Giovanni Silva Oliveira

[sadi]

ξερω ενα παιχτη στο γ τοπικο που ειναι μαγος, αν ερθει στον Ολυμπιακο δεν θα μπορει ουτε τον μανωλα στις προπονησεις να ντριπλαρει.

για τη μπαρτσα ο ζιο ηταν οτι ο ζαιρι για τον Ολυμπιακο. θυμαμαι 2-3 τριπλες του ζαιρι που ο τζολε ουτε στον υπνο του, τι θα πει αυτο?

δεν λεω οτι δεν ηταν καλος ο ζιο, για εμας ειναι αυτο ακριβως που λεμε "ΜΑΓΟΣ", αλλα εδω διαβαζω πως ηταν ισαξιος του πελε αλλα τον αδικησε το συστημα.

Στην εποχή που έπαιζε ο Πελέ ίσως να ήταν κάτι αντίστοιχο. Στη σημερινή εποχή είναι αχρείαστος γιατί σημασία έχει να κερδίσεις, πχ οπως κερδισε ο Ολυμπιακος τον Πανθρακικό. 4-0 με ήχους ροχαλητών από την εξέδρα. Και να παρεις την κουπα φυσικά, και ασε τα τσαλίμια για τα φιλικά.
Εγώ τη μπάλα που έπαιζε ο Ζιοβάνι (και ο Καστιγιο αν θες) θέλω να βλέπω. Αυτά τα "συστήματα" και τα "ρομποτικά" και οι "αυτοματισμοί" μου φέρνουνε μια αναγούλα, ένα κάτι. Ισως γι' αυτό δεν θα πω ποτέ ότι το έκτρωμα της Καταλωνίας παίζει ποδόσφαιρο. Απλά γιατί δεν παίζει.

[panahs7]

Στην εποχή που έπαιζε ο Πελέ ίσως να ήταν κάτι αντίστοιχο. Στη σημερινή εποχή είναι αχρείαστος γιατί σημασία έχει να κερδίσεις, πχ οπως κερδισε ο Ολυμπιακος τον Πανθρακικό. 4-0 με ήχους ροχαλητών από την εξέδρα. Και να παρεις την κουπα φυσικά, και ασε τα τσαλίμια για τα φιλικά.
Εγώ τη μπάλα που έπαιζε ο Ζιοβάνι (και ο Καστιγιο αν θες) θέλω να βλέπω. Αυτά τα "συστήματα" και τα "ρομποτικά" και οι "αυτοματισμοί" μου φέρνουνε μια αναγούλα, ένα κάτι. Ισως γι' αυτό δεν θα πω ποτέ ότι το έκτρωμα της Καταλωνίας παίζει ποδόσφαιρο. Απλά γιατί δεν παίζει.

Για κάποιο λόγο οι παλιοί, δεν θέλετε να αποδεχτείτε ότι το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Δεν σε κατηγορώ που δεν σου αρέσει, εγώ δεν έζησα τα παλιά για να μπορώ να συγκρίνω και να με ξενίζει. Όμως πάμε στο άλλο άκρο Σάκη. Την εποχή που η Βραζιλία έπαιζε μπάλα, έπαιζε και η άλλη ομάδα. Καλώς ή κακώς είναι "τανγκό" και θέλει 2 για να σε εντυπωσιάσει σαν φίλαθλο. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο μείον τη σημερινή εποχή, των ομάδων που θέλουν να παίξουν επιθετικά. Όταν ο άλλος κλείνεται και στην πρώτη ντρίμπλα σε βαράει στο ψαχνό, τι θέαμα να δώσεις;

Στα 100 φάουλ που γίνονται στη Μπάρτσα, τα μισά χωρίς υπερβολή είναι στην καρωτίδα. Τα άλλα μισά είναι θέατρο, όχι κακοπροαίρετο όμως αφού από φόβο και μόνο τους βγαίνει να βουτήξουν πριν προλάβει κάνας Πέπε να τους στείλει στον Άγιο Πέτρο. Το ίδιο είναι τις περισσότερες φορές και στην Ελλάδα, είμαστε οι μόνοι που προσπαθούμε να παίξουμε μπάλα, αλλά αν δεν υπάρχει και... παρτενέρ μπάλα δεν θα δεις. Κατά συνέπεια και το ποδόσφαιρο χάνει την ουσία του και σας χαλάει τη διάθεση. Σαφώς και ο Μέσι είναι παιχταράς, όπως και ο Ρονάλντο, όπως και ο Νέιμαρ και είναι άδικο να συγκρίνονται με παίκτες μιας εποχής που υπήρχε έδαφος να παίξεις μπάλα...

