Απάντηση με παράθεσηΠοιος ειναι αυτος ο πουθενας ο Δαριβας που λεει τετοια πραγματα σημερα στην βαζελοφυλλαδα το ΦΩΣ? Μην ξαναπατησεις το ποδι σου ρε πατατακια, καναπεδατε, γραβατακια στο γηπεδο.........ουστ!
Φιλε γερο_γαυρε τα σεβη μου......εξαιρετικο ποστ!!!!
welcome to Olympiacos...Αρχική Δημοσίευση από karteo
Ποιος ειναι αυτος ο πουθενας ο Δαριβας που λεει τετοια πραγματα σημερα στην βαζελοφυλλαδα το ΦΩΣ? Μην ξαναπατησεις το ποδι σου ρε πατατακια, καναπεδατε, γραβατακια στο γηπεδο.........ουστ!
Φιλε γερο_γαυρε τα σεβη μου......εξαιρετικο ποστ!!!!
Δεν τα έζησα αυτά και δεν τα ξέρω. Διαβάζοντας όμως τόσο τα όσα παρέθεσε ο gerogavros, καθώς και αυτά του Νίκου (rower), η ερώτηση του πρώτου "γιατί δεν έκανε κάποια κίνηση προσέγγισης τόσο όταν ήταν παίκτης όσο και χρόνια μετά?", παραμένει. Αν είναι να ήταν κοσμοκαλόγερος σαν τον Κοινούση ας πούμε, πάω πάσο, αλλά εντέλει το αποτέλεσμα μετράει, κι αυτό συνοψίζεται στο εξής :
Από εκεί που ήταν άφαντος, γράφει τώρα σε μια εφημερίδα που μόνο φύλλα και εκδούλευση προσδοκά να πουλήσει ΚΑΙ μέσω του ονόματος του, ενώ το χειρότερο είναι ότι η όλη στάση του δεν περιλαμβάνει κανενός είδους κριτική διάθεση για τα κακώς κείμενα στην ομάδα, κάτι που θα περίμενε κανείς από έναν μεγάλο πρώην παίκτη της.
Ακόμα πιό περιφραστικά, μιλάμε για θυσία του ονόματος στο βωμό των (όποιων) συμφερόντων.
αυτό το έχει κάνει ακόμα και για ταβέρνα στον Πειραιά...
Οι θρύλοι του θρύλου έτσι κι αλλοιώς έπαψαν να υπάρχουν με την επαγγελματικοποίηση του ποδοσφαίρου.
Απο την ημιεπαγγελματικοποίηση και την επαγγελματικοποίηση και μετά απλά υπάρχουν κάποιοι παίκτες με μεγάλη προσφορά που σεβάστηκαν την φανέλλα και την ιστορία της ομάδας καθώς και το ψωμί που έφαγαν σε αυτή την ομάδα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένο τόσο με την ποδοσφαιρική τους αξία αλλα με την αγωνιστική υπερβολή του εαυτού τους.
Σε τελευταία ανάλυση αυτό αντιπροσωπεύει ο Ολυμπιακός και αυτή είναι η Ολυμπιακή ιδεολογία. Υπερβάλλω εαυτόν. Ετσι δημιουργήθηκαν οι θρύλοι. Με το απαράμιλλο σθένος τους.
Η σημασία του πλείονος απέναντι στο ήσσον, του μεγάλου απέναντι στο μηδαμινό, είναι και ο μόνος τρόπος να εξεταστεί η σημασία του Γιώργου Δεληκάρη στο ποδόσφαιρο.
