Σελίδα 2 από 16 ΠρώτηΠρώτη 12345612 ... ΤελευταίαΤελευταία
Εμφάνιση αποτελεσμάτων σε εξέλιξη 21 έως 40 από 317

Θέμα: 8-2-1981

  1. #21
    Το avatar του χρήστη osfp20032002
    Εγγραφή
    25-10-2005

    Περιοχή
    montreal, canada
    Μηνύματα
    1.914
    Thanks
    48
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 166 φορές σε 103 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    maurh mera gia ton Olumpiako kai genika gia to ellhhniko podosfairo, prepei na krath8ei enos leptos sigh se olous tous agwnes
    TIMWRIA SE OLOUS AUTOUS POU BRIZOUN TOUS NEKROUS

    GIA PANTA STIS KARDIES MAS

  2. #22
    ΑΡΓΟΝΑΥΤΗΣ Το avatar του χρήστη jojo
    Εγγραφή
    04-06-2006

    Περιοχή
    Χώρα των κενταύρων
    Μηνύματα
    6.224
    Thanks
    711
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 1.102 φορές σε 701 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Η κακη ειδηση του θανατικου που πλανηθηκε πανω απο το Καραϊσκακη κι'απο ολη την ελλαδα με βρηκε στο ταξιδι της επιστροφης προς τον Βολο, ακουγοντας στο ραδιο του σκαραβαιου μας την εξελιξη του ματς.
    Παρολο το νεαρο της ηλικιας και την υπερμετρη χαρα για το ιστορικο αποτελεσμα, η ειδηση επεσε σαν κεραυνος σε'μενα και την οικογενεια μου, περισσοτερο γιατι λιγες ωρες νωριτερα αποχαιρετουσα καποιους συγγενεις που ειχαν την ευκαιρια να εχουν εισητηριο για το συγκεκριμενο παιχνιδι.(ευτυχως γι'αυτους, οχι στην 7)
    Περα απο τα μνημοσυνα και τα δακρυβρεχτα λογριδια των εκαστοτε επισημων, ειναι επιτακτικη πλεον η αναγκη για το μεγιστο μνημειο αποτισης φορου τιμης, την δημιουργια των 21 κενων θεσεων για τα αδερφια μας...........



    ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  3. #23
    Το avatar του χρήστη Βίκη Βαλάκου
    Εγγραφή
    05-02-2007

    Περιοχή
    Γιαννενα
    Μηνύματα
    214
    Thanks
    88
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 55 φορές σε 42 μηνύματα
    Ignore User

    Erythroleuki ΘΥΡΑ 7 (8-2-81)

    ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ!!!!! ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΙΣ ΘΥΡΑΣ 7!!!!!!!!
    ...ΕΧΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΤΟΝ ΠΥΡΙΝΟ ΣΟΥ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕ ΛΥΓΑ ΠΟΤΕ!!!!!

  4. #24
    ADMIN Το avatar του χρήστη pandragon
    Εγγραφή
    23-11-2004

    Περιοχή
    Red-Dna
    Μηνύματα
    7.754
    Thanks
    1.164
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 3.121 φορές σε 1.198 μηνύματα
    Ignore User

    Thumbs up

    Παράθεση Αρχική Δημοσίευση από Βίκη Βαλάκου Εμφάνιση μηνυμάτων
    ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ!!!!! ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΑ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΙΣ ΘΥΡΑΣ 7!!!!!!!!
    Βίκη, μετάφερα το ποστ σου εδώ που είναι το σχετικό θέμα.

    Να 'σαι καλά που θυμήθηκες την "μαύρη" επέτειο και τα αδέρφια μας.

  5. #25
    Το avatar του χρήστη Βίκη Βαλάκου
    Εγγραφή
    05-02-2007

    Περιοχή
    Γιαννενα
    Μηνύματα
    214
    Thanks
    88
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 55 φορές σε 42 μηνύματα
    Ignore User

    Erythroleuki ΘΥΡΑ 7 (8-2-81)

    Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΠΡΩΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ!!!!! ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΙΑ Η ΦΑΝΕΛΑ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΡΑΣ 7!!!!!!!!! ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ!!!!!!!!!!
    ...ΕΧΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΤΟΝ ΠΥΡΙΝΟ ΣΟΥ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕ ΛΥΓΑ ΠΟΤΕ!!!!!

  6. #26
    Vade retro κατσαπλιάδες Το avatar του χρήστη sadi
    Εγγραφή
    20-05-2005

    Περιοχή
    Graecum est,non legitur
    Μηνύματα
    80.062
    Thanks
    11.700
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 35.784 φορές σε 19.669 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Και παλι ολοι μας θα αποτισουμε φορο τιμης στα αδικοχαμένα αδέρφια.
    Βλέπεις εκείνο το βουνό που μοιάζει με κεράσι;

  7. #27
    Μακελελέ και Τρελαιλέ Το avatar του χρήστη La Boetie
    Εγγραφή
    16-12-2005

    Περιοχή
    Τζυμπρον
    Μηνύματα
    1.836
    Thanks
    0
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 0 φορές σε 0 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    11 χρονών. Αγόραζα την "Ομάδα" γιατί είχε ωραίες έγχρωμες φωτογραφίες. Ατελείωτη προσμονή για το τι θα διάβαζα την επόμενη μέρα με το 50αρικο μου μετα από εκείνο το θριαμβευτικό 6-1. Και μετά σοκ και αδυναμία κατανόησης. Και ο φωτογραφίες που πρόσμενα τέτοιες που εντυπώθηκαν μέσα μου για πάντα. ¶ψυχα κορμιά αντί για γκολ και πανηγυρισμούς, πίκρα και οργή αντί για περηφάνεια. Ποιος άφησε να γίνει αυτό? Για ποιο λόγο? Γίνονται τέτοια πράγματα? Όχι παιδιά, δεν σας ξεχνούμε...
    Αυτό το παίχτη, πόσα Καρχίρε είναι?