[sadi]

Για κάποιο λόγο οι παλιοί, δεν θέλετε να αποδεχτείτε ότι το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Δεν σε κατηγορώ που δεν σου αρέσει, εγώ δεν έζησα τα παλιά για να μπορώ να συγκρίνω και να με ξενίζει. Όμως πάμε στο άλλο άκρο Σάκη. Την εποχή που η Βραζιλία έπαιζε μπάλα, έπαιζε και η άλλη ομάδα. Καλώς ή κακώς είναι "τανγκό" και θέλει 2 για να σε εντυπωσιάσει σαν φίλαθλο. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο μείον τη σημερινή εποχή, των ομάδων που θέλουν να παίξουν επιθετικά. Όταν ο άλλος κλείνεται και στην πρώτη ντρίμπλα σε βαράει στο ψαχνό, τι θέαμα να δώσεις;

Στα 100 φάουλ που γίνονται στη Μπάρτσα, τα μισά χωρίς υπερβολή είναι στην καρωτίδα. Τα άλλα μισά είναι θέατρο, όχι κακοπροαίρετο όμως αφού από φόβο και μόνο τους βγαίνει να βουτήξουν πριν προλάβει κάνας Πέπε να τους στείλει στον Άγιο Πέτρο. Το ίδιο είναι τις περισσότερες φορές και στην Ελλάδα, είμαστε οι μόνοι που προσπαθούμε να παίξουμε μπάλα, αλλά αν δεν υπάρχει και... παρτενέρ μπάλα δεν θα δεις. Κατά συνέπεια και το ποδόσφαιρο χάνει την ουσία του και σας χαλάει τη διάθεση. Σαφώς και ο Μέσι είναι παιχταράς, όπως και ο Ρονάλντο, όπως και ο Νέιμαρ και είναι άδικο να συγκρίνονται με παίκτες μιας εποχής που υπήρχε έδαφος να παίξεις μπάλα...

To έχω αποδεχτει οτι εχει αλλάξει , λαθος κανεις. Αφού το γραφω σε κάθε ευκαιρία, πως δεν το έχω αποδεχτει;
Αυτό που λεω είναι ότι δεν θα το ονοματίσω "καλό ποδόσφαιρο" επειδή "δεν εχω τίποτα άλλο να δω". Αν πεσει πείνα μπορεί να τρώω σκατά, δεν θα πώ όμως ποτέ "πςςςςς τύφλα να έχει η μπριζόλα" επειδή δεν υπάρχουν μπριζόλες. Απλό είναι.
Τα φάουλ που γινόταν τη δεκαετία του 80, για την οποία μπορώ να μιλήσω ως αυτόπτης μάρτυρας κάνουν τα σημερινά που λες να μοιάζουν με χάδια. Ούτε ένας από τους παικταράδες εκείνης της εποχής δεν είχε μείνει ολόκληρος και τα τσεκούρια του "τοτε" εχουν ακόμα μείνει ιστορικά. Γκοϊκοετσέα (ο "χασάπης του Μπιλμπάο"), Σουμάχερ, Καλτς, ένα σωρό που χτύπαγαν δεν έκαναν αστεία. Ο Πέπε μοιάζει σχολιαρόπαιδο μπροστά στον Γκοϊκοετσέα που χρειάστηκε τρεις κλωτσιές για να ξεκάνει τους τρεις κορυφαίους παίκτες της εποχής. Χώρο για μπάλα; Δες βίντεο από την εποχή του 80, είκοσι πέφτανε επάνω σου και όχι για να σε μαρκάρουνε.

Δεν είναι ακριβώς έτσι οπως τα γραφεις λοιπον. Περισσότερο ξύλο παλιά,πολύ πιο βίαιο και χωρίς διαιτητές που εκπαιδεύονται μόνο να "καλοπιάνουν" τους Μέσηδες. Συγνώμη αλλά αυτά έχω δει και αυτά λέω.

[panahs7]

Βρε δεν διαφωνώ κι απ' τον πατέρα μου τα ίδια άκουγα. Κάθε φορά που έλεγα παιχταρά κάποιον η ατάκα ήταν "αυτός το '80 ούτε στον πάγκο της τάδε ομάδας δεν θα ήταν". Για ξύλο μίλησα, αλλά όχι αποκλειστικά όπως το έθεσες, εννοώ σε ευρύτερη εικόνα, τακτικές, μαρκαρίσματα κτλ. Δεν νομίζω ότι παλιά υπήρχαν αυτά, ακόμη κι αν έτρωγες ξύλο όπως λες, μπάλα μπορούσες να παίξεις. Πλέον έχει γίνει πολύ δύσκολο το άθλημα, τα standards έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Για παράδειγμα είδα ένα αφιέρωμα του SkySports στον Ρονάλντο. Τον περιλάβανε 15 επιστήμονες και τον μετρούσαν.

