Off Topic

[voskos_7]

Σήμερα είναι μια πολύ σημαντική μέρα για την ιστορία της νεότερης Ελλάδας.

Το τι έγινε είναι γνωστό και δεν χρειάζεται σπατάλη λέξεων. Αυτό που μόνο θα γράψω είναι το εξής: Ας αναλογιστούμε πόσο κατώτεροι είμαστε σε σχέση με τους παππούδες μας, πόσο δραματικά, μέσα σε δυο μόνο γενεές έχουμε εκφυλιστεί και ας κοιτάξουμε να γίνουμε επιτέλους άνθρωποι, ώστε οι θυσίες των προγόνων μας να έχουν κάποιο νόημα.

Ζήτω το Έθνος!

Πού ξέρεις; Μπορεί και να μην είμαστε τόσο, όσο φαίνεται...

[kwtsios]

Πού ξέρεις; Μπορεί και να μην είμαστε τόσο, όσο φαίνεται...

Λες να αντεξουμε χωρίς ίντερνετ τρεις μέρες;
Έτσι για να τους δειξουμε ότι μπορούν να είναι περήφανοι για μας...

[celticfrost]

Ας δουμε λιγο τι γιορταζουμε σημερα ........


Του Νικου Μπογιοπουλου.



Τι χρειάζεται αυτός ο τόπος; Αυτός ο τόπος «χρειάζεται Μεταξάδες» έλεγε από βήματος Βουλήςο χρυσαυγίτης υποφυρερίσκος, ο βουλευτής Παππάς. Όσο για τους Γεωργιάδη – Βορίδη ήταν βουλευτές του ΛΑΟΣ όταν ο τότε αρχηγός τους, ο Καρατζαφέρης, επισκεπτόταν ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 2011 το σπίτι του Μεταξά σε ένδειξη… «σεβασμού και μνήμης». Η δε «Καθημερινή» δεν έλειψε ποτέ από τα εκδοτικά εκείνα συγκροτήματα που επιδαψιλεύουν δάφνες στον «πατριώτη» Μεταξά που «είπε το Όχι». Μάλιστα η «Καθημερινή» το έχει πάει και παραπέρα. Ειδικά σε εκείνο το αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά, στις 4/8/2007 (ανήμερα, δηλαδή, της κήρυξης της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου») όταν και ισχυριζόταν ότι η διακυβέρνηση Μεταξά, εκτός από πατριωτική» που ήταν, πορεύτηκε και με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος…
Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι ο Μεταξάς είπε «Όχι» το 1940; Το δικό του «Όχι» γιορτάζουμε τη Δευτέρα; Η’ μήπως ισχύει εκείνο που έλεγε για τον Μεταξά ο κεντρώος πολιτικός, ο Καφαντάρης, ότι δηλαδή: «Είπε το ΟΧΙ, ο μόνος Έλληνας που θα μπορούσε να πει το ΝΑΙ»; (1).
Όπως θα δούμε, το «Όχι» του Μεταξά δεν ήταν «Όχι» κατά του φασιστικού Άξονα. Δεν είχε φυσικά καμία σχέση με το «Όχι» του ελληνικού λαού. Το «όχι» του Μεταξά ήταν ένα τόσο δα … μικρούλι και ξέπνοο «όχι».
Το λέμε εξαρχής και θα το εξηγήσουμε:
Σε εκείνες τις ιστορικές συνθήκες το «όχι» του Μεταξά ήταν το «Ναι» του φασιστικού καθεστώτος της μεταξικής δικτατορίας υπέρ της Αγγλίας και όχι υπέρ των ελευθεριών του ελληνικού λαού. Και τούτο για δύο λόγους:
Πρώτον, διότι το ελληνικό κράτος, οι προύχοντες, οι κοτζαμπάσηδες του ελληνικού κράτους (και όχι φυσικά ο πένητας ελληνικός λαός) είχαν άρρηκτους δεσμούς διαπλοκής με το βρετανικό κεφάλαιο. Δεύτερον, διότι σε κρίσιμες στιγμές (όπως ένας Παγκόσμιος Πόλεμος) οι επιλογές στρατοπέδου από τους «Μεταξάδες» δεν γίνονται με βάση την ιδεολογία τους. Οι «Μεταξάδες» επιλέγουν συμμάχους σύμφωνα με τα ταξικά συμφέροντα που αυτοί εκπροσωπούν. Και τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούσε ο Μεταξάς και το καθεστώς του, ήταν απολύτως εξαρτημένα και διασυνδεδεμένα με την Αγγλία. Γεγονός που δεν θα μπορούσε να παραβλέψει ο – και κατά τα άλλα – πολύ καλός φίλος του Γκαίμπελς, ο Μεταξάς.