  8. #28
    Το avatar του χρήστη anderson
    Εγγραφή
    21-02-2006

    Περιοχή
    Βασίλειο των Ονείρων
    Μηνύματα
    6.014
    Thanks
    0
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 3 φορές σε 3 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Αν και ελάχιστη σημασία έχει Αντώνη... 6-0 το σκορ...

    ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
    1925


  9. #29
    Vade retro κατσαπλιάδες Το avatar του χρήστη sadi
    Εγγραφή
    20-05-2005

    Περιοχή
    Graecum est,non legitur
    Μηνύματα
    80.062
    Thanks
    11.700
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 35.784 φορές σε 19.669 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Δυστυχώς το σκορ ήταν 21-0. Και νίκησε ο θάνατος. Ομως σε βάθος χρόνου τον νικήσαμε. Γιατι τα παιδιά είναι σε κάθε αγώνα δίπλα μας , εκεί που παντα ήταν...
    Βλέπεις εκείνο το βουνό που μοιάζει με κεράσι;

  10. #30
    . Το avatar του χρήστη Red-Army
    Εγγραφή
    18-07-2005

    Περιοχή
    Αθήνα
    Μηνύματα
    2.992
    Thanks
    0
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 10 φορές σε 2 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Για μένα παιδιά αυτές οι μέρες είναι πολύ ιδιαίτερες. Νομίζω ότι το ξέρετε οι περισσότεροι εδώ μέσα. ¶λλωστε είμαι από τις παλιές καραβάνες εδώ μέσα.
    Στον Ολυμπιακό μου, πιτσιρικάς στα 12 μου χρόνια το 1980, οργανώθηκα για πρώτη φορά και γράφτηκα μέλος της ΣΑΦΟΠ (Σύνδεσμος Αθηναίων Φιλάθλων Ολυμπιακού) εκεί στο δωμάτιο πίσω από την Αθηνάς στο κέντρο της Αθήνας για όσους θυμούνται Αναξαγόρα 3 ήταν το γραφείο.

    8 Φεβρουαρίου 1981.

    Μια μέρα που σημάδεψε όχι μόνο όλους εμάς που ήμασταν εκεί αλλά όλους τους Ολυμπιακούς. Οι παλιοί γαύροι θυμόμαστε οι νέοι μαθαίνετε. Έτσι πρέπει να γίνεται για να μένει η ιστορία μας ζωντανή, όπως ζωντανές μένουν για πάντα στις καρδιές μας οι ψυχές των αγγέλων που έφυγαν από κοντά μας εκείνη τη μέρα.

    Εκείνη την αποφράδα μέρα στο γήπεδο ήμουν και εγώ. Στα τσιμέντα της αγαπημένης μου θύρας. Της Θύρας 7. 13 χρονών τότε.......... κοντά στα 39 τώρα. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς........ από αυτούς που γλύτωσαν.

    Όταν τελείωσε το ματς, ξεκινήσαμε όλοι να πάμε να συναντήσουμε τους ήρωές μας. Όλοι θέλαμε να πάμε να τους δούμε από κοντά. Ο κόσμος άρχισε να συνωστίζεται στο διάδρομο που οδηγούσε στα σκαλιά της θύρας 7.
    Γυρνάω στα φιλαράκια μου και τους λέω. «Ρε σεις, δεν πηδάμε τα κάγκελα να βγούμε από την 8??? Εδώ γίνεται της τρελής. Θα αργήσουμε να βγούμε.........» Έτσι και κάναμε. Περάσαμε στην θύρα 8 πηδώντας τα κάγκελα και βγήκαμε έξω. «¶ντε ρε σεις, άντε να προλάβουμε να πάμε από την πίσω μεριά..........» φωνάζαμε ο ένας στον άλλον. Ξεκινήσαμε να πάμε προς την θύρα από όπου θα έβγαιναν οι παίκτες μας για να τους αποθεώσουμε.

    Για να γινότανε όμως αυτό, έπρεπε να περάσουμε και έξω από την 7..........

    Φτάνοντας προς τα εκεί όμως παγώσαμε. Το θέαμα που αντικρίσαμε, δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου και τα μάτια μου. Τα βογκητά και οι κραυγές πόνου και αγωνίας θα αντηχούν για πάντα στα αυτιά μου.......... Η πόρτα της 7 μισάνοιχτη. Τα πρόσωπα των παιδιών που δυστυχώς είχαν φτάσει πρώτοι στις πόρτες, στριμωγμένα πάνω στα κάγκελα. Τα φρικτά εκείνα τουρνικέ ήταν ακόμη στις θέσεις τους..........

    «Ανοίχτε τις πόρτες!!! Ανοίχτε τες τις γαμημένες.......... Πεθαίνουν τα αδέρφια μας εκεί μέσα........ Ανοίχτε ρεεεεεεεεεεεε...........» φωνάζαμε. Αλλά δυστυχώς κανείς δεν μας άκουγε.

