ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-βάζελος: final 4 game 1

[smageo]

Καλησπέρα. Σήμερα αποφάσισα ότι θέλω να μείνει ο Γιαννάκης και του χρόνου.

Το δέντρο ήταν η χτεσινή ήττα. Το δάσος είναι η πρόοδος. Η κορυφή κατακτιέται βήμα βήμα. Και η ομάδα σε σύγκριση με πέρσι είναι καλύτερη και τα αποτελέσματα το τεκμηριώνουν για όσους θέλουν να τα δουν.

Το πιο δύσκολο πράγμα στον αθλητισμό είναι η ψυχολογία. Κι αυτή δεν αγοράζεται με όλα τα χρήματα του κόσμου. Είναι το σθένος, το πάθος η κάβλα ότι το ματς είναι δικό σου ο κόσμος να χαλάσει. Είναι η καρδιά του πρωταθλητή. Εμείς έχουμε ξεχάσει τι θα πει η τελευταία λέξη στο μπάσκετ και παρ' όλ' αυτά θέλουμε να μπαίνουμε μέσα και να γαμάμε το βάζελο όπου τον πετύχουμε. Τον βάζελο που έχει 4 -ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ ΤΕΣΣΕΡΑ- ευρωπαικά, και δεν ξέρω κι εγώ πόσους εγχώριους τίτλους.

Σε δύο ώρες παίζουμε με την πεθαμένη αεκ για το κύπελλο και αυτόματα μας χρίζουν φαβορί. Ποιόν; τον Ολυμπιακό που στα τελευταία παιχνίδια στο πρωτάθλημα ήταν το καλύτερο νανούρισμα. Κι όμως έχει αυτή την ειδική αξία του μόνιμου πρωταθλητή που δίνει στους παίχτες του το καθαρό μυαλό. Το άγχος του στερημένου είναι που χύνει την καρδάρα με το γάλα στο τέλος...

Ας αφήσουμε την ομάδα στην ησυχία της. Mετά τη νίκη επί του βάζελου στο ΣΕΦ αρχίσαμε σιγά σιγά να αποκτάμε καρδιά...και καρύδια. Κερδίσαμε την Ταού έξω με 80-88 και αποκλείσαμε την Ρεάλ στο σπίτι της. Ποτέ δεν παρατήσαμε παιχνίδι. Στην Ελλάδα τελειώσαμε την κανονική διάρκεια με ρεκόρ νικών... Τα έχουμε ξανακάνει αυτά πρόσφατα..;

Μια ήττα από το βάζελο δεν είναι ποτέ ευκολοχώνευτη. Όταν ηρεμήσουμε λίγο ας κοιτάξουμε όμως και πέρα από αυτό. Και τότε ίσως χαμογελάσουμε.

Εγω Σταυρο μου χαμογελαω απο τωρα με την υγεια που αποπνεει το ποστ σου.

Σε ευχαριστω πραγματικα εγραψες ολα αυτα που σκεφτομαι μεσα σε λιγες ουσιαστικες γραμμες!