Αυτός ήταν ο «πατριώτης» που είπε το «Όχι» κατά του ναζισμού και του φασισμού;…
Για να αντιληφθεί κανείς τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που παίζονταν στην Ελλάδα και το μέγεθος της οικονομικής επιρροής της Αγγλίας στη χώρα είναι ενδεικτικό το εξής στοιχείο:
Το εξωτερικό χρέος της χώρας το 1932 έφτανε τα 1,022 δισεκατομμύρια χρυσά φράγκα, ενώ το εσωτερικό χρέος ήταν 144 εκατομμύρια χρυσά φράγκα. Βασικοί δανειστές της χώρας και κάτοχοι των ελληνικών χρεογράφων ήταν ο οίκος «Hambro» του Λονδίνου, το συγκρότημα «Speyer and Co» της Ν. Υόρκης και η Εθνική Τράπεζα Αθηνών. Το 67,42% του εξωτερικού χρέους ήταν αγγλικά κεφάλαια, το 9,88% ήταν κεφάλαια των ΗΠΑ, το 7,52% ήταν γαλλικά κεφάλαια, το 5,40% σουηδικά, το 3,44% βελγικά. Μόλις το 1,7% ήταν γερμανικά και μόλις το 1,65% ήταν ιταλικά (2).
Επομένως, ήταν τέτοια η πρόσδεση της Ελλάδας στην Αγγλία, που το μεταξικό καθεστώς δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί να σταθεί απέναντί της. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που οι ίδιοι οι Άγγλοι αποτιμούσαν το (φασιστικό) καθεστώς Μεταξά, το οποίο με την εγκαθίδρυσή του όχι μόνο δεν περιόρισε, αλλά αντίθετα ενίσχυσε τις σχέσεις της χώρας με την Αγγλία. Ο υφυπουργός της Αγγλίας, Ρ. Βάνσιταρτ, έγραφε σε υπόμνημά του το Μάη του 1937 για τις ελληνοβρετανικές σχέσεις: «Βρήκαμε ότι το καθεστώς Μεταξά είναι πολύ πιο συνεννοήσιμο από πολλά από τα προϋπάρχοντα καθεστώτα» (3).
Όσο για τον Μεταξά, τον Μάη του 1940, λίγους μήνες πριν την κήρυξη του πολέμου, έλεγε στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ»:«Είμεθα ουδέτεροι εφ” όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης» (4)
Την ίδια εποχή, στις 6/5/1940, παραμονές του πολέμου, επαναλάμβανε: «Είναι φυσικό, κράτη παραθαλάσσια σαν εμάς να είμεθα φιλικά με τους Άγγλους και κράτη μεσόγεια σαν τη Βουλγαρία, με τους Γερμανούς. Η διαφορά των πολιτευμάτων δεν παίζει ρόλο (…). Και η Ιταλία στο βάθος, τη φιλία προς την Αγγλία ζητά. Μόνο που αυτή ακολουθεί το δρόμο του μεγάλου, ενώ εμείς είμαστε μικροί» (5)
Αλλά ακόμα και πριν από την κήρυξη της δικτατορίας του, ο Μεταξάς ήταν σαφής: «Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι» (6)
Το «Όχι» λοιπόν του Μεταξά δεν είχε τίποτα το «πατριωτικό». Ήταν… «συμφεροντολογικό». Και μάλιστα υπό την πιο ιταμή εκδοχή του «συμφέροντος». Δηλαδή του συμφέροντος ενός ταξικού καθεστώτος που, παρά τη διαφορά των πολιτευμάτων, συνέχιζε αδιατάρακτα την πρόσδεση της Ελλάδας υπό το «αγγλικό δόγμα» και αντιμετώπιζε τη χώρα ως «ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης».




