Σε ιδιωτική εταιρεία ανέθετε η CIA τα βασανιστήρια
[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]
*θα ρίχνουμε τους αιχμαλώτους σε ένα κλουβί γεμάτο με δίμετρες, πεινασμένες ξανθές παρθένες για να ομολογήσουν αμέσως! Τι λες; Θα πιάσει, ε;
*ο Καναδός, με το που διάβασε το παραπάνω, ήδη ομολόγησε πως μου χρωστά πάνω από 100 εκ. δολάρια! Τεράστια επιτυχία, πριν ακόμη ιδρύσουμε την εταιρεία μας.
και όλο αυτό αν δεν κάνω λάθος αποκαλύφθηκε και ξεκίνησε από έναν πράκτορα ελληνικής καταγωγής ο οποίος σαπίζει στην φυλακή εξαιτίας αυτής της υπόθεσης...
Olympiacos is the most successful Greek football club.
the only club from Greece to have won a major European cup.
the first club outside the big 4 leagues to win a trophy since 2011.
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
Rock House, Ιταλία Το Κόκκινο Σπίτι, Νορβηγία Απομονωμένο σπίτι, Ισλανδία
Σπίτι στο ποτάμι, Σερβία Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι, Ουγγαρία
Σπίτι στο Βουνό, Ρουμανία
Το "χρυσό" σπίτι, Aberta, Καναδάς
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
Ρε Καναδέ, τι γίνεται με την ομάδα σου τον Δεκέμβρη; Μας τίναξε στον αέρα τα προγνωστικά: 2.5 από το Τορόντο, 3.4 από την Οτάβα (πάτε καλά ρε;) και 1.3 από το Μόντρεαλ, στη ΣΕΙΡΑ; Για σοβαρευτείτε λιγάκι, γιατί μας στοιχίζετε χρήματα. (τα χαμένα ΕΣΥ θα τα πληρώσεις)
*ωραίιος ο Ρίτσαρντσον. Καλό πακέτο με τον Κέσσελ, αλλά δεν μου τραβάτε αυτό τον μήνα... Σε πόσα παιχνίδια ήσουν μέσα απο τον Οκτώβρη; (να μου πεις εντυπώσεις)
Είδε, σου λέω, το 2ο γκολ του Μπράιν των Σένατορς με το ΛΑ και έπαθε τέτοιο νταράχουλο, που άφησε την ιστιοπλοία και το γύρισε στα αντρικά παιχνίδια...
*ο τύπος πέρασε ΟΛΗ την άμυνα των ΛΑ (που ειναι από τις καλύτερες στο πρωτάθλημα) και τράβηξε 4 προσποιήσεις σε χρόνο ντετε στον γκόλι πριν τον πλασάρει weak στα αριστερά. Το γκολ της χρονιάς μέχρι στιγμής. Εσύ τι λες, Καναδόπουλο;
Μιλάνε για χόκευ επί πάγου και συγκεκριμένα για το αμερικανοκαναδικό πρωτάθλημα και τις ομάδες της Οτάβα, του Λος Αντζελες, Τορόντο και Μόντρεαλ. Είναι σε στυλ NBA το πρωτάθλημα.
Οι Καναδοί έχουν τρέλα με το χόκευ και μάλιστα έχουν ένα τρελό ρεκόρ με τους αθλητές/κάτοικο σε όλα τα αθλήματα μακράν του δευτέρου...
Εγώ δεν το παρακολουθώ ιδιαίτερα, ανάλογα αν κάτσει τίποτα στην ελεύθερη tv ειδικά αν είναι κάτι Ολυμπιακό.
Παρολ αυτά συμπαθώ την ομάδα του ΛΑ επειδή η μιά από τις δύο αγαπημένες μου ομάδες (η μια φυσικά είναι ο Ολυμπιακός) έχει τέτοια τρομερή παράδοση που την παρέσυρε να αλλάξει τα χρώματα της πριν 25+ χρόνια
Olympiacos is the most successful Greek football club.
the only club from Greece to have won a major European cup.
the first club outside the big 4 leagues to win a trophy since 2011.
Μιλάνε για χόκευ επί πάγου και συγκεκριμένα για το αμερικανοκαναδικό πρωτάθλημα και τις ομάδες της Οτάβα, του Λος Αντζελες, Τορόντο και Μόντρεαλ. Είναι σε στυλ NBA το πρωτάθλημα.
