Ποιά ήταν η κορυφαία στιγμή στην "ολυμπιακή" ζωή σας?

[sadi]

Αυτούς δεν τους πρόλαβα, από το 92 περίπου έχω αναμνήσεις αλλά επί της ευκαιρίας πρώτη φορά που πήγα γήπεδο ήταν στο παλιό Καραισκάκης (με είχε πάει ο πατέρας μου φυσικά)
οπότε ίσως και να τους έχω δει ζωντανά! Παίζαμε με τον Ηρακλή και νομίζω είχαμε κερδίσει 3-1. Έληξε κανένα εντός με τέτοιο σκορ μέσα/τέλη 80;

27/1/1985 Ολυμπιακός - Ηρακλής 3-1 στο ΟΑΚΑ. Τα γκολ Λεμονής 35', Σαργκάνης 55' πεν., Σέστιτς 85'/Παπαϊωάννου 37'.



Δε με λατρεύεις ώρες ώρες;

[Haris1984]

Ωραιο τοπικ,που θα μας φερει στο νου ευχαριστες αναμνησεις..Θα τα παραθεσω χρονικα και οχι αξιολογικα,καθως ολα λιγο πολυ εχουν την ιδια θεση στην καρδια μου.


Στιγμες μεγαλες και θετικες που με εκαναν ειτε να χαμογελασω,ειτε να δακρυσω:

1.Πεμπτος τελικος A1,σεζον 1994-1995:Ολυμπιακος-Παναθηναικος 45-44.Ενα ματς που εσπασε καρδιες.Οποιος νικουσε,επαιρνε και το πρωταθλημα.Στην κοψη του ξυραφιου ολο το παιχνιδι,κακο θεαμα,αγχος και τα συναφη.Στην τελευταια προσπαθεια του Οικονομου για τριποντο(που βρηκε στεφανι και μετα πηρε ριμπαουντ ο Ταρλατς αν δεν κανω λαθος),η καρδια ολων μας σιγουρα σταματησε για δευτερολεπτα.Εν τελει ομως,ολα καλα..

2.Ξανα πεμπτος τελικος Α1,σεζον 1995-1996:Ολυμπιακος-Παναθηναικος 73-38. ξανα οποιος νικουσε επαιρνε τιτλο..οι βαζελοι ηρθαν στο ΣΕΦ με μια μυτη ως το..θεο,λογω ευρωπαικου,αλλα ειχαν ηδη ξεκινησει οι "ιστοριες' με τον Ουιλκινς.περιμενα αναλογο ματς με αυτο του 1995,αλλα διαψευστηκα.Στο γηπεδο υπηρχαμε μονο εμεις,και καναμε παρτι.45-23 το ημιχρονο,73-38 το τελικο σκορ..Θριαμβος..35 στο παλε.Μοναδικο συναισθημα,σε μια μεγαλειωδη νικη,μιας δυσκολης χρονιας,οπου το ποδοσφαιρο ακομα παρεπαιε..Οταν η ομαδα μπασκετ ειχε ακομα λαμψη...Ενα σημειο που με στενοχωρησε,ηταν ομως μετα στη συνεντευξη τυπου,οταν ο Ιωαννιδης "ξαφνικα" (κατα πολλους) προανηγγειλε την αποχωρηση του απο την ομαδα,μετα απο μια επιτυχημενη πενταετια.

3.Οταν αρχισαν να μπαινουν οι βασεις επιτελους για μια υγιη ομαδα και στο ποδοσφαιρο,με την ελευση του Μπαγεβιτς και ταλαντουχων παικτων οπως ο Τζολε και ο Γιαννακοπουλος,το καλοκαιρι του 1996.Κατι φανηκε να αλλαζει,και οντως ετσι ηταν...

4.Το ευρωπαικο στη Ρωμη,στο μπασκετ,το επικο 1997.Ολυμπιακος-Μπαρτσελονα 73-58,σε εναν μοναδικο τελικο,οπου παρα το μμουδιασμενο μας ξεκινημα,μετα το 10ο λεπτο υπηρχαμε μονο εμεις ....και απεναντι σε μια πολυ καλη και αξιολογη Μπαρτσελονα...ολη η ομαδα μεσα στην καρδια μου και φυσικα ο Ντειβιντ Ριβερς.

