ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

[AIIZ]

Μα έγραψα και πιο πάνω την άποψή μου. Καταρχήν δε θεωρώ ίδιες τις περιπτώσεις, κατά δεύτερον εκτός του φόρουμ δεν έχω ακούσει ΚΑΝΕΝΑΝ Ολυμπιακό να μου λέει κακή κουβέντα για Δεληκάρη.

Μην προσπαθείτε να με πείσετε για το αντίθετο, δεν αλλάζω γνώμη για τον Δεληκάρη. Άσε που ήταν και τρελή μούρη που ακόμα και φυσιογνωμικά δε μπορώ να τον αντιπαθήσω, τον πάω πολύ.

[sadi]

Βρε ναι νο προμπλεμ, κουβεντα κανουμε
Απλα αυτα που σου λεω τα εχει παραδεχθει ο ιδιος ο Δεληκαρης. Εγω τρελλη φατσα θεωρω και τον τυπαρα τον Καραγκουνη και δεν μπορω να τον αντιπαθησω

Οι περιπτωσεις ομως Πανο ειναι παραπανω απο ιδιες. Με τη διαφορα οτι ο Ριβαλντο ηταν ξενος και επαγγελματιας , ο Δεληκαρος πουλαγε "ολυμπιακοφροσυνη" (κυριως σε αυτους που ειχαν λεφτα ή δύναμη). Δεχομαι φυσικα την αποψη σου οτι τον συμπαθεις, για μενα ειναι ομως γλοιώδης τυπος. Ο πατερας μου πχ εχει την ιδια αποψη με σενα, ο θείος μου ιδια με μενα. Αυτα ειναι προσωπικες συμπαθειες και αντιπαθειες και οτι και να κανει ο παικτης δεν αλλαζουνε...

[ΜΟΥΡΑΤΗΣ]

Οσο για τον γιγαντα Δεληκαρο οσο αγαπησε αυτος το χρημα δεν το αγαπαει ουτε ο Ριβαλντο. Για πεντε φραγκα ήταν ικανος να μην κατεβει σε ματς. Αλλωστε για ενα κομματι ψωμι στην κυριολεξια αφεθηκε να γελοιοποιηθει απο τη φυλλαδα που λεγεται Πρωταθλητης και δεχθηκε να βαζουν στο στομα του λογια που εγραφαν αλλοι και τα "υπεγραφε" αυτος...

Δεν εχει να κανει με την παικτικη του ικανοτητα αλλα με το πως φερθηκε στον Ολυμπιακο. Και ο Μητροπουλος και ο Δεληκαρης και αλλοι φορεσανε τα πρασινα. Ε, λοιπον αυτο για μενα τους διαγραφει. Και μαλιστα σε εποχες που η "φανελα" μετραγε σαν λογος επιλογης ομαδας.

O Δεληκαρης υπήρξε ο καλύτερος Ελλην ποδοσφαιριστής όλω των εποχών , ο επόμενος απέχει σταδια , δεν ειμαι σίγουρος αν ειναι μονο η φιλααργυρια που πήγε στον ΠΑΟ οσο και το δυσκολο του χαρακτήρα του όπως και να εχει , δεν πρέπει να βγάζουν χρηματα πλέον στην πλάτη του οσφπ . Ο Σαργκανης δεν ειναι αξιοπρεπης διοτι εκτος των δηλώσεων που γραφεται , εγω προσωπικα δεν τις άκουσα ποτέ , δεν στηριζει την αποφαση του , τοτε ειχε πει οτι ειναι επαγγελματίας ...

[giorgossiderie]

O Δεληκαρης υπήρξε ο καλύτερος Ελλην ποδοσφαιριστής όλω των εποχών , ο επόμενος απέχει σταδια , δεν ειμαι σίγουρος αν ειναι μονο η φιλααργυρια που πήγε στον ΠΑΟ οσο και το δυσκολο του χαρακτήρα του όπως και να εχει , δεν πρέπει να βγάζουν χρηματα πλέον στην πλάτη του οσφπ . Ο Σαργκανης δεν ειναι αξιοπρεπης διοτι εκτος των δηλώσεων που γραφεται , εγω προσωπικα δεν τις άκουσα ποτέ , δεν στηριζει την αποφαση του , τοτε ειχε πει οτι ειναι επαγγελματίας ...