    Τα παιδιά από μέσα φωνάζανε για βοήθεια. Όλοι μαζί αρχίσαμε και σπρώχναμε τα τουρνικέ για να τα ξηλώσουμε. Μέσα στον πανζουρλισμό ξαφνικά οι πόρτες άνοιξαν λίγο περισσότερο. Δεν ξέρω πως. Τα παιδιά από μέσα απλώνανε τα χέρια για βοήθεια και εμείς προσπαθούσαμε να τους τραβήξουμε για να τους βγάλουμε έξω.
    Όσοι μπορούσαμε τους κουβαλάγαμε λίγο πιο πέρα και τους ακουμπάγαμε κάτω, μόνο για να ξανατρέξουμε πίσω και να τραβήξουμε έξω κάποιον άλλον.

    ¶ρχισαν να έρχονται τα ασθενοφόρα. Δεν καταλαβαίναμε πια τι πραγματικά είχε γίνει, ή μάλλον δεν θέλαμε να το πιστέψουμε.

    Οι τραυματιοφορείς σε πολλές περιπτώσεις κάλυπταν τα πρόσωπα των παιδιών που είχαν πάνω στα φορεία. Και τότε, στα παιδικά μου μάτια αποτυπώθηκε για πρώτη φορά και τόσο έντονα η φοβερή εικόνα του θανάτου.

    Τότε συνηδειτοποιήσαμε τι είχε γίνει. Τα αδέρφια μας πεθαίνανε.........

    Γιατί???

    Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ, που ποτέ δεν απαντήθηκε ποτέ............ από κανέναν..............

    Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες με πιάνει μια μελαγχολία........... Τύψεις........ γιατί να γλυτώσω εγώ....... γιατί να πεθάνουν τα αδέρφια και εγώ να ζήσω....... Κοιτάω τώρα τα παιδιά μου 6 χρονών η κόρη μου και 3 ο γιος μου και σκέφτομαι πόσο τυχερός ήμουν.........

    Κάθε χρόνο ακόμα και τα 14 χρόνια που ζούσα στην Αγγλία ερχόμουν πάντα στην Ελλάδα για το μνημόσυνο.........

    Στιγμές ιερές για μένα.

    Ένας πολύ μικρός φόρος τιμής στα αδέλφια μου, σε εκείνα τα παιδιά που το απόγευμα εκείνο έγιναν ξαφνικά ΑΓΓΕΛΟΙ...........

    Όλοι λοιπόν ραντεβού στο «Καραϊσκάκη». Όχι όμως για να γιορτάσουμε και να πανηγυρίσουμε. Έχουμε ραντεβού με ΑΓΓΕΛΟΥΣ.

    Θα είναι και τα αδέρφια μας εκεί. Θα φωνάξουνε και αυτά μαζί μας ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Θα μας ακούσουνε για άλλη μια φορά να φωνάζουμε ΑΘΑΝΑΤΟΙ........

    Κάποιοι από εμάς θα συγκινηθούμε, σε κάποιων τα μάτια θα κυλήσουν δάκρυα......

    Τα δικά μου βουρκώνουν πρώτα από συγκίνηση που τόσα νέα παιδιά, παιδιά που δεν έζησαν τις απαίσιες εκείνες στιγμές, βρίσκονται εκεί και δηλώνουν πως δεν ξέχασαν......... και μετά τα δάκρυα τρέχουν στα μάτια μου θυμούμενος τους χαμένους φίλους μου καθώς πνίγομαι από τις τύψεις μια και εγώ είμαι ακόμα εδώ.........

    Ίσως αυτή να είναι η τιμωρία μου......... Η τιμωρία μου που εκείνο το βράδυ πήδηξα τα κάγκελα της 7 και βγήκα από την 8......... να πρέπει να θυμάμαι τα αδικοχαμένα αδέρφια μου. Να θέλω και να μην μπορώ να τους δω......

    Θα είμαστε όλοι εκεί, για να τιμήσουμε για άλλη μια χρονιά τα αδέρφια μας. Για να δείξουμε σε όλους ότι ο λαός του Θρύλου δεν ξεχνά.
    Όμως αυτό που θα ήθελα να γίνει κάποια μέρα είνα να έβλεπα οπαδούς άλλων ομάδων να παραβρίσκονται στο μνημόσυνο. Θα ήθελα οπαδούς άλλων ομάδων με σκυμμένα κεφάλια να τιμούν τα αδικοχαμένα μας αδέρφια. Θα ήταν ένα γερό μήνυμα σε όλους τους ηλίθιους, τους ανεγκέφαλους που βρίζουν αυτά τα παιδιά στα γήπεδα.
    Σε αυτούς που αφού δεν μπορούν να τα βάλουν με εμάς τα βάζουν με νεκρούς........... Ίσως κάποιοι από εσάς να διαφωνείτε.

    Να λέτε "αλλόθρησκοι στο μνημόσυνό μας?????"