Τι αναλογίες σώματος τέλειες, τι αντοχή ζωτικών οργάνων, τι να κάνει σπρίντ με επαγγελματία σπρίντερ και να τον αφήνει 5 μέτρα πίσω, τι να σουτάρει και να σπάει τζαμαρία με 3πλη δόση γυαλιού... πράγματα εξωπραγματικά για ποδοσφαιριστή δηλαδή. Αν λοιπόν μπορούσες να ξανακάνεις πάλι νέο τον καλύτερο ποδοσφαιριστή για σένα και να τον βάλεις δίπλα στον Ρονάλντο και τους υπόλοιπους σήμερα, πιστεύεις ότι θα είχε τύχη; Ότι θα μπορούσε να αποδόσει τα ίδια όπως παλιά; Άρα είναι "άδικο" και για τους μεν και για τους δε να υπάρχει σύγκριση, δεν μπορείς να λες ότι επειδή έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο, δεν είναι παιχταράδες...

[sadi]

Βρε δεν διαφωνώ κι απ' τον πατέρα μου τα ίδια άκουγα. Κάθε φορά που έλεγα παιχταρά κάποιον η ατάκα ήταν "αυτός το '80 ούτε στον πάγκο της τάδε ομάδας δεν θα ήταν". Για ξύλο μίλησα, αλλά όχι αποκλειστικά όπως το έθεσες, εννοώ σε ευρύτερη εικόνα, τακτικές, μαρκαρίσματα κτλ. Δεν νομίζω ότι παλιά υπήρχαν αυτά, ακόμη κι αν έτρωγες ξύλο όπως λες, μπάλα μπορούσες να παίξεις. Πλέον έχει γίνει πολύ δύσκολο το άθλημα, τα standards έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Για παράδειγμα είδα ένα αφιέρωμα του SkySports στον Ρονάλντο. Τον περιλάβανε 15 επιστήμονες και τον μετρούσαν.

Τι αναλογίες σώματος τέλειες, τι αντοχή ζωτικών οργάνων, τι να κάνει σπρίντ με επαγγελματία σπρίντερ και να τον αφήνει 5 μέτρα πίσω, τι να σουτάρει και να σπάει τζαμαρία με 3πλη δόση γυαλιού... πράγματα εξωπραγματικά δηλαδή. Και μιλάμε για ποδοσφαιριστή. Αν λοιπόν μπορούσες να ξανακάνεις πάλι νέο τον καλύτερο ποδοσφαιριστή για σένα και να τον βάλεις δίπλα στον Ρονάλντο σήμερα, πιστεύεις ότι θα είχε τύχη; Ότι θα μπορούσε να αποδόσει τα ίδια όπως παλιά; Άρα είναι "άδικο" να υπάρχει σύγκριση, δεν μπορείς να λες ότι επειδή έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο, δεν είναι παιχταράδες...

Αυτό ακριβώς που λες με χαλάει. Η "αυτοματοποίηση" , το ρομποτικό ποδόσφαιρο, ο ποδοσφαιριστής που "πρέπει" να είναι έτσι κι αλλιώς και να κάνει αυτά και όχι τα άλλα. Φαντασία μηδέν. Φυσικα θα εκπλαγείς , όπως και άλλοι οταν σου πω ότι θεωρώ τον Μέσι και τον Ρονάλντο τουλάχιστον στερεμένους από φαντασία. Μηδενική ποιότητα σε ότι αφορά την προσφορά θεάματος. Μονο να τρέξουνε μπορούνε και να υπερισχύσουν έτσι των "βαριών" αμυντικών (που τώρα είναι έτσι μοσχάρια οπως είπες γιατί ΠΡΕΠΕΙ).
Ήθελε και ψυχή η μπάλα τότε και μυαλό. Τώρα θέλει μόνο χάπια και ποδάρια. Για μένα τα στάνταρ δεν έχουν αυξηθεί έχουν συρρικνωθεί.

