sadi (12-10-10)
Κι εκεί θα σας βρω. Και στου βοδιού το κέρατο θα σας βρω. Μα με τραβάει σαν μαγνήτης το θέμα.
Το ψυχανεμίζομαι.................Έχω χάρισμα. Δεν μπορείτε να κρυφτείτε πουθενά.
Όταν θα έρθει η ώρα να αποσυρθεί ο Αντώνης να φροντίσετε να με παρηγορήσετε....
Εντάξει έχω δηλώσει ότι επόμενος εκλεκτός μάλλον θα είναι ο Έρικ αλλά δεν ξέρω ακόμη.
Δεν είμαι ψυχολογικά έτοιμη να βρω αντικαταστάτη του Αντώνη. Εκτός κι αν βρει τον κατάλληλο τρόπο
για να με πλησιάσει το βόρειο αγόρι![]()
sadi (12-10-10)
[YOUTUBE]PqctCWmJ9eU[/YOUTUBE]
Δεν μπορει αυτος πρεπει να εχει συγγενεια με τον παραγοντα του Εδεσσαικου![]()
Μην τα βαζεις με ηλιθιους, πεφτεις στο επιπεδό τους και σε κερδιζουν λογω εμπειριας.
consigliere (13-10-10), Eleni7 (14-10-10), sirkostas (15-10-10)
Είναι βράδυ και το ζευγάρι μόλις έχει κάνει έρωτα και χαλαρώνει. Η γυναίκα λέει στον άντρα της: «Πεινάω, τι θα έλεγες για κανένα σουβλάκι;»
Και γω, λέει ο άντρας, θα πεταχτώ να πάρω από τον κυρ Μήτσο. Μια και δυο, φοράει πρόχειρα κάποια ρούχα και ξεκινά για το σουβλατζίδικο. Την ώρα που ετοιμαζόταν να μπει στο αμάξι του, σταματάει δίπλα του ένα
αυτοκίνητο και βγαίνει από μέσα μια κουκλάρα - δίμετρη - ξανθιά - η φαντασίωση κάθε άντρα - κλπ και τον ρωτά:
«Σας παρακαλώ, μήπως ξέρετε πως θα πάω στην οδό ΤΑΔΕ 15;»
Κόκαλο ο τύπος της ψελίζει: «Θα πάτε ίσια, δύο στενά πιο κάτω δεξιά και στο τρίτο αριστερά.»
Η κούκλα: Αχ, δεν μπορώ να προσανατολιστώ εύκολα τη νύχτα, σας παρακαλώ μπορείτε να με πάτε, θα σας χρωστάω μεγάλη χάρη.»
Αν και ο δρόμος δεν είχε καμιά σχέση με το σουβλατζίδικο, δέχτηκε (χωρίς
δυσκολία) να την εξυπηρετήσει. Φτάνοντας στην οδό ΤΑΔΕ 15 του λέει η κούκλα:
«Ξέρετε, είναι μερικές μέρες που έχω μετακομίσει εδώ και δεν βρίσκω εύκολα το σπίτι! τα βράδια. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την εξυπηρέτηση, θα ήθελα να έρθετε πάνω να σας κεράσω κάτι.»
«Οχι, ευχαριστώ, είναι αργά μια άλλη φορά ίσως», είπε ο τύπος.
«Οχι, επιμένω να έρθετε, δεν θα αργήσετε», είπε αυτή.
Με τα πολλά ανεβαίνουν επάνω, το σπίτι ήταν τεράστιο και όμορφο και η
κοπέλα του προτείνει να βάλει κάτι να πιεί μέχρι "να φορέσει κάτι πιο
ανάλαφρο!!"
Ο τύπος δεν κατάλαβε πότε έβαλε το ποτό να πιεί, πότε είδε την τύπισσα να εμφανίζεται σας θεά, πότε βρέθηκαν στο κρεβάτι για τα ακατανόμαστα... Κάποια στιγμή, μέσα από την ευχάριστη κούραση που είχε περάσει, άνοιξε το μάτι του και είδε από το παράθυρο να μπαίνει το πρώτο φως της ημέρας.
