Barca!

[Red Sting]

η Ρουμπίν ήρθε από το 4ο γκρουπ και όχι η Κοπεγχάγη

[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]

[sirkostas]

Της έχουν πάρει το κολάι τα συντρόφια της Μπάρτσα!

[ILIAS-KORLEONE <<JESUS>>]

Τους εχουν κανει πελατες...

[sk12072]

ηταν μεγαλη ευκαιρια απεναντι στον αστειο λαγο να σπασουν το ρεκορ του τσ.λ. και να πετυχουν διψηφιο αριθμο γκολ αλλα
μαλακιστηκανε.

[differance]

Μην ανυσηχείς, υπάρχει και ο δεύτερος γύρος

[sk12072]

εντος εδρας δεν τρωει κανενας τοσα ρε κοσμα...
η μαλακια εγινε απο τις κωλοομαδες που παιζουν τοσα χρονια.μπαρτσα(2 φορες),μαντσεστερ εχουν σταματησει απο το ημιχρονο.
αντι να τους ρεζιλεψουν.μονο η πουτανα η γιουβεντους δεν σταματησε να κατεβασει ταχυτητα.
απο την μια καλα κανανε γιατι ουτε εγω θα ηθελα η ομαδα μου να σταματησει αλλα ειναι να αναρωτιεσαι

[sirkostas]

Απλά Στάθη μου, εμείς πήγαμε στο Τορίνο κουνιστοί και λυγιστοι και με δηλώσεις "ήρθαμε για νίκη"/"δε σας φοβόμαστε"/"σας έχουμε ξανακερδίσει μες στην Ιταλία"/"11 εσείς, 11 κι εμείς" κι άλλα τέτοια όμορφα!

Το μονο που καταφέραμε ήταν ν' αφηνιάσουμε τους Ιταλούς που δε χόρταιναν να βάζουν γκολ!

[sk12072]

ναι μωρε δεν λεω και απο την πλευρα τους καλα κανανε αλλα οι αλλες ομαδες γιατι σταματανε δεν καταλαβαινω...

[masinGun]

Οδοιπορικό στη «Μασία» (Μέρος A')

Το Sport24.gr κάνει ένα μικρό οδοιπορικό στην ποδοσφαιρική ακαδημία της Μπαρτσελόνα, την περίφημη «Μασία». Η ιστορία και η οργάνωση μαζί με σπάνιες φωτογραφίες και βίντεο. Συνέντευξη του γενικού συντονιστή των παιδικών τμημάτων, Άλμπερτ Μπενάιζες . Αν η Μπαρτσελόνα είναι το καμάρι της Καταλονίας, τότε η «Μασία» είναι το καμάρι της Μπαρτσελόνα. Η περίφημη ακαδημία των «μπλαουγκράνα» με το μοναδικό οργανόγραμμα και την παραδειγματική λειτουργία της, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά «εργαστήρια» στον κόσμο.

Ο εντοπισμός των ταλέντων σε ολόκληρη την Ισπανία, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, μέσα από ένα άρτια οργανωμένο δίκτυο σκάουτ και «κατασκόπων» και στη συνέχεια η αξιοποίηση και εκπαίδευση των πιτσιρικάδων, επιτρέπει στον σύλλογο να διατηρεί τη δική του φυσιογνωμία, στηριζόμενος σε πολύ μεγάλο βαθμό στα δικά του «προϊόντα», σε ποδοσφαιριστές δηλαδή που έχουν διαμορφωθεί μέσα από την πολυδιάστατη έννοια του «mes que un club». Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι η ομάδα που κατέκτησε τα έξι τρόπαια μέσα στο 2009, είχε στις τάξεις της διψήφιο αριθμό παικτών που προέρχονταν από τη «Μασία».

Αυτή η τελευταία γενιά της ακαδημίας των «μπλαουγκράνα» με το αστείρευτο ταλέντο ποδοσφαιριστών που καλύπτουν μια ολόκληρη δεκαετία, ξεκινώντας από τον Πουγιόλ και φτάνοντας μέχρι τον Μπόγιαν, μαγεύει εδώ και μια πενταετία με την απόδοσή της στα γήπεδα όλου του κόσμου, σαρώνοντας όλους τους τίτλους που βρίσκει στο πέρασμά της. Κορυφαία και πιο πρόσφατη απόδειξη, η κατάκτηση του Μουντιάλ στη Νότια Αφρική από μια Ισπανία που στις τάξεις της διέθετε εννέα παίκτες που ανδρώθηκαν στη «Μασία» (Βαλντές, Ρέινα, Τσάβι, Πικέ, Πουγιόλ, Μπουσκέτς, Ινιέστα, Σέσκ και Πέδρο), εφτά εκ των οποίων αγωνίστηκαν στον τελικό και με τον Ινιέστα να σκοράρει το νικητήριο γκολ.

Το Sport24.gr θέλησε να κάνει ένα αφιέρωμα στη «Μασία» για να φέρει κοντά σας όλα αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη φιλοσοφία και τη λειτουργία της συγκεκριμένης ποδοσφαιρικής ακαδημίας. Επειδή το θέμα έχει πολλές διαφορετικές πλευρές, το χωρίσαμε σε δυο μέρη. Σε αυτό εδώ το κείμενο θα ασχοληθούμε με την ιστορία, το οργανόγραμμα και τα στατιστικά της «Μασία», μαζί με μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας παραχώρησε ο γενικός συντονιστής των παιδικών τμημάτων, Άλμπερτ Μπενάιζες. Στο δεύτερο μέρος που θα δημοσιευτεί αύριο Τετάρτη (6-10), συγκεντρώσαμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες των μεγάλων αστέρων της Μπαρτσελόνα από την εποχή που έζησαν στη «Μασία».

Για το photostory πατήστε [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]

Η "Μασία" πριν την ακαδημία


Η «Masia de Can Planes», όπως είναι η κανονική ονομασία του κτιρίου που στεγάζει σήμερα την εστία των νέων παικτών της Barcelona, ήταν μια αγροικία που χτίστηκε το 1702 ακριβώς δίπλα στον χώρο όπου πλέον δεσπόζει το «Καμπ Νόου». Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 αγοράστηκε από την Μπαρτσελόνα μαζί με την υπόλοιπη έκταση, στην οποία θα χτιζόταν το καινούργιο γήπεδο. Η «Μασία» χρησιμοποιήθηκε ως «αρχηγείο» της ομάδας των πολιτικών και αρχιτεκτόνων που ήταν επιφορτισμένοι με την ανέγερση του «Καμπ Νόου». Όταν τον Σεπτέμβριο του 1957 έγιναν τα επίσημα εγκαίνια του γηπέδου, η «Μασία» έκλεισε για κάποια χρόνια, μέχρι που στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ο τότε πρόεδρος, Ερίκ Λαουντέτ, αποφάσισε να την ανακατασκευάσει και να την επεκτείνει, θέλοντας να την χρησιμοποιήσει ως έδρα των γραφείων του συλλόγου.



La Masia de Can Planes, η είσοδος της ιστορικής αγροικίας


Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1966 η ολοκαίνουργια «Μασία» άνοιξε τις πόρτες της στο κοινό, στεγάζοντας όλες τις διοικητικές υπηρεσίες της Μπαρτσελόνα σε ένα πανέμορφο και διατηρητέο κτίριο, ακριβώς δίπλα στην έδρα της ομάδας. Με τα χρόνια ο σύλλογος γιγαντώθηκε και οι υποχρεώσεις πολλαπλασιάστηκαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο χώρος της «Μασία» ήταν αδύνατο να ανταποκριθεί στις ανάγκες της διοίκησης. Η μεταστέγαση των γραφείων της FC Barcelona στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους του αχανούς «Καμπ Νόου» συνέπεσε με το όραμα του μεγάλου Γιόχαν Κρόιφ για τη δημιουργία μιας ακαδημίας νέων ποδοσφαιριστών στα πρότυπα του Άγιαξ.

Η εποχή της Dream team του Γιόχαν Κρόιφ


Ο Ολλανδός παρουσίασε την ιδέα του στον τότε πρόεδρο, Τζουζέπ Νούνιεθ, ο οποίος την έκανε αμέσως δεκτή και έτσι η «Μασία» – που πλέον θα προοριζόταν ως χώρος φιλοξενίας των πιτσιρικάδων – άλλαξε για μια ακόμα φορά φυσιογνωμία. Τα 610 τετραγωνικά μέτρα της συνολικής έκτασης του διώροφου κτιρίου απέκτησαν αίθουσες μαθημάτων, αίθουσες ψυχαγωγίας, εστιατόριο, κουζίνα, γραφεία, βιβλιοθήκη και τέσσερα μεγάλα υπνοδωμάτια. Μπροστά και πίσω από το κτίριο κατασκευάστηκαν δυο ποδοσφαιρικά γήπεδα, ώστε οι νεαροί ένοικοι να μπορούν να προπονούνται, ενώ για να προστατευτεί η προσωπική ζωή των τόσο ευαίσθητων ηλικιών, απαγορεύτηκε η είσοδος σε οποιονδήποτε.



Η Masia με τον όγκο του Camp Nou να δεσπόζει δεξιά


Η «Μασία» μέχρι και σήμερα δεν δέχεται επισκέψεις, ενώ ακόμα και η πρόσβαση σε δημοσιογράφους είναι σχεδόν αδύνατη. Μόνο οι γονείς, συγγενείς και κηδεμόνες των ενοίκων μπορούν να επισκέπτονται τον χώρο. Ο Οριόλ Τορτ ήταν ο πρώτος διευθυντής της ακαδημίας και αυτός που έθεσε τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία της. Ο Γκιγέρμο Αμόρ ήταν ένας από τους πρώτους απόφοιτους της σχολής το 1988 και δυο χρόνια αργότερα τον ακολούθησαν ο Κάρλες Μπουσκέτς (πατέρας του Σέρτζι) και ο Πεπ Γουαρδιόλα. Και οι τρεις έκαναν το ντεμπούτο τους με την πρώτη ομάδα υπό τις οδηγίες του Κρόιφ, που τότε δημιούργησε την περίφημη «Dream team», στηριζόμενος για πρώτη φορά σε παίκτες «προϊόντα» της Μασία, τους οποίους πλαισίωσε με μερικούς από τους κορυφαίους Ευρωπαίους ποδοσφαιριστές.

Η αναδιοργάνωση της "Μασία" από τον Γουαρδιόλα


Το 2007 ο Πεπ Γουαρδιόλα ανέλαβε προπονητής της FC Barcelona B, της δεύτερης τη τάξει ομάδας του συλλόγου, η οποία είχε υποβιβαστεί στην Tercera Division, προκαλώντας έτσι τον αυτόματο υποβιβασμό και τη διάλυση της FC Barcelona C. Ο Πεπ κατάλαβε ότι το σύστημα λειτουργίας των ακαδημιών χρειαζόταν ολική αναδιάρθρωση έτσι ώστε να (ξανα)γίνει αποδοτικό για τον σύλλογο, εξασφαλίζοντας παράλληλα τον βασικό στόχο, δηλαδή την επάνδρωση της πρώτης ομάδας με έτοιμους ποδοσφαιριστές. Ο Γουαρδιόλα υποστήριξε από την πρώτη στιγμή ότι το ταλέντο δεν είναι αρκετό για να κάνει έναν παίκτη ανταγωνιστικό. Πρέπει πρώτα να νιώσει επαγγελματίας και να εκμοντερνιστεί. Για αυτό επέμεινε για την μεταφορά όλων των τμημάτων στην Ciutat Esportiva (το νέο προπονητικό κέντρο στο Sant Joan Despi).



Ο νεώτατος Πεπ Γουαρδιόλα στη "Μασία" (1989)


Θεωρούσε ότι «κλείνοντας» τους παίκτες σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον όπου θα βρίσκονταν υπό συνεχή τεχνολογική και επιστημονική παρακολούθηση, η οποία θα επέβλεπε τις προπονήσεις και την πορεία του καθενός, επιτρέποντας διορθώσεις και σωστή ανάπτυξη, θα τους έφερνε πιο κοντά στη λογική της ποδοσφαιρικής ελίτ. Έτσι δημιουργήθηκε το λεγόμενο «Laboratorio de I+D» (Investigacion y Desarollo), ένα εργαστήριο δηλαδή επιστημονικής έρευνας και ανάπτυξης ειδικά σχεδιασμένο ώστε να δώσει γερές βάσεις στο ποδοσφαιρικό στιλ παικτών που παράλληλα αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να είσαι επαγγελματίας.

Η ποδοσφαιρική φιλοσοφία της "Μασία"


Η ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Γουαρδιόλα για τη λειτουργία της «Μασία» στηρίχτηκε σε τρεις βασικούς άξονες:
1. Ανταγωνιστικότητα
2. Εκπαίδευση
3. Αθλητική κουλτούρα
Ξεκίνησε θέτοντας νέα λογική στους στόχους της FC Barcelona B. Η δεύτερη ομάδα δεν θα ήταν απλά ένα σκαλοπάτι πριν την πρώτη ομάδα, αλλά μια κανονική ομάδα με ταυτότητα. Νεανική μεν, αλλά με όρεξη και φιλοδοξία να συναγωνιστεί τις υπόλοιπες, έχοντας κάθε χρόνο τον μεγαλύτερο δυνατό στόχο, δηλαδή την κατάκτηση της πρώτης θέσης στην κατηγορία στην οποία αγωνίζεται. Και βέβαια με την μεγαλύτερη δυνατή εσωτερική ανταγωνιστικότητα. Όποιος παίκτης δεν καλύπτει τις απαιτήσεις, θα χάνει τη θέση του από κάποιον άλλο, που θα προέρχεται ακόμα και από τις μικρότερες κατηγορίες. Παράλληλα όλοι θα πρέπει να δείχνουν το μέγιστο ενδιαφέρον για την εκμάθηση στρατηγικών, τακτικών και συμπεριφορών μέσα και έξω από το γήπεδο.