Τέλος πάντων νομίζω ότι οι περισσότεροι συμφωνούν ότι πλεον δεν είναι το "λαϊκό" άθλημα το ποδόσφαιρο όπως παλιότερα που και οι ίδιοι οι παίκτες είχαν συναίσθηση και ήθελαν να προσφέρουν κάτι όμορφο στον "πελάτη-θεατή-οπαδό". Νομίζω ότι σήμερα αν έκανα νέο τον πανύχοντρο και αργό Μαραντόνα θα έκανε τον Ρονάλντο απλά ρόμπα σε κόντρα ένας προς έναν. Για τον απλό λόγο ότι θα χρησιμοποιούσε το μυαλό του και όχι τα αποκτημένα από τα χάπια δύναμη-ταχύτητα-αναλογίες σώματος. ΑΥτά τα αποκτάς. Είτε με χάπια όπως λέω εγώ είτε με προπόνηση έστω (αν και δεν το πιστεύω , ούτε κι εσύ κατα βάθος νομίζω). Ομως φαντασία και μυαλό είναι άλλο θέμα. Αν δεν τα έχεις ακονίσει από μικρός στο γήπεδο για να αποφύγεις τα δρεπάνια τότε δεν θα τα αποκτήσεις ποτέ.

Ωραία κουβέντα αλλά θα σε βρίσω μετά γιατί αρχίζει το κορυφαίο ματς του πλανήτη. Σύμπασα η υφήλιος στέκεται να δει τον Ζαρδίμα να καθοδηγεί τα αστέρια του απέναντι στους τιτάνες της Οκτάβια.

[BrazHlias]

To έχω αποδεχτει οτι εχει αλλάξει , λαθος κανεις. Αφού το γραφω σε κάθε ευκαιρία, πως δεν το έχω αποδεχτει;
Αυτό που λεω είναι ότι δεν θα το ονοματίσω "καλό ποδόσφαιρο" επειδή "δεν εχω τίποτα άλλο να δω". Αν πεσει πείνα μπορεί να τρώω σκατά, δεν θα πώ όμως ποτέ "πςςςςς τύφλα να έχει η μπριζόλα" επειδή δεν υπάρχουν μπριζόλες. Απλό είναι.
Τα φάουλ που γινόταν τη δεκαετία του 80, για την οποία μπορώ να μιλήσω ως αυτόπτης μάρτυρας κάνουν τα σημερινά που λες να μοιάζουν με χάδια. Ούτε ένας από τους παικταράδες εκείνης της εποχής δεν είχε μείνει ολόκληρος και τα τσεκούρια του "τοτε" εχουν ακόμα μείνει ιστορικά. Γκοϊκοετσέα (ο "χασάπης του Μπιλμπάο"), Σουμάχερ, Καλτς, ένα σωρό που χτύπαγαν δεν έκαναν αστεία. Ο Πέπε μοιάζει σχολιαρόπαιδο μπροστά στον Γκοϊκοετσέα που χρειάστηκε τρεις κλωτσιές για να ξεκάνει τους τρεις κορυφαίους παίκτες της εποχής. Χώρο για μπάλα; Δες βίντεο από την εποχή του 80, είκοσι πέφτανε επάνω σου και όχι για να σε μαρκάρουνε.

Δεν είναι ακριβώς έτσι οπως τα γραφεις λοιπον. Περισσότερο ξύλο παλιά,πολύ πιο βίαιο και χωρίς διαιτητές που εκπαιδεύονται μόνο να "καλοπιάνουν" τους Μέσηδες. Συγνώμη αλλά αυτά έχω δει και αυτά λέω.

σωστα αυτα που γραφεις απλα οσον αφορα τους "κενους χωρους" υπηρχαν σε μεγαλυτερο βαθμο τοτε. περα απο το κατενατσιο που ηταν μια "σχολη ποδοσφαιρου" που ακολουθουσαν μονο συγκεκριμενες ομαδες καμια ομαδα δεν επαιζε τη μαζικη και οργανωμενη αμυνα που παιζεται τωρα. διπλες ζωνες αμυνας, τεχνιτα οφσαιτ ολα αυτα σημερα εχουν εξελιχθει παρα πολυ και τα κανουν ολες οι ομαδες. τοτε υπηρχε μονο το μαν του μαν. ο αμυντικος επεφτε πανω στον επιθετικο, αν δεν τον εκοβε η αμυντικη διαταξη διαλυοταν. ο επιθετικος ειχε 2-3 μετρα ελευθεριας μεχρι να του την "πεσει" ο επομενος αμυντικος, ο οποιος ομως αφηνε ακαλυπτο καποιον αλλο παιχτη.

συν το οτι εχουν αυξηθει και οι ταχυτητες, ο ζιοβανι στην ευρωπη συνηθως δεν ακουμπαγε μπαλα, γιατι εκει δεν ειχε "κατσε να μου'ρθει η μπαλα, κανω κοντρολ, να ριξω μια ποδια και μετα να κανω λομπα" τις περισσοτερες φορες του εκλεβαν τη μπαλα πριν φτασει στα ποδια του.

