
Αρχική Δημοσίευση από
The Dude
Δεν ήθελα και δε θέλω να πω την αρχιδιά μου, με κατακλύζουν όμως οι σκέψεις και σκόρπιες θα τις παραθέσω.
- Εϊναι τετριμμένο να λέει κάποιος πως είναι σοκαρισμένος, αν πλησιάζει όμως ο όρος στην πραγματική διάσταση, είναι τώρα... είμαι όντως σοκαρισμένος. Μουδιασμένος, με μια μαυρίλα μέσα στο είναι μου... δε βρίσκω λόγια να αποτυπώσω ακριβώς τη ψυχολογία που μου έχει δημιουργήσει όλο αυτό...
- Δυστυχώς, αποδεικνύεται για μιαν ακόμη φορά πως σε ετούτη εδώ τη μεριά της Γης, ζούμε, όσο ζούμε, καθαρά από τύχη. Δεν έχει τύχει σε μας ακόμη η στραβή που θα μας θερίσει... δεν έχουμε βρεθεί ακόμη σε βροχή όπου θα γίνει πλημμύρα, σε δάσος όπου θα καεί, σε χιόνι όπου θα μας εγκλωβίσει... δεν ήταν το ίδιο τυχεροί οι κάτοικοι της Μάνδρας στα τέλη του προηγούμενου χρόνου και περίπου 100 ψυχές πριλ λίγες μέρες στην Αττική... Ναι. Εϊναι τύχη πλέον. Γιατί δε μας προστατεύει κανείς...
- Για Κράτος ούτε λόγος. Δε χρειαζόταν όλο αυτό για να αποδειχτεί ότι δεν υπάρχει τίποτα όρθιο. Κυβέρνηση; Αρχίδια. Τίποτα, Απέδειξαν απλώς ότι δεν είναι καν άνθρωποι οι κυβερνώντες αλλά τέρατα. Τέρατα μόνο για την καρέκλα, ακόμα το αίμα έρεε κι αυτοί σκέφτονταν πως δε θα χάσουν την καρέκλα, πως θα μεταθέσουν τις ευθύνες, πως θα αποδείξουν πως αυτοί δε φταίνε.
- Εϊναι δυνατό να έχουν χαθεί 150 άτομα στην Περιφέρεια Αττικής μέσα σε 8 μήνες και να μη φταίει κανείς;! Δηλαδή έχουν κάνει ΟΛΟΙ καλά τη δουλειά τους και όμως έχουμε νεκρούς γονείς και παιδιά... Αυτό από μόνο του είναι ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ για την ασφάλεια που μπορούν να μας παρέχουν.
- Αν όμως έχουν γίνει λάθη... ποιός θα λογοδοτήσει; Κάποιος; Κάποια; Να βγει, να έχει τα άντερα και να πει ότι κάτι δε λειτούργησε καλά...
- Πολλοί λένε ότι φταίεμ όλοι. Ολοι, δεν ξέρω, αλλά πολλοί φταίνε. Φταίνε όσι πήγαν κι έχτισαν σπίτια και μάντρες εκεί που απαγορευόταν, φταίνε όσοι αποδέχτηκαν ως τετελεσμένο κάτι τέτοιο και δεν τα κατεδάφισαν. Φταίνε όσοι λάδωσαν. Φταίνε όσοι λαδώθηκαν. Φταίνε όσοι έχουν φτιάξει οικισμούς εκτρώματα, όχι μόνον στην Αττική, αλλά παντού στην Ελλάδα. Φταίνε αυτοί που έχουν αφήσει τα δάση στο έλεος του κάθε περίεργου, χωρίς καμία μέριμνα πρόληψης. Φταίνε αυτοί που δεν έχουν οργάνωση, φταίνε όσοι δεν καθαρίζουν τα αγροτεμάχιά τους, όσοι πετάνε σκουπίδα στα χωράφια των άλλων, όσοι κάνουν μπάρμπεκιου στο δάσος, όσοι βαριούνται να κάνουν το παραμικρό, όσοι ανέχονται όλη αυτή την κατάσταση, όσοι ψηφίζουν ανίκανους να κυβερνούν, όσοι επιζητούν αλλαγή χωρίς όμως να αλλάξουν κάτι οι ίδιοι. Αν όποιος διαβάζει νιώθει ότι είναι σε μια ή περισσότερες κατηγορίες μέσα, έχει αίμα αθώων στα χέρια του... και νιώθω ότι έχω τέτοιο στα δικά μου... έχω κι εγώ μερίδιο ευθύνης που μικρά παιδάκια κάηκαν αγκαλιά με τους γονείς τους... δε ξέρω πως να το καταπιώ αυτό.
- Φυσικά, ως Ελληναράδες, πάμε εκ των υστέρων ανα βοηθήσουμε. Γιατί έτσι έχουμε μάθει. Οτι δεν υπάρχει τίποτα όρθιο σε τέτοιες καταστάσεις και πάμε όλοι οπουδήποτε να βοηθήσουμε... στο χαμό. Να δώσουμε τρόφιμα χωρίς να ξέρουμε αν χρειάζεται, να πάμε να πάρουμε μάτι τί έχει παίξει στην περιοχή, να είμαστε μέσα στα πράγματα. Αντί η περιχοή να έχει εκκενωθεί, το κράτος να έχει αναλάβει να οργανώσει και να κατευθύνει τους διάφορους εθελοντές, βλέπεις εικόνες να σουλατσάρουν διάφοροι σε σημεία όπου πριν λίγες ώρες έχαναν τη ζωή τους άνθρωποι.
- Ακούω για φιλότιμο, για αλληλεγγύη και συμμετοχή. Ναι. Μπράβο. Μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις. Κοιτάμε να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου και όταν καίγεται τον λυπόμαστε. Λαός της πλάκας, του άρπα κόλλα και της στιγμής. Οχι τύπε. Θα προτιμούσα να μην έχουμε αυτό το "φιλότιμο" και να κοιτάζαμε να κάνουμε τη ζωή μας πιο οργανωμένη, πιο δίκαιη, πιο υποφερτή. Ετσι θα είχαμε και καλύτερους εκπροσώπους. Ολα θα έμπαιναν σε μια άλλη σειρά...
- Πολλές φορές είναι λόγια αλλά για πρώτη φορά θα χαιρόμουν να στήνονταν κρεμάλες και να έβλεπα κρεμασμένους υπεύθυνους... δε γίνεται να αγκαλιάζεται μάνα με παιδί και να καίγονται και να μην υπάρχει αυτή η τιμωρία... πρωθυπουργός... κρεμάλα, υπουργός του πολίτη, κρεμάλα. Περιφερειάρχης, κρεμάλα. Δε με νοιάζει από ποιό χώρο είναι, στη πούτσα μου. Βάλτε τους επόμενους από τον ίδιο χώρο. Είμαι σίγουρος πως ΑΜΕΣΑ θα έκαναν τα δέοντα.
- Πνίγομαι, δεν μπορώ...
- Η ζωή μου έχει δείξει το πιο σκληρό της πρόσωπο, αφήνοντάς με μόνο τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου. Κατάλαβα για ποιό λόγο έχασα μάνα, πατέρα, αδελφό και παππούδες... και προχώρησα. Αυτό όμως δε μπορώ να το κατανοήσω... δε μπορώ να φανταστώ ότι θα ταφούν παιδάκια γιατί... έτυχε. Δε το δέχομαι.
- Συγγνώμη για όσα έγραψα.
Bookmarks