Οι Καναδοί έχουν τρέλα με το χόκευ και μάλιστα έχουν ένα τρελό ρεκόρ με τους αθλητές/κάτοικο σε όλα τα αθλήματα μακράν του δευτέρου...
Εγώ δεν το παρακολουθώ ιδιαίτερα, ανάλογα αν κάτσει τίποτα στην ελεύθερη tv ειδικά αν είναι κάτι Ολυμπιακό.
Παρολ αυτά συμπαθώ την ομάδα του ΛΑ επειδή η μιά από τις δύο αγαπημένες μου ομάδες (η μια φυσικά είναι ο Ολυμπιακός) έχει τέτοια τρομερή παράδοση που την παρέσυρε να αλλάξει τα χρώματα της πριν 25+ χρόνια
Για τους LA Kings, λες Γιώργο; Δεν πάω πολύ την Pacific αλλά πρέπει να ομολογήσω πως πριν 10, 15 χρόνια ήταν πολύ δυνατή ομάδα, ιδιαίτερα αμυντικά. (Μοβ χρώμα φοράνε, νομίζω και όχι κόκκινο. Αυτό γιατί κάτι έγραψες για χρώματα παραπάνω...)
Για τους LA Kings, λες Γιώργο; Δεν πάω πολύ την Pacific αλλά πρέπει να ομολογήσω πως πριν 10, 15 χρόνια ήταν πολύ δυνατή ομάδα, ιδιαίτερα αμυντικά. (Μοβ χρώμα φοράνε, νομίζω και όχι κόκκινο. Αυτό γιατί κάτι έγραψες για χρώματα παραπάνω...)
δεν είπα κόκκινο. φορούσαν μωβ χρυσό και στο τέλος του '80 το άλλαξαν σε μαύρο, ασημένιο, άσπρο
πέρυσι πήραν το πρωτάθλημα αν θυμάμαι και εγώ καλά...
Olympiacos is the most successful Greek football club.
the only club from Greece to have won a major European cup.
the first club outside the big 4 leagues to win a trophy since 2011.
Πόσο χρυσό ήταν τελικά το… Χρυσόμαλλο Δέρας; Μια μελέτη ρίχνει φως στα ιστορικά δεδομένα του μύθου
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
Χρυσό… υπόβαθρο είχε ο διάσημος μύθος του Χρυσόμαλλου Δέρατος, του Ιάσονα και της Αργοναυτικής Εκστρατείας. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν γεωργιανοί επιστήμονες οι οποίες συνέταξαν τη σχετική μελέτη η οποία υποδεικνύει πως στην περιοχή εκείνη του Εύξεινου Πόντου, σημερινή Γεωργία, υπήρχε άφθονος χρυσός.Ηταν δε τόσο μεγάλες οι ποσότητες ώστε ψήγματα χρυσού που παρέσερναν τα ποταμάκια, κόλλαγαν πάνω στα δέρατα (δέρματα, προβιές) των ζώων που χρησιμοποιούσαν οι ντόπιοι.
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
Αυτό είναι το συμπέρασμα της μελέτης, που έρχεται να προστεθεί σε προηγούμενες εκτιμήσεις ότι ο μύθος ήταν μεν προϊόν της πλούσιας φαντασίας των αρχαίων Ελλήνων, όμως ξεκινούσε από ιστορικά δεδομένα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωλόγο δρα Αβνταντίλ Οκροστσβαρίτζε του Ινστιτούτου Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου Ίλια της Τιφλίδας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιστημονική επιθεώρηση Quaternary International, πραγματοποίησαν μια εκτεταμένη έρευνα για αποθέματα χρυσού στην ορεινή περιοχή Σβανέτι, στη βορειοδυτική Γεωργία, που αποτελούσε μέρος του αρχαίου πλούσιου βασιλείου της Κολχίδας, το οποίο υπήρχε από τον 6ο έως τον 1ο αιώνα π.Χ. (αν και μέχρι σήμερα παραμένει διαφιλονικούμενη η ακριβής επικράτεια του εν λόγω βασιλείου). [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]Τμήμα χρυσού περιδεραίου με κρεμαστά στοιχεία σε μορφή χελώνας (μέσα 5ου αι.π.Χ.)