5.Τα ευρωπαικα ματς εντος ΟΑΚΑ τη σεζον 1998-1999 στο ποδοσφαιρο,και το Πορτο-Ολυμπιακος 2-2 και η ολικη ανατροπη που καναμε.Γενικα ολη αυτη η χρονια και η μπαλα που παιξαμε,σε Ελλαδα μα και Ευρωπη,ηταν μαγεια..

6.Η ελευση του μαγου Ζιοβανι στο Λιμανι,τον Ιουλιο του 1999(παραλληλα με του Ζαχοβιτς,αλλα ο Ζιο εμεινε στις καρδιες μας).

7.21 Μαρτιου 2001,Παναθηναικος-Ολυμπιακος 1-4,μεσα στη Λεωφορο.Δεν περιγραφω αλλο,ολα γνωστα...

8.Ολυμπιακος-ΑΕΚ 4-3,Μαιος 2002.Ο λεγομενος τελικος του πρωταθληματος.οποιος κερδιζε,αγγιζε τιτλο.Ενα ματς που τα ειχε ολα.ψευτοπεναλτι για την ΑΕΚ,ευκαιριες,φασεις,δοκαρια,συγκινησεις,ανατροπη, και σασπενς στο τελος,οταν ετσιθελικα ο Βασσαρας κρατησε την ΑΕΚ στο παιχνιδι και με 2ο πεναλτι και με 8 λεπτα καθυστερησεις.Δεν τους εγινε η χαρη ομως...

9.Ολυμπιακος-Παναθηναικος 3-0,11 Μαιου 2003.Μεγαλες συγκινησεις αυτος ο Μαιος τελικα.Το επος της Ριζουπολης.Μεγαλες στιγμες.ξανα δεν περιγραφω αλλο.

10.H επιστροφη στους τιτλους με τον τελικο Κυπελλου του 2004-2005 με τον Αρη αλλα και με το ματς με τον Ηρακλη στη Θεσσαλονικη,λιγες μερες αργοτερα,που μας εδωσε και το πρωταθλημα...Επισης,το 1ο ματς στο Ναο με αντιπαλο την Καλλιθεα,για την 1η αγωνιστικη του πρωταθληματος.Αλλη αισθηση.

11.Τα ματς της Ευρωπης του 2007-2008 και κυριως οι μεγαλες νικες επι Βερντερ και Λατσιο,εκτος εδρας,οι πρωτες μας.Και το ματς ομως στη Μαδριτη,οπου παροτι δεν κερδισαμε,η εμφανιση μας ηταν μεγαλειωδης(και απο πολυ νωρις με 10 παικτες).Επισης σαφως δεν ξεχνω το μοναδικο 4-0 με τον βαζελο μεσα στο ναο,για το Κυπελλο.

12.Τα ευρωπαικα ματς με Μπενφικα και Χερτα τη σεζον 2008-2009.Η επιτομη της μπαλας απο την ομαδα,ειδικα στο παιχνιδι με τους Πορτογαλους.Επισης εκεινη τη χρονια δεν θα ξεχασω τον μοναδικο τελικο Κυπελλου με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ,που παλι τα ειχε ολα.Ξεκινησαμε ασχημα,ανατρεψαμε στο σκηνικο,πηγαμε παραταση,μπηκανε 8 γκολ,σουταραμε συνολικα και οι 2 ομαδες πανω απο 30 πεναλτι...και φυσικα ηταν και το τελευταιο ματς του μεγαλου Πρετραγκ Τζορτζεβιτς.

13.Το ματς με ΑΕΚ φετος.Το ευχαριστηθηκα που ριξαμε 6 στους αε6ρες,επειδη τους μισω ιδιαιτερως.

14.Η φιεστα με Λαρισα.Και για τα γκολ,και για την ατμοσφαιρα στο γηπεδο,και για τη φιεστα-επιστροφη στην κορυφη(μετα απο μια πολυ κακη χρονια-παρενθεση),αλλα και για το αντιο στο μεγαλο Αντωνη Νικοπολιδη.

15.Καποιες ξεχωριστες αφηξεις παικτων,οπως ο μεγαλος Κριστιαν Καρεμπε αλλα και ο Ριβαλντο(ασχετα αν μετα ο δευτερος,λογω χαρακτηρα,μας απογοητευσε...)

Αυτα εν ολιγοις,αν και θα μπορουσα να παραθεσω αλλα τοσα...Αν θυμηθω κατι,που τωρα μου διεφυγε,θα επανελθω.

