Mαθητικά & φοιτητικά νέα

[Eleni7]

Καμμιά παντοδυναμία καμμιά αλλαζονεία, έτσι κι αλλιώς οι ίδιοι μιλάνε για θεωρίες, κι όχι για αλήθειες, παρ' όλες τις "αποδείξεις" και ξαναπάιρνουν το αποτέλεσμα και το ξαναμετράνε και το ξαναυπολογίζουν και κάνουν διορθώσεις και ξανά και ξανά κι όμως ποτέ δεν ειναι σίγουροι, γιατί θά 'ρθει μια μέρα ένας Ζήνων Ελεάτης ή ένας Μ. Ράσσελ και θα βρεί μιά φυσσαλίδα στο οικοδόμημα και θα γκρεμιστεί και θα ξαναχτιστεί.

Τα δόγματα κι "αλήθειες" κι αλαζονεία υπάρχουν αλλού και πολλές φορές η μαγκιά της άγνοιας και της βλακείας,

Η Επιστήμη είναι η χαρά της Δημοκρατίας, γι αυτό άλλωστε έχουν ταυτόχρονη εμφάνιση, δεν μπορείς να ισχυριστείς ποτέ τίποτα αν δεν έχεις αρκετά στοιχεία που να καλύπτουν την μέχρι τότε γνώση

Νίκος Καζαντζάκης, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά.

-Είμαστε σκουληκάκια μικρά μικρά, Ζορμπά, αποκρίθηκα, απάνω σ' ένα φυλλαράκι γιγάντιου δέντρου.

Το φυλλαράκι αυτό είναι η γης μας∙ τ' άλλα φύλλα είναι τ' αστέρια που βλέπεις να κουνιούνται μέσα στη νύχτα. Σουρνόμαστε απάνω στο φυλλαράκι μας, και το ψαχουλεύουμε με λαχτάρα∙ τ' οσμιζόμαστε, μυρίζει, βρωμάει∙ το γευόμαστε, τρώγεται∙ το χτυπούμε, αντηχάει και φωνάζει σαν πράμα ζωντανό.

Μερικοί άνθρωποι, οι πιο ατρόμητοι, φτάνουν ως την άκρα του φύλλου∙ από την άκρα αυτή σκύβουμε, με τα μάτια ανοιχτά, τα αυτιά ανοιχτά, κάτω στο χάος. Ανατριχιάζουμε. Μαντεύουμε κάτω μας το φοβερό γκρεμό, ακούμε ανάρια ανάρια το θρο που κάνουν τα φύλλα του γιγάντιου δέντρου, νιώθουμε το χυμό ν’ ανεβαίνει από τις ρίζες του δέντρου και να φουσκώνει την καρδιά μας. Κι έτσι σκυμμένοι στην άβυσσο, νογούμε σύγκορμα, σύψυχα, να μας κυριεύει τρόμος. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει...

Σταμάτησα. Ήθελα να πω: «Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει η ποίηση», μα ο Ζορμπάς δε θα καταλάβαινε και σώπασα.