για τη "σκληροτητα" ειναι οπως τα λες. αν ο πεπε επαιζε πριν 20-25 χρονια θα θεωρουνταν "γατακι". ειδα ενα βιντεακι που ποσταρε ο μουρατης "αργεντινη-ιταλια" το ξυλο που ειχε φαει ο μαραντονα σε ενα ματς απο ενα συγκεκριμενο ιταλο (δεν θυμαμαι ονομα) δεν το τρωει ο μεσι σε μια σεζον.

[panahs7]

ΥΓ. Δεν είπα ότι μου αρέσει ο Ρονάλντο γιατί είναι έτσι, απλά παραθέτω τα δεδομένα. Ανέκαθεν ήμουν κι εγώ λάτρης των παικτών κοντά στο στυλ που σου αρέσει κι εσένα. Σε ποιον δεν αρέσουν άλλωστε. Αλλά αν δεν δούμε και λίγο Μέσι ή Ρονάλντο τη σήμερον, ας πάμε να φουντάρουμε στο τέλος να τελειώνει το "μαρτύριο"...

[sadi]

σωστα αυτα που γραφεις απλα οσον αφορα τους "κενους χωρους" υπηρχαν σε μεγαλυτερο βαθμο τοτε. περα απο το κατενατσιο που ηταν μια "σχολη ποδοσφαιρου" που ακολουθουσαν μονο συγκεκριμενες ομαδες καμια ομαδα δεν επαιζε τη μαζικη και οργανωμενη αμυνα που παιζεται τωρα. διπλες ζωνες αμυνας, τεχνιτα οφσαιτ ολα αυτα σημερα εχουν εξελιχθει παρα πολυ και τα κανουν ολες οι ομαδες. τοτε υπηρχε μονο το μαν του μαν. ο αμυντικος επεφτε πανω στον επιθετικο, αν δεν τον εκοβε η αμυντικη διαταξη διαλυοταν. ο επιθετικος ειχε 2-3 μετρα ελευθεριας μεχρι να του την "πεσει" ο επομενος αμυντικος, ο οποιος ομως αφηνε ακαλυπτο καποιον αλλο παιχτη.

συν το οτι εχουν αυξηθει και οι ταχυτητες, ο ζιοβανι στην ευρωπη συνηθως δεν ακουμπαγε μπαλα, γιατι εκει δεν ειχε "κατσε να μου'ρθει η μπαλα, κανω κοντρολ, να ριξω μια ποδια και μετα να κανω λομπα" τις περισσοτερες φορες του εκλεβαν τη μπαλα πριν φτασει στα ποδια του.

για τη "σκληροτητα" ειναι οπως τα λες. αν ο πεπε επαιζε πριν 20-25 χρονια θα θεωρουνταν "γατακι". ειδα ενα βιντεακι που ποσταρε ο μουρατης "αργεντινη-ιταλια" το ξυλο που ειχε φαει ο μαραντονα σε ενα ματς απο ενα συγκεκριμενο ιταλο (δεν θυμαμαι ονομα) δεν το τρωει ο μεσι σε μια σεζον.

Θα σου απαντήσω αφού δω τον Κοντρέρας να κάνει τάκλιν στον λαιμό αντιπάλου και τον Αβιδούν να ντριπλάρει με τη γάμπα τρεις αντιπάλους όπως ο Ματζέρ.

Κατά τα άλλα αυτές οι "διπλες ζώνες άμυνας" και τα κουραφεξαλίδια είναι που κάνανε το ποδόσφαιρο κλωτσόσφαιρο. Περισσότερη αγωνία και σασπενς έχει πια μια παρτίδα τάβλι με την παραμαμά πιασμένη στην τρίτη ζαριά.

[BrazHlias]

ΒΑΛΕ ΜΕΣΑ ΤΟ ΤΖΙΟΒΑΝΙ,
ΝΑ ΚΑΥΛΩ-ΝΑ ΚΑΥΛΩΣΕΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ!!!

[sadi]

ΒΑΛΕ ΜΕΣΑ ΤΟ ΤΖΙΟΒΑΝΙ,
ΝΑ ΚΑΥΛΩ-ΝΑ ΚΑΥΛΩΣΕΙ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ!!!

Ναι να κανει πασα στον Γκρέκο και τον Πατσάδο να καβλώνει το σύμπαν.

