθαν τα πανω κατω...θελαμε να φαμε 3 γκολ για να αποκλειστουμε και δυστυχως τα φαγαμε αλλα ο τροπος που μπηκε το τριτο και ο χρονος που μπηκε ηταν αστα να πανε....μου εχει μεινει...

[Haris1984]

Παμε και στις πικρες....Θα τις θεσω παλι σε σειρα χρονολογικη...

1.Ο περιφημος τελικος του 1994 με την Μπανταλονα στο Τελ Αβιβ..δεν ξεχνιεται,ο,τι κι αν γινει αυτο...και το μπλακ αουτ που παθαμε και οι βολες του Πασπαλι...Ακομα ποναει,17 χρονια μετα.

2.Περιοδος 1994-1995.Πρωταθλημα μπασκετ.Β γυρος και Ολυμπιακος-Παναθηναικος 72-74 στο ΣΕΦ με ενα λει απ του ..Πασπαλι στο τελευταιο δευτερολεπτο,με αναποδο χερι απο το καλο του.Μαχαιρια στην καρδια αυτο το ματς,που δεν εκρινε εν τελει κατι,αλλα ηττα απο το βαζελο μεσα στο γηπεδο μας,και μαλιστα απο εναν αγαπημενο παικτη,οπως και να εχει,ποναει.

3.Οι συνεχεις ηττες απο την ΑΕΚ στην μπαλα τη διετια 1996-1998,παροτι ειχαμε καλυτερη ομαδα και παιρναμε το πρωταθλημα.

4.Η αντικατασταση του επιτυχημενου τοτε Μπαγεβιτς απο τον τυχαρπαστο και επι 2,5 χρονια ανεργο καπαρντινακια Μπιγκον,το Νοεμβριο του 1999,για αγνωστο και αδιευκρινιστο(βασει λογικης) ακομα και σημερα λογο και αιτια.

5.To πως χαθηκαν παιχνιδια οπως αυτο στο Μολντε (απο 0-2 ημιχρονο υπερ μας,3-2),η στο Χερενφειν.

6.Ο τελικος Κυπελλου με τον ΜΠΑΟΚ στη Φιλαδελφεια και το 2-4 που χασαμε.μεγαλη πικρα εις διπλουν.

7.Η μεγαλη χαμενη ευκαιρια στο πρωταθλημα μπασκετ του 2002.Εχοντας αποκλεισει τον ξανα τοτε πρωταθλητη Ευρωπης βαζελο με σουιπ,σπαζοντας το πλεονεκτημα της εδρας της ΑΕΚ και προηγουμενοι με 2-0 νικες,στο τελος το γυρισαν σε 2-3 και ενω τον αγγιξαμε,τον χασαμε τον τιτλο.Αν κατακτουσαμε εκεινο το πρωταθλημα,οσως να αλλαζε καπως ο ρους της ιστοριας.Μεγαλη απογοητευση.

8.Το 7-0 με τη Γιουβεντους.Μεγαλη πληγη.Ευτυχως τοτε ειχα αλλες(ευχαριστες) φουριες και καπως το περασα ανωδυνα,αλλα δεν ξεχνιεται εκεινη η μαυρη βραδια.

9.Το 3-1 με τη Λιβερπουλ,απο την αποψη πως καταρρευσαμε στο β ημιχρονο και φαγαμε 2 γκολ σε 7 λεπτα(ειδικα το γκολ του Τζεραρντ στο 87 ηταν...θανατος).Γιατι φαβορι ηταν σιγουρα η μετεπειτα πρωταθλητρια Ευρωπης,αλλα η ομαδα εδειχνε να το πιστευει και να κατορθωνει το ακατορθωτο...κριμα...

10.Το 4-0 απο την ΑΕΚ,το 2008.Δεν το περιμενα κατι τετοιο.Μεγαλος πονος.Ειδικα για μενα που μενω και Φιλαδελφεια.Χαμος ειχε γινει εδω.Μακαρι να μην ξαναζησουμε κατι αναλογο..

11.Το 3-0 απο την Ανορθωση επισης ηταν κατι που πονεσε πολυ.

12.Μεγαλες χαμενες ευκαιριες στους τελικους η σε παιχνιδια μπασκετ με το βαζελο,οπως ο τριτος "Πηλοιδειος" τελικος του 2007,το ματς στο Βερολινο για το φαιναλ 4 το 2009,που κριθηκε στο καλαθι,ο τελικος κυπελλου του 2008 που κριθηκε επισης στο καλαθι,το σπασιμο του πλεονεκτηματος εδρας το 1999(με το απιστευτο 53-62 που φαγαμε εννια σερι ποντους) και το 2009,και ο περσινος τριτος τελικος στο ΟΑΚΑ,που ενω διναμε το 200% και η ομαδα ηταν πολυ μπροστα,διαιτητικα σφαλματα και προπονητικη αδρανεια μας στερησαν τη νικη.

Αυτα απο εμενα,πανω κατω...