Η μελέτη άνω των 1.000 δειγμάτων του εδάφους, με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, έδειξε ότι η εν λόγω περιοχή ήταν και είναι πλούσια σε χρυσό. Όπως ανέφεραν οι ερευνητές, οι αρχαίοι χωρικοί χρησιμοποιούσαν προβιές για να μαζέψουν τα ψήγματα χρυσού από τα ποταμάκια στην περιοχή τους. Τα δέρματα τοποθετούνταν στην κοίτη του ποταμιού, παγιδεύοντας πάνω του τα κομματάκια του πολύτιμου μετάλλου.
Έτσι, πιθανότατα προέκυψε η εικόνα ενός δέρματος διάσπαρτου με χρυσάφι, που τελικά οδήγησε στον μύθο του Χρυσόμαλλου Δέρατος. Οι Γεωργιανοί γεωλόγοι πιθανολογούν ότι η εκστρατεία του Ιάσονα και των Αργοναυτών του ήταν ένα πραγματικό συμβάν, που είχε ως κίνητρο την επιθυμία των Ελλήνων να μάθουν περισσότερα για τον χρυσό εκείνης της περιοχής και για την ειδική τεχνική των ντόπιων να τον συλλέγουν με τη βοήθεια δερμάτων ζώων.
Η «Αργώ» και το ταξίδι της, που έγινε πριν τον Τρωικό πόλεμο, περιγράφεται από τον Όμηρο στην «Οδύσσεια» και τον Ευριπίδη στην «Μήδεια», ενώ υπάρχουν διάφορες εκδοχές του μύθου που έχουν διασωθεί από την αρχαιότητα. Έκτοτε μέχρι σήμερα οι ιστορικοί έχουν κατά καιρούς δώσει διάφορες εξηγήσεις για το τι μπορεί να συμβόλιζε το Χρυσόμαλλο Δέρας. [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]Χρυσό κόσμημα κεφαλής με διάτρητο διάκοσμο στο οποίο εικονίζονται ελάφια, ενώ στην άνω πλευρά του υπάρχουν λέοντες και πτηνά (350-300 π.Χ.). 2. Χρυσό σφραγιστικό δαχτυλίδι με παράσταση καθιστής γυναικείας μορφής και ελληνική επιγραφή (325 -300 π.Χ.) 3. Κόσμημα κροτάφου από χρυσάφι διακοσμημένο με πτηνά και με σύνολο αλυσίδων που απολήγουν σε καρπούς βελανιδιάς (350-300 π.Χ.)
Οι Γεωργιανοί ερευνητές ανέφεραν ότι η υπόθεσή τους ενισχύεται από το γεγονός πως στην περιοχή Σβανέτι (Κολχίδα) έχουν ανακαλυφθεί διάφορα χρυσά αντικείμενα, όπως ένας μοναδικός χρυσός λέων, που δείχνουν ότι οι αρχαίοι κάτοικοί της είχαν προχωρημένες γνώσεις μεταλλουργίας.
«Η εξόρυξη και η καλλιτεχνική επεξεργασία του χρυσού βρισκόταν σε πολύ υψηλό επίπεδο, από πολύ νωρίς στην ιστορία των αρχαίων Γεωργιανών βασιλείων. H μελέτη μας δείχνει ότι τα αποθέματα χρυσού στις αμμώδεις κοίτες των ποταμών αυτής της περιοχής είναι αρκετά μεγάλα για να δικαιολογήσουν τη δημιουργία αυτών των μύθων» δήλωσε ο Αβνταντίλ Οκροστσβαρίτζε.
Όπως είπε, τα ποταμάκια της περιοχής συνεχίζουν και σήμερα να κατεβάζουν ψήγματα χρυσού από τα βουνά. Μάλιστα μερικοί ντόπιοι χρησιμοποιούν ακόμη την παραδοσιακή μέθοδο απόκτησης του χρυσού με τη βοήθεια δερμάτων
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
Άγνωστες φωτογραφίες-ντοκουμέντο από τον πόλεμο του Βιετνάμ
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
O στρατιώτης και φωτογράφος Charlie Haughey συμμετείχε στον πόλεμο του Βιετνάμ υπηρετώντας τον στρατό των ΗΠΑ το 1967 και αποτέλεσε μέρος της 25ης Μεραρχίας Πεζικού.