Η πρώτη αλλαγή που εφάρμοσε ο Γουαρδιόλα ήταν η δυνατότητα να αγωνίζονται στην FC Barcelona B παίκτες άνω των 21 ετών. Χώρισε το ρόστερ σε δυο μεγάλες κατηγορίες, τους «vertebradores» (σπόνδυλους) και τους «perlas» (μαργαριτάρια). Οι πρώτοι είναι αυτοί που αποτελούν τον «κορμό» της ομάδας, χωρίς να παίζει ιδιαίτερο ρόλο η προέλευσή τους και η ηλικία τους. Πρόκειται για παίκτες με εμπειρία, ηλικιακά ανάμεσα στα 21 και τα 26 χρόνια, που διατηρούν την ανταγωνιστικότητα στην ομάδα χωρίς να επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη της δεύτερης κατηγορίας, δηλαδή των «μαργαριταριών».



Ο προπονητικός χώρος των πιτσιρικάδων της "Μασία". Απέναντι βρίσκεται το "Mini Estadi" και στο βάθος διακρίνεται το βορεινό πέταλο του "Καμπ Νόου".


Αυτοί οι τελευταίοι είναι οι παίκτες με το περισσότερο ταλέντο, οι διακεκριμένοι, των οποίων η ανάπτυξη πρέπει να γίνεται χωρίς βιασύνες, αλλά με προσοχή και υπομονή, ώστε να φτάσουν στην ανώτατη δυνατή ετοιμότητα την κατάλληλη στιγμή. Ο μέσος όρος παραμονής στην ομάδα όλων όσων αγωνίζονται σε αυτήν, πρέπει να κυμαίνεται ανάμεσα στα δυο και τα δυόμιση χρόνια. Αυτό όμως που πρέπει να χαρακτηρίζει όλα ανεξαιρέτως τα τμήματα των ακαδημιών, από τους παμπαίδες μέχρι και τους παίκτες της FC Barcelona B, το τελευταίο δηλαδή σκαλοπάτι πριν την πρώτη ομάδα, είναι ο ιδεολογικός προσδιορισμός που προσέδωσε στην ποδοσφαιρική φιλοσοφία της «Μασία» ο σύγχρονος αναμορφωτής της, Πεπ Γουαρδιόλα:

«Κάθε μέρα, κάθε προπόνηση, κάθε συζήτηση, πρέπει να εμπλουτίζονται με αξίες όπως η προσπάθεια, ο σεβασμός, η υπευθυνότητα, η μετριοφροσύνη, η σχολαστικότητα, ο επαγγελματισμός, η απαίτηση για το ακόμα καλύτερο, η φιλοδοξία, η αλληλεγγύη, η σταθερότητα και η μεγαλοψυχία». Και οι πλέον ενδεδειγμένοι για να εμπνεύσουν και να διδάξουν αυτές τις αρχές στους νέους παίκτες της Μπαρτσελόνα, είναι οι βετεράνοι, αυτοί που έχουν φορέσει στο παρελθόν την «μπλαουγκράνα» φανέλα και γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει αυτό. Η λογική αυτή του Γουαρδιόλα απέδωσε 100%, αφού ο ίδιος οδήγησε την FC Barcelona B το 2007-08 στην πρώτη θέση της Tercera, πετυχαίνοντας έτσι την άνοδο στην Segunda B, ενώ ο διάδοχός του, Λουίς Ενρίκε, κατάφερε να την επαναφέρει πέρυσι στη φυσική της θέση, δηλαδή την Segunda Division.

Τα τρία στάδια μέχρι την καταξίωση


Τα τρία στάδια αφορούν τους παίκτες «μαργαριτάρια», οι οποίοι προέρχονται από τους Νέους και φτάνουν στην FC Barcelona B. Με τη σειρά τους, αυτοί οι παίκτες χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: α) σε αυτούς που έχουν ήδη ολοκληρώσει την προετοιμασία τους και είναι έτοιμοι να κάνουν το μεγάλο άλμα μέσα σε ένα ή δυο το πολύ χρόνια και β) σε αυτούς που άφησαν τον τελευταίο χρόνο τους στους Νέους, πήραν «προαγωγή» και τους δίνεται περιθώριο δυο με δυόμιση χρόνια για να είναι τελείως έτοιμοι. Όλα τα «μαργαριτάρια» περνούν από τα εξής τρία στάδια:

- Πρώτο στάδιο: εφεδρεία και rotation. Η μοναδική υποχρέωση των παικτών είναι να παίζουν. Δεν υπάρχουν απαιτήσεις για πρωταγωνιστικό ρόλο, ούτε τιμωρούνται τα λάθη. Υποχρέωση των παικτών είναι να γνωρίσουν το επαγγελματικό περιβάλλον και να πάρουν λεπτά συμμετοχής.

- Δεύτερο στάδιο: rotation και ωρίμανση. Ο παίκτης καταλαβαίνει πλέον ότι αποτελεί μόνιμο μέρος της ομάδας και πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η συνεισφορά του είναι αποφασιστική. Είναι πλέον συνυπεύθυνος της συνολικής απόδοσης.

- Τρίτο στάδιο: παίκτης «κλειδί». Αυτό το στάδιο ορίζει το μέλλον του «μαργαριταριού». Μπαίνει στο γκρουπ των παικτών που βρίσκονται πιο κοντά στην πρώτη ομάδα και θεωρείται πλέον παίκτης κλειδί της ομάδας Β. Έχει ήδη περάσει τα δυο πρώτα στάδια, πράγμα που σημαίνει ότι έχει την υποχρέωση να οδηγεί τους υπόλοιπους και να εγγυάται την ανταγωνιστικότητα. Είναι άμεσα υπεύθυνος για την εξέλιξη της ομάδας. Πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση και ετοιμότητα, στην περίπτωση που κληθεί από την πρώτη ομάδα.



Αναμνηστική φωτογραφία για τα 30 χρόνια λειτουργίας της "Μασία" (24-10-2009)



Οι ειδικοί της «Μασία» ορίζουν τη χρονική διάρκεια κάθε ενός από τα τρία αυτά στάδια ανάμεσα σε 6 και 9 μήνες. Ο παίκτης που φτάνει στην FC Barcelona B, προέρχεται από τους Νέους και έχει δύο με τρία χρόνια περιθώριο (ανάλογα με την κατηγορία που αναφέρουμε παραπάνω) για να δείξει αν έχει θέση στην πρώτη ομάδα. Το πολύ μέχρι τα 21 χρόνια ολοκληρώνεται η αξιολόγηση της προόδου και του δυναμικού που έχει αναπτύξει ο κάθε παίκτης και παράλληλα η πιθανότητα να κάνει το μεγάλο άλμα στην πρώτη ομάδα. Σε περίπτωση που δεν κριθεί ικανός για να παίξει στην πρώτη ομάδα, έχει εξασφαλισμένα όλα τα απαραίτητα εφόδια και αναπτυγμένο ένα ολοκληρωμένο προφίλ, ώστε να μπορέσει να κάνει επαγγελματική καριέρα σε άλλες ομάδες.

Το οργανόγραμμα της "Μασία"


Όπως γράψαμε και στην αρχή του κειμένου, «Μασία» είναι το όνομα του ιστορικού κτιρίου στο οποίο στεγάζονται κάποιοι από τους νεαρούς και ελπιδοφόρους παίκτες της Μπαρτσελόνα. Όμως με τα χρόνια, η λέξη «Μασία» έγινε συνώνυμο όλων των ακαδημιών του καταλανικού συλλόγου. Ας πάρουμε μια ιδέα για το πώς λειτουργούν τα τμήματα υποδομής από τα αρχικά τους στάδια.

Κάθε χρόνο πάνω από 1000 αγόρια ηλικίας 6 έως 8 ετών, περνούν από δοκιμή για να μπορέσουν να γραφτούν στα τμήματα υποδομής. Από αυτά, γίνονται δεκτά στη «Μασία» περίπου 200. Όμως και ο ίδιος ο σύλλογος ψάχνει για νέα ταλέντα, απασχολώντας για αυτή τη δουλειά 40 σκάουτ σε όλο τον κόσμο: 15 στην Καταλονία, 15 στην υπόλοιπη Ισπανία και 10 στο εξωτερικό. Η Μπαρτσελόνα έχει επίσης συνεργασία με 15 τοπικούς συλλόγους της Καταλονίας, στους οποίους προπονούνται πιτσιρικάδες που δεν πληρούν ακόμα τις προϋποθέσεις για να μπουν στην ακαδημία. Φυσικά, υπάρχει και μια τεράστια βάση δεδομένων για νεαρούς παίκτες από όλο τον κόσμο, η οποία συνεχώς παρακολουθείται, ανανεώνεται και εμπλουτίζεται με τα απαραίτητα στοιχεία.



Οι πιτσιρικάδες της "Μασία" στην προπόνηση (13-9-2010)



Η Μπαρτσελόνα έχει δημιουργήσει πέντε ποδοσφαιρικές σχολές – ακαδημίες στο Μεξικό και μία στην Αίγυπτο. Όσοι νεαροί περνούν με επιτυχία τις απαραίτητες εξετάσεις, φοιτούν σε αυτά τα παραρτήματα της «Μασία», συνδυάζοντας ακαδημαϊκή μόρφωση και ποδοσφαιρική εκπαίδευση. Έτσι οι «μπλαουγκράνα» διαθέτουν «βάσεις» στις δυο σημαντικότερες ηπείρους παραγωγής ταλέντων, την Αφρική και τη Νότια Αμερική. Ο σύλλογος φιλοξενεί με δικά του έξοδα 60 παίκτες στη Βαρκελώνη. Οι 12 από αυτούς διαμένουν στο αυθεντικό κτίριο της «Μασία», ενώ οι υπόλοιποι 48 σε δωμάτια που βρίσκονται γύρω από το «Καμπ Νόου».

Ο συνολικός προϋπολογισμός της ακαδημίας ξεπερνάει τα 7 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, καθιστώντας τη μια από τις ακριβότερες σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα 13 διαφορετικά τμήματα της «Μασία» (από 6 ετών μέχρι και τους παίκτες της FC Barcelona B) απασχολούν 25 αρχιπροπονητές και πάνω από 300 παίκτες. Συνολικά στην ακαδημία εργάζονται πάνω από 100 ειδικευμένοι επιστήμονες, από γιατρούς, ψυχολόγους και διατροφολόγους, μέχρι φυσιολόγους, μασέρ και βοηθούς προπονητών. Και φυσικά, σε αυτόν τον αριθμό δεν υπολογίζεται το βοηθητικό προσωπικό.

Τα στατιστικά της "Μασία"


Αμέτρητοι είναι οι πιτσιρικάδες που πέρασαν από τη «Μασία» στα 31 χρόνια της λειτουργίας της. Μόνο μέσα στο αυθεντικό κτίριο έχουν φιλοξενηθεί μέχρι σήμερα 510 παιδιά (τα μισά περίπου από την Καταλονία). Από την πρώτη γενιά των Αμόρ, Φραδέρα, Πεδράθα, Βινιάλς, Μποάδα και Μανουέλ Λόμπο, στους επόμενους, Μανόλο, Μίγια, Ναγίμ, Τίτο Βιλανόβα, Καρέρας, Ρόουρα, Κριστόμπαλ, Σέρτζι Λόπεθ, Σέρτζι Μπαρχουάν, Γουαρδιόλα, Σάντσεθ Λάρα, Κίκε Μαρτίν, Ντε λα Πένια, Λουίς Γκαρθία και Θελάδες και από εκεί στους σύγχρονους Βαλντές, Πέπε Ρέινα, Χορκέρα, Αρτέτα, Ινιέστα, Γκάμπρι, Πικέ, Πουγιόλ, Τσάβι, Σεσκ, Μέσι, Μπόγιαν και Πέδρο.

Ο αριθμός είναι ατελείωτος και αποδεικνύει την υψηλότατη και απόλυτα επιτυχημένη σχέση έρευνας, υποστήριξης, παραγωγής και αποτελέσματος σε αυτό το τεράστιο ποδοσφαιρικό «εργαστήριο» που ακμάζει και δείχνει τον σωστό τρόπο ανάπτυξης και αντίληψης του αθλήματος. Η «Μασία» έχει κατακτήσει τον σεβασμό και την εκτίμηση όλου του ποδοσφαιρικού κόσμου και σήμερα αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις ακαδημίες και τα τμήματα υποδομών. Τα ποσοστά της είναι αξιοζήλευτα και παραμένουν αξεπέραστα. Πάρτε ένα μικρό δείγμα.

Από τους 510 παίκτες που έχουν περάσει από τη «Μασία» τα τελευταία 31 χρόνια:
- το 10% έχει αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα.
- το 9% έχει αγωνιστεί σε ομάδες της Πριμέρα Ντιβισιόν ή σε άλλες ομάδες Α’ Εθνικής του εξωτερικού.
- Το 27% έχει αγωνιστεί στην Ισπανία, σε ομάδες της Segunda και της Segunda B.
- Το 19% συνεχίζει να αγωνίζεται σε μικρότερες κατηγορίες.
- Το 35% είτε έχει αγωνιστεί ερασιτεχνικά στην Tercera Division, είτε εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο.