«ΩΧ, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ», είπε και έφυγε τρέχοντας ψάχνοντας να βρει παράλληλα μια καλή δικαιολογία για να της πει. Πράγματι, στον δρόμο της επιστροφής, σκέφτηκε κάτι που τον έκανε να παρακάμψει και να περάσει από ένα χαρτοπωλείο και να αγοράσει ένα τεμπεσίρι (η σκόνη που χρησιμοποιούν στη στέκα του μπιλιάρδου, για όσους δεν ξέρουν), την οποία και έτριψε στα χέρια του. Κάποια στιγμή έφτασε στο σπίτι του όπου και βρήκε την γυναίκα του να ωρύεται.
«Που ήσουνα βρε παλιοτόμαρο, που στο διάολο πήγες παλιοαλήτη, πες μου, που κοπροσκύλιαζες όλο το βράδυ και δεν ήξερα τι να κάνω, του φώναξε η γυναίκα του.»
«Που να στα λέω, δεν θα το πιστέψεις αγάπη μου. Την ώρα που έφυγα από εδώ και πριν μπω στο αμάξι, σταματά ένα αυτοκίνητο δίπλα μου και κατεβαίνει μία θεογκόμενα που με ρώτησε για κάποια οδό. Της είπα πως ακριβώς θα πάει μα δεν κατάλαβε και με παρακάλεσε να την συνοδεύσω μέχρι εκεί για να μην χαθεί. Και μετά, τι έγινε ρώτησε η γυναίκα του, διατηρώντας κάποια αμφιβολία για τα λεγόμενα του άντρα της. Την συνόδευσα μέχρι το σπίτι της και μου ζήτησε να ανέβω επάνω για ένα ποτό για να με ευχαριστήσει. Δέχτηκα και την ώρα που έπινα το ποτό μου αυτή πήγε να αλλάξει και γύρισε με ένα ημιδιάφανο ρούχο και μου την έπεσε, εγώ δεν μπορούσα να αντισταθώ και βρεθήκαμε στο κρεβάτι να κάνουμε έρωτα. Έτσι έγιναν τα πράγματα γλυκιά μου και γι' αυτό άργησα.»
«Βρε αλήτη», είπε η γυναίκα του, «θες να πιστέψω αυτές τις μπούρδες που μου λες; Για να δω τα χέρια σου!»
«Ορίστε» κάνει αυτός...
«Ρε αλήτη όλο ψέματα μου λές, πάλι για μπιλιάρδο είχες πάει...»
θρύλε για πάρτι σου θρύλε μαζί σου, εμείς οι άρρωστοι οι οπαδοί σου....
Ακουγεται ολόκληρο ΝΤΟΥΠ στο κάθισμα και όμως αυτός συνεχίζει να κοιμάται... ΑΞΙΟΣ!!!
Eleni7 (14-10-10)
Το ΜΕΤΡΟ είναι πολύ νανουριστικό.
Έτσι και χαλαρώσεις λίγο την πάτησες.
Βλέπω πολλούς και πολλές κάθε μέρα που πάω στη δουλειά να κλείνουν τα μάτια και να κουνιούνται ρυθμικά πέρα δώθε
κι όλο περιμένω να συμβεί κανένα ωραίο περιστατικό.
Αλλά περιστατικά με μεθυσμένους ή μαστουρωμένους έχω δει πολλά.
Βράδυ το καλοκαίρι περίμενα το ΜΕΤΡΟ στην αφετηρία στον Άγιο Αντώνιο και όταν ήρθε ο συρμός άδειος βέβαια γιατί είναι αφετηρία όπως είπα
μπήκαν μέσα τρέχοντας οι σεκιουριτάδες και προσπαθούσαν να ξυπνήσουν κάποιον που ήταν εντελώς αναίσθητος στο κάθισμα.
Είχε λίγο κόσμο γιατί ήταν 10 η ώρα βράδυ και Αύγουστος.
Η αλήθεια είναι ότι φοβήθηκα πάρα πολύ γιατί δεν κουνιόταν καθόλου κι όσο και να τον σκουντούσαν τίποτα αυτός.
Είπα πάει πέθανε. Με έπιασε ταχυπαλμία, ήταν και πολύ νέος. Με τα πολλά δεν ξέρω τι του έκαναν αλλά άνοιξε τα μάτια κάποια στιγμή
είπε: όπαααααααααα τι έγν ρε μμμμμ, κάτι τέτοιο τέλος πάντων και σηκώθηκε πάνω σαν να μην συνέβη τίποτα.