Κατά τη διάρκεια της αποστολής στις ζούγκλες, επιλέχθηκε να αναλάβει τον ρόλο του επίσημου φωτογράφου του 2ου Τάγματος. Μέσα σε 13 μήνες κατάφερε να τραβήξει πάνω από 2.000 καρέ απεικονίζοντας τη ζωή μέσα στον πόλεμο, τις στιγμές της χαλάρωσης, την αγωνία, την καθημερινότητα των Αμερικανών στρατιωτών αλλά και τις δραστηριότητες των ντόπιων.
Το 2012, ο Haughey αποφάσισε να εμφανίσει αρνητικά φωτογραφιών που είχε κρύψει. Οι φωτογραφίες πέρασαν από scanner και η συλλογή αρχειοθετήθηκε και ψηφιοποιήθηκε. Ορισμένα καρέ δόθηκαν στη δημοσιότητα και θα κυκλοφορήσουν στο βιβλίο "[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]", η έκδοση του οποίου χρηματοδοτείται μέσω [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ].
Η τελική έκδοση του λευκώματος θα περιλαμβάνει συνολικά 114 φωτογραφικά στιγμιότυπα ενώ θα κυκλοφορήσει και μια έκδοση για iPad όπου θα υπάρχει και αφήγηση από τον ίδιο τον Haughey. Τα καρέ του Charlie Haughey:
Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν ίσως η μεγαλύτερη ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ανατολής κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Θεωρητικά η μάχη ήταν μεταξύ του Δημοκρατικού Στρατού του Βιετνάμ (Βόρειο Βιετνάμ) και της Δημοκρατίας του Βιετνάμ (Νότιο Βιετνάμ).
Στην πραγματικότητα όμως ήταν ένας πόλεμος μέσω αντιπροσώπων μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, ένας από τους πολλούς που έγιναν λόγω της απροθυμίας των υπερδυνάμεων να εμπλακούν σε απευθείας πόλεμο μεταξύ τους που ίσως θα κατέληγε σε πυρηνική καταστροφή. Αμερικανοί στρατιώτες είχαν ήδη εμπλακεί από το 1959, αλλά σε μεγάλους αριθμούς κατέφθασαν κατά το 1965. Εγκατέλειψαν τη χώρα το 1973, κάτι που οδήγησε τελικά στην παράδοση του Νότου στις 30 Απριλίου 1975.
Το 1947 οι γαλλικές δυνάμεις ανέλαβαν εκτεταμένες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και πέτυχαν να ελέγξουν τις μεγάλες πόλεις, τις σιδηροδρομικές-οδικές αρτηρίες και τις περιοχές με στρατηγική σημασία της χώρας, χωρίς όμως να μπορέσουν να καταστρέψουν τα αντάρτικα τμήματα. Οι Βιετμίν κατάφεραν να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους και άρχισαν να συγκροτούν μεγάλες μονάδες. Οι Γάλλοι, επειδή δε μπορούσαν να ελέγξουν όλη τη χώρα, απέσυραν τις δυνάμεις τους από τις ορεινές περιοχές του Βορείου Βιετνάμ και επικέντρωσαν την προσπάθειά τους στον έλεγχο των πεδινών περιοχών και κυρίως στο δέλτα του Ερυθρού Ποταμού, που κατάφεραν να ελέγξουν πλήρως.
Το 1949, ο Μάο Τσετούνγκ, ο οποίος είχε επικρατήσει στην Κίνα, αναγνώρισε την κυβέρνηση του Χο Τσι Μιν και μαζί με τη Σοβιετική Ένωση εφοδίασε με σύγχρονα όπλα τους Βιετναμέζους κομμουνιστές. Στη συνέχεια οι συγκρούσεις εντάθηκαν και πολλές φορές έφτασαν μέχρι το γειτονικό Λάος. Τα γαλλικά στρατεύματα που υποστηρίζονταν από 160.000 Βιετναμέζους, έδωσαν σκληρές μάχες στην προσπάθειά τους να εξοντώσουν τους 100.000 περίπου Βιετμίν, χωρίς όμως να καταφέρει να νικήσει η μία ή η άλλη πλευρά.