    Όμως ρε παιδιά, για εμάς που ήμασταν μέσα θα ήταν ένας φόρος τιμής που περιμένουμε πως και πως να αποδοθεί. Βέβαια στα 20 μου και στα 25 μου, ούτε που μπορούσα να διανοηθώ πως θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Στα 39 μου όμως θα το ήθελα πάρα πολύ..............
    Οι δικές μου μάχες για την θύρα 7 τελείωσαν πριν από κάποια χρόνια, ήταν καιρός να περάσει το δικαίωμα, η τιμή αυτή σε πιο νέα παιδιά....... Και μην νομίσετε ότι ήμουνα και από τα καλύτερα παιδιά........ Μαζί με άλλα παιδιά, όπως ο Σοκολατένιος, ο Μοϊκανός ο Κώστας ο φτου φτου και άλλους τα είχαμε κάνει λίμπα αρκετές φορές. Όμως τελικά αυτό δεν είναι λύση. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς που διαβάζεται αυτές τις αράδες ξέρετε τα παιδιά αυτά, ίσως κάποιοι από εσάς να τους έχετε ακουστά μόνο. Όμως είναι άτομα που έχουν αφήσει ιστορία μέσα στους κόλπους της θύρας 7.

    ¶ραγε θα μπορέσουν ποτέ αυτά τα παιδιά που χάθηκαν πριν 25 χρόνια να δουν και τους οπαδούς άλλων ομάδων να τα τιμούν και όχι να τα βρίζουν...........

    ΜΑΚΑΡΙ, ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ..............

    Πρόπερσι για πρώτη της φορά παρακολούθησε το μνημόσυνο στους ώμους μου και η τότε 4χρονη κόρη μου. Της εξηγούσα από δύο μέρες πριν γιατί ήμουν στεναχωρημένος. Της εξηγούσα τι είχε γίνει χωρίς να ξέρω πόσα από αυτά καταλάβαινε. Όμως όταν στο μνημόσυνο με είδε να κλαίω μου είπε «Μπαμπά μην κλαις. Οι φίλοι σου που πέθαναν τότε, δεν θα ήθελαν να σε βλέπουν να κλαις». Πόσο δίκιο είχε. 4 χρονών και όμως είπε μεγάλη αλήθεια.

    Τα παιδιά αυτά δεν θέλουν κλάματα όσο δύσκολο και αν είναι για μερικούς από εμάς να συγκρατήσουμε τα δάκρυά μας τις μέρες αυτές.

    Τα παιδιά αυτά θέλουν να ακούνε συνθήματα. Συνθήματα για την αγαπημένη τους ομάδα.

    ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ, ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ...........

    ΘΡΥΛΕ ΘΥΜΗΣΟΥ,
    ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΟΥ............

    Εμείς που επιζήσαμε εκείνη τη μέρα δεν πρέπει να θρηνούμε. Πρέπει να υμνούμε εκείνα τα παιδιά. Αυτά που έδωσαν ότι πολυτιμότερο είχαν για την αγαπημένη τους ομάδα.

    ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.

    Πριν 4 χρόνια, μετά το 3-0 στη Ριζούπολη περίμενα το βράδυ να βγουν οι εφημερίδες......... Τις πήρα όλες εκτός βέβαια από τις δύο του βάζελου και πήγα στο «Καραϊσκάκη». Τότε το μόνο κομμάτι που υπήρχε του γηπέδου ήταν το τμήμα της θύρας 7. Ανέβηκα στα τσιμέντα της 7, άνοιξα τις εφημερίδες και στερέωσα τις σελίδες με πέτρες από τα χαλάσματα του γηπέδου. Έμεινα εκεί αρκετή ώρα και χάζευα στο κενό. Εύχομαι οι ΑΓΓΕΛΟΙ από εκεί που είναι από το 1981 να μπορούν να διαβάζουν......... Είμαι σίγουρος ότι τους άρεσαν οι εφημερίδες που τους πήγα..........

    ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΠΟΤΕ

  11. Οι ακόλουθοι 2 χρήστες λένε 'Ευχαριστώ' στον Red-Army για αυτό το μήνυμα:

    elvatc7 (30-03-08), makis_7 (08-02-08)

  12. #31
    Το avatar του χρήστη Βίκη Βαλάκου
    Εγγραφή
    05-02-2007

    Περιοχή
    Γιαννενα
    Μηνύματα
    214
    Thanks
    88
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 55 φορές σε 42 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Παράθεση Αρχική Δημοσίευση από sotiris7 Εμφάνιση μηνυμάτων
    Για μένα παιδιά αυτές οι μέρες είναι πολύ ιδιαίτερες. Νομίζω ότι το ξέρετε οι περισσότεροι εδώ μέσα. ¶λλωστε είμαι από τις παλιές καραβάνες εδώ μέσα.
    Στον Ολυμπιακό μου, πιτσιρικάς στα 12 μου χρόνια το 1980, οργανώθηκα για πρώτη φορά και γράφτηκα μέλος της ΣΑΦΟΠ (Σύνδεσμος Αθηναίων Φιλάθλων Ολυμπιακού) εκεί στο δωμάτιο πίσω από την Αθηνάς στο κέντρο της Αθήνας για όσους θυμούνται Αναξαγόρα 3 ήταν το γραφείο.

    8 Φεβρουαρίου 1981.

    Μια μέρα που σημάδεψε όχι μόνο όλους εμάς που ήμασταν εκεί αλλά όλους τους Ολυμπιακούς. Οι παλιοί γαύροι θυμόμαστε οι νέοι μαθαίνετε. Έτσι πρέπει να γίνεται για να μένει η ιστορία μας ζωντανή, όπως ζωντανές μένουν για πάντα στις καρδιές μας οι ψυχές των αγγέλων που έφυγαν από κοντά μας εκείνη τη μέρα.

    Εκείνη την αποφράδα μέρα στο γήπεδο ήμουν και εγώ. Στα τσιμέντα της αγαπημένης μου θύρας. Της Θύρας 7. 13 χρονών τότε.......... κοντά στα 39 τώρα. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς........ από αυτούς που γλύτωσαν.