Ο Μεταξάς περιχαρής στο πλευρό του υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ, του Γκαίμπελς, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα, στις 21/9/1936…
Αυτή ήταν η σχέση του Μεταξά με τον «πατριωτισμό».
Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για ένα καθεστώς που δολοφονούσε εργάτες, όπως δολοφόνησε ο Μεταξάς τους καπνεργάτες το ’36. Για ένα καθεστώς που διέπραξε το αδιανόητο: Παρέδωσε στην Γκεστάπο (και μάλιστα μετά από το ιστορικό γράμμα του Ζαχαριάδη) τους πραγματικούς πατριώτες, τους Έλληνες δημοκράτες και κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους, που ζητούσαν να πολεμήσουν τον εισβολέα. Που διέδιδε τα «φώτα του ελληνικού πολιτισμού» μέσω των πρακτικών του Έλληνα «Μέγκελε», του αρχιδολοφόνου (και κατοπινού βουλευτή της ΕΡΕ) Μανιαδάκη, δεξί χέρι του Μεταξά, που πολλές από τις μεθόδους του στα μπουντρούμια της Ασφάλειας εφαρμόστηκαν στα χιτλερικά στρατόπεδα και στα μπουντρούμια των δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής.
Δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τον πατριωτισμό ένα καθεστώς, μέσω του οποίου, όπως ο ίδιος ο Μεταξάς έλεγε: «Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό…». Ένα καθεστώς που μετά τη στάση πληρωμών του 1932, κι ενώ η Ελλάδα πλήρωνε μετά από συμφωνίες με τους δανειστές το 30% των τόκων που χρωστούσε, εκείνο – το καθεστώς Μεταξά – εξασφάλισε σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους αποπληρωμές που έφτασαν μέχρι και το 43%. Δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τον πατριωτισμό ένα καθεστώς που περιγράφεται ως εξής:
«Τα βασανιστήρια που εφάρμοσαν οι χαφιέδες της δικτατορίας (σ.σ.: του Μεταξά) εναντίον των αντιπάλων του καθεστώτος, των κομμουνιστών, σοσιαλιστών, δημοκρατικών, εναντίον των πρωτοπόρων εργατών, φοιτητών, αγροτών και διανοουμένων είναι πολύ δύσκολο να περιγραφούν. Το ρετσινόλαδο και ο πάγος ήταν από τις κυριότερες μεθόδους βασανισμού για την απόσπαση «ομολογιών» και «δηλώσεως μετανοίας». Το βασανιστήριο του ρετσινόλαδου εφαρμοζόταν περίπου με τον παρακάτω τρόπο: Στο τραπέζι του ανακριτή – βασανιστή υπήρχαν τρία ποτήρια, το ένα με 30 δράμια, το άλλο με 75 και το τρίτο με 100 δράμια ρετσινόλαδο. Αν ο ανακρινόμενος δεν ομολογούσε ή δεν υπέγραφε του έδιναν να πιει το πρώτο ποτήρι. Στην περίπτωση που αρνιόταν και έφερνε αντίσταση άρχιζαν το άγριο ξυλοκόπημα, τη φάλαγγα ή χρησιμοποιούσαν άλλες μεθόδους βασανισμού. Ύστερα από μισή ώρα, εφόσον ο αρχιβασανιστής – ανακριτής το έκρινε σκόπιμο, ακολουθούσε το δεύτερο στάδιο ανάκρισης και ο κρατούμενος έπινε το δεύτερο ποτήρι των 75 δραμιών. Αν η αντίσταση του κρατουμένου ήταν μεγάλη, ύστερα από ένα τετράωρο γινόταν και η τρίτη «ανάκρισις» και τον υποχρέωναν να πιει ένα ποτήρι των 100 δραμιών. Σ” αυτό το διάστημα και αρκετές ώρες ύστερα από την επενέργεια του καθαρτικού, ο κρατούμενος ήταν κλεισμένος στο κελί του και δεν του επέτρεπαν να πάει στο αποχωρητήριο αποτέλεσμα ήταν ότι ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος και το κελί, στο οποίο τον άφηναν κλεισμένο τέσσερις, πέντε και περισσότερες μέρες, αληθινός υπόνομος. Το δεύτερο βασανιστήριο ήταν η στήλη πάγου. Ανέβαζαν τον κρατούμενο στην ταράτσα της Ασφάλειας και τον υποχρέωναν να καθίσει γυμνός πάνω σε μια στήλη πάγου. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με του ρετσινόλαδου. Ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος. Πολλές φορές οι βασανιστές τον υποχρέωναν να κάθεται τόση πολλή ώρα πάνω στον πάγο, ώστε ορισμένοι κρατούμενοι πάθαιναν κρυοπαγήματα (…). Άλλο βασανιστήριο ήταν τοτράβηγμα των νυχιών με τσιμπίδες. Σε άλλους έβαζαν σπίρτα στα νύχια και τα άναβαν ή τους έκαιγαν το κορμί με τσιγάρο. Άλλους τους χτυπούσαν με σακουλάκια άμμο στα πόδια. Το ξύλο και τα βασανιστήρια γίνονταν συνήθως στην ταράτσα της Γενικής ή Ειδικής Ασφάλειας για να μην ακούγονται οι φωνές του κρατουμένου (…). Οι βασανιστές του Κ. Μανιαδάκη χρησιμοποιούσαν και πολλά άλλα μέσα για να αποσπάσουν «ομολογίες» ή «δηλώσεις» και να υποτάξουν τους δημοκράτες στο φασιστικό καθεστώς. Μια μεσαιωνική μέθοδος βασανισμού που χρησιμοποιούσαν ήταν το σιδερένιο στεφάνι. Το περνούσαν στο κεφάλι του κρατουμένου και το έσφιγγαν σιγά σιγά όσο προχωρούσε η ανάκριση. Άλλο μέσο ήταν η περίφημη «πιπεριά» που προκαλούσε φοβερό άγχος στον κρατούμενο και η «γάτα» που καταξέσκιζε τις σάρκες. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος ήταν η «φάλαγγα». Αφού επί ώρες έδερναν οι βασανιστές τον κρατούμενο στα πέλματα με δεμένα πόδια σ” ένα κρεβάτι ή μια καρέκλα, ύστερα τον υποχρέωναν να τρέχει ξυπόλυτος στην ταράτσα της Ασφάλειας. Η ίδια ομάδα βασανιστών στην Ασφάλεια χρησιμοποιούσε και μια ακόμα βάρβαρη μέθοδο: Αφού έκανε ράκος τον κρατούμενο από το ξύλο, τον περιέλουζε κατόπιν με κουβάδες βρώμικο νερό (…). Υπολογίζεται ότι εκτός από τους δεκάδες αγωνιστές που πέθαναν από τις κακουχίες στις φυλακές και τις εξορίες και τις εκατοντάδες που παραδόθηκαν από το ξενοκίνητο καθεστώς της 4ης Αυγούστου στους Γερμανοϊταλούς κατακτητές και εκτελέστηκαν, 12 τουλάχιστον δολοφονήθηκαν στην περίοδο της 4ης Αυγούστου κατά τον ίδιο τρόπο στα διάφορα φασιστικά κάτεργα. Γενική αρχή του καθεστώτος ήταν «σακατεύετε, αλλά μη σκοτώνετε». Οι αφηνιασμένοι βασανιστές δεν μπορούσαν πάντα να συγκρατήσουν το «ζήλο» τους σε ορισμένα όρια. Έπειτα, πολλές δολοφονίες έγιναν προμελετημένα, γιατί το καθεστώς ήθελε να «ξεπαστρέψει» και μερικούς για να φοβηθούν και να «σπάζουν» ευκολότερα οι άλλοι. Σε πολλές δεκάδες φτάνουν οι πολίτες που τρελάθηκαν, έγιναν φυματικοί ή ανάπηροι ή υπέφεραν για πολλά χρόνια ύστερα από τα βασανιστήρια (…)» (7).
Από τις τάξεις αυτού, του φασιστικού και δολοφονικού μεταξικού καθεστώτος, από τις τάξεις εκείνων που διόρισαν πρωθυπουργό τον Μεταξά το 1936, τους απόντες από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στα βουνά, στις πόλεις και στα χωριά, βγήκαν οι δοσίλογοι, οι γερμανοτσολιάδες και οι ταγματασφαλίτες. Αυτοί που όταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε και απελευθέρωνε τη χώρα από τους κατακτητές, εκείνοι έδιναν τον παρακάτω όρκο:
«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».
(Ο Όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας)…




«Με αρχηγούς Σαμαρινιώτη, τον Σαράφη και τον Άρη, ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού…»


Αντίθετα, οι πραγματικοί πατριώτες, αυτοί που μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έδωσαν τον αγώνα για το ψωμί, την τιμή και τη λευτεριά του λαού, ήταν οι άλλοι. Και οι όρκοι τους ήταν αυτοί:
«Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛΑΣ για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα, να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιός του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω εάν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δεν γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».
(Ο Όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη που έγραψε ο Άρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά).
«Ορκίζομαι στον Ελληνικό Λαό και τη συνείδησή μου, ότι θ’ αγωνισθώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ξένο ζυγό. Ότι θα αγωνιστώ για την περιφρούρηση των συμφερόντων του Ελληνικού Λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των ελευθεριών και όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων του. Για τον σκοπό αυτό θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και οδηγίες των ανωτέρων μου οργάνων και θ’ αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζη σαν άτομο και σαν αγωνιστή του Εργαζόμενου Ελληνικού Λαού».
(Ο Όρκος του Ελασσίτη, όπως δημοσιεύτηκε στον «Απελευθερωτή», όργανο της ΚΕ του ΕΛΑΣ, Αθήνα 27 Απριλίου 1943)
Αυτοί ήταν οι πατριώτες που είπαν το «Όχι» στην Κατοχή. Αυτοί, οι κυνηγημένοι από το καθεστώς Μεταξά πριν τον πόλεμο, οι κυνηγημένοι ΕΑΜίτες από το μετά Βάρκιζα και από το μετεμφυλιακό καθεστώς. Αυτοί ήταν που όταν χρειάστηκε έδειξαν το πώς οι πατριώτες αγαπούν την Ελλάδα. Όπως ακριβώς το είχε πει ο Μπελογιάννης στους στρατοδίκες του:
«Με την καρδιά τους και με το αίμα τους».
****
(1) Φοίβου Γρηγοριάδη: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1909 – 1940», εκδόσεις Κ. Καπόπουλος, τόμος 4ος, σελ. 344
(2) «Ιστορία Ελληνικού Εθνους», «Εκδοτική Αθηνών» τόμος ΙΕ, σελ. 335-338
(3) Γ. Ανδρικόπουλου: «Οι ρίζες του ελληνικού φασισμού», εκδόσεις «ΔΙΟΓΕΝΗΣ», σελ 25
(4) «Τα Μυστικά Αρχεία του Φόρεϊν Οφφις», ΒΙΠΕΡ, εκδόσεις «ΠΑΠΥΡΟΣ», σελ. 76
(5) Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστης», τόμος Δ”, σελ. 467
(6) Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», τόμος Δ”, σελ. 77.
(7) Σπύρου Λιναρδάτου, «Η 4η Αυγούστου», εκδόσεις «Θεμέλιο».