Ο Charlie Haughey συνήθιζε να κάνει πορτρέτα των στρατιωτών του Τάγματος του
Το Νότιο Βιετνάμ τέθηκε υπό την προστασία των ΗΠΑ και δέχτηκε γενναία οικονομική και στρατιωτική βοήθεια. Ο αυτοκράτορας Μπάο Ντάι διόρισε ως πρωθυπουργό τον Νγκο Ντινχ Ντιέμ, ο οποίος, κατόπιν δημοψηφίσματος που διενήργησε τον Οκτώβριο του 1955, εκθρόνισε τον αυτοκράτορα και με τις ευλογίες των ΗΠΑ αυτοανακηρύθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το 1956 ανέλαβε απολυταρχικές εξουσίες και με την αμερικανική βοήθεια εδραίωσε το αντικομουνιστικό απολυταρχικό οικογενειοκρατικό καθεστώς του. Ο Ντιέμ στη συνέχεια αρνήθηκε να διεξάγει εκλογές για την ενοποίηση της χώρας, διότι όπως υποστήριζε δεν υπήρχαν σε όλη τη χώρα συνθήκες ελεύθερης έκφρασης του λαού. Το Βόρειο Βιετνάμ και οι κομμουνιστές του Νότιου, οι οποίοι πίστευαν ότι θα κέρδιζαν τις εκλογές, εκμεταλλεύτηκαν τη λαϊκή δυσαρέσκεια του νοτιοβιετναμικού λαού λόγω της οικονομικής κατάστασης, του αυταρχισμού και της διαφθοράς του καθεστώτος, και άρχισαν να οργανώνονται για να ανατρέψουν το καθεστώς.
Εικόνα των βομβαρδισμών από ψηλά:
Ο ίδιος ο φωτογράφος:
Μία από τις συνήθειες του ήταν να γνωρίζει τους ντόπιους, να αναπτύσσει σχέσεις μαζί τους και στη συνέχεια να τους φωτογραφίζει
Εμφανίστηκαν αντάρτικα τμήματα και ανέλαβαν δράση με την προσβολή κυβερνητικών στόχων. Το 1960 οι κομμουνιστές ίδρυσαν το Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης του Νοτίου Βιετνάμ και από το 1961 συγκρότησαν τον Απελευθερωτικό Στρατό του Νοτίου Βιετνάμ, ο οποίος το 1965 έφθασε να αριθμεί 150.000 αντάρτες Βιετκόνγκ. Αυτοί ενισχύονταν και ανεφοδιάζονταν από το Β. Βιετνάμ μέσω ορεινών διαβάσεων που διέρχονταν από το έδαφος των όμορων κρατών (Λάος, Καμπότζη) το λεγόμενο "Μονοπάτι Χο Τσι Μιν" και απέκτησαν σημαντική δύναμη.
Το 1960 οι ΗΠΑ, επί προέδρου Αϊζενχάουερ, άρχισαν να στέλνουν στη Σαϊγκόν τους πρώτους "συμβούλους" με σκοπό να οργανώσουν τον στρατό. Όταν ανέλαβε πρόεδρος των ΗΠΑ ο Κένεντι, το 1962, υπήρχαν ήδη 2.400 Αμερικανοί στρατιωτικοί, πολλοί από τους οποίους είχαν λάβει μέρος και σε μάχες με τους Βιετκόνγκ. Στο τέλος του 1962 οι νοτιοβιετναμικές δυνάμεις πραγματοποίησαν μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση κατά των Βιετκόνγκ, η οποία απέτυχε και κατέδειξε την αδυναμία του καθεστώτος να απαλλάξει τη χώρα από την απειλή των κομμουνιστών. Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι υποσχέθηκε την αμέριστη συμπαράσταση της χώρας του προς το Νότιο Βιετνάμ και άρχισε να στέλνει εκεί στρατεύματα. Στα τέλη του 1963, μετά από μαζικές λαϊκές εκδηλώσεις κατά του καθεστώτος του Ντιέμ, ο στρατός τον ανέτρεψε και ο ίδιος ο Ντιέμ εκτελέστηκε. Τρεις εβδομάδες αργότερα δολοφονήθηκε στο Ντάλας ο πρόεδρος Κένεντι. Την εποχή της δολοφονίας του Ντιέμ και του Κένεντι υπήρχαν 16.000 Αμερικανοί στρατιωτικοί "σύμβουλοι" στο Βιετνάμ.
