Μου λες τόσο, μα τόσο ευγενικά, πως είμαι μαλάκας, που δάκρυα χαράς πλημμυρίζουν τα γαλάζια μου μάτια και αργά κυλούν πάνω στα λευκά μου (έχω βάλει λίγο ρουζ αλλά δεν βγαίνει η ποίηση...) μάγουλα. Θα ήμουν ακόμη πιο ευτυχισμένος, αν είχα εγκαίρως και από μόνος μου καταλάβει τη μαλακία που με δέρνει. αλλά κι έτσι καλά είναι...
*τρομερό ποστάρισμα, Βοσκέ! Χαίρομαι να σε διαβάζω μάνα μου. Έπιασαν τόπο τα όποια λεφτά ο μπαμπάς και η μαμά έδωσαν σε σχολεία, ιδιαίτερα μαθήματα, πανεπιστήμια...
Bookmarks