Άλμπερτ Μπενάιζες, η "ψυχή" της "Μασία" | Συνέντευξη





Μαζί με τον Άλμπερτ Μπενάιζες στους προπονητικούς χώρους της "Μασία" (13-9-2010)



Ο Albert Benaiges, επί 21 χρόνια προπονητής στις ακαδημίες της FC Barcelona και γενικός συντονιστής πλέον των παιδικών τμημάτων, είναι ο πιο κατάλληλος να μας μιλήσει για τη «Μασία». Το Sport24.gr βρέθηκε στη Βαρκελώνη πριν λίγες μέρες για το παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό και δεν έχασε την ευκαιρία να συναντηθεί με τον ζωντανό «θρύλο» της «Μασία». Βρήκαμε τον Μπενάιζες στα βοηθητικά γήπεδα πίσω από το «Mini Estadi», εκεί όπου χτίζεται καθημερινά το μέλλον των «μπλαουγκράνα». Ο κύριος Άλμπερτ άφησε για λίγο τους πιτσιρικάδες και απάντησε στις ερωτήσεις μας.




Sport24.gr: Κύριε Μπενάιζες, πόσα χρόνια εργάζεστε στην «Μασία»;

Albert Benaiges: 21 χρόνια. Αυτός είναι ο εικοστός πρώτος χρόνος μου εδώ.

Sport24.gr: Οπότε να υποθέσω ότι από τα χέρια σας έχουν περάσει αρκετά από τα σημερινά μεγάλα αστέρια της Μπαρτσελόνα. Μπορείτε να μου πείτε μερικά ονόματα;

Albert Benaiges: Ναι, είναι αρκετοί αυτοί που πέρασαν από εδώ, κάποιοι μάλιστα έχουν μεγαλώσει πλέον και έχουν σταματήσει την ενεργό δράση. Πάντως, από το σημερινό ρόστερ της Μπαρτσελόνα, κάποιους τους έχω προπονήσει και κάποιους ήμουν εγώ που τους έφερα στη «Μασία» με μεταγραφή. Και προφανώς τους γνωρίζω όλους πολύ καλά. Ήμουν προπονητής του Λέο Μέσι, του Ινιέστα, του Βίκτορ Βαλντές, του Πέδρο και του Μπόγιαν, αλλά και όλους τους υπόλοιπους τους ξέρω αφού είμαι συντονιστής όλων αυτών των τμημάτων.



Sport24.gr: Ο Παναθηναϊκός απέκτησε πριν λίγες εβδομάδες τον Λουίς Γκαρθία, που επίσης έχει περάσει στο παρελθόν από τη «Μασία». Τον θυμάστε;

Albert Benaiges: Δεν είχα ιδέα για τη μεταγραφή. Μάλιστα ήμουν εγώ αυτός που έφερε τον Λουίς στη Μπαρτσελόνα από την ομάδα στην οποία αγωνιζόταν τότε, την «C.E. Sant Gabriel».Ποτέ δεν υπήρξα προπονητής του, αλλά διέκρινα το ταλέντο του από τότε που ήταν πιτσιρικάς. Πολύ καλό αριστερό πόδι, γκολτζής, καλός χαρακτήρας. Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός έκανε μια καλή μεταγραφή.



Sport24.gr: Βρισκόμαστε στο χώρο όπου προπονούνται οι πιο μικρές ηλικίες, στο αρχικό φυτώριο της «Μασία». Πόσα παιδιά υπάρχουν εδώ;

Albert Benaiges: Εδώ προπονούνται 185 παιδιά από 6 έως 11 ετών. Από εδώ ξεκινάει η ποδοσφαιρική ακαδημία. Από εμάς προέρχονται δυο παίκτες που αγωνίζονται στην τωρινή ομάδα της Μπαρτσελόνα, ο Βαλντές και Ο Πικέ. Είναι βέβαια αρκετά δύσκολο να φτάσουν κάποια μέρα τα πιτσιρίκια στην πρώτη ομάδα, όμως πάντοτε υπάρχουν κάποιοι που ξεχωρίζουν.



Sport24.gr: Πώς ζουν τα πιτσιρίκια αυτών των ηλικιών το όνειρο κάποια στιγμή να παίξουν στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα;

Albert Benaiges: Νομίζω ότι όλα τα παιδιά όταν είναι μικρά, ονειρεύονται να παίξουν κάποια στιγμή σε μια μεγάλη ομάδα της πατρίδας τους. Φαντάζομαι ότι και τα πιτσιρίκια στην Ελλάδα θα θέλουν να παίξουν στον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό. Εντάξει, κάποια από αυτά θα συμβιβάζονταν και με τον Άρη! Έτσι λοιπόν και εδώ, τα παιδιά από τη Βαρκελώνη και την Καταλονία θέλουν να έρθουν στη Μπάρτσα. Και βέβαια, λόγω της θέσης της Μπαρτσελόνα αυτή τη στιγμή στον ποδοσφαιρικό χάρτη, το ίδιο θέλουν και παιδιά από την υπόλοιπη Ισπανία και το εξωτερικό. Είναι φυσιολογικό.



Sport24.gr: Φαντάζομαι ότι υπάρχει κάποιο οργανόγραμμα στις ακαδημίες. Πώς προπονούνται τα παιδιά; Πόσοι προπονητές τα επιβλέπουν;

Albert Benaiges: Εδώ, στα παιδικά τμήματα, υπάρχουν δυο προπονητές για κάθε 12 παιδιά. Υπάρχουν συγκεκριμένα προγράμματα για όλες τις ηλικίες της ακαδημίας, από τα 6 μέχρι και τα 18, που καλύπτουν όλη την εξέλιξή των παιδιών μέχρι αυτά να γίνουν επαγγελματίες. Για κάθε ηλικία υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα και στιλ προπόνησης. Όλα τα παιδιά παίζουν το ίδιο και κάνουν την ίδια προπόνηση, για αυτό και από εδώ βγαίνουν έτοιμοι ποδοσφαιριστές διαφόρων ηλικιών. Αυτή τη στιγμή είμαστε η ακαδημία με τους περισσότερους εν ενεργεία επαγγελματίες παίκτες σε ολόκληρη την Ευρώπη, συνολικά 42.



Sport24.gr: Πώς αισθάνεστε κάνοντας αυτή τη δουλειά για πάνω από 20 χρόνια; Πώς είναι η καθημερινή επαφή με τα παιδιά και η διαμόρφωση παικτών και χαρακτήρων;

Albert Benaiges:Η Μπαρτσελόναέχει ως προτεραιότητά της να διαμορφώνει χαρακτήρες. Τα παιδιά αναπτύσσονται πνευματικά στο σχολείο, κοινωνικά μέσα από την οικογένεια και τους φίλους τους και ύστερα έρχεται το ποδόσφαιρο. Εμείς εδώ δεν βλέπουμε σε ένα παιδί έναν μέλλοντα ποδοσφαιριστή, αλλά έναν χαρακτήρα, μια προσωπικότητα και προσπαθούμε να το διαμορφώσουμε σε όλα τα επίπεδα. Και κάθε φορά που βλέπω ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έχουν περάσει από εδώ, είναι πλέον πετυχημένοι και έχουν και σωστή συμπεριφορά, αυτό είναι για μένα είναι μια ηθική ανταμοιβή, πολύ σημαντικότερη από την οικονομική.



Sport24.gr: Η Μπαρτσελόνα είναι «κάτι περισσότερο από έναν απλό σύλλογο». Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή;

Albert Benaiges: Η FC Barcelona αντιπροσωπεύει την οντότητα της χώρας. Είμαστε Καταλανοί, είμαστε η Καταλονία, βρισκόμαστε μέσα σε ένα άλλο κράτος που είναι η Ισπανία. Θα προτιμούσαμε να μην είμαστε μαζί τους, αλλά είμαστε… Να σου αναφέρω κάτι σαν παράδειγμα σε αυτά που σου λέω. Όταν ο δικτάτορας Φράνκο εισέβαλλε στην Καταλονία, εκτέλεσε στο απόσπασμα τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της Μπαρτσελόνα (σ.σ. αναφέρεται στον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, Josep Sunyol i Garriga που εκτελέστηκε στις 6 Αυγούστου του 1936). Αυτό από μόνο του λέει πολλά για τη σχέση της Μπαρτσελόνα με τους Καταλανούς και την Καταλονία. Για αυτό είναι «mes que un club», είναι συναίσθημα. Όπως έλεγε και ο Φάμπιο Καπέλο, «η Μπαρτσελόνα είναι αμίμητη, επειδή πρόκειται για το συναίσθημα ενός λαού».



Sport24.gr: Υπάρχουν Έλληνες παίκτες στη «Μασία»;

Albert Benaiges:Υπάρχουν αυτή τη στιγμή δυο πιτσιρικάδες από την Ελλάδα. Ο ένας έμενε στη Γερμανία, τον είχαμε δει να παίζει στην Μπάγερ Λεβρκούζεν και τον πήραμε με μεταγραφή. Ονομάζεται Γεώργιος (σ.σ. Γιώργος Σπανουδάκης). Και μετά υπάρχει άλλος ένας που έχει ζήσει αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, αν και νομίζω ότι γεννήθηκε στην Ολλανδία. Ονομάζεται Τζέιμς (σ.σ. Ευμορφίδης) και είναι γιός του Πολ, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης μιας μεγάλης και γνωστής επιχείρησης στρωμάτων. Αυτοί είναι οι δυο Έλληνες που έχουμε αυτή την εποχή εδώ στη «Μασία». Να δούμε πώς θα τα πάνε…

Sport24.gr: Είναι καλοί παίκτες;

Albert Benaiges: Αν δεν ήταν καλοί παίκτες, δεν θα βρίσκονταν στην Μπαρτσελόνα! Μπορείς να είσαι σίγουρος για αυτό!

- Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Παύλο Ευμορφίδη για την πολύτιμη βοήθειά του στη δημιουργία αυτού του αφιερώματος.

Η ιστορία της "Μασία" σε δυο μέρη μέσα από τον φακό της BarcaTV






- Αύριο Τετάρτη, ακολουθεί το δεύτερο μέρος του αφιερώματος με ανέκδοτες ιστορίες μεγάλων ποδοσφαιρικών αστεριών από την εποχή που έζησαν στη "Μασία".

[Du3lisT]

Από τους 510 παίκτες που έχουν περάσει από τη «Μασία» τα τελευταία 31 χρόνια:
- το 10% έχει αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα.
- το 9% έχει αγωνιστεί σε ομάδες της Πριμέρα Ντιβισιόν ή σε άλλες ομάδες Α’ Εθνικής του εξωτερικού.
- Το 27% έχει αγωνιστεί στην Ισπανία, σε ομάδες της Segunda και της Segunda B.
- Το 19% συνεχίζει να αγωνίζεται σε μικρότερες κατηγορίες.
- Το 35% είτε έχει αγωνιστεί ερασιτεχνικά στην Tercera Division, είτε εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο.

Πολύ θα ήθελα να μάθω τα ποσοστά της ακαδημίας του Ολυμπιακού

[masinGun]

Ο συνολικός προϋπολογισμός της ακαδημίας ξεπερνάει τα 7 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, καθιστώντας τη μια από τις ακριβότερες σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα 13 διαφορετικά τμήματα της «Μασία» (από 6 ετών μέχρι και τους παίκτες της FC Barcelona B) απασχολούν 25 αρχιπροπονητές και πάνω από 300 παίκτες. Συνολικά στην ακαδημία εργάζονται πάνω από 100 ειδικευμένοι επιστήμονες, από γιατρούς, ψυχολόγους και διατροφολόγους, μέχρι φυσιολόγους, μασέρ και βοηθούς προπονητών. Και φυσικά, σε αυτόν τον αριθμό δεν υπολογίζεται το βοηθητικό προσωπικό.


εγώ αυτά τα αντίστοιχα νούμερα θα ήθελα να μάθω !

[masinGun]

Οδοιπορικό στη "Μασία" (Μέρος Β')

Το Sport24.gr κάνει ένα μικρό οδοιπορικό στην ποδοσφαιρική ακαδημία της Μπαρτσελόνα, την περίφημη "Μασία". Διαβάστε χαρακτηριστικές ιστορίες των πιτσιρικάδων που έγιναν αστέρια στην FC Barcelona, δείτε το photostory με σπάνιες φωτογραφίες και θαυμάστε στα βίντεο ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα "εργαστήρια" παραγωγής και αξιοποίησης ταλέντων στον κόσμο.Αν η Μπαρτσελόνα είναι το καμάρι της Καταλονίας, τότε η «Μασία» είναι το καμάρι της Μπαρτσελόνα. Η περίφημη ακαδημία των «μπλαουγκράνα» με το μοναδικό οργανόγραμμα και την παραδειγματική λειτουργία της, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά «εργαστήρια» στον κόσμο.

Ο εντοπισμός των ταλέντων σε ολόκληρη την Ισπανία, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, μέσα από ένα άρτια οργανωμένο δίκτυο σκάουτ και «κατασκόπων» και στη συνέχεια η αξιοποίηση και εκπαίδευση των πιτσιρικάδων, επιτρέπει στον σύλλογο να διατηρεί τη δική του φυσιογνωμία, στηριζόμενος σε πολύ μεγάλο βαθμό στα δικά του «προϊόντα», σε ποδοσφαιριστές δηλαδή που έχουν διαμορφωθεί μέσα από την πολυδιάστατη έννοια του «mes que un club». Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι η ομάδα που κατέκτησε τα έξι τρόπαια μέσα στο 2009, είχε στις τάξεις της διψήφιο αριθμό παικτών που προέρχονταν από τη «Μασία».

Αυτή η τελευταία γενιά της ακαδημίας των «μπλαουγκράνα» με το αστείρευτο ταλέντο ποδοσφαιριστών που καλύπτουν μια ολόκληρη δεκαετία, ξεκινώντας από τον Πουγιόλ και φτάνοντας μέχρι τον Μπόγιαν, μαγεύει εδώ και μια πενταετία με την απόδοσή της στα γήπεδα όλου του κόσμου, σαρώνοντας όλους τους τίτλους που βρίσκει στο πέρασμά της. Κορυφαία και πιο πρόσφατη απόδειξη, η κατάκτηση του Μουντιάλ στη Νότια Αφρική από μια Ισπανία που στις τάξεις της διέθετε εννέα παίκτες που ανδρώθηκαν στη «Μασία» (Βαλντές, Ρέινα, Τσάβι, Πικέ, Πουγιόλ, Μπούσκετς, Ινιέστα, Σέσκ και Πέδρο), εφτά εκ των οποίων αγωνίστηκαν στον τελικό και με τον Ινιέστα να σκοράρει το νικητήριο γκολ.