Το 1964 ο πρόεδρος Τζόνσον που διαδέχτηκε τον δολοφονηθέντα Κένεντι χορήγησε στο Νότιο Βιετνάμ έκτακτη βοήθεια 60 εκατομμυρίων δολαρίων και ενίσχυσε τις αμερικανικές δυνάμεις, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Ουίλιαμ Ουέστμορλαντ. Από 16.000 στρατιωτικούς συμβούλους το 1964, τα αμερικανικά στρατεύματα έφθασαν τις 75.000 άνδρες το 1965.
Στις 31 Μαρτίου 1968, σε τηλεοπτικό διάγγελμα στον αμερικανικό λαό, ο Τζόνσον ανήγγειλε τη διακοπή των βομβαρδισμών του Βορείου Βιετνάμ, το οποίο καλούσε σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Στο τέλος του διαγγέλματος έκανε ΅ία από τις πιο δραματικές κινήσεις στην πρόσφατη αμερικανική ιστορία δηλώνοντας: "Δεν θα επιδιώξω και δεν θα αποδεχθώ το χρίσμα του κόμματός ΅ου για άλλη ΅ία θητεία ως πρόεδρός σας". Η απομάκρυνση του Τζόνσον από τις εκλογές του 1968 μετέτρεψε την επίθεση Τετ σε λαμπρή νίκη του Χο Τσι Μιν. Με την πολιτική κατάρρευση του προέδρου Τζόνσον που είχε εκλεγεί λίγα χρόνια νωρίτερα ΅ε το υψηλότερο ποσοστό των ψήφων στην αμερικανική ιστορία, το Βόρειο Βιετνάμ πέτυχε ιστορική νίκη στο κέντρο βάρους του αντιπάλου του, που ήταν η αμερικανική κοινωνία. Από την επίθεση του Τετ φάνηκε ότι ο πόλεμος δε διεξάγεται μόνο στο πεδίο της μάχης, αλλά και στο πεδίο της πληροφόρησης και της προπαγάνδας.
Η αμερικανική πολιτική ηγεσία αναγκάστηκε να αλλάξει τη στρατηγική της. Στόχος τους τώρα ήταν η σταδιακή απεμπλοκή τους από το Βιετνάμ και η ταυτόχρονη ενίσχυση των νοτιοβιετναμικών δυνάμεων ώστε να αναλάβουν αυτοί τις ευθύνες του πολέμου. Μέχρι το τέλος του 1970 είχαν αποσυρθεί 122.000 Αμερικανοί στρατιώτες και όλα τα άλλα ξένα τμήματα. Μέχρι τον Αύγουστο του 1972 όλα τα μάχιμα αμερικανικά τμήματα είχαν εγκαταλείψει την Ινδοκίνα ενώ οι νοτιοβιετναμικές δυνάμεις έφθασαν να αριθμούν περισσότερους από 900.000 άνδρες. Στις 27 Ιανουαρίου 1973 ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ συνυπέγραψε με εκπρόσωπο της κυβέρνησης του Βορείου Βιετνάμ τη συμφωνία κατάπαυσης των εχθροπραξιών και την αποχώρηση όλων των αμερικανικών δυνάμεων εντός 60 ημερών. Η συμφωνία αυτή ισοδυναμούσε με συνθηκολόγηση και παρέδιδε το Νότιο Βιετνάμ στους Βιετκόνγκ.
Το δίμηνο Μαρτίου-Απριλίου 1975, οι δυνάμεις των κομμουνιστών διέλυσαν τις νοτιοβιετναμικές δυνάμεις και κατέλαβαν τη Σαϊγκόν. Το μεσημέρι της 30ής Απριλίου, την ώρα που το τελευταίο ελικόπτερο απομακρυνόταν από την πρεσβεία των ΗΠΑ στη Σαϊγκόν, στον περίγυρο αυτής εισερχόταν το πρώτο άρμα των Βορειοβιετναμέζων. Έτσι για πρώτη φορά οι ΗΠΑ, η υπερδύναμη με το ανεξάντλητο δυναμικό και την τελειότερη τεχνολογία, παρόλο που θυσίασαν τις ζωές 60.000 περίπου Αμερικανών και δαπάνησαν 150 δισεκατομμύρια δολάρια έχασαν τον πόλεμο. Η αμερικανική κοινή γνώμη δεν μπορούσε να πιστέψει ότι η τιμή, η υπερηφάνεια και το γόητρο της χώρας τους καταρρακώθηκαν στις ζούγκλες και τα έλη του Βιετνάμ από τους Βιετναμέζους αντάρτες.
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
Bookmarks