Γιάννη όλα όσα λές έχουνε βάση όπως πάντα άλλωστε. Όμως πρέπει να λάβουμε υπ΄όψη και το κλίμα της εποχής, όταν ο φίλαθλος του Ολυμπιακού έβλεπε μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατα της ομάδας μας στην οποία έπαιρναν μέρος σαν εργαλεία του εισβολέα δικά μας παιδιά. Το ελληνικό ποδόσφαιρο εκέινης της εποχής μεταλλάσονταν σε ένα personal game ενός ανθρώπου που είχε μάθει στη ζωή του να μην υπακούει σε κανόνες ή να φτιάχνει τους κανόνες ο ίδιος. Άν και ελάχιστα αγαπούσανε αυτή τη φανέλλα κάποια αντίσταση θα υπήρχε...

[kokkinos110]

Αυτοί που είναι λοιπόν φόλα Ολυμπιακοί και προφανώς πιο Ολυμπιακοί από μένα έχουν εννοείται σωστή άποψη. ΟΚ!

Προσωπική σου άποψη φιλε... δε σε κατακρίνω ούτε σου ζήτησα να συμφωνήσεις μαζί μου... για μένα ποδοσφαιριστής Δεληκάρης δεν υπάρχει όπως δεν υπάρχει Σαργκάνης, Παπανικολαου και λοιποί που τους πρόλαβα...αυτό δε με κάνει ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο ολυμπιακό από κανέναν

[giorgossiderie]

O Δεληκαρης υπήρξε ο καλύτερος Ελλην ποδοσφαιριστής όλω των εποχών , ο επόμενος απέχει σταδια , δεν ειμαι σίγουρος αν ειναι μονο η φιλααργυρια που πήγε στον ΠΑΟ οσο και το δυσκολο του χαρακτήρα του όπως και να εχει , δεν πρέπει να βγάζουν χρηματα πλέον στην πλάτη του οσφπ . Ο Σαργκανης δεν ειναι αξιοπρεπης διοτι εκτος των δηλώσεων που γραφεται , εγω προσωπικα δεν τις άκουσα ποτέ , δεν στηριζει την αποφαση του , τοτε ειχε πει οτι ειναι επαγγελματίας ...

Ο Καλύτερος δυστυχώς δεν ήταν της Ομάδας μας, ήταν ο Μεγάλος Βάσια , αξεπέραστος , μια κλάση τουλάχιστον πάνω από το Δεληκάρη... σόρρυ αλλά πρέπει να βλέπουμε τις αλήθειες... άσχετο άν ο Χ'' Παναγής άξιζε να παίζει μόνο στο Θρύλο...

[theopeppas]

Με κίνδυνο να εκτεθώ, αν κάποιος τα θυμάται καλύτερα: Επιμένοντας, στα μονόχρωμα των φιλικών και τον Καρυπίδη, θα συμφωνήσω ότι μιλάμε για φθινόπωρο του '71, αλλά η φωτογραφία δεν πρέπει νάναι στο Καραϊσκάκη: Φιλικά στο Ναό, εκείνο το φθινόπωρο θυμάμαι δύο με τη Σεβίλλη (ένα με άσπρα, ένα με κόκκινα), αλλά σ' αυτά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι έπαιζε ο Υβ κι ήταν από τα πρώτα που ακούστηκε το γνωστό σύνθημα.
Αυτό πρέπει νάναι από το φιλικό με τη Ντέρμπυ, όταν με το μαγικό τρίγωνο Γιούτσου-Αργυρούδη-Σούλη Παππά (άλλος μπαλλαδόρος που αδικήθηκε παίζοντας δίπλα σε θηρία), προηγηθήκαμε γρήγορα 3-0, για να κερδίσουμε τελικά με 3-1 ή 3-2. Αυτό όμως το φιλικό, (αν θυμάμαι καλά) είχε γίνει στη Φιλαδέλφεια.