Το Sport24.gr θέλησε να κάνει ένα αφιέρωμα στη «Μασία» για να φέρει κοντά σας όλα αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη φιλοσοφία και τη λειτουργία της συγκεκριμένης ποδοσφαιρικής ακαδημίας. Επειδή το θέμα έχει πολλές διαφορετικές πλευρές, το χωρίσαμε σε δυο μέρη. Για την ιστορία, το οργανόγραμμα και τα στατιστικά της «Μασία», μπορείτε να διαβάσετε [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ], μαζί με μια κατατοπιστική συνέντευξη που μας παραχώρησε ο γενικός συντονιστής των παιδικών τμημάτων, Άλμπερτ Μπενάιζες. Στο κείμενο που ακολουθεί, συγκεντρώσαμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες των μεγάλων αστέρων της Μπαρτσελόνα από την εποχή που έζησαν στη «Μασία».

Από τον Αμόρ και τον Γουαρδιόλα του παρελθόντος, στον Ντε λα Πένια και τον Πουγιόλ που ενώνουν το χθες με το σήμερα, και από τον Ινιέστα, τον Σεσκ και τον Βαλντές του σήμερα, στον Μέσι και τον Μπόγιαν που θα ενώσουν το τώρα με το αύριο, οι «Ιστορίες της Μασία» είναι η παρακαταθήκη της FC Barcelona για όλους όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο με έναν ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο.


ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ "ΜΑΣΙΑ"






1. Η Coca Cola του… Μαραντόνα


Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες «μάχες» που δόθηκαν ποτέ στην ιστορία της «Μασία»! Υπεύθυνος υπήρξε άθελά του ο Ντιέγκο Μαραντόνα, που στη διάρκεια μιας επίσκεψής του στο κτίριο της «Μασία», ζήτησε μια Κόκα Κόλα. Οι πιτσιρικάδες δεν έχασαν στιγμή από τα μάτια τους το άδειο μπουκάλι και μόλις ο «πελούσα» αναχώρησε, έγινε ο κακός χαμός! Όλοι ήθελαν να το κρατήσουν ως ενθύμιο και κάποια στιγμή βρέθηκαν να μαλλιοτραβιούνται, αποφασίζοντας τελικά πιο ψύχραιμα ότι η σολομώντεια λύση ήταν η κλήρωση. Ο τυχερός ήταν ο Κορμπαλάν (που αργότερα αγωνίστηκε στην Αλμπαθέτε) και το μπουκάλι τοποθετήθηκε με θρησκευτική ευλάβεια στο κομοδίνο του. Για πολύ καιρό όλοι οι «νέοι» που έμπαιναν στην ακαδημία, περνούσαν και προσεύχονταν στο σουβενίρ του Ντιέγκο!

2. Ο τραυματισμός "παραμύθι" του Μέσι


Ο Λέο έφτασε στη Βαρκελώνη το 2000, σε ηλικία 13 ετών, μαζί με την οικογένειά του. Εννέα μέρες μετά την άφιξη του Μέσι, ο Κάρλες Ρεσάκ, τότε σύμβουλος του προέδρου Γκασπάρ, δέχτηκε να τον παρακολουθήσει σε μια δοκιμή. Πέντε λεπτά αργότερα και αφού ο μικρός από την Αργεντινή είχε προλάβει να χαζέψει όλη την αντίπαλη ομάδα (που την αποτελούσαν παίκτες τρία χρόνια μεγαλύτεροί του), ο Ρεσάκ έδωσε το «οκ» για την υπογραφή συμβολαίου. Ο Μέσι έμενε με τους δικούς του, όμως εκτός από τον ύπνο, όλες τις υπόλοιπες ώρες βρισκόταν στη «Μασία». Την πρώτη εβδομάδα καθόταν σε μια γωνία και δε μιλούσε σε κανέναν. «Μέχρι που μια μέρα», όπως διηγείται ο Βίκτορ Μπάθκεθ, «αποφασίσαμε να τον πλησιάσουμε, ο Πικέ, ο Σεσκ και εγώ, για να δούμε αν μιλάει…!».



Ο μικρός Λέο χαζεύει ένα πορτοκάλι μέσα στο Camp Nou

Ο Λέο ξεπέρασε το πρόβλημα σωματικής ανάπτυξης (από τα 11 μέχρι και τα 15 του χρόνια έκανε ο ίδιος καθημερινά ενέσεις εναλλάξ στα δυο του πόδια) και συνέχισε να ξεδιπλώνει το αστείρευτο ταλέντο του. Στις ελεύθερες ώρες του έπαιζε Playstation ξεκινώντας όλες τις ομάδες του με την επιλογή του Πάμπλο Αϊμάρ. Αρκετά βράδια έφευγε από το σπίτι για να πάρει μέρος στα «παράνομα» διπλά που οργάνωναν κρυφά οι πιτσιρικάδες. Σε ένα από αυτά τραυματίστηκε στο πόδι από το σκληρό τάκλιν ενός αντιπάλου. Την επόμενη μέρα παρουσιάστηκε στην προπόνηση σα να μην έτρεχε τίποτα, κρύβοντας επιμελώς ότι πονούσε και κούτσαινε. Στην πρώτη φάση του εκπαιδευτικού διπλού, με το που τον άγγιξε ο παίκτης που τον μάρκαρε, ο Λέο έβγαλε μια κραυγή και έπεσε κάτω σφαδάζοντας από τους πόνους! Έτσι τη γλίτωσε και ο ίδιος και οι υπόλοιποι της προηγούμενης βραδιάς.

Σε ηλικία 16 ετών έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα (ο τρίτος νεώτερος στην ιστορία της Μπαρτσελόνα μετά τον Αλκάνταρα και τον δικό μας Μπαμπανγκίντα) και από εκεί και μετά τον ανέλαβε ο Γκιγέρμο Όγιος. «Ο Λέο υπήρξε ότι κοντινότερο είδα ποτέ στον Μαραντόνα», έλεγε αργότερα ο Όγιος, για τον οποίο ο Μέσι έχει δηλώσει ότι «μου στάθηκε σαν πατέρας, πάντοτε μου έδινε τις σωστές συμβουλές». Δεν είναι τυχαίο ότι ο κορυφαίος σήμερα παίκτης στον κόσμο, χάρισε τις φανέλες από τις δυο πρώτες επίσημες συμμετοχές του στην Πριμέρα Ντιβισιόν, στη μητέρα του και στον Όγιος.

3. "Τη μπάλα για τις ταυτότητες!"


Ο Κάρλες Πουγιόλ έπαιζε από μικρός μπάλα στην ομάδα του χωριού του μαζί με τον αδερφό του, Τζουζέπ, ενώ παράλληλα βοηθούσε και τον πατέρα του σε όλες τις αγροτικές εργασίες. Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, ο Κάρλες αγωνιζόταν ως σέντερ φορ, έχοντας σκοράρει ακόμα και με απευθείας κόρνερ! Ήταν ήδη 16 ετών, όταν μαζί με τον Τζουζέπ πήγαν στη Βαρκελώνη για να δοκιμαστούν από τους «μπλαουγκράνα». Την πρώτη μέρα ο Τζουζέπ έδινε συνεχώς τη μπάλα στον Κάρλες γιατί όπως έλεγε αργότερα «ήταν σίγουρος ότι ο ίδιος δεν είχε καμία ελπίδα και ήθελε να βοηθήσει τον αδερφό του να περάσει το τεστ». Πράγματι οι υπεύθυνοι της ακαδημίας είπαν στο τέλος της πρώτης μέρας στον Κάρλες να επιστρέψει την επόμενη για να συνεχιστεί η δοκιμή.

Χρειάστηκε ένας ολόκληρος μήνας δοκιμών μέχρι να ακούσει ο Πουγιόλ το οριστικό «ναι» από τους ανθρώπους της Μπαρτσελόνα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια δοκιμή στην ιστορία της «Μασία», αλλά σίγουρα άξιζε τον κόπο. Ο Κάρλες προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα – τον βοήθησε σαφώς η ηλικία του – και απολάμβανε κάθε στιγμή μην ξεχνώντας ποτέ τα λόγια του πατέρα του, όταν τον αποχαιρέτησε στο χωριό: «αν επιστρέψεις, να είναι επειδή δεν κάνεις, όχι επειδή δεν προσπάθησες». Μια μέρα, σε ένα από τα αυτοσχέδια διπλά στο πίσω γήπεδο της «Μασία», η μπάλα πέρασε πάνω από το συρματόπλεγμα. Τέσσερις νεαροί περαστικοί την άρπαξαν και το έβαλαν στα πόδια. Από πίσω τους ξεχύθηκαν στο κυνήγι ο Πουγιόλ μαζί με μερικούς ακόμα.



Ο νεαρός Κάρλες Πουγιόλ μαζί με τους Jofre και Felip στο παράθυρο της Μασία

Τελικά κατάφεραν να πιάσουν τους δυο, αφού οι άλλοι δυο μπήκαν – μαζί με τη μπάλα – στο μετρό και εξαφανίστηκαν. Με συνοπτικές διαδικασίες ο Κάρλες πήρε τις αστυνομικές ταυτότητες από τους «συλληφθέντες» και τους ξεκαθάρισε: «αν θέλετε τις ταυτότητες πίσω, θα πείτε στους φίλους σας να επιστρέψουν αύριο τη μπάλα». Όπως και έγινε τελικά. Μια μικρή ιστορία που δείχνει γιατί οι πιτσιρικάδες της «Μασία» αποκαλούσαν τον Πουγιόλ «σερίφη». Από τότε έδειχνε ότι μια μέρα θα γινόταν αυτό που είναι σήμερα. Ο αρχηγός της FC Barcelona.

4. "Κάποιοι ντριμπλάρουν, άλλοι σουτάρουν, ο Πεπ σκέφτεται"


Το σύγχρονο σύμβολο της Μπαρτσελόνα και προπονητής των «Sis Copes», ο Πεπ Γουαρδιόλα, μπήκε στη «Μασία» το 1984, σε ηλικία 13 ετών, μόλις λίγους μήνες μετά την αναχώρηση του Μαραντόνα από τους «μπλαουγκράνα» για την Νάπολι. Μετά από τρεις δοκιμές στην «Can Barca» αποφάσισαν να τον κρατήσουν. Ο μικρός αμέσως έπιασε κολλητούς τους «παλιούς» της «Μασία», όπως ο Γκιγέρμο Αμόρ και ο Τίτο Βιλανόβα. Τα πρώτα τρία χρόνια της εκεί παραμονής του, ο Πεπ ήταν και ball boy στο «Καμπ Νόου». Ήταν τότε η ομάδα του Τέρι Βέναμπλς που κατέκτησε το πρωτάθλημα, όμως ο Γουαρδιόλα είχε μάτια μόνο για τον Σούστερ.



Η Μπάρτσα κερδίζει το πρωτάθλημα, ο Τέρι Βέναμπλς αποθεώνεται και ο πιτσιρικάς Γουαρδιόλα (αριστερά) χειροκροτάει ενθουσιασμένος (1985)

Στη διάρκεια των χρόνων ο Πεπ εξελίχθηκε και ο βοηθός του Κρόιφ, Τσάρλι Ρεσάκ, τον είχε συνέχεια από κοντά. Ο Πεπ ήταν η μεγάλη αδυναμία του Ολλανδού που δεν έχανε ευκαιρία να τον παρακολουθεί. «Κάποιοι ντριμπλάρουν, άλλοι σουτάρουν, όμως αυτός σκέφτεται», έλεγε ο Κρόιφ για τον Γουαρδιόλα. «Το μεγαλύτερο ταλέντο του είναι ότι ξέρει τι θα γίνει στο παιχνίδι, πριν αυτό συμβεί». Ένας τραυματισμός του Κούμαν τον Νοέμβριο του 1990 έφερε τον Πεπ στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας. Λίγες εβδομάδες αργότερα, το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου, ο Κρόιφ ανακοίνωνε στη συνέντευξη Τύπου στους δημοσιογράφους, ότι την επομένη ο Γουαρδιόλα θα ξεκινούσε βασικός εναντίον της Κάντιθ. Μια μεγάλη καριέρα άρχιζε. Μια καριέρα που μέχρι σήμερα έχει κάνει τα ονόματα Γουαρδιόλα και Μπαρτσελόνα συνώνυμα.

5. "Νομίζω ότι δεν με είδε. Εντυπωσιακό. Το μόνο που ήθελε, ήταν να παίξει!"


Στην πρώτη χρονιά της λειτουργίας της «Μασία», το 1979, σκάουτ της Μπαρτσελόνα που βρίσκονταν στο Μπενιδόρμ για να παρακολουθήσουν ένα τουρνουά, πρόσεξαν έναν πιτσιρικά που ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, χαζεύοντας όλους τους αντιπάλους του. Οι άνθρωποι της Μπάρτσα ήταν σίγουροι ότι ο μικρός είχε κάνει απάτη, δηλώνοντας μικρότερη ηλικία από την πραγματική του. Νομίζοντας λοιπόν ότι ο Γκιγέρμο Αμόρ – περί ου ο λόγος – ήταν 13 ετών (τη στιγμή που όλοι οι παίκτες που έπαιρναν μέρος στο τουρνουά, ήταν 12), φανταστείτε την έκπληξή τους όταν πληροφορήθηκαν πως πράγματι υπήρχε απάτη, αλλά αυτή ήταν πως ο πατέρας του Γκιγέρμο είχε αποκρύψει από τους διοργανωτές ότι ο γιός του ήταν… 11 ετών!