Τον πήραν συνοδεία να ανέβει πάνω και το κουφό είναι ότι τον πήγαν από τις σκάλες όχι από το ασανσέρ, ούτε καν τις κυλιόμενες.
Καλέ θα πάθει τίποτα τους φώναζα έχει κουράγιο;
Αστέρι είναι μου λέει ένας από τους σεκιούριτι. Έχει πιει λίγο το παιδί
Δεν ξέρω σε ποιο σταθμό είχε μπει αλλά έφτασε στο τέρμα, ο συρμός άδειασε, άραξε και αυτός παρέμεινε μέσα.
Πρέπει να τον είδε ο μηχανοδηγός φώναξε την ασφάλεια και όταν ήρθε στην αποβάθρα μπήκαν να τον βγάλουν.
Αν δεν τον είχαν δει θα έκανε κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές τη διαδρομή της κόκκινης γραμμής, Άγιος Αντώνιος-Άγιος Δημήτριος.
Βοήθειά του![]()
Haris1984 (14-10-10)
Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου.
Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της SONY) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας.
«Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία;» λέει η δασκάλα.
«Ποιος είπε 'δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο'»
Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:
«Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια», απαντά.
«Μπράβο Σουζούκι»,
«και ποιος είπε: 'Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό'», ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
«Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ», απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
«Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!»
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:
«Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!»
«Ποιος το είπε αυτό;;;» ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
«Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς».
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή.
«Θέλω να ξεράσω», ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
«Ποιος το είπε αυτό;;;» ξαναρωτάει με το ίδιο βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
«Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991».
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει:
«Ρε δε μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω γω!!!»
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα:
«Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου».
Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:
«Α γαμήσου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι».
Ατάραχος ο γιαπωνέζος:
«Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002».
Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
«Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο!!».
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
«Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του».![]()
Αν είχα μια ευχή, θα ήταν να φτασω καποια στιγμη, να γινω τοσο Ολυμπιακός όσο ο Σάββας Θεοδωρίδης.
Eleni7 (15-10-10), Galletti97 (27-10-10), Haris1984 (15-10-10), Phaedra (20-10-10)
Rena (15-10-10)
BrazHlias (15-10-10)
Xaxaxaxa.Thanks Duelist.Δεν ηξερα οτι ειχαν πει και αυτα.Ο Σερβετας ειναι πραγματικα απιστευτος!!!
και ο αντιπροεδρος του εδεσσαικου ηταν ολα τα λεφτα παντως
ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΝΕΙΣ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΕΜΟΝΗΣ
Φανταζομαι ποσες ρακες ειχε κατεβασει πριν ....
Αλλα και παλι ηθελα να ηξερα ποιος "καμμενος" εκατσε και το ακουσε ενα σωρο φορες για να μπορεσει να βαλει και υποτιτλους!
Οντως ομως δεν βγαζεις καμια μα καμια ακρη με αυτα που λεει!!!
"Καθε, καθε, καθε, καθε, καθε αγρότης και καθες πολιτης ο οποιος που δουλευει στο μαγαζι το οποιο εχει μεσα πεντακοσια ....."
Μην τα βαζεις με ηλιθιους, πεφτεις στο επιπεδό τους και σε κερδιζουν λογω εμπειριας.
Γυριζει ο μανωλακης απο το σχολειο σπτι εμφανως θυμωμενος και απογοητευμενος.
-Τι συνεβη παλικαρι μου??,τον ρωταει η μαμα του.
-Τα παιδια στο σχολειο με λενε γκευ και με κοροιδευουν.
-Και τι κανεις εσυ καμαρι μου??
-Τους λεω οτι αν δεν σταματησουν θα τους χτυπησω το τσαντακι του μεικ απ.
Μερικά που μπορεί να τα έχω ξαναβάλει, αλλά δεν θυμάμαι και βαριέμαι να ψάξω πίσω...
Γυρίζει σπίτι ο μικρός Μάουρο κλαίγοντας!
- Τι έπαθες;;!! (Τον ρωτάει ο πατέρας του ο Τζουζέπε)
- Τα παιδιά στο σχολείο με λένε μαφιόζο!