Ο Γερο-Γαυρος εχει απόλυτο δίκιο Ειναι ο Ζοάννος, στην φωτογραφία με τα ολοκόκκινα, είναι ο Καρυπίδης τερματοφύλακας και ΔΕΝ είναι Καραϊσκάκη Είναι το φιλικό με την Ντέρμπυ, στην Νέα Φιλαδέλφεια-και το ξέρω καλά και μέσα ήμουνα και την φωτογραφία είχα από κάποιο περιοδικό
Από το αρχείο, προσθετω 14-12-1971 Σκορ 3-1 Αργυρούδης, Παππάς, Γιούτσος-Ο'Χέαρ Η Ντερμπυ , του Κλαφ, κατέκτησε το πρωτάθλημα την σαιζόν αυτη
Ερυθρόλευκα υμέτερος

[giorgossiderie]

Με το ένα χέρι κρατάει το Κύπελλο Ελλάδος 1968 (που κατέκτησε ο Ολυμπιακός) και με το άλλο το μικρόφωνο ο Γιώργος Ζαμπέτας, που έχει ανεβεί στο τραπέζι των ερυθρολεύκων Νίκου Γιούτσου και Γιώργου Σιδέρη - Ο Νίκος Γιούτσος με τη σύζυγό του και την τραγουδίστρια Ναυσικά ­ που κρατάει πάντα το Κύπελλο Ελλάδος 1968 ­ πανηγυρίζουν για τον μεγάλο θρίαμβο του Ολυμπιακού - Ο Βασίλης Μποτίνος (ο αέρινος εξτρέμ του Ολυμπιακού) παίζει μπουζούκι και τραγουδάει μαζί με τον Γιώργο Ζαμπέτα. Δεξιά, η τραγουδίστρια του κέντρου «Κυρ-Αντώνης» Ναυσικά κρατάει το Κύπελλο Ελλάδος.

Πως μπορεί καποιος που έζησε το Νίκο Γιούτσο να ξεχάσει τη φιγούρα του. Αέρινος τεχνίτης, ντρίμπλερ, σουτέρ. Ο παίκτης αποκτήθηκε στις αρχές του 1965 από τον Ολυμπιακό, ύστερα από ειδική διαδικασία μέσω του υπουργείου Εξωτερικών. Ήταν παιδί πολιτικών προσφύγων από την Ουγγαρία, όπου μεγάλωσε, και εξελίχθηκε αθόρυβα σε σπουδαίο ποδοσφαιριστή με τεχνικά προσόντα. Ο ερχομός του στον Ολυμπιακό, τον χειμώνα του 1965, χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τον κόσμο των ερυθρολεύκων. Η εφημερίδα «Φως των Σπορ» με πηχυαίους τίτλους ανήγγειλε την απόκτησή του. Έγραφε: «Το περίφημο κανόνι της ουγγρικής Τσεσιέλ έρχεται στον Πειραιά - Ο Γιουτσόφ στον Ολυμπιακό». Όταν έπαιρνε την μπάλα από το κέντρο του γηπέδου, προχωρούσε στην αντίπαλη περιοχή σαν άνεμος. Μία, δύο, τρεις, τέσσερις ντρίμπλες και φτάνει στο ύψος της μεγάλης περιοχής, για να εξαπολύσει τη βολίδα του. Το "έμπαινε Γιούτσο" του το κόλησε ο "τσακα - τσούκας" σε μια από τις μαγικές εκείνες επελάσεις του.
Αν σήμερα ο Νίκος έπαιζε στον Ολυμπιακό θα ήταν μακράν ο πολυτιμότερος και πλέον αναντικατάστατος ποδοσφαιριστής του. Αν δε είχε και τους Μποτίνο και Σιδέρη μαζί του τότε θα μιλάγαμε για ένα άλλο Ολυμπιακό....
Δυστυχώς τα ωραία πράγματα δεν κρατάνε αιώνια. Όμως οι αναμνήσεις και ο τρόπος που στιγμάτισαν τη ζωή μας αυτά τα παιδιά του τότε, οι παιδικοί μας ήρωες, θα μείνουνε μαζί μας και στην άλλη ζωή...