Ο τρόπος που σήμερα παρουσιάζεται ο Δεληκάρης είναι ως μεγάλος παίκτης και μέγιστος Ολυμπιακός. Close but not cigar, που λένε και οι Αμερικανοί, αντί του «πέρασε, αλλά δεν ακούμπησε». Ο Δεληκάρης σίγουρα ήταν Ολυμπιακός. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα θυσίαζε τη ζωή του για τον Ολυμπιακό. Εχει κατεβεί από πούλμαν πριν από ματς επειδή διεκδικούσε χρήματα. Ηταν από τους πρώτους παίκτες που εκμεταλλεύτηκαν τον νόμο περί οκταετίας για να πάει στον Παναθηναϊκό. Οταν μυστηριωδώς τελείωσε την καριέρα του έγινε «Χάουαρντ Χιούζ» του ποδοσφαίρου και σταμάτησε ν' ασχολείται με τον Ολυμπιακό.
Ακόμα και αν νιώθει, ακόμα και αν είναι άρρωστος Ολυμπιακός, ο Γιώργος Δεληκάρης υποβιβάζει τον εαυτό του προβάλλοντας σαν μεγαλύτερη αρετή την ολυμπιακοφροσύνη του. Κανένας δεν μπορεί να μπει γκιουλέκας στην τσέπη του άλλου. Αυτοί όμως που σήμερα εξυπηρετεί μπορούν να του δώσουν μόνο λεφτά. Αυτός εξαργυρώνει την υστεροφημία του. Για έναν παίκτη που περισσότερο από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό ανήκει στο ποδόσφαιρο, η τράμπα δεν αξίζει τον κόπο.
Εάν είμαι σε λάθος topic ας μετακινηθεί το post. Πριν περίπου 2 χρόνια ο Σωτηρακόπουλος είχε κάνει την εξής ερώτηση σε ένα διαγωνισμό: Ποιος είναι ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού που δεν αγωνίστηκε ούτε μια φορά σε Ελληνική διοργάνωση αλλά έχει μια συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό θεσμό; Από τότε ψάχνω την απάντηση αλλά δεν έχω καταφέρει τίποτα. Μήπως κάποιος από το forum την γνωρίζει;
Me ekanes na psaxo...
Loipon edo einai mia lista me tous termatofylakes tou Olympiakou apo to 1978 mexri to 2000.
Apo olous aftous, xoris na thymamai sigoura, isos enas apo tous Kopsaxeili kai Grigoriadi (1991-1992) na einai i apantisi sto erotima sou. Ektos ki an o Sotirakopoulos pige prin apo to '78.
1978-1979: Kelesidis, Arvanitis
1979-1980: Arvanitis, Tsakmakidis
1981-1982: Sarganis, Arvanitis
1982-1983: Sarganis, Poupakis
1983-1984: Sarganis, Papamixail
1984-1985: Sarganis, Skouras
1985-1986: Arvanitis, Moukeas, Papamixail
1986-1987: Skounas, Arvanitis, Papamixail
1987-1988: Kazimierski, Talikriadis, Plitsis, Papamixail
1988-1989: Talikriadis, ?
1989-1990: Talikriadis, Rantos
1990-1991: Talikriadis, Rantos
1991-1992: Talikriadis, Kospaxeilis, Grigoriadis
1992-1993: Mirtsos, Talikriadis
1993-1994: Rantos, Strakosha, Talikriadis
1994-1995: Strakosha, Tochouroglou, Eleftheropoulos
1995-1996: Strakosha, Rantos, Eleftheropoulos
1996-1997: Eleftheropoulos, Rantos, Strakosha
1997-1998: Tochouroglou, Eleftheropoulos, Genamo, Rantos
1998-1999: Eleftheropoulos, Tochouroglou, Genamo
1999-2000: Eleftheropoulos, Tochouroglou, Giannou
Μάλλον όχι... Ο Κοψαχείλης έπαιξε σίγουρα (αλλαγή) σ' ένα παιχνίδι που προσπαθώ να ξεχάσω (όχι ότι έφταιγε το παιδί, το αντίθετο μάλιστα) ενώ ο Γρηγοριάδης ήταν 99.99% ο τερματοφύλακας σ' ένα παιχνίδι κυπέλλου μεταξύ συγγενών και φίλων. Ούτε τον αντίπαλο δεν θυμάμαι πιά, θυμάμαι όμως την κουβέντα μόλις ανακοινώθηκε η σύνθεση (ένα χρόνο πριν είχε πιάσει ένα-δυό πέναλτι του Μουστάκια).
Αν πάει πριν από το 78 ο Σωτηρακόπουλος, θα έψαχνα την περίπτωση του Βαλλιάνου, τη χρονιά που έφυγε ο Μπούκοβι. Ο Φρονιμίδης (για λόγους που δεν έγιναν ποτέ γνωστοί) αποφάσισε ξαφνικά να εγκαταλείψει την ενεργο δράση και έφεραν τον παλιό μεγάλο γκολκήπερ του Εθνικού στο λιμάνι, για κακό δικό του και δικό μας. Ηδη στον Εθνικό ήταν τρίτος πίσω από τους Τουρκομένη και Μακρυωνίτη. ("Ζητούσα τον Κουρκουβέλα και μου έφεραν τον Βαλλιάνο..." είπε μετά από χρόνια ο Θρυλικός Γέρος).
Επαιξε σίγουρα με την Γιουβέντους, χρεώθηκε και το 0-2 του Τορίνο, νομίζω πάντως ότι πρόλαβε να παίξει λίγα παιχνίδια στην αρχή του πρωταθλήματος...
Αλλη περίπτωση (με πονηρεύει η διατύπωση "μια συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό θεσμό" χωρίς να λέει αν ήταν ή όχι με τον Ολυμπιακό, δεν ξέρω άν ο Μιχαήλοφ που ήρθε (αρχές της δεκαετίας του 90) και δεν ακούμπησε, είχε συμμετοχή με άλλη ομάδα...
Δύσκολη ερώτηση, πάντως...
Είχε βγάλει και δυο σουτ του Βαζέχα, το ένα εκτός περιοχής στο γάμα, και γλυτώσαμε την 5αρα.
Ας είναι καλά ο ατσούμπαλος ο Σαραβάκος που στο δεύτερο έστειλε εκτός τον Ταλη-κρυάρι (είχε το μυαλό του να κερδίσει το πέναλτυ και όχι να σκοράρει το θέατρο).
Αποφράδα ημέρα στο ΟΑΚΑ...
Η συμμετοχή ήταν με τον Ολυμπιακό. Έχεις δίκιο για την διατύπωση αλλά το λάθος ήταν δικό μου. Έξω λοιπόν και ο Μιχαήλοφ από τους διεκδικητές αυτής της διάκρισης...
Μήπως είναι ο Λέμενς
Οπως κατάλαβες με ...μπρίζωσες
Εψαχνα όλο το απόγευμα, τις συμμετοχές και είχα καταλήξει πως η λύση βρίσκεται στο συλλογισμό με τον Μιχαήλοφ.
Εψαξα πρώτα, την περίπτωση Τζανετουλάκου: Πριν φύγει για την Προοδευτική, απ' όπου πήγε στην Παναχαϊκή, με την οποία έπαιξε στο ΟΥΕΦΑ, πρέπει να είχε παίξει λίγα επίσημα παιχνίδια. Ετσι τουλάχιστον θυμάται ένας φίλος του μακαρίτη του πατέρα μου, που όταν άκουσε τί τον ήθελα, τούπεσε το ακουστικό απ' τα χέρια
Ημουν στο ψάξιμο για τους Κύπριους Ανδρέα Ξυστούρη (δεν ξέρω αν είχε διεθνείς συμμετοχές με Κυπριακή Ομάδα) και Βαρνάβα Βαρνάβα (σίγουρα τερματοφύλακας για χρόνια της Εθνικής Κύπρου, δεν ξέρω αν έπαιξε σε επίσημο παιχνίδι με μας).
Αντε πάλι στο ψάξιμο
Τερματοφύλακας είπαμε ;)Μήπως είναι ο Λέμενς
Re epistimona mas mprizoses kanonika milame...
Tha ktypiso tilefono se enan filo stin Ellada me ti proti efkairia o opoios einai kiniti egkyklopaidia tou Olympiakou, an den exei ki aftos apantisi tote kaikame..
Loipon meta apo ligo psaximo akoma brika ta exis:
Saizon 72/73 o Mylonas (anapliromatikos tou Kelesidi) eixe mia mono symmetoxi ekeini ti xronia. Den xero an itan se Ellada i Eyropi.
Saizon 75/76 kapoios Saraliotis (anapliromatikos piso apo ton Kelesidi kai ton Poupaki) eixe ki aftos mia symmetoxi. Den xero an itan se Ellada i Eyropi.
Balte ki aftous tous dyo gia psaximo.
Θα σε απογοητεύσω αλλά (μάλλον) και οι 2 συμμετείχαν στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Στο [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ] έχει τα πρωταθλήματα αναλυτικά με τους ποδοσφαιριστές όλων των ομάδων και τις συμμετοχές τους. Και ο Μυλωνάς και ο Σαραλιώτης και ο Γερολυμάτος το 77/78 και 78/79 είχαν από μια συμμετοχή αλλά έτσι όπως τα γράφει εκεί μέσα πρέπει να ήταν στο πρωτάθλημα.
Μήπως ήρθε η ώρα για split; ;)
Τον Μυλωνά τον ξεχνάμε: Τη χρονιά που παραλίγο να υποβιβαστούμε με κείνον τον απίστευτο Νταν Γεωργιάδη στον πάγκο, ξεκινήσαμε με τον (ήδη παροπλισμένο στον Πανιώνιο Κουρκουβέλα). Οταν ανέλαβε το δίδυμο Δαρίβα-Μουράτη κι έκανε μια ξέφρενη πορεία με εξαιρετικές εμφανίσεις και νίκες που κατέληξαν στην 7η (τιμητική για τα δεδομένα της χρονιάς) θέση και την κατάκτηση του Κυπέλλου, καθιέρωσαν τον πιτσιρικά Μυλωνά, που δεν ήταν κακός τερματοφύλακας. Μάλιστα έπαιξε σοβαρό ρόλο στην πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου σ' ένα φλεγόμενο Καυταντζόγλειο.
Το να παραμείνει τερματοφύλακας σταθερός κάτω από τα δοκάρια μας εκείνη την περίοδο ήταν απίστευτο, όλοι όσοι πέρασαν μετά από τρεις-τέσσερις εμφανίσεις λύγιζαν κάτω από το άγχος, κρεμούσαν την ομάδα σ' ένα παιχνίδι κι έδιναν τη σειρά στον επόμενο.
Ο νεαρός ήταν απλά επαρκής, μάλλον τον έφαγαν οι υπερβολές του φιλικού τύπου που τον παρουσίαζε "νέο Θεοδωρίδη". Στο πρώτο ματς του Κυπέλλου Κυπελλούχων με τη Δυναμό, κάπου στο 85' μπλόκαρε τη μπάλλα, του έφυγε απ' τα χέρια και τη σέρβιρε σ' ένα Ρώσο, που αντί να σαστίσει (ο παλιοπ...) την έστειλε στα δίχτυα. Ο εμβρόντητος νεαρός έφαγε ένα ακόμη γκολ επιπέδου Δημοτικών Σχολείων στα λίγα λεπτά που απόμεναν κι έδωσε τη θέση του στον αδικημένο Θωμά Καρυπίδη, που έπαιξε θαυμάσια στη Μόσχα, αλλά η νίκη με 2-1 δεν έφτανε.
Την επόμενη χρονιά ο Μυλωνάς ξεκίνησε σαν τρίτος πίσω από τον (Δοξασμένος ο Μεγαλοδύναμος!) Κελεσίδη και τον ...Πολέτι, αλλά φυσικά γρήγορα προβιβάστηκε σε δεύτερο. (Σε σχέση με τον Πολέτι, θα τα κατάφερνα κι εγώ, όπως είμαι σήμερα
Ο φόβος για την αντίδραση του Μυλωνά στο παροιμιώδες σύνθημα της εποχής, ("Είσαι σαν το Μυλωνά" άκουγε ο τερματοφύλακας των φιλοξενουμένων σε κάθε γήπεδο της χώρας) έκανε τον Πετρόπουλο να βάζει τον Κελεσίδη, ακόμη και κουτσό. Σε κάποιο ασήμαντο παιχνίδι του Καραϊσκάκη, ο θρυλικός αρκούδας φαινόταν ότι περπατούσε με δυσκολία κι ο Μυλωνάς μπήκε σαν αλλαγή στο ημίχρονο.
Τα παιχίδια της Ευρώπής (με Κάλλιαρι και Τόττεναμ) εκείνη τη χρονιά τάπαιξε σίγουρα ο Κελεσίδης, ο Μυλωνάς την επόμενη πήγε στο Αιγάλεω σαν αντάλλαγμα του Πουπάκη. Δεν έκανε άσχημη πορεία εκεί...
Ο Σαραλιώτης ήταν όντως ο τρίτος τερματοφύλακας της Εθνικής, πίσω από τους Οικονομόπουλο-Χρηστίδη, οι συμμετοχές του ήταν σε μια περιοδεία στην Αυστραλία που οι δυό βασικοί μάλλον βαρέθηκαν να πάνε. Λύση πολυτελείας για τρίτος, αν δεν έπεφτε στην περίοδο Γουλανδρή με τους Κελεσίδη (μεγάλη η Χάρη Του) και Πουπάκη θα έκανε πιό σημαντική καριέρα ή δεν θα ερχόταν ποτέ. (Σήμερα θα ήταν ασυζητητί δεύτερος
Οταν ο Γουλανδρής έφυγε, προφανώς το budget δεν σήκωνε τέτοιες πολυτέλειες, προωθήθηκε σαν τρίτος ο πιτσιρικάς (από τους εφήβους) Γερολυμάτος. Πίσω από τα δυό ιερά τέρατα (ίσως πρόλαβε και το δίδυμο Κελεσίδη-Αρβανίτη) ο μικρός πρέπει να μπήκε αλλαγή σε κάποια παιχνίδια, ίσως νάπαιξε το δεύτερο ημίχρονο σε κείνο το καταραμένο παιχνίδι του Κυπέλου με τον ΠΑΟΚ, που ήταν το τέλος της καριέρας του Κελεσίδη στον Ολυμπιακό.
Μια τελευταία προσπάθεια, περισσότερο για να την ελέγξει ο Βαγγέλης με το φίλο του... Το 67-68, η ομάδα έδωσε κάτι φιλικά και ημιεπίσημα παιχνίδια σε Γιουγκοσλαβία ή Ρουμανία και Αυστρία. Τα ημιεπίσημα ήταν η τελευταία συμμετοχή στο Βαλκανικό Κύπελλο. Δεν τα θυμάμαι καλά, επειδή ο πατέρας μου, φοβήθηκε να πάρει το καινούργιο Πεζό 404 στη Γιουγκοσλαβία, πήγαμε με το σκαραβαίο του θείου μου και το κεφάλι μου ήταν κουδούνι καθώς προσπαθούσα να κοιμηθώ με τον αερόψυκτο στ' αυτιά
Σίγουρα στα φιλικά (μπορεί και στα παιχνίδια του Βαλκανικού) έπαιξε κι ο Κούδας. Υπήρχε στην αποστολή ένας τερματοφύλακας Χανδρής, αν δεν κάνω λάθος. Λές;
Ο Σαραλιώτης πάντως έπαιξε στο πρωτάθλημα 75-76 με τον Ηρακλή (2-0) στο Καραϊσκάκη για 23 λεπτά αντικαθιστώντας τον Πουπάκη.
Βλέπεις εκείνο το βουνό που μοιάζει με κεράσι;
Δικαιώματα - Επιλογές
Bookmarks