[BrazHlias]

Ναι να κανει πασα στον Γκρέκο και τον Πατσάδο να καβλώνει το σύμπαν.

Σιγα μη τους δωσει πασα

[sadi]

Σιγα μη τους δωσει πασα

Θα του δωσουνε αυτοί, αυτο ειναι το χειρότερο. Καλύτερα να τον ξανακλώτσαγε ο Σέμος παρά αυτό.

[sk12072]

Εχει φάει κι απο μένα γαμωσταβρίδι ο Γιοβάνης Σήλβας Λαδερός που πήγε σύννεφο. Προσωρινό όμως της στιγμής. Στο τέλος , ακόμα και σε ήττα, σου έμενε η ΚΑΒΛΑ από αυτά που είδες, που είχες την τύχη να ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ για να τα δεις, και που δεν θα ξανάβλεπες ΠΟΤΕ από κανέναν άλλον.

εγω δεν τα γραφω καλε μου φιλε σακη γιατι ειμαι προκατειλλημενος.
ειμαι μεγαλος φαν του ζιο

[Reds]

Μπηκε ο Μαγος μεσα στο γηπεδο και οταν τον ειδα να τρεχει προς το πεταλο ανατριχιασα...

Μεγαλος παικτης που πραγματικα τιμησε και σεβαστηκε την ομαδα την φανελα και τον κοσμο.

[VALVERDES_7]

Πραγματική ανατριχίλα η παρουσία του στο γήπεδο.

[sabar77]

Μάγος ο «Θεός», μάγος ισχυρός…

γράφει: Αντώνης Καρπετόπουλος

[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]

Το κείμενο το είχα γράψει το 2005 όταν ο Ζιοβάνι έπαιξε για τελευταία φορά στο Καραϊσκάκη με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Η πρόβλεψη ότι με τον καιρό θα γίνει για τον κόσμο ένα είδος «Απόστολου του ωραίου ποδοσφαίρου» που θα λατρεύεται σε κάθε ευκαιρία ήταν από τις πλέον εύκολες. Αναδημοσιεύω το κείμενο γιατί μου το ζητήσατε πολλοί ειδικά αυτή την εβδομάδα.

Εγραφα, λοιπόν, τότε – ήταν 26η Μαϊου του 2005:

«Ο αποχαιρετισμός του Ζιοβάνι από τον κόσμο του Ολυμπιακού θα ήταν συγκινητικός, όποτε κι αν συνέβαινε. Δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί ο Ολυμπιακός δεν του ανανέωσε το συμβόλαιο για ένα ακόμα χρόνο από τη στιγμή που μάλιστα δεν υπήρχε τεχνική εισήγηση αποδέσμευσής του – άλλωστε είναι πολύ πιθανό ότι θα φύγει και ο Μπάγεβιτς. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου τον Ζίο θα τον ήθελε και η διοίκηση του Ολυμπιακού τον κόσμο αυτό έχει μάθει να τον ακούει. Άλλωστε για την «υπόθεση Ζιοβάνι» έχει λόγο ο οπαδός του Ολυμπιακού και κανείς άλλος. Αυτός τον κράτησε το 2002 αποθεώνοντας τον στη φιέστα της κατάκτησης του πρωτάθληματος, όταν ήδη η διοίκηση είχε αποφασίσει το διαζύγιο.

Σε έχω κάνει Θεό...

Η φυγή του Ζιοβάνι σηματοδοτεί την έναρξη της ιστορίας του μύθου του, είναι το «μια φορά κι ένα καιρό» του παραμυθιού. Όποιος πρόλαβε να κριτικάρει τον Βραζιλιάνο το έκανε - από εδώ και πέρα κανείς δε θα μπορεί να τον αγγίξει πλέον: τη νύχτα που ο Ζιοβάνι θα φύγει από την Ελλάδα το συμβόλαιο αγάπης με τον κόσμο του Ολυμπιακού θα γίνει ισόβιο. Και η αγάπη δε σηκώνει κριτική, ούτε εκτίμηση- όταν υπάρχει, αρκεί.



Αναρχικός

Η λατρεία προς το Ζιοβάνι από ένα μέρος της εξέδρας του Ολυμπιακού – ασυζητητί το μεγαλύτερο – εξηγείται όπως όλα τα πάθη, μόνο ψυχαναλυτικά. Ο Ζιοβάνι δεν λατρεύτηκε μόνο γιατί ήταν σπουδαίος παίκτης, ή γιατί ήταν ένας μεγάλος αναρχικός μέσα στο γήπεδο, ή γιατί του συνέβησαν πράγματα σκληρά που προκαλούν έτσι κι αλλιώς μια πιο αγαπησιάρικη αντιμετώπιση, όπως ήταν για παράδειγμα ο τραυματισμός του από το Σέμο. Όλα αυτά μέτρησαν, αξιολογήθηκαν, δυνάμωσαν το μύθο, αλλά θα συμβούν και με άλλους: η περίπτωση του Ζιοβάνι είναι πολύ πιο ειδική.