[Kaine]

27/1/1985 Ολυμπιακός - Ηρακλής 3-1 στο ΟΑΚΑ. Τα γκολ Λεμονής 35', Σαργκάνης 55' πεν., Σέστιτς 85'/Παπαϊωάννου 37'.



Δε με λατρεύεις ώρες ώρες;

Ή είναι το σωστό ματς και κάνω λάθος στο γήπεδο ή έχω πάει αργότερα. Κοιτάω τα σκορ εκείνη την περίοδο, αν ήταν στο
Καραισκάκης θα είναι το 2-0 του '91 (θυμάμαι ότι είχαν μπει γκολ). Σημειώνω να ρωτήσω τον πατέρα μου.

edit: Ρε συ Σάκη το '84 ήμουν 2 ετών, οπότε λάθος κάνω στο σκορ!

[sadi]

Ή είναι το σωστό ματς και κάνω λάθος στο γήπεδο ή έχω πάει αργότερα. Κοιτάω τα σκορ εκείνη την περίοδο, αν ήταν στο
Καραισκάκης θα είναι το 2-0 του '91 (θυμάμαι ότι είχαν μπει γκολ). Σημειώνω να ρωτήσω τον πατέρα μου.

edit: Ρε συ Σάκη το '84 ήμουν 2 ετών, οπότε λάθος κάνω στο σκορ!

Τότε 15/3/1992 2-0 με Σοφιανόπουλο-Καραπιάλη.

[Kaine]

Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι περίπου απο το '92-'93 και μάλιστα ο πρώτος παίκτης που αγωνιούσα να δω να παίζει ήταν ο Μπεντ Κρίστενσεν ο οποίος αντικαταστάθηκε
από τον τρελο-Γιεκίνί (ακόμα δεν έχω μάθει το γιατί). Η πρώτη μου ανάμνηση με πολλές συγκινήσεις ήταν ο αγώνας Ολυμπιακός-Tενερίφη 4-3 όπου και αποκλειστήκαμε.

Δεν θα ξεχάσω την κατάκτηση του πρώτου πρωτάθληματος μετά τα πέτρινα. Δεν τα έζησα όπως οι μεγαλύτεροι αλλά μπορούσα να καταλάβω από την ατμόσφαιρα πόσο
σημαντικό ήταν και ένοιωσα μεγάλη χαρά.

Εκείνη την περίοδο παρακολουθούσα κι εγώ πολύ μπάσκετ και η περίοδος '94-'99 ήταν γεμάτη δυνατές συγκινήσεις, μεγάλες χαρές (πρωταθλήματα και triple crown το
'97) και μεγάλες πίκρες (final four '94 και '95).

Δεν θα ξεχάσω το ασύλληπτο γκολ του Γιαννακόπουλου με την Πόρτο το '97.

Δεν θα ξεχάσω το τραγικό γκολ του Κόντε στον αγώνα με τη Γιουβέντους το '99.

Μπαίνοντας στο 2000 ένα όνομα: Ζιοβάνι. Ο μόνος παίκτης που σαν οπαδός "δέθηκα" μαζί του, μεγάλες χαρές και πολλά δάκρυα στο τέλος. Από τις μεγαλύτερες
συγκινήσεις μάλλον τα γκολ στη Ρεάλ, η επική λόμπα στον Μοντραγκόν και η βιονική ενέργεια και ασίστ στον Τζόρτζεβιτς στο 1-0 με τον Παναθηναικό το '00-'01.

Μεγάλες συγκινήσεις φυσικά το 1-4 στη Λεοφώρο, ο τελικός κυπέλλου με την ΑΕΚ και ο Άγγλος εραστής, οι εκτός έδρας νίκες στην Ευρώπη όπως και το 1-0 με Άγιαξ το
'98 (Αλεξανδρής), το 3-3 με Ρεάλ το '99 (γκολάρες Ζίο, Ζάχοβιτς), το 4-2 μέσα στη Ρεάλ το '07 και το 3-1 μέσα στο Άνφιλντ το '04 (α ρε Ντούσαν).

Και παρότι πλέον δεν παρακολουθώ συστηματικά πόλο και βόλευ, φέτος ένοιωσα περήφανος που ειμαι Ολυμπιακός και το χάρηκα πολύ περισσότερο και από τους τίτλους
και τις μεγάλες νίκες που έχουν φέρει τα τμήματα στο παρελθόν.