[giorgossiderie]

Μέσα στη απραξία και την αβεβαιότητα των ημερών, γύρισα στα τσιμέντα του καραισκάκη,προσφιλής μου συνήθεια, για να πάρω από την ανεξάντλητη δύναμη του τότε, να δω τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ της αυτοθυσίας, της αληθινής αγάπης, της εξιδανίκευσης. Να θυμηθώ τα εισητήρια που γράφανε "διάδρομος" τουτέστιν τα σκαλοπατάκια, για να χωρέσουμε όλο και περισσότεροι. Το φρεσκοβαμμένο κάγγελο που μόνο οι μπροστινοί έβλεπαν με τα μάτια ενω οι υπόλοιποι με όλες τις άλλες αισθήσεις, όλες αφιερωμένες στο Θρύλο. Τα διαφημιστικά "Αράθυμος" "Σάνυο" λεωφορεία "Χίνο" και το γέλιο που έπεφτε. Τα συνθήματα μας " εδω εδω στο γήπεδο αυτό, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ". Τα εμφράγματα των γερόντων - θυσία στο Θρύλο που καθυστερούσε να ανοίξει το σκόρ- και τους τραυματιοφορείς που τους μάζευαν από τον αγωνιστικό χώρο. Το Τάκη Κελεσίδη που βημάτιζε νευρικά στο ύψος της μεγάλης περιοχής. Τον Αττίλιο που ξεσήκωνε όλο το Καραισκάκη. 45.000 Γαύροι μια οικογένεια με πολύ αγάπη και αγνότητα. Αγνωστοι ν΄αγκαλιάζονται στο γκόλ αδελφωμένοι, μαζί στη πίκρα της ήττας. Ένας περήφανος Λαός που έκανε το Καραισκάκη πραγματική ΕΔΡΑ. Εκεί που δεν υπήρχαν αριστοκράτες θεατές, εκεί που η 4 η 7 η 10 και η 13 είχαν το ίδιο πάθος, τον ίδιο παλμό την ίδια ένταση.
Και στο τέλος του αγώνα στην 1. Να αποθεωσουμε τους ήρωες μας. Αυτοί και ο Γιώργος Θαλάσσης ήταν τα παιδικά μας πρότυπα. Πρότυπα όμορφα, αγνά, ακίνδυνα. Πρότυπα που έφτιαξαν ανθρώπινους χαρακτήρες, έχτισαν συντροφικότητα αλληλεγγύη πατριωτισμό.
Ο Ολυμπιακός ήτανε ένα μεγάλο σχολείο από το οποίο έπαιρνες αξίες και αρχές. Τις έπαιρνες απο τους παλιότερους αναλάμβανες την υποχρέωση να τις περάσεις στους νεότερους. Ο Βάζος στο Σιδέρη ο Σιδέρης στον Αναστόπουλο ο Αναστόπουλος στον Αλέκο και ο Αλέκος στο Τζόλε και ο Τζόλε στο Μήτρογλου και τον Αβραάμ. Δικά μας παιδιά όλα γεννημένα ερυθρόλευκα που σε καποια φάση της ζωής του αναζήτησαν τη φυσική τους κατάληξη: Το Μεγάλο Λιμάνι .....

[giorgossiderie]