Πηγή: [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]

[kwtsios]

Ειναι κι αυτο μια ερμηνια οπως πολλες αλλες που κυκλοφορουν στην πιατσα.

[celticfrost]

Ειναι κι αυτο μια ερμηνια οπως πολλες αλλες που κυκλοφορουν στην πιατσα.

(1) Φοίβου Γρηγοριάδη: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1909 – 1940», εκδόσεις Κ. Καπόπουλος, τόμος 4ος, σελ. 344
(2) «Ιστορία Ελληνικού Εθνους», «Εκδοτική Αθηνών» τόμος ΙΕ, σελ. 335-338
(3) Γ. Ανδρικόπουλου: «Οι ρίζες του ελληνικού φασισμού», εκδόσεις «ΔΙΟΓΕΝΗΣ», σελ 25
(4) «Τα Μυστικά Αρχεία του Φόρεϊν Οφφις», ΒΙΠΕΡ, εκδόσεις «ΠΑΠΥΡΟΣ», σελ. 76
(5) Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστης», τόμος Δ”, σελ. 467
(6) Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», τόμος Δ”, σελ. 77.
(7) Σπύρου Λιναρδάτου, «Η 4η Αυγούστου», εκδόσεις «Θεμέλιο».

[kwtsios]

(1) Φοίβου Γρηγοριάδη: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1909 – 1940», εκδόσεις Κ. Καπόπουλος, τόμος 4ος, σελ. 344
(2) «Ιστορία Ελληνικού Εθνους», «Εκδοτική Αθηνών» τόμος ΙΕ, σελ. 335-338
(3) Γ. Ανδρικόπουλου: «Οι ρίζες του ελληνικού φασισμού», εκδόσεις «ΔΙΟΓΕΝΗΣ», σελ 25
(4) «Τα Μυστικά Αρχεία του Φόρεϊν Οφφις», ΒΙΠΕΡ, εκδόσεις «ΠΑΠΥΡΟΣ», σελ. 76
(5) Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστης», τόμος Δ”, σελ. 467
(6) Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», τόμος Δ”, σελ. 77.
(7) Σπύρου Λιναρδάτου, «Η 4η Αυγούστου», εκδόσεις «Θεμέλιο».

Και οι πηγες των πηγων;

Εγω ξερω πως και ο δικτατορας Μεταξας για οποιουσδηποτε λογους και απο την ασφυκτικη πιεση του λαου αν θες ειπε οχι.

Οι Ελληνες που δεν ειχαν να φανε πηγαν να πολεμησουν.

Μαζι τους και ο Παπους μου με τους δυο μεγαλητερους του γιους, τους μπαρμπαδες μου.

Και μαζι πολλοι προγονοι πολων απο εδω μεσα.

Δεν περιμενω λοιπον φιλε Μενελαε να μου πει ο Μπογιοπουλος τους λογους που ειπε ο Μεταξας η' οποιος το ειπε το ΟΧΙ
και τι ρολο επαιξε η Αγγλια κλπ...

Περιμενω τετοιες μερες ΕΝΟΤΗΤΑ και ΣΕΒΑΣΜΟ στους πεσωντες και στα ιδανικα τους.

Πολιτικη μπορουμε να κανουμε απο αυριο παλι.

[celticfrost]

Και οι πηγες των πηγων;

Εγω ξερω πως και ο δικτατορας Μεταξας για οποιουσδηποτε λογους και απο την ασφυκτικη πιεση του λαου αν θες ειπε οχι.

Οι Ελληνες που δεν ειχαν να φανε πηγαν να πολεμησουν.

Μαζι τους και ο Παπους μου με τους δυο μεγαλητερους του γιους, τους μπαρμπαδες μου.

Και μαζι πολλοι προγονοι πολων απο εδω μεσα.

Δεν περιμενω λοιπον φιλε Μενελαε να μου πει ο Μπογιοπουλος τους λογους που ειπε ο Μεταξας η' οποιος το ειπε το ΟΧΙ
και τι ρολο επαιξε η Αγγλια κλπ...

Περιμενω τετοιες μερες ΕΝΟΤΗΤΑ και ΣΕΒΑΣΜΟ στους πεσωντες και στα ιδανικα τους.

Πολιτικη μπορουμε να κανουμε απο αυριο παλι.