[sk12072]

χμμμμμ.....δυσκολη ερωτηση.
θα συμφωνησω με τον σακη οτι απο τις κορυφαιες στιγμες ηταν το ολυμπιακος-αγιαξ 2-0
στο οακα.απιστευτος κοσμος,λαοθαλασσα....

-η ελευση του μαγου ζιο στην ελλαδα το 1999.
-το ολυμπιακος-αγιαξ 1-0 με αλεξανδρη.ισως το κορυφαιο παιχνιδι του ολυμπαικου ατην ευρωπη καθως απο
το πρωτο δευτερολεπτο δεν υπηρχε αγιαξ στο γηπεδο.
-τα 1-4 και 2-4(ειδικα αυτο) εναντιον του αιωνιου πελατακου.
-τα διπλα σε βρεμη και λατσιο με τον τακαρο.
-τα φαιναλ φορ που ασελγησαμε στον λαγο.
-το τροπαιο στη ρωμη.
-τα ευρωπαικα του βολλευ.
-το ευρωπαικο του πολο.

[vasilis-thrylos7]

Να κανω και μια προταση να μεταφερω το θρεντ απο τις δημοσκοπήσεις στο "Ιστορία του Θρύλου" που νομίζω οτι ταιριαζει καλύτερα;

φυσικα!

[IERO]

11 Μαΐου 2003. Ο Ολυμπιακός με την πλάτη στον τοίχο θέλει νίκη με δύο γκολ διαφορά για να κατακτήσει το πρωτάθλημα, ενώ ο βάζελος βολεύεται με νίκη, ισοπαλία και ήττα με ένα γκολ, που θα οδηγούσε το πρωτάθλημα σε μπαράζ.
Με την αδρεναλίνη στα ουράνια, είχα πάει στο σπίτι ενός φίλου μου για να δούμε το παιχνίδι. Τι θα κάνουμε; Θα κερδίσουμε; Τώρα τελευταία έχουμε αρχίσει να ανεβαίνουμε, αλλά λίγες αγωνιστικές πριν είχαμε χάσει από την ΑΕΚ και είχαμε φέρει και Χ με τον Πανιώνιο... Συζητήσεις επί συζητήσεων, μέχρι την ώρα που άρχισε το παιχνίδι.
3': Εκτέλεση φάουλ Τζόρτζεβιτς, κεφαλιά Ζιοβάνι, 1-0! Ευτυχώς που δε βρισκόταν δίπλα μας εύθραυστα αντικείμενα, γιατί με τη φόρα που τιναχτήκαμε από τα καθίσματά μας, μπορούσαμε να διαλύσουμε τα πάντα. Οι πανηγυρισμοί μας όμως κόπασαν γρήγορα, γιατί ξέραμε ότι θέλαμε άλλο 1 γκολ για να έχουμε το πάνω χέρι. Παραλίγο να έχουμε εγκεφαλικά. στη φάση που ο Φύσσας έχασε εξ' επαφής ευκαιρία να ισοφαρίσει. Ήταν όμως η μοναδική φορά που ο Παναθηναϊκός απείλησε με αξιώσεις. Και δεν ξέραμε τι θα γινόταν λίγα λεπτά αργότερα...
15': Ο Ζιοβάνι κλέβει τη μπάλα από τον Κυργιάκο, τη δίνει στον Τζόρτζεβιτς, σέντρα, ο Γιαννακόπουλος αποφεύγει το Φύσσα και... 2-0! Τρελό πανηγύρι! Δεν πιστεύαμε το πώς ο νωθρός Ολυμπιακός των προηγούμενων αγωνιστικών μεταμορφώθηκε έτσι. Το υπόλοιπο ημίχρονο κύλησε με το Θρύλο να έχει την κατοχή και να απειλεί συχνά-πυκνά. Ο ΠΟΑ προσπαθούσε να κάνει κάτι, αλλά ο Καρεμπέ που έκανε το παιχνίδι της "ερυθρόλευκης" καριέρας του έκοβε τα πάντα. Με τη μπάλα στα δικά του πόδια έληξε το ημίχρονο.
Μεγάλη αγωνία μέχρι να αρχίσει το δεύτερο. Φοβόμασταν πιθανό come back του βάζελου. Κάτι τέτοιο δε συνέβη. Ο Ολυμπιακός μπήκε με τη φόρα του πρώτου ημιχρόνου στο δεύτερο. Ο Τζόρτζεβιτς κερδίζει φάουλ έξω από την περιοχή. Το εκτελεί ο ίδιος. Κεφαλιά Γιαννακόπουλου, 3-0! ΧΑΜΟΣ! Τρελό πανηγύρι στο σπίτι. Η αγωνία ναι μεν συνεχίστηκε μέχρι το τέλος, αλλά είχαμε αρχίσει να το παίρνουμε απόφαση ότι το πρωτάθλημα αυτό δε μπορούσε να χαθεί.
Περιττό φυσικά να σας πω το τι έγινε όταν ο Μποροβήλος σφύριξε τη λήξη. Βγήκαμε όλοι έξω και αρχίσαμε να φωνάζουμε. Δε μας ένοιαζε ότι πιθανώς να μη μας άκουγε κανείς. Γουστάραμε επιτέλους να περηφανευόμαστε για την τριάρα επί του βάζελου, ο οποίος το θεωρούσε... δεδομένο ότι θα το πάρει.