- Καλά σταμάτα, θα το κανονίσω εγώ...
- Ναι αλλά να φανεί σαν ατύχημα, ε;
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --
Πρώτη μέρα στο σχολείο και ένα Αλβανάκι κάθεται στην άκρη χωρίς να μιλάει σε κανέναν. Τον πλησιάζει η δασκάλα και
τον ρωτάει...
- Πως σε λένε εσένα;
- Αλία...
- Και γιατί δεν παίζεις με τα άλλα παιδάκια;
- Γιατί είμαι Αλβανάκι και δεν με θέλει κανένας.
- Καλά θα το κανονίσω στην τάξη, μην στεναχωριέσαι.
Μαζεύει λοιπόν τα παιδάκια η δασκάλα στην τάξη και τους λέει...
- Από σήμερα το παιδάκι αυτό το λένε Γιαννάκη και είναι Ελληνόπουλο. Εντάξει;
- Εντάξειιιιιιιιιιιιι!! (Φωνάζουν όλα τα παιδάκια χαρούμενα)
Από εκείνη την στιγμή όλα άλλαξαν για τον μικρό Αλία. Μπάλα, κρυφτό, κυνηγητό, παντού μέσα! Το φχαριστήθηκε. Γυρίζει
σπίτι το μεσημέρι και του λέει η μάνα του...
- Αλία πλύνε τα χέρια σου και έλα να φάμε.
- Δεν με λένε Αλία! Με λένε Γιαννάκη και είμαι Ελληνόπουλο!
- ΤΙ ΕΙΠΕΣ;;;!!! (Και του πατάει ένα γερό χέρι ξύλο και τον κλειδώνει στο δωμάτιο). Γυρίζει το απόγευμα σπίτι ο πατέρας του
και τον ακούει να κλαίει. Πάει να τον ρωτήσει...
- Τι έπαθες Αλία, γιατί κλαις;
- ΩΩΩΩΩΧΧΧ! ΔΕΝ ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΛΙΑ ΛΕΜΕ!! Με λένε Γιαννάκη και είμαι Έλληνας! (Μόλις το ακούει ο πατέρας του, δώστου σφα-
λιάρες, δώστου κλωτσές, το έκανε μαύρο στο ξύλο το καημένο). Την άλλη μέρα στο σχολείο, με μελανιές και να κουτσένει,
τον βλέπει η δασκάλα και τον ρωτάει...
- Τι έπαθες Γιαννάκη;
- Αφήστε τα κυρία... χθες το βράδυ με έδειραν δυό Αλβανοί!
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --
3 η ώρα την νύχτα και χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνει ο Τάδε μέσα στην νήστα του...
- Μμναιι...
- Είμαι ο Power Ranger!!
- ΠΟΙΟΣ POWER RANGER ΡΕ;;;!!
- Ο Μπλέ!
Και στο καπάκι ξαναχτυπάει...
- ΝΑΙ!
- Μπορώ και μιλάω! Μπορώ και μιλάω!!
- ΚΙ ΕΓΩ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΜΙΛΑΩ ΡΕ!
- Ναι αλλά εσύ δεν είσαι αγελάδα!
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --
Για όσους δεν το γνωρίζουν η έκρηξη στο Τσέρνομπιλ της Ρωσίας, ωφείλεται σε λάθος της ξανθιάς καθαρίστριας, η οποία όταν
έφτασε στην αίθουσα με τα κουμπιά, αφού τα παρατήρησε προσεκτικά αναφώνησε "Α ΩΡΑΙΑ! ΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΡΑΔΙΟ!"
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --
Δυό γριές στο πάρκο παρακολουθούν ένα ζευγαράκι να φιλιέται και σχολιάζουν:
- Τς τς τς, σα δε ντρέπονται! Εγώ δεν κοιμήθηκα με τον άντρα μου πριν το γάμο! Εσύ..;
- Δεν θυμάμαι... πως τον λένε τον άντρα σου;![]()
xaxaxa τα περισσοτερα τα ηξερα αλλα ειναι κορυφαια, ειδικα τα τρια πρωτα![]()
Αν είχα μια ευχή, θα ήταν να φτασω καποια στιγμη, να γινω τοσο Ολυμπιακός όσο ο Σάββας Θεοδωρίδης.
Bookmarks