Ενας ηθελημένα ανιστόρητος και λαύρος αντιολυμπιακός δημοσιογράφος έκανε θέμα σε ραδιοφωνικό σταθμό προχθές γιατί να πάρει το 10αρι του παοκ ο μπακαγιόκο αφού είναι ιστορικό (το φόρεσε ο Κούδας) και πρέπει η διοίκηση της ομάδας να είναι προσεκτική σε θέματα ιστορίας του συλλόγου.
Στον Ολυμπιακό με αυτή τη λογική τα νούμερα έπρεπε να ξεκινάνε απ΄το 100 και μετά, ο δε Κούδας ήταν εκείνος που τα παράτησε όλα και κατέβηκε στο λιμάνι δηλώνοντας ότι ανέκαθεν ήταν Ολυμπιακός, σήμερα άγαλμα στη τούμπα.
Για να θυμηθούμε όμως τα δεκάρια του Ολυμπιακού ώστε φρεσκάρουμε τη μνήμη των νοσταλγών του παρελθόντος.
1ο ΔΕΚΑΡΙ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΠΕΜΠΗΣ : έξι Πρωταθλήματα, εννέα Κύπελλα και μία θέση στις καρδιές των Ολυμπιακών ως το «δέκα το καλό», φράση που ειπώθηκε για πρώτη φορά για τον αστέρα της εκπληκτικής εκείνης ομάδας.
2ο ΔΕΚΑΡΙ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΗΚΑΡΗΣ : Παρα τη λανθασμένη του κίνηση να φύγει για τον ακατονόμαστο, σ΄αυτόν οφείλεται απόλυτα η λατρεία των οπαδών μας για τα 10αρια, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και ισάριθμα Κύπελλα.
3ο ΔΕΚΑΡΙ : ΛΑΓΙΟΣ ΝΤΕΤΑΡΙ το μήλο της έριδος ολόκληρης της ποδοσφαιρικής Ευρώπης
4ο ΔΕΚΑΡΙ : Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΟΛΕΓΚ ΠΡΟΤΑΣΩΦ : πρόκειται για τον δεύτερο σε αριθμό συμμετοχών με την Εθνική ομάδα της ενιαίας ΕΣΣΔ, πίσω μόνο από τον Όλεγκ Μπλαχίν, το 1988 κορυφαίος σεντερ φορ μαζί με το Βαν Μπάστεν στην Ευρώπη.
5ο ΔΕΚΑΡΙ εστω και περιστασιακα : ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ (χωρις σχόλια)
6ο ΔΕΚΑΡΙ : ΙΛΙΑ ΙΒΙΤΣ : Το μεγαλύτερο ταλέντο του Σερβικού ποδοσφαίρου της εποχής του
7ο ΔΕΚΑΡΙ : Ο ΜΑΓΟΣ ΖΙΟΒΑΝΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ. Ο ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΔΙΔΑΞΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ...
8ο ΔΕΚΑΡΙ : ΑΣΧΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΚΟΝΤΡΑ ΔΕ ΣΒΗΝΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ : Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΡΙΜΠΟ...

.... ΚΑΙ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΔΕΚΑΡΙΑ ΑΚΟΜΑ ΘΡΑΣΥΤΑΤΟΙ ;

[lofou]

ΙΣΤΟΡΙΑ

Πώς γεννήθηκε ο Ολυμπιακός

Δημιουργήθηκε μέσα στην οικονομική κρίση του Μεσοπολέμου, ταυτίστηκε με τον Πειραιά και έγινε η κοινωνική και συμβολική σημαία μιας τοπικότητας

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

Ο Ολυμπιακός ιδρύθηκε το 1924-1925 και η πρώτη περίοδος του σωματείου, ως τον πόλεμο, ήταν αυτή που διαμόρφωσε και καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα πορεία του, αλλά και τη φυσιογνωμία του, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Το σημαντικό είναι όμως ότι ο Ολυμπιακός ταυτίστηκε με τον Πειραιά, τόσο σε πραγματικό όσο και σε φαντασιακό επίπεδο, όπως σημειώνει ο συγγραφέας του βιβλίου, ιστορικός Βάσιας Τσοκόπουλος, συγγραφέας επίσης ενός «πορτρέτου» του Πειραιά κατά τον 19ον αιώνα.
Ο Πειραιάς ως το τέλος του 19ου αιώνα ήταν μια ξεχωριστή, μοντέρνα ελληνική πόλη. Η βιομηχανική ανάπτυξη, η πρότυπη διοίκηση, το δυναμικά αναπτυσσόμενο λιμάνι αποτελούσαν το τρίπτυχο της πειραϊκής υπεροχής. Ο Πειραιάς σχεδιάστηκε για να γίνει απλό επίνειο της πρωτεύουσας, στη συνέχεια όμως εξελίχθηκε και αυτονομήθηκε, αποκρούοντας τις επεκτατικές διαθέσεις της Αθήνας. Στην εξέλιξή του δημιουργήθηκε ένας τοπικισμός, ο οποίος λειτούργησε ως συνεκτικός ιστός της τοπικής κοινωνίας. Οι κάτοικοί του, λόγω των εγκατεστημένων εκεί βιομηχανιών και ναυτικών επιχειρήσεων, τον θεωρούσαν ως μοντέλο παραγωγικής πόλης, σε αντίθεση με την Αθήνα, πόλη παρασιτική, έδρα των υπηρεσιών και της πολιτικής. Τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα, όμως, ο Πειραιάς βρισκόταν στην κορυφή της εγκληματικότητας, της χρήσης ναρκωτικών, της πορνείας και γενικότερα των περιθωριακών κοινωνικών φαινομένων. Ηταν η πρωτεύουσα του ρεμπέτικου τραγουδιού και της μαγκιάς. Η οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1930 έπληξε την Ελλάδα συνολικά και πολλαπλασίασε την εγγενή κρίση του Πειραιά. Τότε, σύμφωνα με τον συγγραφέα, η περιφρόνηση για την Αθήνα μετατράπηκες σε μίσος.