Την επόμενη μέρα στο σχολείο έγινε Η καζούρα στους δύστυχους "πράσινους" συμμαθητές μου. Βοήθησε σ' αυτό το ότι είχαμε κενό την πρώτη ώρα, οπότε πανηγυρίσαμε με την ησυχία μας. Ένας φανατικός βάζελος που όλο έβριζε και έκανε καζούρα τις προηγούμενες μέρες, δεν πάτησε στο σχολείο εκείνη τη μέρα. Εκτός των άλλων είχαν τυπωθεί και... κηδειόχαρτα που έλεγαν ότι "Κηδεύουμε την αγαπημένη μας ομάδα "Παναθηναϊκόν" εις τον ιερό ναό Ριζουπόλεως"

Αυτή ήταν μακράν η καλύτερη Ολυμπιακή μου στιγμή.

[masinGun]

_ στο παλιό Καραΐσκάκη, στην θύρα 4, δεν θυμάμαι το ματς αλλά κάνει ένα ανάποδο ψαλίδι ο Αναστόπουλος και βλέπω την μπάλα σαν σε αργή κίνηση να πηγαίνει καρφί στο παράθυρο !!! τα στήθια μου έβρασαν !
_ το πρώτο μνημόσυνο της θύρας 7 ... εκεί βαφτίστηκα ΓΑΒΡΟΣ
_ η πρώτη λόμπα του Ζιοβάνι με τον ΠΑΟΚ
_ το "ακόμα πέφτει" του Καραπιάλη στον Βάντσικ
_ η στιγμή που Γεωργάτος , Ζιοβαννι και η λοιπή "κομπανία" κάνουν πλάκα στην λαγοφλώρο δείχνοντας τις φανέλες τους
_ το 2-6 επί της δευτεραθλήτριας Ευρώπης Λεβερκούζεν
_ ένα τρίποντο του Τόμιτς στο Αλεξάνδρειο σε χρόνο μηδέν , με τον παίχτη να έχει μόλις κάνει την επαναφορά από πλάγια και να πατά κάτι πόντους μέσα από την γραμμή του άουτ
_ η κούρσα του Ρίβερς στην Ρώμη , διασχίζοντας το γήπεδο σε 3 " (σχεδόν)
_ μετά το ευρωπαϊκό οι πανηγυρισμοί στον Πειραιά
_ η υπόκλιση του Ιβαν του Τρομερού μέσα στο Μελίνα Μερκούρη

φυσικά η στιγμή (!) που ο Τζόλε σηκώνει ψηλά την κούπα

εκεί όμως που μια εικόνα είναι εκατομμύρια εκατομμυρίων λέξεις είναι :

[Geo 5]

Μεγάλες στιγμές, μεγάλες βραδιές που ο καθένας μας έζησε ανάλογα και με την ηλικία του. Για μένα και γι'αυτά που έζησα, μεγάλες στιγμές ήταν...

• Το 1-4 της Λαγοφλώρου με τον Λουτσιάνο να καταγράφει ένα τρομερό φάουλ και τον Γεωργάτο να τους δείχνει τις φανέλες!
• Το γκολ του Τζιοβάνι στο ματς με τον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ.
• Το 6-2 κατά της Λεβερκούζεν με τον Τζόλε να μεγαλουργεί.
• Την πρώτη χρονιά στο νέο Καραϊσκάκη!
• Το πρώτο διπλό στην Ευρώπη με την Βέρντερ και η δεύτερη συνεχόμενη νίκη στη Ρώμη επί της Λάτσιο.