Εντυπωσιασμένοι οι σκάουτ, προσκάλεσαν τον Αμόρ στη Βαρκελώνη για να περάσει από δοκιμή. Ο Γκιγέρμο πέρασε το τεστ με ευκολία, το πρόβλημα όμως ήταν – για μια ακόμα φορά – η ηλικία του. Η «Μασία» δεν δεχόταν μικρότερους των 14 ετών, έτσι ο σύλλογος προσφέρθηκε να νοικιάσει ένα διαμέρισμα για την οικογένεια, όμως ο πατέρας του Αμόρ ήταν κάθετος: «ή θα μείνει στη Μασία ο Γκιγέρμο, ή γυρίζει σπίτι». Έτσι οι υπεύθυνοι αναγκάστηκαν να αλλάξουν τους κανονισμούς της ακαδημίας για να κρατήσουν τον Αμόρ. Ο μικρός πέρασε πολύ δύσκολα τον πρώτο καιρό, αφού του έλειπε η οικογένειά του, όμως με τον καιρό συνήθισε και καλλιέργησε το ταλέντο του.



Ντε λα Πένια, Αμόρ και Γουαρδιόλα: τρία σύμβολα της Μασία

Στα εγκαίνια του «Mini Estadi», τον Σεπτέμβριο του ’82, ο 14χρονος Αμόρ έκανε κάτι που μάλλον κανείς άλλος δεν θα τολμούσε. Μπήκε ως αλλαγή στη θέση του Μαραντόνα και τον αγνόησε τελείως. Ούτε καν γύρισε να τον κοιτάξει! Αυτό που τον μάγευε δεν ήταν να χαιρετήσει ένα είδωλο, αλλά να παίξει με την Μπαρτσελόνα. Ο ίδιος ο Ντιέγκο – που δεν ξέχασε ποτέ το περιστατικό – έλεγε πρόσφατα: «Νομίζω πως ούτε καν με είδε. Εντυπωσιακό! Το μόνο που ήθελε, ήταν να παίξει!» Ο Γκιγέρμο έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα στις 30 Σεπτεμβρίου του 1988, αντικαθιστώντας τον Εουσέμπιο. Ο Κρόιφ τον λάτρεψε ως παίκτη και δέκα χρόνια αργότερα, ένας άλλος Ολλανδός, ο Λουίς Φαν Χάαλ, ανακοίνωσε ότι δεν τον υπολόγιζε. Με 421 επίσημα ματς και 17 τίτλους με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, ο Γκιγέρμο Αμόρ υπήρξε η πρώτη μεγάλη φυσιογνωμία που έδωσε στους «μπλαουγκράνα» η «Μασία».

6. Η "σειρά" του φαλακρού: η γενιά που δεν στέριωσε…


Αν στην εκατόχρονη ιστορία της Μπαρτσελόνα υπήρξε ένας παίκτης που γέννησε τόσο μεγάλες προσδοκίες στους φίλους των «μπλαουγκράνα» πριν καν αγωνιστεί με την πρώτη ομάδα, αυτός χωρίς αμφιβολία ήταν ο Ιβάν ντε λα Πένια. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, περισσότερο ακόμα και από τον Μέσι, ο «καραφλός» ήταν σύνθημα και τραγούδι στα χείλη των φιλάθλων από την εποχή που αγωνιζόταν στα εφηβικά τμήματα της Μπάρτσα. Τα παρατσούκλια του ταίριαξαν με το ταλέντο του. Από το «calvo» (φαλακρός) πέρασε στο «μικρός Βούδας» (του το κόλλησε ο Χοσέ Μάρι Μπακέρο), για να καταλήξει στο «lo pelat» (ο ξυρισμένος), όπως δηλαδή τον αποκάλεσε ο προπονητής της Τάρεγκα, φωνάζοντας στους παίκτες του για να τον μαρκάρουν!

Ο Ιβάν υπήρξε «μήλον της έριδος» ανάμεσα σε Ρεάλ και Μπάρτσα, όταν αγωνιζόταν ακόμα σε μικρές ομάδες του Σανταντέρ. Οι δύο σύλλογοι χρησιμοποίησαν τα μεγάλα τους όπλα: η «βασίλισσα» έστειλε τον Πάκο Χέντο, μεγάλη δόξα της Ρεάλ με καταγωγή από το Σανταντέρ και η Μπαρτσελόνα έπαιξε το χαρτί της «Μασία». Οι γονείς του Ιβάν εντυπωσιάστηκαν από τις εγκαταστάσεις και το περιβάλλον της ακαδημίας και πήραν την απόφαση να στείλουν το γιό τους στην Καταλονία. Όλοι μαζί πήραν την πτήση για τη Βαρκελώνη τον Αύγουστο του 1991, μόλις όμως έφτασαν στο αεροδρόμιο «El Prat», ο 15χρονος Ιβάν λύγισε. «Θέλω να γυρίσω πίσω», είπε στους γονείς του, όμως εκείνοι του ζήτησαν να κάνει μόνο μια δοκιμή, έστω για μια ημέρα. Αυτό ήταν. Η «Μασία» γοήτευσε τον μικρό που αποφάσισε να μείνει.



Ο μικρός Λουίς Γκαρθία (του Παναθηναϊκού) όταν αγωνιζόταν στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα

Η πορεία του Ιβάν υπήρξε ανοδική μέχρι και την παρθενική του χρονιά στην πρώτη ομάδα. Ξεκίνησε από την επίθεση, αλλά στην πορεία τραβήχτηκε πίσω από τον επιθετικό σε ρόλο δεκαριού με τις εκπληκτικές του ασίστ. «Θυμίζει Βραζιλιάνο», έλεγε ο Ρονάλντο στη μοναδική – μαγική και κορυφαία στην καριέρα – του χρονιά στην Μπαρτσελόνα (1996-97), όταν σκόραρε 34 φορές, παίρνοντας ένα σωρό τελικές πάσες από τον Ιβάν. Όμως ο ντε λα Πένια δεν ήταν γραφτό να στεριώσει στους «μπλαουγκράνα». Όπως το ίδιο ακριβώς συνέβη με τους υπόλοιπους μεγάλους παίκτες της «σειράς του φαλακρού». Ο Ρουτζέρ Γκαρθία, ο Χουάν Κάρλος Μορένο, ο Κίκε Άλβαρεθ, ο Τόνι Μπελαμαθάν, ο Άλμπερτ Θελάδες και ο Όσκαρ Αρπόν. Μια εκπληκτική γενιά που σάρωσε τα πάντα στις μικρές κατηγορίες, όμως σκόρπισε στους πέντε ανέμους όταν κλήθηκε να γράψει τη δική της ιστορία στο «Καμπ Νόου».

7. "Θέλουμε να έρθεις. Δε χρειάζεται δοκιμή. Περνάς απευθείας!"


Γεννημένος σε ένα χωριό έξω από το Αλμπαθέτε, ο Αντρές Ινιέστα από πολύ μικρός έδειχνε ότι προοριζόταν για μεγάλα πράγματα. Ήδη στα 8 του χάζευε συμπαίκτες και αντιπάλους, έχοντας μέσο όρο σε κάθε παιχνίδι 8 γκολ και 5 ασίστ, γεγονός που ανάγκασε τον προπονητή του να του απαγορεύσει την πρόσβαση στα διπλά που παίζονταν στο ποδόσφαιρο σάλας, επειδή αυτά που έκανε διέλυαν ψυχολογικά τους υπόλοιπους πιτσιρικάδες!!! Επόμενος σταθμός ήταν η ομάδα του Αλμπαθέτε, όπου καθημερινά έκανε 100 χιλιόμετρα πήγαινε έλα με τον πατέρα του. Ο Ιβάν ντε λα Πένια ήταν το είδωλό του και ο Αντρές είχε ξυρίσει το κεφάλι του για να του μοιάζει. Με αυτή την εμφάνιση μάγεψε δυο συνεχόμενες χρονιές το ποδοσφαιρικό κοινό της Ισπανίας στο εθνικό πρωτάθλημα παίδων. Πήρε φυσικά τον τίτλο του MVP και άφησε τους σκάουτ με ανοιχτό το στόμα.

Η Μπαρτσελόνα κινήθηκε αμέσως. Ο Μπενάιζες ήταν ξεκάθαρος στο μήνυμά του: «Θέλουμε να έρθεις στη Μασία. Δε χρειάζεται να κάνεις δοκιμή. Είσαι ήδη μέσα όποτε το αποφασίσεις!». Χρειάστηκαν δυο χρόνια μέχρι να το αποφασίσει ο Αντρές. «Το τρένο περνάει μόνο μια φορά», του έλεγε ο πατέρας του και τελικά το καλοκαίρι του 1996 ο Ινιέστα έφτασε στη Μασία, όντας ο Βενιαμίν της ακαδημίας. Μετά τις πρώτες δυο εβδομάδες ο μικρός προσπαθούσε να προσαρμοστεί, όμως το πρόβλημα ήταν ότι δεν έτρωγε, έτσι οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα του έφτιαξαν ένα ειδικό πρόγραμμα διατροφής με βασικό συστατικό το σπανάκι, το οποίο ο Αντρές απεχθανόταν! Από την άλλη, ο Ινιέστα νοσταλγούσε πολύ την οικογένειά του και που τον έχανες, που τον έβρισκες, σε μια γωνία να κλαίει. Μάταια προσπαθούσαν οι μεγαλύτεροι – Πουγιόλ, Ρέινα, Βαλντές και άλλοι – να τον παρηγορήσουν. «Πάντα όμως του παραχωρούσαμε προτεραιότητα για να τηλεφωνήσει στο σπίτι του», θυμάται ο Κάρλες Πουγιόλ.



Χριστουγεννιάτικα κάλαντα σε εκδήλωση στη Μασία: δίπλα στον ιερέα ο Ινιέστα, δίπλα στον Ρόμπσον ο Ρέινα και στο βάθος ο Πουγιόλ!

Τον Μάιο του 1999 τον επέλεξαν ως αντιπρόσωπο της «Μασία» στην επίσημη επίσκεψη της Μπαρτσελόνα στο Βατικανό και δυο μήνες αργότερα ο Γουαρδιόλα του παρέδωσε το βραβείο του MVP του Nike Premier Cup, λέγοντας παράλληλα στον Τσάβι: «Τούτος εδώ θα μας ξεπεράσει και τους δυο!». Στις 4 Φεβρουαρίου του 2001, σε ηλικία 16 ετών, έμαθε το μεγάλο νέο από τον έφορο της πρώτης ομάδας: «Αύριο θα κάνεις προπόνηση με τον Σέρα Φερέρ». Ο Αντρές δεν πίστευε στα αυτιά του. Την επόμενη μέρα χάθηκε στο «Καμπ Νόου» προσπαθώντας να βρει τα αποδυτήρια των «μεγάλων», μέχρι που έπεσε πάνω στον Λουίς Ενρίκε, ο οποίος γελώντας του έδειξε τον δρόμο. Από τότε ξεκίνησε μια πορεία με πολύ μεγάλους σταθμούς. Από τις 6 κούπες του 2009 μέχρι το νικητήριο γκολ στον τελικό του Μουντιάλ. Ο Αντρές Ινιέστα συνεχίζει την μεγάλη καριέρα του παραμένοντας αυτό που ήταν από την πρώτη του ημέρα στη «Μασία»: μετριόφρων, ντροπαλός και ευτυχισμένος παίζοντας ποδόσφαιρο.

8. "Κάποια μέρα θα είσαι εσύ το 4 της Μπάρτσα"


Ο Σέσκ Φάμπρεγκας πέρασε τέσσερα χρόνια, από τα 11 μέχρι και τα 15 του, μέσα σε ένα ταξί, πηγαίνοντας από το χωριό του, Arenys de Mar, στη Βαρκελώνη και αντίστροφα. Πριν τον πάρει η Μπαρτσελόνα, ο παππούς του, προπονητής στην ακαδημία της τοπικής ομάδας, του είχε δώσει τα πρώτα ποδοσφαιρικά μαθήματα και τον είχε κάνει φανατικό των «μπλαουγκράνα». Στη συνέχεια ο Σεσκ αγωνίστηκε στην Ματαρό και εκεί τον ανακάλυψαν οι σκάουτ της Μπαρτσελόνα. Άργησαν βέβαια λίγο να τον πάρουν, αφού οι υπεύθυνοι της Ματαρό, κάθε φορά που ερχόταν στο γήπεδό τους άνθρωπος των «μπλαουγκράνα» για να δει τον Φάμπρεγκας, επίτηδες τον άφηναν εκτός ενδεκάδας, ώστε να τον κρατήσουν όσο περισσότερο γινόταν!

Τελικά, το 1997, οι δυο ομάδες ήρθαν σε συμφωνία, ο Σεσκ συνέχιζε να αγωνίζεται για ένα χρόνο ακόμα στη Ματαρό, κάνοντας όμως μια φορά την εβδομάδα προπόνηση στη «Μασία». Από το 1998 ο μικρός ξεκίνησε την καθημερινή περιπέτεια πηγαινοερχόμενος από το χωριό του στη Βαρκελώνη και το 2002 αποφάσισε να μετακομίσει και να μείνει μόνιμα πλέον στη «Μασία». Εκεί παρέμεινε μόνο ένα χρόνο, τον οποίο όμως ο ίδιος περιγράφει «ως την πιο ωραία περίοδο της ζωής του». Εξελίχθηκε ποδοσφαιρικά και έκανε πολύ καλούς φίλους, τον Μέσι, τον Πικέ και τον Μπάθκεθ. Όμως η Ευρώπη παραμόνευε, η Άρσεναλ εκμεταλλεύτηκε το κενό εξουσίας στην Μπαρτσελόνα (λίγο πριν αναλάβει ο Λαπόρτα) και έτσι ο μικρός βρέθηκε στο Λονδίνο και την Πρέμιερ Λιγκ.