    Όταν τελείωσε το ματς, ξεκινήσαμε όλοι να πάμε να συναντήσουμε τους ήρωές μας. Όλοι θέλαμε να πάμε να τους δούμε από κοντά. Ο κόσμος άρχισε να συνωστίζεται στο διάδρομο που οδηγούσε στα σκαλιά της θύρας 7.
    Γυρνάω στα φιλαράκια μου και τους λέω. «Ρε σεις, δεν πηδάμε τα κάγκελα να βγούμε από την 8??? Εδώ γίνεται της τρελής. Θα αργήσουμε να βγούμε.........» Έτσι και κάναμε. Περάσαμε στην θύρα 8 πηδώντας τα κάγκελα και βγήκαμε έξω. «¶ντε ρε σεις, άντε να προλάβουμε να πάμε από την πίσω μεριά..........» φωνάζαμε ο ένας στον άλλον. Ξεκινήσαμε να πάμε προς την θύρα από όπου θα έβγαιναν οι παίκτες μας για να τους αποθεώσουμε.

    Για να γινότανε όμως αυτό, έπρεπε να περάσουμε και έξω από την 7..........

    Φτάνοντας προς τα εκεί όμως παγώσαμε. Το θέαμα που αντικρίσαμε, δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου και τα μάτια μου. Τα βογκητά και οι κραυγές πόνου και αγωνίας θα αντηχούν για πάντα στα αυτιά μου.......... Η πόρτα της 7 μισάνοιχτη. Τα πρόσωπα των παιδιών που δυστυχώς είχαν φτάσει πρώτοι στις πόρτες, στριμωγμένα πάνω στα κάγκελα. Τα φρικτά εκείνα τουρνικέ ήταν ακόμη στις θέσεις τους..........

    «Ανοίχτε τις πόρτες!!! Ανοίχτε τες τις γαμημένες.......... Πεθαίνουν τα αδέρφια μας εκεί μέσα........ Ανοίχτε ρεεεεεεεεεεεε...........» φωνάζαμε. Αλλά δυστυχώς κανείς δεν μας άκουγε.

    Τα παιδιά από μέσα φωνάζανε για βοήθεια. Όλοι μαζί αρχίσαμε και σπρώχναμε τα τουρνικέ για να τα ξηλώσουμε. Μέσα στον πανζουρλισμό ξαφνικά οι πόρτες άνοιξαν λίγο περισσότερο. Δεν ξέρω πως. Τα παιδιά από μέσα απλώνανε τα χέρια για βοήθεια και εμείς προσπαθούσαμε να τους τραβήξουμε για να τους βγάλουμε έξω.
    Όσοι μπορούσαμε τους κουβαλάγαμε λίγο πιο πέρα και τους ακουμπάγαμε κάτω, μόνο για να ξανατρέξουμε πίσω και να τραβήξουμε έξω κάποιον άλλον.

    ¶ρχισαν να έρχονται τα ασθενοφόρα. Δεν καταλαβαίναμε πια τι πραγματικά είχε γίνει, ή μάλλον δεν θέλαμε να το πιστέψουμε.

    Οι τραυματιοφορείς σε πολλές περιπτώσεις κάλυπταν τα πρόσωπα των παιδιών που είχαν πάνω στα φορεία. Και τότε, στα παιδικά μου μάτια αποτυπώθηκε για πρώτη φορά και τόσο έντονα η φοβερή εικόνα του θανάτου.

    Τότε συνηδειτοποιήσαμε τι είχε γίνει. Τα αδέρφια μας πεθαίνανε.........

    Γιατί???

    Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ, που ποτέ δεν απαντήθηκε ποτέ............ από κανέναν..............

    Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες με πιάνει μια μελαγχολία........... Τύψεις........ γιατί να γλυτώσω εγώ....... γιατί να πεθάνουν τα αδέρφια και εγώ να ζήσω....... Κοιτάω τώρα τα παιδιά μου 6 χρονών η κόρη μου και 3 ο γιος μου και σκέφτομαι πόσο τυχερός ήμουν.........

    Κάθε χρόνο ακόμα και τα 14 χρόνια που ζούσα στην Αγγλία ερχόμουν πάντα στην Ελλάδα για το μνημόσυνο.........

    Στιγμές ιερές για μένα.

    Ένας πολύ μικρός φόρος τιμής στα αδέλφια μου, σε εκείνα τα παιδιά που το απόγευμα εκείνο έγιναν ξαφνικά ΑΓΓΕΛΟΙ...........

    Όλοι λοιπόν ραντεβού στο «Καραϊσκάκη». Όχι όμως για να γιορτάσουμε και να πανηγυρίσουμε. Έχουμε ραντεβού με ΑΓΓΕΛΟΥΣ.

    Θα είναι και τα αδέρφια μας εκεί. Θα φωνάξουνε και αυτά μαζί μας ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Θα μας ακούσουνε για άλλη μια φορά να φωνάζουμε ΑΘΑΝΑΤΟΙ........

    Κάποιοι από εμάς θα συγκινηθούμε, σε κάποιων τα μάτια θα κυλήσουν δάκρυα......

    Τα δικά μου βουρκώνουν πρώτα από συγκίνηση που τόσα νέα παιδιά, παιδιά που δεν έζησαν τις απαίσιες εκείνες στιγμές, βρίσκονται εκεί και δηλώνουν πως δεν ξέχασαν......... και μετά τα δάκρυα τρέχουν στα μάτια μου θυμούμενος τους χαμένους φίλους μου καθώς πνίγομαι από τις τύψεις μια και εγώ είμαι ακόμα εδώ.........