Προσωπολατρία

Στη μυθολογία του οπαδού του Ολυμπιακού – όχι αυτού που πήγαινε στο Καραϊσκάκη φτιαγμένος για να βρίσει τον «ΠΑΟ και τη Λεωφόρο» και που είναι ίδιος με αυτόν που πήγαινε στη Λεωφόρο για να βρίσει το «Θρύλο και τον Πειραιά» - αλλά εκείνου που σκαρφάλωνε τα κάγκελα για να αλλάξει θύρα και να βλέπει το ματς καλύτερα- ο Ζιοβάνι προϋπήρξε στο ρόστερ του Ολυμπιακού πριν έρθει στην Ελλάδα: ήταν παίκτης του Ολυμπιακού, αλλά δεν το ήξερε. Το ξέρω ότι ακούγεται παρανοϊκό και δυσνόητο αυτό που λέω, αλλά έτσι είναι. Στην παιδική ψυχοσύνθεση του οπαδού του Ολυμπιακού (που ανάθεμα κι αν μεγαλώνει ποτέ του…) ο μεγάλος παίκτης έχει μια παράξενη ιερότητα. Αυτοί που πάνε στο γήπεδο βασικά για να βρίσουν λένε ότι ο οπαδός του Ολυμπιακού δεν είναι προσωπολάτρης: λάθος ασυγχώρητο. Ο οπαδός του Ολυμπιακού λάτρευε πάντα τους παίκτες και το δέος που οι ιστορίες τους προκαλούσαν. Ο οπαδός του ΠΑΟ, που είναι πιο μεγάλο παιδί, καταλάβαινε την αξία της διοικητικής οργάνωσης (το «Παύλο Θεέ πάρε την ΠΑΕ» π.χ είναι ένα σύνθημα διοικητικής παρεμβατικότητας που στην εξέδρα του Ολυμπιακού ποτέ δεν υπήρξε ακόμα κι όταν υπήρχε διοικητικά χάλι απερίγραπτο), ενώ ο οπαδός της ΑΕΚ αγαπούσε πάντοτε και διέκρινε το ωραίο ομαδικό ποδόσφαιρο: ο «γαύρος» –αν και δε μ' αρέσει η λέξη – αυτά δεν τα καταλάβαινε.



Μεσσίας

Στο αιώνιο παιδικό υποσυνείδητο ο Ζιο προϋπήρχε – στο Καραϊσκάκη κι όσοι πήγαιναν εκεί τον περίμεναν. Θα έρχονταν από τη Βραζιλία, θα είχε μακριά μαλλιά, θα έκανε ντρίπλες, τακουνάκια, λόμπες, μαγικά και απίστευτα πράγματα, θα κέρδιζε το θαυμασμό των άλλων και θα φορούσε τη φανέλα με το δέκα! Ο Ζιοβάνι ήρθε τον Ιούλιο του ΄99 και έκανε μαγείες στα καλοκαιρινά φιλικά. Επαιξε μόνος του και στα ίσια την άμυνα της Ρεάλ Μαδρίτης στο ΟΑΚΑ. Έβαλε στον ΠΑΟΚ ένα γκολ που έκανε τον κόσμο να αναρωτιέται αν αυτό που είδε συνέβη πραγματικά. Εφταναν αυτά τα σημάδια για να δει η εξέδρα τον προφήτη που περίμενε: ο Ζίο είναι ο πρώτος αληθινός μεσσίας του κόσμου Ολυμπιακού, ενός κόσμου μπουχτισμένου από ψευτοπροφήτες που είτε αποδεικνύονταν κατώτεροι των περιστάσεων, είτε έφευγαν πάνω στο καλύτερο.