Η ομάδα Νέων της Barcelona του 2002-03: Όρθιοι: Πικέ, Πίτου Ολαθουέλο, Σονγκό, Φάμπρεγκας. Καθισμένοι: Πλαντσερία, Μπλάθκεθ, Ούρι, Μπάθκεθ και Μέσι.

Η πορεία του από εκεί και πέρα είναι γνωστή. Συμπληρώνουμε μόνο το σχόλιο του James Lawton, Άγγλου δημοσιογράφου της Independent, την επόμενη της παρθενικής εμφάνισης του Σεσκ με την Άρσεναλ: «Πρόκειται για έναν πιτσιρικά με το κεφάλι ενός στρατηγού!». Μπαίνοντας πλέον στην όγδοη σεζόν του με τους «κανονιέρηδες», ο Σεσκ φυλάει σαν κόρη οφθαλμού το πολυτιμότερο ενθύμιο από την εποχή της «Μασία». Μια φανέλα της Μπαρτσελόνα που του χάρισε ο Γουαρδιόλα με την ιδιόχειρη αφιέρωση «Κάποια μέρα θα είσαι εσύ το 4 της Μπάρτσα»…

9. Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές…


Ο Βίκτορ Βαλντές γεννήθηκε το 1982 στο L&#180;Hospitalet de Llobregat, πολύ κοντά στο «Καμπ Νόου». Από πολύ μικρή ηλικία, ο μεγαλύτερος αδερφός του, Ricky, τον έβαζε τερματοφύλακα και τον «πυροβολούσε» από όλες τις μεριές. Στον Βίκτορ δεν άρεσε καθόλου η θέση του γκολκίπερ, αλλά από πείσμα και μόνο αποφάσισε να βάλει φρένο στον Ρίκι και τελικά τα κατάφερε. Ο πατέρας τους είδε ποδοσφαιρικό μέλλον στα ρεφλέξ του γιού του και τον έγραψε σε μια τοπική ακαδημία. Σε ηλικία 10 ετών ο μικρός «πέταγε» και έτσι ήρθε η δοκιμή από την Μπαρτσελόνα, την οποία ο Βίκτορ πέρασε με επιτυχία. Ήταν το 1992 και ο σύλλογος ζούσε και ανέπνεε ακόμα στιγμές δόξας μετά την κατάκτηση του πρώτου Πρωταθλητριών στην ιστορία του.

Ένα πρόβλημα υγείας της μητέρας του Βίκτορ, ανάγκασε την οικογένεια να φύγει από τη Βαρκελώνη και να εγκατασταθεί στο ζεστό κλίμα της Τενερίφε, όπως είχαν συστήσει οι γιατροί. Έτσι ο μόλις 10 ετών Βίκτορ βρέθηκε μόνος του στη «Μασία», ο μικρότερος όλων και ο πιο δυστυχισμένος. Νοσταλγώντας μέρα και νύχτα τους δικούς του, άντεξε μόνο έξι μήνες. Ο πατέρας του μίλησε με τον σύλλογο και εκείνοι του είπαν ότι θα έδιναν δανεικό το γιό του σε ομάδες της Τενερίφε και πως όποτε ήθελε, μπορούσε να επιστρέψει, περνώντας ξανά όμως από δοκιμή. Ο μικρός αγωνίστηκε στις τοπικές Marino και UD Ibarra και τρία χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1995, επέστρεψε στη Βαρκελώνη, πέρασε με επιτυχία τα τεστ και ξαναμπήκε στη «Μασία».



Βίκτορ Βαλντές και Πέπε Ρέινα τον Ιανουάριο του 2000

Μετά από ένα χρόνο γνωρίστηκε με τον Ινιέστα και έγιναν αχώριστοι φίλοι. Το 2000 αποφοίτησε από τη «Μασία» και το 2002 πήρε το βάπτισμα του πυρός από τον Φαν Χάαλ. Αγωνίστηκε σκληρά για να ξεπεράσει την – έντονη συχνά – αμφισβήτηση μέχρι να καθιερωθεί επί Ράικαρντ. Από τότε έχει κερδίσει δύο «Zamora» (τίτλος του καλύτερου τερματοφύλακα στην Πριμέρα Ντιβισιόν), ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής στον τελικό του 2006 στο Παρίσι, όταν με τις φοβερές του αποκρούσεις σταμάτησε τον Ανρί και βοήθησε την ομάδα του να σηκώσει το τρόπαιο και συνεχίζει να είναι αμετακίνητος μέχρι σήμερα κάτω από τα δοκάρια της FC Barcelona.

10. Ο "Κρικρί" που υπέφερε από κρίσεις… νευρικού γέλιου!


Στις 25 Απριλίου του 2007, σε ηλικία 16 ετών, 7 μηνών και 27 ημερών, ο Μπόγιαν Κρίκιτς έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα σε ένα τουρνουά στην Αίγυπτο, σκοράροντας μάλιστα εναντίον της Αλ Αχλί. Το ποδοσφαιρικό παραμύθι όμως του πιο πρόσφατου μεγάλου αστέρα της «Μασία» ξεκινούσε 8 χρόνια πριν την Αίγυπτο, το 1999, σε ένα τουρνουά στην Ανδόρα. Ο πατέρας του, πρώην ποδοσφαιριστής του Ερυθρού Αστέρα, είχε ήδη μιλήσει με τους ανθρώπους της Μπαρτσελόνα και τους είχε καλέσει να παρακολουθήσουν τον μικρό, ο οποίος παρά το μικρό του ανάστημα είχε εντυπωσιάσει τους πάντες με την τεχνική του και κυρίως με την ικανότητά του να στέλνει τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα.



Ο Μπόγιαν (δεξιά) στο προαύλιο της Μασία

Αμέσως οι σκάουτ των «μπλαουγκράνα» έκαναν μια δοκιμή με τον Μπόγιαν, ενθουσιάστηκαν και ζήτησαν από τον πατέρα του να τον πάρουν αμέσως στη «Μασία». Ο μεγάλος Κρίκιτς αρνήθηκε να αποχωριστεί τον γιό του από τόσο τρυφερή ηλικία, δέχτηκε όμως να τον γράψει στους παίδες της Μπαρτσελόνα. Έτσι, τρεις φορές την εβδομάδα οι δυο Κρίκιτς κάλυπταν με το αυτοκίνητο τα 143 χιλιόμετρα που τους χώριζαν από τη Βαρκελώνη για να μπορεί ο Μπόγιαν να προπονείται και να παίρνει μέρος κάθε Σάββατο στους αγώνες της ομάδας. Δυο χρόνια αργότερα σταμάτησαν τα πήγαινε έλα αφού ο μικρός εγκαταστάθηκε μόνιμα στο διαμέρισμα των παππούδων του, πολύ κοντά στο «Καμπ Νόου».

Έτσι ο Μπόγιαν δεν έμεινε μέσα στη «Μασία» αλλά – όπως και ο Μέσι – έκανε τα πάντα στην ακαδημία εκτός από τον ύπνο. Η εξέλιξή του μέσα στο γήπεδο ήταν το ίδιο καλή με τις επιδόσεις του στα μαθήματα. Με μοναδικό πρόβλημα τα συνεχόμενα γέλια. Διηγείται ο ίδιος: «Χαμογελούσα συνέχεια. Μάλλον επειδή ήμουν ευτυχισμένος. Όμως τα πράγματα γίνονταν σοβαρά στο μάθημα. Εκεί με έπιαναν κρίσεις γέλιου, ιδιαίτερα όταν μου γινόταν παρατήρηση από τους καθηγητές. Τότε ειλικρινά χωρίς να μπορώ να το σταματήσω, με έπιανε πάντοτε νευρικό γέλιο και το κακό ήταν ότι η κρίση απλωνόταν και στους υπόλοιπους στην τάξη, με αποτέλεσμα ο καθηγητής να απελπίζεται βλέποντας τους πάντες να κλαίνε από τα γέλια (!!!)». Το γέλιο πάντως πάγωνε στα πρόσωπα των αντιπάλων, όταν ο μικρός έμπαινε στο γήπεδο. Ο Μπόγιαν (ή Κρικρί όπως τον φώναζαν για πλάκα οι κολλητοί του μέσα στη «Μασία») σκόραρε πάνω από 600 γκολ όσο αγωνίστηκε στις μικρές ομάδες της Μπαρτσελόνα, μέχρι να πάρει την προαγωγή στην πρώτη ομάδα, της οποίας αποτελεί σήμερα βασικό στέλεχος.

10+1. "Ο ύπνος ήταν ένα μαρτύριο!"


Μια μεγάλη φιλία που δημιουργήθηκε στη «Μασία» και που ούτε καν το ντέρμπι μεταξύ Έβερτον και Λίβερπουλ στάθηκε ικανό να επηρεάσει (εκεί δηλαδή που αγωνίζονται πλέον οι δυο τους), υπήρξε αυτή μεταξύ του Μίκελ Αρτέτα και του Πέπε Ρέινα. Από τη στιγμή που ο Μίκελ μπήκε στην ακαδημία, ο Ρέινα έγινε η σκιά του. Όλα ήταν ρόδινα, εκτός από τη νύχτα. Θυμάται ο Αρτέτα: «Μόλις έσβηναν τα φώτα, άρχιζε για μένα το μαρτύριο. Ο Πέπε κοιμόταν στο πάνω κρεβάτι κι εγώ στο κάτω. Όμως ο κολλητός μου ροχάλιζε σαν τρένο και για να τον αναγκάσουν να σταματήσει, από τα άλλα κρεβάτια του πετούσαν ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Μαξιλάρια, κάλτσες, παπούτσια, μέχρι και μπάλες. Και βέβαια τα περισσότερα προσγειώνονταν πάνω μου. Ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης!».



Η πολυσυλλεκτικότητα της Μασία. Μπροστά ο Μπαμπανγκίντα και στην τριάδα της Αργεντινής ο Μέσι (δεξιά από τους τρεις)

[panahs7]

  Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:  

Οδοιπορικό στη «Μασία» (Μέρος A')

Το Sport24.gr κάνει ένα μικρό οδοιπορικό στην ποδοσφαιρική ακαδημία της Μπαρτσελόνα, την περίφημη «Μασία». Η ιστορία και η οργάνωση μαζί με σπάνιες φωτογραφίες και βίντεο. Συνέντευξη του γενικού συντονιστή των παιδικών τμημάτων, Άλμπερτ Μπενάιζες . Αν η Μπαρτσελόνα είναι το καμάρι της Καταλονίας, τότε η «Μασία» είναι το καμάρι της Μπαρτσελόνα. Η περίφημη ακαδημία των «μπλαουγκράνα» με το μοναδικό οργανόγραμμα και την παραδειγματική λειτουργία της, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά «εργαστήρια» στον κόσμο.

Ο εντοπισμός των ταλέντων σε ολόκληρη την Ισπανία, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, μέσα από ένα άρτια οργανωμένο δίκτυο σκάουτ και «κατασκόπων» και στη συνέχεια η αξιοποίηση και εκπαίδευση των πιτσιρικάδων, επιτρέπει στον σύλλογο να διατηρεί τη δική του φυσιογνωμία, στηριζόμενος σε πολύ μεγάλο βαθμό στα δικά του «προϊόντα», σε ποδοσφαιριστές δηλαδή που έχουν διαμορφωθεί μέσα από την πολυδιάστατη έννοια του «mes que un club». Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι η ομάδα που κατέκτησε τα έξι τρόπαια μέσα στο 2009, είχε στις τάξεις της διψήφιο αριθμό παικτών που προέρχονταν από τη «Μασία».

Αυτή η τελευταία γενιά της ακαδημίας των «μπλαουγκράνα» με το αστείρευτο ταλέντο ποδοσφαιριστών που καλύπτουν μια ολόκληρη δεκαετία, ξεκινώντας από τον Πουγιόλ και φτάνοντας μέχρι τον Μπόγιαν, μαγεύει εδώ και μια πενταετία με την απόδοσή της στα γήπεδα όλου του κόσμου, σαρώνοντας όλους τους τίτλους που βρίσκει στο πέρασμά της. Κορυφαία και πιο πρόσφατη απόδειξη, η κατάκτηση του Μουντιάλ στη Νότια Αφρική από μια Ισπανία που στις τάξεις της διέθετε εννέα παίκτες που ανδρώθηκαν στη «Μασία» (Βαλντές, Ρέινα, Τσάβι, Πικέ, Πουγιόλ, Μπουσκέτς, Ινιέστα, Σέσκ και Πέδρο), εφτά εκ των οποίων αγωνίστηκαν στον τελικό και με τον Ινιέστα να σκοράρει το νικητήριο γκολ.

Το Sport24.gr θέλησε να κάνει ένα αφιέρωμα στη «Μασία» για να φέρει κοντά σας όλα αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη φιλοσοφία και τη λειτουργία της συγκεκριμένης ποδοσφαιρικής ακαδημίας. Επειδή το θέμα έχει πολλές διαφορετικές πλευρές, το χωρίσαμε σε δυο μέρη. Σε αυτό εδώ το κείμενο θα ασχοληθούμε με την ιστορία, το οργανόγραμμα και τα στατιστικά της «Μασία», μαζί με μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας παραχώρησε ο γενικός συντονιστής των παιδικών τμημάτων, Άλμπερτ Μπενάιζες. Στο δεύτερο μέρος που θα δημοσιευτεί αύριο Τετάρτη (6-10), συγκεντρώσαμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες των μεγάλων αστέρων της Μπαρτσελόνα από την εποχή που έζησαν στη «Μασία».