[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]

Η αντιπαλότητα Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού σε ένα πρωτοσέλιδο των «Αθλητικών Χρονικών» του 1933


Εν μέσω της κρίσης ανδρώθηκε ο Ολυμπιακός, που γεννήθηκε το 1924-1925 από τη συγχώνευση ενός κομματιού του «Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς» με τον «Ομιλο Φιλάθλων Πειραιώς» και πρόσφερε στη νεολαία της πόλης όχι μόνο τη δυνατότητα για σωματική έκφραση, αλλά και μια νέα συλλογικότητα, μια καινούργια δυναμική. Αρχικά, υπήρξαν κάποια εμπόδια στην επιλογή του ονόματος και στη νομική του κατοχύρωση, αφού αντέδρασε αρνητικά η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό ξεπεράστηκε και οι ιδρυτές του συλλόγου διεκδίκησαν την εμπλοκή της ομάδας στη ζωή της πόλης. Η Λέσχη του Ολυμπιακού έγινε γρήγορα μια ζωντανή κυψέλη, στην οποία εκτός από τις συναθροίσεις των αθλητών και των μελών, δίνονταν φιλολογικές διαλέξεις, θεατρικές παραστάσεις, μαθήματα ζωγραφικής και μουσικής. Η απήχησή του ήταν τέτοια που το 1929, εποχή παντοδυναμίας του Ελευθερίου Βενιζέλου, η Φιλελευθέρα Νεολαία, δυναμική πολιτική οργάνωση, του πρότεινε συνεργασία πάνω σε κοινωνικά ζητήματα.
Η ομάδα έγινε γρήγορα δημοφιλής, συσπείρωσε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και κατάφερε να κερδίσει την αγάπη του πειραϊκού λαού σε βάρος του Εθνικού Πειραιώς, που ιδρύθηκε σχεδόν ταυτόχρονα, και του Πειραϊκού Συνδέσμου, σωματείου αθλητικού και εκπαιδευτικού (από εκεί αποφοίτησαν οι πρώτοι μηχανικοί του Εμπορικού Ναυτικού). Η τοπική κοινωνία, θέλοντας να δημιουργήσει έναν σοβαρό πόλο απέναντι στην Αθήνα και στον Παναθηναϊκό, βοήθησε όσο μπορούσε τον Ολυμπιακό. Κάθε νίκη επί της αθηναϊκής ομάδας ήταν και ένας θρίαμβος των «παρακατιανών» του επινείου έναντι των «υπερφίαλων» πρωτευουσιάνων. Αυτό οδήγησε στο να γίνει ο Ολυμπιακός επίκεντρο της κοινωνικής και της κοσμικής ζωής, μα και μοναδικό σημείο αναφοράς. Σύντομα, κοινωνικές, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές οργανώσεις άρχισαν να προσφεύγουν σ' αυτόν, ζητώντας οικονομική ενίσχυση, στήριξη και στέγη. Το 1927-1928 διοργανώθηκε το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, το οποίο συνεχίστηκε με διακοπές ως τον πόλεμο. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε έξι πρωταθλήματα σε σύνολο ένδεκα διοργανώσεων, ο Παναθηναϊκός ένα, και από δύο η ΑΕΚ και ο Αρης. Ετσι, μέσα στη δεκαετία του 1930, χάρη στις αγωνιστικές επιτυχίες, η απήχησή του εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα, οπότε μετατράπηκε σε πανελλήνια ομάδα με οπαδούς σε κάθε γωνιά της χώρας. Στο ρίζωμά του, σημειώνει ο συγγραφέας, λειτούργησαν κοινωνικές παράμετροι, μα και η εγκατάσταση μικρασιατών προσφύγων σε αγροτικές περιοχές. Τα αθλητικά σωματεία της περιφέρειας, ορμώμενα από την αντίθεσή τους προς την Αθήνα, απευθύνονταν στον Ολυμπιακό για οικονομική στήριξη και αθλητικό εξοπλισμό, μάλιστα για να τον τιμήσουν δανείζονταν το όνομά του. Σήμερα, ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να κρατάει τα σκήπτρα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ενώ η αντιπαλότητά του προς τον Παναθηναϊκό, που κατά πολλούς εκφράζει το κατεστημένο, εξακολουθεί να είναι ισχυρή.

Το ΒΗΜΑ, 13/07/2008 , Σελ.: S03
Κωδικός άρθρου: B15408S031
ID: 295776

Αυτό το κείμενο εκτυπώθηκε από "ΤΟ ΒΗΜΑ", στη διεύθυνση [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]

[sk12072]

[ILIAS-KORLEONE <<JESUS>>]

[dizanos]

Εδώ μου βάζεται δύσκολα. Ποιόν να ξεχωρίσει κανείς από τους " ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ" Ρωσίδη, Πολυχρονίου, Θεοδωρίδη, Σούλη, Κοτρίδη, Στεφανάκο,Ποσειδώνα, Υφαντή, Μήτσου,Μπέμπη, Ψύχο ( συγνώμη αν ξέχασα κάποιον είναι βλέπετε πολλά τα χρόνια), και αργότερα Σιδέρη, Γιούτσο , Δεληκάρη, Αγανιάν και τόσους άλλους ( που να τους θυμάται κανείς όλους).
Αν υπάρχει ένας λόγος που ευχαριστώ το Θεό που είμαι 60 χρόνων, είναι το ότι έζησα εκείνες τις εποχές, που, δυστυχώς, δεν πρόκειται να ξανάρθουν.

[giorgossiderie]

Αυτές τις μέρες της μεγάλης απογοήτευσης, που ο Θρύλος μετατρέπεται σε ένα πλαστικό ευτελές παιχνιδάκι στα χέρια του ενός , θυμάμαι την εποχή Γουλανδρή και τα παραλειπόμενα της. Μάζευε ο Γουλανδρής τους ποδοσφαιριστές και τους ζήταγε να του πούνε οι ίδιοι ποιο παιχταρά θέλανε να αγοράσει και με ποιον νομίζανε ότι θα συνεγαζόντανε καλύτερα. Ο Γιαννάκης ο Γκαιτατζής έψαχνε αφορμή να παραιτηθεί από αρχηγός γιατί ο Αείμνηστος τον έπαιρνε ακόμα και τα χαράματα τηλέφωνο να δεί άν χρειάζεται η Ομάδα κάτι.
Άλλες εποχές θα πεί κάποιος , αλλά πολύ άδικα. Η ιδέα και η πραγματική εικόνα του Ολυμπιακού δεν αλλάζει με τις εποχές. Ο Σεβασμός σ΄αυτό που πραγματικά είναι, στο Λαό του διαχρονικά δεν επιδέχεται εκπτώσεις.
Σήμερα μιλάμε για την τρίτη γεννεά Κόκκαλη και την κληρονομική διαδοχή. Προετοιμάζεται κάποιος ευγενής γόνος να αναλάβει στα χέρια του το παιχνιδάκι μέχρι και αυτός να βαρεθεί.
Γκάλοπ, επιθυμίες του κόσμου, πόθοι της εξέδρας στο κάλαθο με τα άχρηστα. Πριβέ παιχνίδι όπως το σεμέν ντε φέρ στο κλειστό κύκλο της οικογένειας.
Αυτό το αποκρουστικό συνοθύλευμα που χαμένο μέσα στο γήπεδο προσπαθεί να προσανατολιστεί με κόπο προς την αντίπαλη εστία δεν μπορεί να είναι ο τελειωτικός Ολυμπιακός. Δε μπορεί γιαυτό να πάσχησαν ολόκληρες γεννιές από το Καμπέρο μέχρι το Βάζο και απο εκεί μέχρι το πρόσφατο παρελθόν μας.
Δε μπορώ να δεχθώ με τίποτα ότι παγιώνεται η κατάσταση και πάμε για σαλαμοποίηση του Θρύλου.
Χρειάζονται ριζικές αλλαγές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Το παραμύθι της σιγουριάς εξέλειπε. Στα τόσα χρόνια δεν έχουμε κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά. Οι καραμέλες περί γηπέδου άλοιωτες. Νοίκι πληρώνει στο μεγιστάνα , άστεγος και τώρα και τότε ο Γίγαντας. Παίχτες είχαμε ακόμα και στα πέτρινα. Το Ντέταρυ τον αρπάξαμε από τη Γιούβε, Ο Προτάσωφ ήτανε σε κορυφαία κόντρα με τον Βανμπάστεν όταν ήλθε.
Μούρχεται μια φράση στο μυαλό , πικρή σα δηλητήριο αλλά πέρα για πέρα αληθινή.
'Οταν ο Μπελούτσι θα γίνει Δεληκάρης τότε και ο Κόκκαλης θα γίνει Γουλανδρής.
Νάστε καλά Αδέρφια είμαι σίγουρος ότι μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά........