Ονειρα

Η περίπτωση του Ζιοβάνι δεν είναι μια ποδοσφαιρική ιστορία, είναι μια μυθιστορηματική πράξη αφήγησης των δικαιωμένων ονείρων μιας παιδικότητας. Ο Βραζιλιάνος θα μπορούσε να μην έχει παίξει ποτέ του στον Ολυμπιακό: πάλι η προσδοκία ενός τέτοιου τύπου παίκτη θα στοίχειωνε τα όνειρα των οπαδών του πρωταθλητή. Στην πραγματικότητα δεν είχε ανάγκη ο Ζιοβάνι τον Ολυμπιακό, αλλά ο κόσμος του Ολυμπιακού το Ζιοβάνι για αυτό και προέκυψε ο παράξενος αυτός έρωτας, που παρά τις ουκ ολίγες τρέλες του Βραζιλιάνου δεν κλονίστηκε ποτέ. Η παρουσία του στο λιμάνι ήταν η απόδειξη ότι τα οράματα δικαιώνονται, ότι τότε που ήμασταν παιδιά ξέραμε τι θέλαμε, τι πιστεύαμε, τι αγαπούσαμε.


Απάντηση

Ο Ζιοβάνι πιθανολογώ ότι δεν θα καταλάβαινε ποτέ του τίποτα απ' όλα αυτά. Δεν θα άλλαζε και κάτι: οι παράφορα ερωτευμένοι ξέρουν ότι δεν υπάρχει απάντηση στην ερώτηση γιατί μ’ αγαπάς. Απλά σαν μεγάλος λαοπλάνος και δημαγωγός της μπάλας ο Βραζιλιάνος φρόντιζε πάντοτε αυτή τη τρέλα των οπαδών να την εξιτάρει ακόμα πιο πολύ προσπαθώντας πράγματα απίθανα – το τι πέτυχε και το τι δεν πέτυχε από όλα αυτά που προσπάθησε ελάχιστη σημασία έχει, άλλωστε η καθοριστηκότητά του δεν υπήρξε το φόρτε του: στην καλύτερη χρονιά του ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε τίποτα και στη χειρότερή του έκανε νταμπλ, αλλά θα ήταν λάθος να έβλεπε κανείς το πράγμα έτσι. Ο Ζιοβάνι δεν αγαπήθηκε για όσα πέτυχε - αγαπήθηκε για όσα μπορούσε. Και όλοι - μα όλοι - στον Ολυμπιακό πιστεύουν πως μπορούσε τα πάντα.

Λιμάνι

Οσοι τον αμφισβήτησαν θα πονέσουν περισσότερο τώρα που φεύγει, όσοι τον αρνήθηκαν θα ζητήσουν συγχώρεση, όσοι τον πίστεψαν θα τον εξιδανικεύσουν. Ηρθε από τη μυθολογία και σε αυτή επιστρέφει αφήνοντας πίσω του τα ανεξήγητα, όπως όλοι οι Θεοί. Κάθε οπαδός του Ολυμπιακού από εδώ και πέρα θα τον αντιμετωπίζει ως Απόστολο και θα θυμάται την Πρώτη του Παρουσία - δεύτερη δεν θα υπάρξει γιατί στην περίπτωσή του αρκούσε μια. Το σύνθημα «Ζιοβάνι Ζιοβάνι για πάντα στο λιμάνι» δεν είναι απαίτηση, αλλά σύμβολο πίστης, κάτι σαν το «Πιστεύω». Ο Ζίο ήταν και θα είναι για πάντα στο λιμάνι. Σε ένα λιμάνι, που χθες, όταν ο κόσμος αποθέωσε το μάγο για τελευταία φορά, πλημμύρισε δάκρια, όχι για το μεγάλο αρτίστα, αλλά για ένα ποδόσφαιρο αξιολάτρευτο που φεύγει μαζί του παίρνοντας τα παιδικά μας χρόνια…»

[kouzoulo]

Ναι ο κόσμος θυμόταν τι είχε γράψει ο Καρπετ και του ζήτησαν να το ξαναδημοσιεύσει.

[sabar77]

Ναι ο κόσμος θυμόταν τι είχε γράψει ο Καρπετ και του ζήτησαν να το ξαναδημοσιεύσει.

Ε ναι,το βαριεμαι να γραψω κατι καινουριο-ας βαλω ενα παλιο κειμενο,εγινε μου το ζητησε ο κοσμος και το βαζω.
Ασε μην και τυχον θυμαται κανεις τι ειχε γραψει τοτε και πεσει κραξιμο.

[BrazHlias]

Ναι ο κόσμος θυμόταν τι είχε γράψει ο Καρπετ και του ζήτησαν να το ξαναδημοσιεύσει.

μπορει να του το ζητησε ο ζιοβανι, τον οποιο ειδε σε οραμα να ερχεται πανω σε ενα ερυθρολευκο αλογο.



παντως ειναι ενα απο τα λιγα πολυ καλα αρθρα του καρπετ. νομιζω ειναι "in to the spot" που ελεγαν και στο χωριο μου...

[panahs7]