Καταρχάς ξεκίνα να διαβάσεις τις πηγές και μετά πιάσε τις πηγές των πηγών. Αν έκανες τον κόπο να ψάξεις ποιοι έχουν γράψει την "Ιστορία του ελληνικού έθνους", δεν θα έκανες καν την ερώτηση περί "πήγες πηγών".
Εκτός βέβαια αν αμφισβητείς τους: ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ε. ΜΥΛΩΝΑΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΥΓΓΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ε. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΩΣΤΗΣ Ι, ΜΠΑΣΤΙΑΣ, οι οποίοι αποτελούσαν την εποπτική επιτροπή αυτού του μεγαλειώδους έργου. Εκτός αυτού θα πρέπει να αμφισβητείς μερικούς από τους συγγραφείς όπως οι Βερεμης (!!!!!!!!!!), Δεσποτοπουλος, Δημαρας (!!!!!!!!), Κολιοπουλος,Σβολοπουλος (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) κ.α.
Αν αμφισβητείς όλους τους παραπάνω και θες τις πηγές τους, τότε, λυπάμαι που στο λέω, αλλά αμφισβητείς την ιστορία της χώρας σου.

Μαθήματα περί του πότε γίνεται πολιτική, τι είναι πολίτικη, τι δεν είναι πολιτική κανε σε άλλους και όχι σε έμενα.

Το κείμενο του συντρόφου, κομμουνιστή Μπογιοπουλου είναι άκρως ενωτικό και ασύστολα σεβάσμιο προς αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για το γένος και ενάντια στον φασισμό.
Αυτούς δηλαδή που ο Μεταξας και οι προδότες ταγματασφαλίτες του, μαζί με τα σιχαμερά σκουλήκια φασίστες, κατεδιωκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 30΄.
Αυτούς που πραγματικά έπεσαν για την πατρίδα, και όχι αυτούς που χαιρέταγαν φασιστικά και ορκιζόντουσαν πίστη στο Γ΄Ραιχ.

[voskos_7]

Ικανός ηγέτης, χωρίς ανάλογο λαό, δεν υφίσταται... Το αντίστροφο, αποδεικνύεται ότι συνηθίζεται κιόλας, αλλά δε διαρκεί, τουλάχιστον με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο να διατηρεί αυτόν τον τίτλο...

Μικρή σημασία έχει πια να μελετάμε τόσο ενδελεχώς την ιστορία από τη στιγμή που δε διαφαίνεται στον ορίζοντα η πιθανότητα να αλλάξουμε βιολί και να σοβαρευτούμε. Όχι ότι η γνώση της Ιστορίας δεν έχει καμία πρακτική αξία: Απλά, είναι τόσο δαιδαλώδες το τοπίο πού όλοι μπορούν να περιγράφουν κάτι από την δική τους οπτική, χωρίς καμία άποψη να συμπίπτει με τις αντίστοιχες των υπολοίπων και χωρίς να είναι ηθικά εφικτό να κατηγορήσεις κάποιον για εσκεμμένη διαστρέβλωση γεγονότων και προθέσεων, αν δεν έχει γίνει αλλοίωση κάποιων γεγονότων, κατά τρόπο που να επιτρέπει στον αναγνώστη να εξάγει αντίστοιχο συμπέρασμα.

[kwtsios]

Καταρχάς ξεκίνα να διαβάσεις τις πηγές και μετά πιάσε τις πηγές των πηγών. Αν έκανες τον κόπο να ψάξεις ποιοι έχουν γράψει την "Ιστορία του ελληνικού έθνους", δεν θα έκανες καν την ερώτηση περί "πήγες πηγών".
Εκτός βέβαια αν αμφισβητείς τους: ΙΩΑΝΝΗΣ Ν. ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ε. ΜΥΛΩΝΑΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΥΓΓΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ε. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΩΣΤΗΣ Ι, ΜΠΑΣΤΙΑΣ, οι οποίοι αποτελούσαν την εποπτική επιτροπή αυτού του μεγαλειώδους έργου. Εκτός αυτού θα πρέπει να αμφισβητείς μερικούς από τους συγγραφείς όπως οι Βερεμης (!!!!!!!!!!), Δεσποτοπουλος, Δημαρας (!!!!!!!!), Κολιοπουλος,Σβολοπουλος (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) κ.α.
Αν αμφισβητείς όλους τους παραπάνω και θες τις πηγές τους, τότε, λυπάμαι που στο λέω, αλλά αμφισβητείς την ιστορία της χώρας σου.

Μαθήματα περί του πότε γίνεται πολιτική, τι είναι πολίτικη, τι δεν είναι πολιτική κανε σε άλλους και όχι σε έμενα.

Το κείμενο του συντρόφου, κομμουνιστή Μπογιοπουλου είναι άκρως ενωτικό και ασύστολα σεβάσμιο προς αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για το γένος και ενάντια στον φασισμό.
Αυτούς δηλαδή που ο Μεταξας και οι προδότες ταγματασφαλίτες του, μαζί με τα σιχαμερά σκουλήκια φασίστες, κατεδιωκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 30΄.
Αυτούς που πραγματικά έπεσαν για την πατρίδα, και όχι αυτούς που χαιρέταγαν φασιστικά και ορκιζόντουσαν πίστη στο Γ΄Ραιχ.

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι το παιρνεις προσωπικα;

Το σχολιο ηταν για το κειμενο του Μπογιοπουλου ΚΑΙ οχι για σενα.

Αν εσυ το βλεπεις σαν ''κειμενο Ακρως ενοτικο'' δικαιωμα σου, δωσε μου ομως το δικαιωμα να το βλεπω αλλιως.

[celticfrost]

Ικανός ηγέτης, χωρίς ανάλογο λαό, δεν υφίσταται... Το αντίστροφο, αποδεικνύεται ότι συνηθίζεται κιόλας, αλλά δε διαρκεί, τουλάχιστον με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο να διατηρεί αυτόν τον τίτλο...

Μικρή σημασία έχει πια να μελετάμε τόσο ενδελεχώς την ιστορία από τη στιγμή που δε διαφαίνεται στον ορίζοντα η πιθανότητα να αλλάξουμε βιολί και να σοβαρευτούμε. Όχι ότι η γνώση της Ιστορίας δεν έχει καμία πρακτική αξία: Απλά, είναι τόσο δαιδαλώδες το τοπίο πού όλοι μπορούν να περιγράφουν κάτι από την δική τους οπτική, χωρίς καμία άποψη να συμπίπτει με τις αντίστοιχες των υπολοίπων και χωρίς να είναι ηθικά εφικτό να κατηγορήσεις κάποιον για εσκεμμένη διαστρέβλωση γεγονότων και προθέσεων, αν δεν έχει γίνει αλλοίωση κάποιων γεγονότων, κατά τρόπο που να επιτρέπει στον αναγνώστη να εξάγει αντίστοιχο συμπέρασμα.

Απαντώντας ειδικά Νικο, στην σκέψη σου που είναι γενική ......



Αυτό, είναι τεκμήριο που δεν δέχεται αμφισβήτησης .......

Μικρή σημασία έχει πια να μελετάμε τόσο ενδελεχώς την ιστορία από τη στιγμή που δε διαφαίνεται στον ορίζοντα η πιθανότητα να αλλάξουμε βιολί και να σοβαρευτούμε.

Με αυτή την λογική Νίκο οι Ευρωπαίοι διαφωτιστές δεν θα έπρεπε να μελετήσουν την αρχαία ελληνική ιστορία, μια που τότε η μοναρχία δεν επιδεχόταν αμφισβήτηση και ο λαός ήταν σε χειρότερη μοίρα από τώρα.
Να το πάω λίγο παρακάτω και να σου θυμίσω το που στηρίχθηκε η ελληνική επανάσταση. Τότε που ο σκλαβωμένος ελληνισμός δεν είχε καμία απολύτως γνώση της ένδοξης αρχαίας ιστορίας του. Εκείνη την εποχή λοιπόν τι θα έλεγες? Ότι ο Κοραης λέει μαλακίες? Ο Herder, ο Βολτερος, ο Καντ μαλακίζονται?
Όχι βέβαια .........
Οι αλλαγές θέλουν χρόνο, πολύ χρόνο ............και γνώση της ιστορίας.

[celticfrost]

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι το παιρνεις προσωπικα;

Το σχολιο ηταν για το κειμενο του Μπογιοπουλου ΚΑΙ οχι για σενα.

Αν εσυ το βλεπεις σαν ''κειμενο Ακρως ενοτικο'' δικαιωμα σου, δωσε μου ομως το δικαιωμα να το βλεπω αλλιως.

Από την στιγμή που δεν διευκρίνισες ότι ο Μπογιοπουλος δεν πρέπει να κάνει πολίτικη σήμερα, μοιραίο είναι να θεωρώ οτι απευθυνόσουν σε αυτόν που ποσταρε το κείμενο, δηλαδή σε εμένα.

Έχεις δικαίωμα να βλέπεις το κείμενο όπως θέλεις .......Αλλά έχω και εγώ το δικαίωμα να κριτικάρω αυτό που βλέπεις από την στιγμή που εκθέτεις δημόσια την άποψη σου.

[kwtsios]

Από την στιγμή που δεν διευκρίνισες ότι ο Μπογιοπουλος δεν πρέπει να κάνει πολίτικη σήμερα, μοιραίο είναι να θεωρώ οτι απευθυνόσουν σε αυτόν που ποσταρε το κείμενο, δηλαδή σε εμένα.

Έχεις δικαίωμα να βλέπεις το κείμενο όπως θέλεις .......Αλλά έχω και εγώ το δικαίωμα να κριτικάρω αυτό που βλέπεις από την στιγμή που εκθέτεις δημόσια την άποψη σου.

Παραλειψη μου.

Παντα!!!

[dimace]

Το «Όχι» λοιπόν του Μεταξά δεν είχε τίποτα το «πατριωτικό». Ήταν… «συμφεροντολογικό».

Καμία αντίρρησις.

Ομως, το ΟΧΙ όσων άφησαν τα κόκκαλά τους στα Αλβανικά βουνά ή σακατεύτηκαν, ήταν ευγενές και πατριωτικό. Αυτούς τιμάει η σημερινή επτέτειος και όχι το καθεστώς Μεταξά.

[dimace]

Ικανός ηγέτης, χωρίς ανάλογο λαό, δεν υφίσταται... Το αντίστροφο, αποδεικνύεται ότι συνηθίζεται κιόλας, αλλά δε διαρκεί, τουλάχιστον με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο να διατηρεί αυτόν τον τίτλο...

Μικρή σημασία έχει πια να μελετάμε τόσο ενδελεχώς την ιστορία από τη στιγμή που δε διαφαίνεται στον ορίζοντα η πιθανότητα να αλλάξουμε βιολί και να σοβαρευτούμε. Όχι ότι η γνώση της Ιστορίας δεν έχει καμία πρακτική αξία: Απλά, είναι τόσο δαιδαλώδες το τοπίο πού όλοι μπορούν να περιγράφουν κάτι από την δική τους οπτική, χωρίς καμία άποψη να συμπίπτει με τις αντίστοιχες των υπολοίπων και χωρίς να είναι ηθικά εφικτό να κατηγορήσεις κάποιον για εσκεμμένη διαστρέβλωση γεγονότων και προθέσεων, αν δεν έχει γίνει αλλοίωση κάποιων γεγονότων, κατά τρόπο που να επιτρέπει στον αναγνώστη να εξάγει αντίστοιχο συμπέρασμα.

Τι έγραψε πάλι ο καλλιτέχνης;

[dimace]

Λες να αντεξουμε χωρίς ίντερνετ τρεις μέρες;
Έτσι για να τους δειξουμε ότι μπορούν να είναι περήφανοι για μας...

Είμαι σε καλό δρόμο γείτονα: όταν κοιμάμαι δεν χρησιμοποιώ το Facebook!!!! Ήδη αισθάνομαι κάπως αντάξιος των παππούδων μου...

[dimace]

Το σήμα της ελληνικής κυβέρνησης, το οποίο μεταφράζεται σε ολοκλήρωση της αξιολόγησης καθώς και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αλλά κυρίως σε επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων αναπτυξιακού χαρακτήρα, αναμένουν οι Αμερικανοί επενδυτές. Σε διαφορετική περίπτωση, οι αμερικανικές επενδύσεις στην Ελλάδα θα συνεχίσουν να φυλλορροούν, με πλέον πρόσφατο παράδειγμα τη ματαίωση της μεγάλης επένδυσης της Microsoft και την απόφαση που έλαβε η αμερικανική πολυεθνική, λόγω της αστάθειας και της αβεβαιότητας, να υλοποιήσει τελικά το σχέδιό της για κέντρο υποστήριξης των προϊόντων της (support center) στη Ρουμανία.

Οι μαλακίες του Βαρουφάκη, τα κάπιταλ κοντρόλς, η τρέλλα και η σχιζοφρένια θα μας ταλαιπωρούν για καιρό. ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ!

[voskos_7]

Απαντώντας ειδικά Νικο, στην σκέψη σου που είναι γενική ......



Αυτό, είναι τεκμήριο που δεν δέχεται αμφισβήτησης .......




Με αυτή την λογική Νίκο οι Ευρωπαίοι διαφωτιστές δεν θα έπρεπε να μελετήσουν την αρχαία ελληνική ιστορία, μια που τότε η μοναρχία δεν επιδεχόταν αμφισβήτηση και ο λαός ήταν σε χειρότερη μοίρα από τώρα.
Να το πάω λίγο παρακάτω και να σου θυμίσω το που στηρίχθηκε η ελληνική επανάσταση. Τότε που ο σκλαβωμένος ελληνισμός δεν είχε καμία απολύτως γνώση της ένδοξης αρχαίας ιστορίας του. Εκείνη την εποχή λοιπόν τι θα έλεγες? Ότι ο Κοραης λέει μαλακίες? Ο Herder, ο Βολτερος, ο Καντ μαλακίζονται?
Όχι βέβαια .........
Οι αλλαγές θέλουν χρόνο, πολύ χρόνο ............και γνώση της ιστορίας.

Μένιο - δεν συζητάμε για το αν πρέπει να μάθει κανείς την Ιστορία: Αλοίμονο αν δεχόμασταν να ζούμε κάθε μέρα μας, σαν να είναι η πρώτη.

Το πρόβλημα είναι ότι οι διαφωτιστές μελετούσαν τα γεγονότα και τις συμπεριφορές και βγάζαν χρήσιμα συμπεράσματα και εμείς, εδώ και χρόνια, συζητάμε για τα πρόσωπα, τα έθνη και τις θρησκείες και όχι για τα γεγονότα: Όποιος και να ήταν στη θέση του Μεταξά, θα έλεγε "όχι", όπως και όποιος και να ήταν στη θέση των σημερινών, θα έγραφε τη λαϊκή βούληση - ανεξαρτήτως της σοβαρότητας στη διατύπωση του ερωτήματος - εκεί που δεν πιάνει μελάνι...

Τώρα, αν μένουμε στο ότι ο "τάδε" έκανε κάτι, που κανείς άλλος δεν θα το έκανε και η απάντηση είναι της μορφής " ο "δείνα", θα το έκανε καλύτερα, ΑΝ..." δεν θα βγάλουμε άκρη: Θα τρωγόμαστε με τα ρούχα μας, τσιγκλώντας ο ένας τον άλλον και αφήνοντας τις εξελίξεις πάντα να μας σέρνουν και όχι να οδηγούνται από εμάς.

Το πρόβλημα, δεν είναι το αντικείμενο, αλλά ο τρόπος ενασχόλησης.

[celticfrost]

Μένιο - δεν συζητάμε για το αν πρέπει να μάθει κανείς την Ιστορία: Αλοίμονο αν δεχόμασταν να ζούμε κάθε μέρα μας, σαν να είναι η πρώτη.

Το πρόβλημα είναι ότι οι διαφωτιστές μελετούσαν τα γεγονότα και τις συμπεριφορές και βγάζαν χρήσιμα συμπεράσματα και εμείς, εδώ και χρόνια, συζητάμε για τα πρόσωπα, τα έθνη και τις θρησκείες και όχι για τα γεγονότα: Όποιος και να ήταν στη θέση του Μεταξά, θα έλεγε "όχι", όπως και όποιος και να ήταν στη θέση των σημερινών, θα έγραφε τη λαϊκή βούληση - ανεξαρτήτως της σοβαρότητας στη διατύπωση του ερωτήματος - εκεί που δεν πιάνει μελάνι...

Τώρα, αν μένουμε στο ότι ο "τάδε" έκανε κάτι, που κανείς άλλος δεν θα το έκανε και η απάντηση είναι της μορφής " ο "δείνα", θα το έκανε καλύτερα, ΑΝ..." δεν θα βγάλουμε άκρη: Θα τρωγόμαστε με τα ρούχα μας, τσιγκλώντας ο ένας τον άλλον και αφήνοντας τις εξελίξεις πάντα να μας σέρνουν και όχι να οδηγούνται από εμάς.

Το πρόβλημα, δεν είναι το αντικείμενο, αλλά ο τρόπος ενασχόλησης.

Νίκο διαφωνώ ......
Μιας και πιάσαμε τον διαφωτισμό.........
Οι μεγάλες αλλαγές στις κοινωνίες δεν γίνονται από την μια μέρα στην άλλη.
Μην ξεχνάς οτι τα πρώτα ψήγματα διαφωτισμού είχαν φανεί στα μέσα του 15ου αιώνα και πότε έγινε η Γαλλική επανάσταση? Σχεδόν 250 χρόνια μετά.
Έτσι λοιπόν και τώρα. Μονό που τώρα τα πράγματα είναι αρκετά ποιο δύσκολα. Και είναι ποιο δύσκολα λόγο της σήψης που έχει υποστεί ο κόσμος από την υποκουλτούρα των ΗΠΑ.
Επομένως για να αλλαχτεί η κατάντια του σήμερα θα χρειαστούν πολλά χρόνια........και είναι πολύ λογικό αυτό.
Άρα δεν πρέπει να λέμε οτι ο τρόπος ενασχόλησης είναι λάθος. Αυτή η περίοδος που ζούμε είναι αυτή που γίνεται η μεγάλη επίθεση του κεφαλαίου ( αν σε χαλάει η λέξη άλλαξε την και βάλε οτι θες), είναι η εποχή που μετά την φαινομενική ευμάρεια των δυο προηγούμενων δεκαετιών, ήρθε η λαίλαπα.
Είναι η περίοδος που λαός αντιδρά μουδιασμένα, είναι η περίοδος που οι συνθήκες δεν είναι ώριμες (αν σε χαλάει και αυτό πες κάτι άλλο), έτσι ώστε να βρεθεί η νέα (ή η παλιά) θεωρία, οι νέοι καθοδήγητες που ο λαός θα ακολουθήσει.
Η περίοδος που ζούμε είναι εποχή εσωτερικών αναζητήσεων, ζυμώσεων και μέσα από αυτές τις ζυμώσεις θα αναδειχθούν όλες αυτές οι συνθήκες που θα οδηγήσουν στην αλλαγή.
Όλο αυτό θα είναι πολύ επώδυνο, βασανιστικό και χρονοβόρο. Μην περιμένει κανείς ότι θα γίνει μέσα στα επόμενα 5-10 χρόνια. Το σίγουρο είναι ότι ούτε εμείς αλλά ούτε και τα παιδιά μας θα ζούνε για να δουν αυτή την αλλαγή.
Κατά την γνώμη μου τα επόμενα, άμεσα βήματα είναι ........ Ακόμα αγριοτερες καταστολές, κατακόρυφη αύξηση των απολυταρχικών/φασιστικών κυβερνήσεων, δολοφονίες, τοπικές εξεγέρσεις, πόλεμος.