[sabar77]

Πολλες και οι μεγαλες χαρες αλλωστε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ειμαστε!
Το ευρωπαικο στη Ρωμη.
Η συγκεντρωση για τον Ντεταρι στο δημαρχειο και ολη η τρελλα εκεινης της χρονιας με τον Κοσκωτα.
Η 35αρα στον Βαζελο.
Η 3αρα της Ριζουπολης.
Το 1-4 και το 2-4 με βαζελο.
Το διπλο της Βρεμης.
Η εμφανιση μεσα στο Μπερναμπεου παρολο που χασαμε 4-2 στο τελος.
Το εβδομο πρωταθλημα και το πανηγυρι στον Πειραια.
Η πρωτη μου φορα που πηγα στο νεο Καραισκακη αλλα και ολη η αναμονη οσο χτιζοταν,καθε μετρα περνουσα απο κει και καμαρωνα.
Το 6-2 με Λεβερκουζεν.
Το 0-2 με βαζελο στο οακα που σφραγισε το πρωτο μας πρωταθλημα μετα τα πετρινα.
Η χαρα που μου δωσε ο Θρυλος να βλεπω τον Ζιο ειδικα στην πρωτη του χρονια που καναμε λες και βλεπαμε εξωγηινο!

Και ποσες ακομα...
Λυπαμαι δεν μπορω να ξεχωρισω μια,καθεμια οταν γινοταν μου φαινοταν η μεγαλυτερη!

[RedSoldier_7]

στο 0.35-0.40 oταν ο Δομης-Ρομπερτο Καρλος προσπαθησε να κανει μια θεικη τριπλα αλλα δεν πετυχε.

[differance]

Nαι αλλά λίγο αργότερα κόβει τον Μιραλάς


ΥΓ. Αυτό το βιντεάκι γιατί το έβαλες? Για να συνηθίζουμε από τώρα στο τι θα δούμε φέτος στο Τσου-Λι?

[sadi]

Νταξ, τον Μιραλάς έκοψε οχι τον Ντιογκο.

[k79]

Το ευρωπαικο στη Ρωμη.

[BrazHlias]

απλα δεν μπορω να διαλεξω ουτε μια, ουτε δυο ουτε δεκα στιγμες. εχω χιλιαδες πραγματα στο μυαλο μου αγωνιστηκα περιστατικα και μη. αποτελεσματα, αθλητες, το καραισκακη, ο κοσμος, πρωταθληματα, γκολ που δεν θα ξεχασω ποτε.

[castillo7]

ο αγωνας με την βερντερ ... με τον τακη λεμονη να βγαζει τον καλυτερο παικτη του αγωνα γκαλεττι και να γυριζει και να παιρνει τον αγωνα με τρομερη ψυχη!
[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]

[redHEART7]

η ημερα που γεννηθηκα

[Eleni7]

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω...
Κορυφαία χρόνια θα έλεγα τα πέτρινα...
Γιατί μετά από αυτά η χαρά ήταν τεράστια...Γιατί 10 χρόνια πίστευα το: κουφάλες δεν ξοφλήσαμε...
Και πριν και μετά πάντα ωραίες στιγμές μου έρχονται στο μυαλό...Και τα πρώτα λογάκια του γιου μου για το τι ομάδα είναι: Κοθ, Μπικόθ, Ομπιακόθ, Ολυμπιακός!!!!!!!
Μια ζωή Ολυμπιακός, τι καλύτερο;

[since1971]

1-3 με Βέρντερ. απο τα λίγα βίντεο με αγώνες που έχω κρατήσει.
μόνιμα στο desktop να το βλέπω όταν έχω τις μαύρες μου

_ στο παλιό Καραΐσκάκη, στην θύρα 4, δεν θυμάμαι το ματς αλλά κάνει ένα ανάποδο ψαλίδι ο Αναστόπουλος και βλέπω την μπάλα σαν σε αργή κίνηση να πηγαίνει καρφί στο παράθυρο !!! τα στήθια μου έβρασαν !

Αν θυμόμαστε το ίδιο, πρέπει να ήταν με αντίπαλο την Λάρισα.