    Ίσως αυτή να είναι η τιμωρία μου......... Η τιμωρία μου που εκείνο το βράδυ πήδηξα τα κάγκελα της 7 και βγήκα από την 8......... να πρέπει να θυμάμαι τα αδικοχαμένα αδέρφια μου. Να θέλω και να μην μπορώ να τους δω......

    Θα είμαστε όλοι εκεί, για να τιμήσουμε για άλλη μια χρονιά τα αδέρφια μας. Για να δείξουμε σε όλους ότι ο λαός του Θρύλου δεν ξεχνά.
    Όμως αυτό που θα ήθελα να γίνει κάποια μέρα είνα να έβλεπα οπαδούς άλλων ομάδων να παραβρίσκονται στο μνημόσυνο. Θα ήθελα οπαδούς άλλων ομάδων με σκυμμένα κεφάλια να τιμούν τα αδικοχαμένα μας αδέρφια. Θα ήταν ένα γερό μήνυμα σε όλους τους ηλίθιους, τους ανεγκέφαλους που βρίζουν αυτά τα παιδιά στα γήπεδα.
    Σε αυτούς που αφού δεν μπορούν να τα βάλουν με εμάς τα βάζουν με νεκρούς........... Ίσως κάποιοι από εσάς να διαφωνείτε.

    Να λέτε "αλλόθρησκοι στο μνημόσυνό μας?????"

    Όμως ρε παιδιά, για εμάς που ήμασταν μέσα θα ήταν ένας φόρος τιμής που περιμένουμε πως και πως να αποδοθεί. Βέβαια στα 20 μου και στα 25 μου, ούτε που μπορούσα να διανοηθώ πως θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Στα 39 μου όμως θα το ήθελα πάρα πολύ..............
    Οι δικές μου μάχες για την θύρα 7 τελείωσαν πριν από κάποια χρόνια, ήταν καιρός να περάσει το δικαίωμα, η τιμή αυτή σε πιο νέα παιδιά....... Και μην νομίσετε ότι ήμουνα και από τα καλύτερα παιδιά........ Μαζί με άλλα παιδιά, όπως ο Σοκολατένιος, ο Μοϊκανός ο Κώστας ο φτου φτου και άλλους τα είχαμε κάνει λίμπα αρκετές φορές. Όμως τελικά αυτό δεν είναι λύση. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς που διαβάζεται αυτές τις αράδες ξέρετε τα παιδιά αυτά, ίσως κάποιοι από εσάς να τους έχετε ακουστά μόνο. Όμως είναι άτομα που έχουν αφήσει ιστορία μέσα στους κόλπους της θύρας 7.

    ¶ραγε θα μπορέσουν ποτέ αυτά τα παιδιά που χάθηκαν πριν 25 χρόνια να δουν και τους οπαδούς άλλων ομάδων να τα τιμούν και όχι να τα βρίζουν...........

    ΜΑΚΑΡΙ, ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ..............

    Πρόπερσι για πρώτη της φορά παρακολούθησε το μνημόσυνο στους ώμους μου και η τότε 4χρονη κόρη μου. Της εξηγούσα από δύο μέρες πριν γιατί ήμουν στεναχωρημένος. Της εξηγούσα τι είχε γίνει χωρίς να ξέρω πόσα από αυτά καταλάβαινε. Όμως όταν στο μνημόσυνο με είδε να κλαίω μου είπε «Μπαμπά μην κλαις. Οι φίλοι σου που πέθαναν τότε, δεν θα ήθελαν να σε βλέπουν να κλαις». Πόσο δίκιο είχε. 4 χρονών και όμως είπε μεγάλη αλήθεια.

    Τα παιδιά αυτά δεν θέλουν κλάματα όσο δύσκολο και αν είναι για μερικούς από εμάς να συγκρατήσουμε τα δάκρυά μας τις μέρες αυτές.

    Τα παιδιά αυτά θέλουν να ακούνε συνθήματα. Συνθήματα για την αγαπημένη τους ομάδα.

    ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ, ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ...........

    ΘΡΥΛΕ ΘΥΜΗΣΟΥ,
    ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΟΥ............

    Εμείς που επιζήσαμε εκείνη τη μέρα δεν πρέπει να θρηνούμε. Πρέπει να υμνούμε εκείνα τα παιδιά. Αυτά που έδωσαν ότι πολυτιμότερο είχαν για την αγαπημένη τους ομάδα.

    ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.

    Πριν 4 χρόνια, μετά το 3-0 στη Ριζούπολη περίμενα το βράδυ να βγουν οι εφημερίδες......... Τις πήρα όλες εκτός βέβαια από τις δύο του βάζελου και πήγα στο «Καραϊσκάκη». Τότε το μόνο κομμάτι που υπήρχε του γηπέδου ήταν το τμήμα της θύρας 7. Ανέβηκα στα τσιμέντα της 7, άνοιξα τις εφημερίδες και στερέωσα τις σελίδες με πέτρες από τα χαλάσματα του γηπέδου. Έμεινα εκεί αρκετή ώρα και χάζευα στο κενό. Εύχομαι οι ΑΓΓΕΛΟΙ από εκεί που είναι από το 1981 να μπορούν να διαβάζουν......... Είμαι σίγουρος ότι τους άρεσαν οι εφημερίδες που τους πήγα..........

    ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΠΟΤΕ
    κ. ΣΩΤΗΡΗ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΡΑΣ 7, ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΤΟ ΕΖΗΣΕ! ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΡΙΝ ΠΟΣΟ ΑΣΧΗΜΑ ΝΙΩΣΑΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ!!! ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ 16 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΕΡΧΟΜΑΙ ΣΤΟ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΥΡΙΞΩ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΥΡΑ 7 ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΘΛΙΒΕΡΗ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΘΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΜΕ ΤΟΤΕ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΙΜΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΑΤΥΧΑ ΑΥΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
    ...ΕΧΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΤΟΝ ΠΥΡΙΝΟ ΣΟΥ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕ ΛΥΓΑ ΠΟΤΕ!!!!!

  13. #32
    Vade retro κατσαπλιάδες Το avatar του χρήστη sadi
    Εγγραφή
    20-05-2005

    Περιοχή
    Graecum est,non legitur
    Μηνύματα
    80.062
    Thanks
    11.700
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 35.784 φορές σε 19.669 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Καθε φορα που μιλαω με το Σωτο και αναφέρεται σε αυτη τη μέρα σε κανει και σενα να ανατριχιάζεις... Φιλε και αδερφέ Σωτήρη, κείμενα σαν αυτά μας φέρνουν ακόμα πιο κοντά στα αδέρφια μας που χάθηκαν τόσο πρόωρα, και θυμίζουν σε μας, και μαθαίνουν στους πιο νέους τι σημαίνει ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ.
    Βλέπεις εκείνο το βουνό που μοιάζει με κεράσι;

  14. #33
    . Το avatar του χρήστη Red-Mania
    Εγγραφή
    30-05-2005

    Περιοχή
    Πολυ πιο κοντα απο οσο θα ηθελες
    Μηνύματα
    15.250
    Thanks
    0
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 17 φορές σε 15 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Αυριο ρε μουρη θα ειμαι μαζι σου το απογευματακι οπως καθε χρονο τετοια μερα...

  15. #34
    . Το avatar του χρήστη Red-Mania
    Εγγραφή
    30-05-2005

    Περιοχή
    Πολυ πιο κοντα απο οσο θα ηθελες
    Μηνύματα
    15.250
    Thanks
    0
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 17 φορές σε 15 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    "Η Π.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ανακοινώνει ότι το Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2007 και ώρα 12:00 το μεσημέρι στο Γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης (θύρα 17) θα τελέσει μνημόσυνο για τους 21 νεαρούς φιλάθλους που βρήκαν τραγικό θάνατο στις 8 Φεβρουαρίου του 1981, κατά την έξοδο τους από τη θύρα 7 μετά τη λήξη του αγώνα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΑΕΚ"


    Αμέσως μετά το τέλος και μετά τις ομιλίες που θα προηγηθούν, θα ακολουθήσει κατάθεση στεφανιών στο μνημείο των θυμάτων ενώ στην εκδήλωση θα παρευρεθεί φυσικά και ο πρόεδρος της ομάδας Σωκράτης Κόκκαλης.
    Όσον αφορά στο Μουσείο, η είσοδος θα είναι ελεύθερη την Πέμπτη (8/2) ως ελάχιστο φόρο τιμής στους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους ενώ την ημέρα του μνημόσυνου, το μουσείο θα λειτουργήσει κανονικά, με διακοπή λειτουργίας κατά την τέλεσή του.