Για το photostory πατήστε [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]

Η "Μασία" πριν την ακαδημία


Η «Masia de Can Planes», όπως είναι η κανονική ονομασία του κτιρίου που στεγάζει σήμερα την εστία των νέων παικτών της Barcelona, ήταν μια αγροικία που χτίστηκε το 1702 ακριβώς δίπλα στον χώρο όπου πλέον δεσπόζει το «Καμπ Νόου». Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 αγοράστηκε από την Μπαρτσελόνα μαζί με την υπόλοιπη έκταση, στην οποία θα χτιζόταν το καινούργιο γήπεδο. Η «Μασία» χρησιμοποιήθηκε ως «αρχηγείο» της ομάδας των πολιτικών και αρχιτεκτόνων που ήταν επιφορτισμένοι με την ανέγερση του «Καμπ Νόου». Όταν τον Σεπτέμβριο του 1957 έγιναν τα επίσημα εγκαίνια του γηπέδου, η «Μασία» έκλεισε για κάποια χρόνια, μέχρι που στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ο τότε πρόεδρος, Ερίκ Λαουντέτ, αποφάσισε να την ανακατασκευάσει και να την επεκτείνει, θέλοντας να την χρησιμοποιήσει ως έδρα των γραφείων του συλλόγου.



La Masia de Can Planes, η είσοδος της ιστορικής αγροικίας


Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1966 η ολοκαίνουργια «Μασία» άνοιξε τις πόρτες της στο κοινό, στεγάζοντας όλες τις διοικητικές υπηρεσίες της Μπαρτσελόνα σε ένα πανέμορφο και διατηρητέο κτίριο, ακριβώς δίπλα στην έδρα της ομάδας. Με τα χρόνια ο σύλλογος γιγαντώθηκε και οι υποχρεώσεις πολλαπλασιάστηκαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο χώρος της «Μασία» ήταν αδύνατο να ανταποκριθεί στις ανάγκες της διοίκησης. Η μεταστέγαση των γραφείων της FC Barcelona στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους του αχανούς «Καμπ Νόου» συνέπεσε με το όραμα του μεγάλου Γιόχαν Κρόιφ για τη δημιουργία μιας ακαδημίας νέων ποδοσφαιριστών στα πρότυπα του Άγιαξ.

Η εποχή της Dream team του Γιόχαν Κρόιφ


Ο Ολλανδός παρουσίασε την ιδέα του στον τότε πρόεδρο, Τζουζέπ Νούνιεθ, ο οποίος την έκανε αμέσως δεκτή και έτσι η «Μασία» – που πλέον θα προοριζόταν ως χώρος φιλοξενίας των πιτσιρικάδων – άλλαξε για μια ακόμα φορά φυσιογνωμία. Τα 610 τετραγωνικά μέτρα της συνολικής έκτασης του διώροφου κτιρίου απέκτησαν αίθουσες μαθημάτων, αίθουσες ψυχαγωγίας, εστιατόριο, κουζίνα, γραφεία, βιβλιοθήκη και τέσσερα μεγάλα υπνοδωμάτια. Μπροστά και πίσω από το κτίριο κατασκευάστηκαν δυο ποδοσφαιρικά γήπεδα, ώστε οι νεαροί ένοικοι να μπορούν να προπονούνται, ενώ για να προστατευτεί η προσωπική ζωή των τόσο ευαίσθητων ηλικιών, απαγορεύτηκε η είσοδος σε οποιονδήποτε.



Η Masia με τον όγκο του Camp Nou να δεσπόζει δεξιά


Η «Μασία» μέχρι και σήμερα δεν δέχεται επισκέψεις, ενώ ακόμα και η πρόσβαση σε δημοσιογράφους είναι σχεδόν αδύνατη. Μόνο οι γονείς, συγγενείς και κηδεμόνες των ενοίκων μπορούν να επισκέπτονται τον χώρο. Ο Οριόλ Τορτ ήταν ο πρώτος διευθυντής της ακαδημίας και αυτός που έθεσε τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία της. Ο Γκιγέρμο Αμόρ ήταν ένας από τους πρώτους απόφοιτους της σχολής το 1988 και δυο χρόνια αργότερα τον ακολούθησαν ο Κάρλες Μπουσκέτς (πατέρας του Σέρτζι) και ο Πεπ Γουαρδιόλα. Και οι τρεις έκαναν το ντεμπούτο τους με την πρώτη ομάδα υπό τις οδηγίες του Κρόιφ, που τότε δημιούργησε την περίφημη «Dream team», στηριζόμενος για πρώτη φορά σε παίκτες «προϊόντα» της Μασία, τους οποίους πλαισίωσε με μερικούς από τους κορυφαίους Ευρωπαίους ποδοσφαιριστές.

Η αναδιοργάνωση της "Μασία" από τον Γουαρδιόλα


Το 2007 ο Πεπ Γουαρδιόλα ανέλαβε προπονητής της FC Barcelona B, της δεύτερης τη τάξει ομάδας του συλλόγου, η οποία είχε υποβιβαστεί στην Tercera Division, προκαλώντας έτσι τον αυτόματο υποβιβασμό και τη διάλυση της FC Barcelona C. Ο Πεπ κατάλαβε ότι το σύστημα λειτουργίας των ακαδημιών χρειαζόταν ολική αναδιάρθρωση έτσι ώστε να (ξανα)γίνει αποδοτικό για τον σύλλογο, εξασφαλίζοντας παράλληλα τον βασικό στόχο, δηλαδή την επάνδρωση της πρώτης ομάδας με έτοιμους ποδοσφαιριστές. Ο Γουαρδιόλα υποστήριξε από την πρώτη στιγμή ότι το ταλέντο δεν είναι αρκετό για να κάνει έναν παίκτη ανταγωνιστικό. Πρέπει πρώτα να νιώσει επαγγελματίας και να εκμοντερνιστεί. Για αυτό επέμεινε για την μεταφορά όλων των τμημάτων στην Ciutat Esportiva (το νέο προπονητικό κέντρο στο Sant Joan Despi).



Ο νεώτατος Πεπ Γουαρδιόλα στη "Μασία" (1989)


Θεωρούσε ότι «κλείνοντας» τους παίκτες σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον όπου θα βρίσκονταν υπό συνεχή τεχνολογική και επιστημονική παρακολούθηση, η οποία θα επέβλεπε τις προπονήσεις και την πορεία του καθενός, επιτρέποντας διορθώσεις και σωστή ανάπτυξη, θα τους έφερνε πιο κοντά στη λογική της ποδοσφαιρικής ελίτ. Έτσι δημιουργήθηκε το λεγόμενο «Laboratorio de I+D» (Investigacion y Desarollo), ένα εργαστήριο δηλαδή επιστημονικής έρευνας και ανάπτυξης ειδικά σχεδιασμένο ώστε να δώσει γερές βάσεις στο ποδοσφαιρικό στιλ παικτών που παράλληλα αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να είσαι επαγγελματίας.

Η ποδοσφαιρική φιλοσοφία της "Μασία"


Η ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Γουαρδιόλα για τη λειτουργία της «Μασία» στηρίχτηκε σε τρεις βασικούς άξονες:
1. Ανταγωνιστικότητα
2. Εκπαίδευση
3. Αθλητική κουλτούρα
Ξεκίνησε θέτοντας νέα λογική στους στόχους της FC Barcelona B. Η δεύτερη ομάδα δεν θα ήταν απλά ένα σκαλοπάτι πριν την πρώτη ομάδα, αλλά μια κανονική ομάδα με ταυτότητα. Νεανική μεν, αλλά με όρεξη και φιλοδοξία να συναγωνιστεί τις υπόλοιπες, έχοντας κάθε χρόνο τον μεγαλύτερο δυνατό στόχο, δηλαδή την κατάκτηση της πρώτης θέσης στην κατηγορία στην οποία αγωνίζεται. Και βέβαια με την μεγαλύτερη δυνατή εσωτερική ανταγωνιστικότητα. Όποιος παίκτης δεν καλύπτει τις απαιτήσεις, θα χάνει τη θέση του από κάποιον άλλο, που θα προέρχεται ακόμα και από τις μικρότερες κατηγορίες. Παράλληλα όλοι θα πρέπει να δείχνουν το μέγιστο ενδιαφέρον για την εκμάθηση στρατηγικών, τακτικών και συμπεριφορών μέσα και έξω από το γήπεδο.

Η πρώτη αλλαγή που εφάρμοσε ο Γουαρδιόλα ήταν η δυνατότητα να αγωνίζονται στην FC Barcelona B παίκτες άνω των 21 ετών. Χώρισε το ρόστερ σε δυο μεγάλες κατηγορίες, τους «vertebradores» (σπόνδυλους) και τους «perlas» (μαργαριτάρια). Οι πρώτοι είναι αυτοί που αποτελούν τον «κορμό» της ομάδας, χωρίς να παίζει ιδιαίτερο ρόλο η προέλευσή τους και η ηλικία τους. Πρόκειται για παίκτες με εμπειρία, ηλικιακά ανάμεσα στα 21 και τα 26 χρόνια, που διατηρούν την ανταγωνιστικότητα στην ομάδα χωρίς να επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη της δεύτερης κατηγορίας, δηλαδή των «μαργαριταριών».



Ο προπονητικός χώρος των πιτσιρικάδων της "Μασία". Απέναντι βρίσκεται το "Mini Estadi" και στο βάθος διακρίνεται το βορεινό πέταλο του "Καμπ Νόου".


Αυτοί οι τελευταίοι είναι οι παίκτες με το περισσότερο ταλέντο, οι διακεκριμένοι, των οποίων η ανάπτυξη πρέπει να γίνεται χωρίς βιασύνες, αλλά με προσοχή και υπομονή, ώστε να φτάσουν στην ανώτατη δυνατή ετοιμότητα την κατάλληλη στιγμή. Ο μέσος όρος παραμονής στην ομάδα όλων όσων αγωνίζονται σε αυτήν, πρέπει να κυμαίνεται ανάμεσα στα δυο και τα δυόμιση χρόνια. Αυτό όμως που πρέπει να χαρακτηρίζει όλα ανεξαιρέτως τα τμήματα των ακαδημιών, από τους παμπαίδες μέχρι και τους παίκτες της FC Barcelona B, το τελευταίο δηλαδή σκαλοπάτι πριν την πρώτη ομάδα, είναι ο ιδεολογικός προσδιορισμός που προσέδωσε στην ποδοσφαιρική φιλοσοφία της «Μασία» ο σύγχρονος αναμορφωτής της, Πεπ Γουαρδιόλα:

«Κάθε μέρα, κάθε προπόνηση, κάθε συζήτηση, πρέπει να εμπλουτίζονται με αξίες όπως η προσπάθεια, ο σεβασμός, η υπευθυνότητα, η μετριοφροσύνη, η σχολαστικότητα, ο επαγγελματισμός, η απαίτηση για το ακόμα καλύτερο, η φιλοδοξία, η αλληλεγγύη, η σταθερότητα και η μεγαλοψυχία». Και οι πλέον ενδεδειγμένοι για να εμπνεύσουν και να διδάξουν αυτές τις αρχές στους νέους παίκτες της Μπαρτσελόνα, είναι οι βετεράνοι, αυτοί που έχουν φορέσει στο παρελθόν την «μπλαουγκράνα» φανέλα και γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει αυτό. Η λογική αυτή του Γουαρδιόλα απέδωσε 100%, αφού ο ίδιος οδήγησε την FC Barcelona B το 2007-08 στην πρώτη θέση της Tercera, πετυχαίνοντας έτσι την άνοδο στην Segunda B, ενώ ο διάδοχός του, Λουίς Ενρίκε, κατάφερε να την επαναφέρει πέρυσι στη φυσική της θέση, δηλαδή την Segunda Division.

Τα τρία στάδια μέχρι την καταξίωση


Τα τρία στάδια αφορούν τους παίκτες «μαργαριτάρια», οι οποίοι προέρχονται από τους Νέους και φτάνουν στην FC Barcelona B. Με τη σειρά τους, αυτοί οι παίκτες χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: α) σε αυτούς που έχουν ήδη ολοκληρώσει την προετοιμασία τους και είναι έτοιμοι να κάνουν το μεγάλο άλμα μέσα σε ένα ή δυο το πολύ χρόνια και β) σε αυτούς που άφησαν τον τελευταίο χρόνο τους στους Νέους, πήραν «προαγωγή» και τους δίνεται περιθώριο δυο με δυόμιση χρόνια για να είναι τελείως έτοιμοι. Όλα τα «μαργαριτάρια» περνούν από τα εξής τρία στάδια:

- Πρώτο στάδιο: εφεδρεία και rotation. Η μοναδική υποχρέωση των παικτών είναι να παίζουν. Δεν υπάρχουν απαιτήσεις για πρωταγωνιστικό ρόλο, ούτε τιμωρούνται τα λάθη. Υποχρέωση των παικτών είναι να γνωρίσουν το επαγγελματικό περιβάλλον και να πάρουν λεπτά συμμετοχής.

- Δεύτερο στάδιο: rotation και ωρίμανση. Ο παίκτης καταλαβαίνει πλέον ότι αποτελεί μόνιμο μέρος της ομάδας και πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η συνεισφορά του είναι αποφασιστική. Είναι πλέον συνυπεύθυνος της συνολικής απόδοσης.

- Τρίτο στάδιο: παίκτης «κλειδί». Αυτό το στάδιο ορίζει το μέλλον του «μαργαριταριού». Μπαίνει στο γκρουπ των παικτών που βρίσκονται πιο κοντά στην πρώτη ομάδα και θεωρείται πλέον παίκτης κλειδί της ομάδας Β. Έχει ήδη περάσει τα δυο πρώτα στάδια, πράγμα που σημαίνει ότι έχει την υποχρέωση να οδηγεί τους υπόλοιπους και να εγγυάται την ανταγωνιστικότητα. Είναι άμεσα υπεύθυνος για την εξέλιξη της ομάδας. Πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση και ετοιμότητα, στην περίπτωση που κληθεί από την πρώτη ομάδα.