[sadi]

Χρηστο μας ελειψες φιλε...

[IERO]

Πού είσαι, ρε Χρηστάρα!

[giorgossiderie]

Χρηστο μας ελειψες φιλε...

Πού είσαι, ρε Χρηστάρα!

Ποτέ Αδέρφια μου δεν έλειψα και δεν έπαψα να είμαι έστω και νοητά μαζί σας. Στέρεψα όμως όπως και εσείς και ξενέρωσα απίστευτα μετά τα τελευταία γεγονότα. Μεγαλώνοντας πίστευα ότι κάποτε θα έβλεπε η γεννιά μου τον Ολυμπιακό εκεί που ονειρευόμαστε από παιδάκια. Αντ' αυτού ανελέητα πισωγυρίσματα, νέες ταπεινώσεις , ξεφτύλες που δεν μπορεί ν΄αντέξει ο φίλαθλος μας.
Μια χρονιά που προοιωνίζεται άκαρπη και ζοφερή. Βλέπω για παράδειγμα κάτι άλλο στα μάτια του Κοβάσεβιτς και του Γκαλέττι. Ένα άδειο βλέμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Οι ποδοσφαιριστές μας είναι χαμένοι και αποπροσανατόλιστοι. Ακόμα και αυτοί που έχουνε ποιότητα και αξία πνίγονται στην ανυπαρξία και την έλλειψη στόχου.
Η περισυνή χρονιά μας ανέβασε ψηλά και νοιώσαμε για πρώτη φορά μια αξία. Απο κεί ψηλά πέσαμε γιαυτό και μας κόστησε....
Καλό χειμώνα τουλάχιστον στα προσωπικά μας....

[sk12072]

να εισαι παντα καλα χρηστο.σιγουρα ολοι μας νιωθουμε απογοητευση αλλα καλως ή κακως η ζωη και η ομαδα προχωραει.ας ελπισουμε σε καλυτερες μερες.

[panty]

Χρήστο μου να είσαι καλά!
πραγματικά μου/μας έλειψες και δεν σου κρύβω ότι συχνά η σκέψη μου πετούσε σ' εσένα ακόμα και σήμερα το πρωί πριν διαβάσω τα τελευταία σου ποστ!
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω 100000&#37; μαζί σου και να σου πω πως αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο με εσένα! άλλωστε και ηλικιακά είμαστε κοντά και έχουμε παρόμοιες μνήμες!
εύχομαι ότι καλύτερο στην προσωπική σου ζωή και φυσικά για το μέλλον της ομάδας μας!