  16. #35
    Το avatar του χρήστη giorgossiderie
    Εγγραφή
    14-09-2006

    Μηνύματα
    3.376
    Thanks
    1.317
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 2.857 φορές σε 1.119 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Κάθε τέτοια μέρα οι ανά τον κόσμο Ολυμπιακοί έρχονται πιο κοντά, γίνονται ένα σώμα και μια ψυχή όποιες και διαφορές κοινωνικές ή άλλες έχουν. Χάρις σ΄αυτούς τους Ήρωες που κατέθεσαν για το Θρύλο το πολυτιμότερο αγαθό που έχει ένας άνθρωπος, την ίδια τους τη ζωή, αποκτήσαμε ένα σημείο αναφοράς μια εγγύηση για το μέλον, ένα απόλυτο συνεκτικό δεσμό που για πάντα θα μας αποτρέπει από κάθε είδους διχασμό. Είναι για μας το άστρο το λαμπρό της Βηθλεέμ, ο Φωτεινός ορίζοντας που θα μας καθοδηγεί στο δρόμο που χάραξαν οι άξιοι ιδρυτές του ιστορικού μας Σωματείου. Είναι ο μπούσουλας και η πυξίδα μας, η ελπίδα του καπετάνιου στη φουρτούνα, η αστείρευτη πηγή δύναμης κι ενέργειας σε κάθε δυσκολία. Δεν οφείλουμε στις Αθάνατες αυτές ψυχές μόνο την διαχρονική διατήρηση των Αρχών και Αξιών μας, όπου είναι οι απόλυτοι θεματοφύλακες, τους οφείλουμε ακόμη και την ίδια την διατήρηση των ιδανικών και της ύπαρξης της αυθεντικότητας του Ολυμπιακού, που οι Ίδιοι έχτισαν με τις ζωές τους.
    Εκείνο το απαλό αεράκι που νοιώθουμε σε κάθε παιχνίδι στο Καραισκάκη που μας γλυκαίνει και μας γεμίζει ευφορία δεν είναι άλλο από το πέρασμα Τους και τη νοητή τους κατάληξη στο ίδιο σημείο που επίμονα όλα αυτά τα χρόνια εξακολουθούν να παροτρύνουν το Θρύλο μας μαζί με τις νέες γεννιές. Είναι το γήινο Βασίλειο τους, είναι ο φυσικός τους χώρος όταν κατεβαίνουν από τον παράδεισο στη γή Δώρο απλώχερο από τον Δημιουργό, Ύψιστη παραχώρηση ώστε αιώνια να είναι κοντά σ’ αυτό που λάτρεψαν, αυτό που εξιδανίκευσαν αυτό που στηρίζουν αδιάκοπα .
    Αύριο για να τιμήσουμε ελάχιστα τους ήρωές μας μαζί με το αναπόφευκτο δάκρυ που θα κυλίσει στο μάγουλο, θα πρέπει να ανανεώσουμε όλοι ανεξαιρέτως τις υποσχέσεις μας προς Αυτούς, γιατί για ότι κάνουμε ή παραλείπουμε να κάνουμε, σαν φίλαθλοι του Ολυμπιακού, είμαστε υπόλογοι σ΄Αυτούς, που μας χάραξαν μια Νέα ανεξίτηλη πορεία Τιμής Ευγένειας και Αγωνιστικότητας. Αυτοί έκαναν πράξη το σκοπό της Ίδρυσης του Ολυμπιακού, το «Συνίσταται εν Πειραιεί υπό τον τίτλον “Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς” σωματείον, ούτινος σκοπός είναι η ανάπτυξις της σωματικής αγωγής παρά τη νεολαία και η κατά πάντα φίλαθλον τρόπον εξύψωσις αυτής».
    ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΑΔΕΡΦΙΑ
    ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ
    ---------------------

  17. #36
    βλαμμενο Το avatar του χρήστη Εμμανουηλ Καρακατσανης
    Εγγραφή
    19-10-2006

    Μηνύματα
    2.736
    Thanks
    0
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 2 φορές σε 2 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Φιλε και αδερφε Σωτηρη να εισαι καλα και να χαιρεσαι τα παιδια σου.
    Ηρωας εισαι και εσυ φιλε μου που μαζι με αλλους ετρεχαν με αγωνια να σωσουν τα παληκαρια μας. Δεν επρεπε να χαθουν κι'αλλοι καλε μου φιλε, γι'αυτο ο Θεος φροντισε να σωθουν και να ειναι κοντα μας πολλοι ηρωες αναμεσα μας, για να θυμιζουν σε μας και να διδασκουν τους νεους. Εγω τοτε ημουν νεος στο στρατευμα, αυστηρα πολυ τα πραγματα τοτε και ιδικα σε μας, αλλα το μαθαμε...
    Δεν μου βγαινουν λογια τωρα, το μονο που θελω αδερφια μου πειτε και απο μενα στα παιδια, οτι εστω και απο μακρια θα ειμαι εκει...
    ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΑΣ...

    Σ'αγαπω στις χαρες και στις λυπες, μαζι σου παντα
    Θρυλε γιατι με σενα ζω και αναπνεω!!!

    ΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΝ!!!


    [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]

    Και αφου δειτε το βιντεακι και ξερασετε...πηγαιντε εδω και υπογραψτε τη διαμαρτυρια!

    [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]


    SEND ME AN ANGEL Scorpions

  18. #37
    Το avatar του χρήστη anderson
    Εγγραφή
    21-02-2006

    Περιοχή
    Βασίλειο των Ονείρων
    Μηνύματα
    6.014
    Thanks
    0
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 3 φορές σε 3 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Σωτήρη, σε ευχαριστώ... να είσαι πάντα καλά...

    ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
    1925


  19. #38
    ADMIN Το avatar του χρήστη pandragon
    Εγγραφή
    23-11-2004

    Περιοχή
    Red-Dna
    Μηνύματα
    7.754
    Thanks
    1.164
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 3.121 φορές σε 1.198 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή


  20. #39
    Μακελελέ και Τρελαιλέ Το avatar του χρήστη La Boetie
    Εγγραφή
    16-12-2005

    Περιοχή
    Τζυμπρον
    Μηνύματα
    1.836
    Thanks
    0
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 0 φορές σε 0 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    Σε ευχαριστώ από καρδίας για το κείμενό σου, Σωτήρη.
    Αυτό το παίχτη, πόσα Καρχίρε είναι?

  21. #40
    Το avatar του χρήστη vageliskakos
    Εγγραφή
    12-04-2006

    Μηνύματα
    498
    Thanks
    0
    Του είπαν 'Ευχαριστώ' 0 φορές σε 0 μηνύματα
    Ignore User

    Προεπιλογή

    αν και συνηθως λαλιστατος εχω μεινει αφωνος απ' το κειμενο του φιλου Σωτηρη.Νοιωθω οτι ηδη πολλα εγραψα Σωτηρη σ'ευχαριστω...
    αρρωστια στη καρδια , μαστουρα στα μυαλα ...

Σελίδα 2 από 16 ΠρώτηΠρώτη 12345612 ... ΤελευταίαΤελευταία

Bookmarks

Δικαιώματα - Επιλογές

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •  
  • BB code is σε λειτουργία
  • Τα Smilies είναι σε λειτουργία
  • Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
  • [VIDEO] code is σε λειτουργία
  • Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας