Παλιά, πριν από 20 χρόνια, έπαιξα για έναν ολόκληρο χρόνο ένα σατανικό παιχνιδάκι το football manager.
Αυτό που θυμάμαι (εκτός από τα ξενύχτια και τις απολύσεις που έτρωγα στο παιχνίδι) είναι πως πάντα ξεκινούσα τη σταδιοδρομία μου, από την Γ Αγγλίας με την Crewe Alexandra, ένα πολύ ιστορικό και traditionelle Club του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Το πιο δύσκολο πράγμα σε αυτό το παιχνίδι για μένα ήταν, όταν ανέβαινα τελικά PL, να μείνω σε αυτή την πρώτη χρονιά, αλλά και η δεύτερη δεν ήταν καθόλου εύκολη για παραμονή. Μετά, κατά έναν μαγικό τρόπο, το σκατοπαίχνιδο ηρεμούσε σε δυσκολία και από την τρίτη χρονιά πήγαινα μέχρι και για πρωτάθλημα.
Η πορεία της Forest στην PL είναι ότι πιο κοντινό έχω δει σε αυτή τη μαλακία, τόσο που έχω αρχίσει να πιστεύω πως ξαναζώ το παιχνίδι στον πραγματικό κόσμο.
Αυτό που δε με έχει εντυπωσιάσει φέτος με την ομάδα, είναι ο τρόπος που παίζει άμυνα, ανεξάρτητα από τον βαθμό πίεσης που δέχεται: Ήρεμα, προσπαθούν με κοντινές πάσες να βγάλουν την μπάλα από την περιοχή τους και να χτίσουν επίθεση ή αντεπίθεση. Όχι αυτό που βλέπουμε συνήθως, η μπάλα στις εξέδρες ή στην τύχη κάπου στο κέντρο του γηπέδου, ίσα να φύγει ο κίνδυνος.
Αυτός ο Εσπίριτο Σάντος, πρέπει να είναι καλός κόουτς και αυτό φαίνεται στη σταθερή πρόοδο ποιότητας παιχνιδιού της ομάδας, που, ευτυχώς για τον Πρόεδρο, αντικατοπτρίζεται φέτος και στη βαθμολογία.
Bookmarks