[voskos_7]

Καμία λέξη δεν με χαλάει, ειδικά όταν αληθεύει...
Το πρόβλημα με την σήψη, δεν είναι μόνο ότι έχουν αποβλακώσει τη μάζα - αφού, έτσι κι αλλιώς, η μάζα, ανέκαθεν ήταν δυσκίνητη, απλά, τώρα παράγινε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι πλέον ελέγχουν τις πληροφορίες με τρόπο που, όχι μόνο κατευθύνουν την δική τους προπαγάνδα, αλλά δημιουργούν σκόπιμα και θνησιγενή ρεύματα αντίδρασης, ώστε να οδηγήσουν όποιον ψάχνεται σε αδιέξοδο - αφού, δεν διδάσκουν πλέον την λογική και την σύνθεση, αλλά την κανονικοποίηση και την αναπαραγωγή.

Για να επέλθει η αλλαγή, δεν πρέπει μόνο να περάσουν πολλά χρόνια, αλλά πρέπει και το κύμα των καταστροφών να είναι πολύ μεγαλύτερο σε εύρος. Όσο αργεί αυτή η αλλαγή, τόσο περισσότερες γενιές θα θυσιαστούν. Μπορεί και να είμαστε στην αρχή - ελπίζω, δηλαδή, γιατί αν δεν είμαστε, ακόμα, γάμα τα...

Σε ό,τι αφορά την μελέτη της Ιστορίας, θα ήταν πολύ σκόπιμο, όπως εύστοχα ανέφερες, οι μελετητές, να μην κρίνουν τα δεδομένα, με βάση τα δικά τους ιδεολογικά δεδομένα: Αν πας να ερμηνεύσεις την συμπεριφορά του Μέγα Αλέξανδρο, με τα δεδομένα των σημερινών κοινωνιών, άνετα τον βγάζεις τρόμπα.
Εμείς, ακόμα, αυτό δεν καταφέραμε: Να απαγκιστρωθούμε από τα δεδομένα των βιωμάτων μας, τα οποία μας "υποχρεώνουν" να λάβουμε θέση απέναντι στα πρόσωπα και όχι απέναντι στα γεγονότα, που ουσιαστικά, αυτά γεννούν την γνώση - Αλληλουχία συμβάντων και συμπεριφορών, τα οποία διαρκώς επαναλαμβάνονται σε φαινομενικά διαφορετικό περιβάλλον, αλλά καταλήγουν στο ίδιο σημείο, κάθε φορά. Βλέπουμε τις καταστάσεις να επαναλαμβάνονται και οδηγούμαστε σε αυτό που έπρεπε να είχαν αποφύγει οι προηγούμενοι.

Προφανώς, οι διαφωτιστές, δεν κρίνανε την Αρχαία Αθήνα, την Σπάρτη, την Θήβα, την Μακεδονία, την Ρώμη και το Βυζάντιο από το πολίτευμα: Αναγνώρισαν τα δομικά στοιχεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όλοι οι πολιτισμοί παρήκμασαν όταν παραβιάστηκαν οι κανόνες με τους οποίους θα έπρεπε να διοικείται μία κοινωνία, με πρώτο από όλους, την κατάφορη καταπάτηση των δικαιωμάτων του ατόμου και την συνεπαγώμενη εκμετάλλευση των αδυνάμων προς όφελος ατομικών ματαιοδοξιών των ηγετικών ομάδων.

[pirateeeeeee]

Εγω ξερω πως και ο δικτατορας Μεταξας για οποιουσδηποτε λογους και απο την ασφυκτικη πιεση του λαου αν θες ειπε οχι.

Ο Μεταξάς είπε όχι γιατί ήταν άνθρωπος των Αγγλων την συγκεκριμένη στιγμή και απόλυτα ευθυγραμμισμένος με την στρατηγική (στο στέμμα στα εντός δηλαδή). Ούτε καν τον ενδιέφερε ο λαός αν δούμε τον εθνικό διχασμό τα προηγούμενα χρόνια

Υπάρχουν και απόρρητες συναντήσεις, έγγραφα με την ηγεσία του πολεμικού ναυτικού τουλάχιστον 2-3 χρόνια πριν που το επιβεβαιώνουν (αν δεν μπορούσαν να είναι ουδέτεροι)

Το τι παραμύθι θα πουλήσεις με το πολίτευμα είναι κάτι αστείο. Ουσιαστικά με κάτι τέτοια παραμύθια στηρίχθηκαν οι πολιτικές τις μεταπολίτευσης

*Σημ. Ο Μεταξάς ήταν "ευγενής", τζάκι δηλαδή. Καταγόταν από την πολύ γνωστή οικογένεια ευγενών των Μεταξάδων της Αν. Ρωμαικής Αυτοκρατορίας που άρχισε από την εποχή του Ιουστινιανού (λόγω του μεταξιού από την Κίνα). Ηταν από τις πρώτες οικογένειες που καταχωρήθηκαν στην Χρυσή Βίβλο της Αριστοκρατίας της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας ("δημοκρατία" και αυτή?... χμ...)