Αναμνηστική φωτογραφία για τα 30 χρόνια λειτουργίας της "Μασία" (24-10-2009)



Οι ειδικοί της «Μασία» ορίζουν τη χρονική διάρκεια κάθε ενός από τα τρία αυτά στάδια ανάμεσα σε 6 και 9 μήνες. Ο παίκτης που φτάνει στην FC Barcelona B, προέρχεται από τους Νέους και έχει δύο με τρία χρόνια περιθώριο (ανάλογα με την κατηγορία που αναφέρουμε παραπάνω) για να δείξει αν έχει θέση στην πρώτη ομάδα. Το πολύ μέχρι τα 21 χρόνια ολοκληρώνεται η αξιολόγηση της προόδου και του δυναμικού που έχει αναπτύξει ο κάθε παίκτης και παράλληλα η πιθανότητα να κάνει το μεγάλο άλμα στην πρώτη ομάδα. Σε περίπτωση που δεν κριθεί ικανός για να παίξει στην πρώτη ομάδα, έχει εξασφαλισμένα όλα τα απαραίτητα εφόδια και αναπτυγμένο ένα ολοκληρωμένο προφίλ, ώστε να μπορέσει να κάνει επαγγελματική καριέρα σε άλλες ομάδες.

Το οργανόγραμμα της "Μασία"


Όπως γράψαμε και στην αρχή του κειμένου, «Μασία» είναι το όνομα του ιστορικού κτιρίου στο οποίο στεγάζονται κάποιοι από τους νεαρούς και ελπιδοφόρους παίκτες της Μπαρτσελόνα. Όμως με τα χρόνια, η λέξη «Μασία» έγινε συνώνυμο όλων των ακαδημιών του καταλανικού συλλόγου. Ας πάρουμε μια ιδέα για το πώς λειτουργούν τα τμήματα υποδομής από τα αρχικά τους στάδια.

Κάθε χρόνο πάνω από 1000 αγόρια ηλικίας 6 έως 8 ετών, περνούν από δοκιμή για να μπορέσουν να γραφτούν στα τμήματα υποδομής. Από αυτά, γίνονται δεκτά στη «Μασία» περίπου 200. Όμως και ο ίδιος ο σύλλογος ψάχνει για νέα ταλέντα, απασχολώντας για αυτή τη δουλειά 40 σκάουτ σε όλο τον κόσμο: 15 στην Καταλονία, 15 στην υπόλοιπη Ισπανία και 10 στο εξωτερικό. Η Μπαρτσελόνα έχει επίσης συνεργασία με 15 τοπικούς συλλόγους της Καταλονίας, στους οποίους προπονούνται πιτσιρικάδες που δεν πληρούν ακόμα τις προϋποθέσεις για να μπουν στην ακαδημία. Φυσικά, υπάρχει και μια τεράστια βάση δεδομένων για νεαρούς παίκτες από όλο τον κόσμο, η οποία συνεχώς παρακολουθείται, ανανεώνεται και εμπλουτίζεται με τα απαραίτητα στοιχεία.



Οι πιτσιρικάδες της "Μασία" στην προπόνηση (13-9-2010)



Η Μπαρτσελόνα έχει δημιουργήσει πέντε ποδοσφαιρικές σχολές – ακαδημίες στο Μεξικό και μία στην Αίγυπτο. Όσοι νεαροί περνούν με επιτυχία τις απαραίτητες εξετάσεις, φοιτούν σε αυτά τα παραρτήματα της «Μασία», συνδυάζοντας ακαδημαϊκή μόρφωση και ποδοσφαιρική εκπαίδευση. Έτσι οι «μπλαουγκράνα» διαθέτουν «βάσεις» στις δυο σημαντικότερες ηπείρους παραγωγής ταλέντων, την Αφρική και τη Νότια Αμερική. Ο σύλλογος φιλοξενεί με δικά του έξοδα 60 παίκτες στη Βαρκελώνη. Οι 12 από αυτούς διαμένουν στο αυθεντικό κτίριο της «Μασία», ενώ οι υπόλοιποι 48 σε δωμάτια που βρίσκονται γύρω από το «Καμπ Νόου».

Ο συνολικός προϋπολογισμός της ακαδημίας ξεπερνάει τα 7 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, καθιστώντας τη μια από τις ακριβότερες σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα 13 διαφορετικά τμήματα της «Μασία» (από 6 ετών μέχρι και τους παίκτες της FC Barcelona B) απασχολούν 25 αρχιπροπονητές και πάνω από 300 παίκτες. Συνολικά στην ακαδημία εργάζονται πάνω από 100 ειδικευμένοι επιστήμονες, από γιατρούς, ψυχολόγους και διατροφολόγους, μέχρι φυσιολόγους, μασέρ και βοηθούς προπονητών. Και φυσικά, σε αυτόν τον αριθμό δεν υπολογίζεται το βοηθητικό προσωπικό.

Τα στατιστικά της "Μασία"


Αμέτρητοι είναι οι πιτσιρικάδες που πέρασαν από τη «Μασία» στα 31 χρόνια της λειτουργίας της. Μόνο μέσα στο αυθεντικό κτίριο έχουν φιλοξενηθεί μέχρι σήμερα 510 παιδιά (τα μισά περίπου από την Καταλονία). Από την πρώτη γενιά των Αμόρ, Φραδέρα, Πεδράθα, Βινιάλς, Μποάδα και Μανουέλ Λόμπο, στους επόμενους, Μανόλο, Μίγια, Ναγίμ, Τίτο Βιλανόβα, Καρέρας, Ρόουρα, Κριστόμπαλ, Σέρτζι Λόπεθ, Σέρτζι Μπαρχουάν, Γουαρδιόλα, Σάντσεθ Λάρα, Κίκε Μαρτίν, Ντε λα Πένια, Λουίς Γκαρθία και Θελάδες και από εκεί στους σύγχρονους Βαλντές, Πέπε Ρέινα, Χορκέρα, Αρτέτα, Ινιέστα, Γκάμπρι, Πικέ, Πουγιόλ, Τσάβι, Σεσκ, Μέσι, Μπόγιαν και Πέδρο.

Ο αριθμός είναι ατελείωτος και αποδεικνύει την υψηλότατη και απόλυτα επιτυχημένη σχέση έρευνας, υποστήριξης, παραγωγής και αποτελέσματος σε αυτό το τεράστιο ποδοσφαιρικό «εργαστήριο» που ακμάζει και δείχνει τον σωστό τρόπο ανάπτυξης και αντίληψης του αθλήματος. Η «Μασία» έχει κατακτήσει τον σεβασμό και την εκτίμηση όλου του ποδοσφαιρικού κόσμου και σήμερα αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις ακαδημίες και τα τμήματα υποδομών. Τα ποσοστά της είναι αξιοζήλευτα και παραμένουν αξεπέραστα. Πάρτε ένα μικρό δείγμα.

Από τους 510 παίκτες που έχουν περάσει από τη «Μασία» τα τελευταία 31 χρόνια:
- το 10% έχει αγωνιστεί στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα.
- το 9% έχει αγωνιστεί σε ομάδες της Πριμέρα Ντιβισιόν ή σε άλλες ομάδες Α’ Εθνικής του εξωτερικού.
- Το 27% έχει αγωνιστεί στην Ισπανία, σε ομάδες της Segunda και της Segunda B.
- Το 19% συνεχίζει να αγωνίζεται σε μικρότερες κατηγορίες.
- Το 35% είτε έχει αγωνιστεί ερασιτεχνικά στην Tercera Division, είτε εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο.


Άλμπερτ Μπενάιζες, η "ψυχή" της "Μασία" | Συνέντευξη





Μαζί με τον Άλμπερτ Μπενάιζες στους προπονητικούς χώρους της "Μασία" (13-9-2010)



Ο Albert Benaiges, επί 21 χρόνια προπονητής στις ακαδημίες της FC Barcelona και γενικός συντονιστής πλέον των παιδικών τμημάτων, είναι ο πιο κατάλληλος να μας μιλήσει για τη «Μασία». Το Sport24.gr βρέθηκε στη Βαρκελώνη πριν λίγες μέρες για το παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό και δεν έχασε την ευκαιρία να συναντηθεί με τον ζωντανό «θρύλο» της «Μασία». Βρήκαμε τον Μπενάιζες στα βοηθητικά γήπεδα πίσω από το «Mini Estadi», εκεί όπου χτίζεται καθημερινά το μέλλον των «μπλαουγκράνα». Ο κύριος Άλμπερτ άφησε για λίγο τους πιτσιρικάδες και απάντησε στις ερωτήσεις μας.




Sport24.gr: Κύριε Μπενάιζες, πόσα χρόνια εργάζεστε στην «Μασία»;

Albert Benaiges: 21 χρόνια. Αυτός είναι ο εικοστός πρώτος χρόνος μου εδώ.

Sport24.gr: Οπότε να υποθέσω ότι από τα χέρια σας έχουν περάσει αρκετά από τα σημερινά μεγάλα αστέρια της Μπαρτσελόνα. Μπορείτε να μου πείτε μερικά ονόματα;

Albert Benaiges: Ναι, είναι αρκετοί αυτοί που πέρασαν από εδώ, κάποιοι μάλιστα έχουν μεγαλώσει πλέον και έχουν σταματήσει την ενεργό δράση. Πάντως, από το σημερινό ρόστερ της Μπαρτσελόνα, κάποιους τους έχω προπονήσει και κάποιους ήμουν εγώ που τους έφερα στη «Μασία» με μεταγραφή. Και προφανώς τους γνωρίζω όλους πολύ καλά. Ήμουν προπονητής του Λέο Μέσι, του Ινιέστα, του Βίκτορ Βαλντές, του Πέδρο και του Μπόγιαν, αλλά και όλους τους υπόλοιπους τους ξέρω αφού είμαι συντονιστής όλων αυτών των τμημάτων.



Sport24.gr: Ο Παναθηναϊκός απέκτησε πριν λίγες εβδομάδες τον Λουίς Γκαρθία, που επίσης έχει περάσει στο παρελθόν από τη «Μασία». Τον θυμάστε;

Albert Benaiges: Δεν είχα ιδέα για τη μεταγραφή. Μάλιστα ήμουν εγώ αυτός που έφερε τον Λουίς στη Μπαρτσελόνα από την ομάδα στην οποία αγωνιζόταν τότε, την «C.E. Sant Gabriel».Ποτέ δεν υπήρξα προπονητής του, αλλά διέκρινα το ταλέντο του από τότε που ήταν πιτσιρικάς. Πολύ καλό αριστερό πόδι, γκολτζής, καλός χαρακτήρας. Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός έκανε μια καλή μεταγραφή.



Sport24.gr: Βρισκόμαστε στο χώρο όπου προπονούνται οι πιο μικρές ηλικίες, στο αρχικό φυτώριο της «Μασία». Πόσα παιδιά υπάρχουν εδώ;

Albert Benaiges: Εδώ προπονούνται 185 παιδιά από 6 έως 11 ετών. Από εδώ ξεκινάει η ποδοσφαιρική ακαδημία. Από εμάς προέρχονται δυο παίκτες που αγωνίζονται στην τωρινή ομάδα της Μπαρτσελόνα, ο Βαλντές και Ο Πικέ. Είναι βέβαια αρκετά δύσκολο να φτάσουν κάποια μέρα τα πιτσιρίκια στην πρώτη ομάδα, όμως πάντοτε υπάρχουν κάποιοι που ξεχωρίζουν.



Sport24.gr: Πώς ζουν τα πιτσιρίκια αυτών των ηλικιών το όνειρο κάποια στιγμή να παίξουν στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα;

Albert Benaiges: Νομίζω ότι όλα τα παιδιά όταν είναι μικρά, ονειρεύονται να παίξουν κάποια στιγμή σε μια μεγάλη ομάδα της πατρίδας τους. Φαντάζομαι ότι και τα πιτσιρίκια στην Ελλάδα θα θέλουν να παίξουν στον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό. Εντάξει, κάποια από αυτά θα συμβιβάζονταν και με τον Άρη! Έτσι λοιπόν και εδώ, τα παιδιά από τη Βαρκελώνη και την Καταλονία θέλουν να έρθουν στη Μπάρτσα. Και βέβαια, λόγω της θέσης της Μπαρτσελόνα αυτή τη στιγμή στον ποδοσφαιρικό χάρτη, το ίδιο θέλουν και παιδιά από την υπόλοιπη Ισπανία και το εξωτερικό. Είναι φυσιολογικό.



Sport24.gr: Φαντάζομαι ότι υπάρχει κάποιο οργανόγραμμα στις ακαδημίες. Πώς προπονούνται τα παιδιά; Πόσοι προπονητές τα επιβλέπουν;

Albert Benaiges: Εδώ, στα παιδικά τμήματα, υπάρχουν δυο προπονητές για κάθε 12 παιδιά. Υπάρχουν συγκεκριμένα προγράμματα για όλες τις ηλικίες της ακαδημίας, από τα 6 μέχρι και τα 18, που καλύπτουν όλη την εξέλιξή των παιδιών μέχρι αυτά να γίνουν επαγγελματίες. Για κάθε ηλικία υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα και στιλ προπόνησης. Όλα τα παιδιά παίζουν το ίδιο και κάνουν την ίδια προπόνηση, για αυτό και από εδώ βγαίνουν έτοιμοι ποδοσφαιριστές διαφόρων ηλικιών. Αυτή τη στιγμή είμαστε η ακαδημία με τους περισσότερους εν ενεργεία επαγγελματίες παίκτες σε ολόκληρη την Ευρώπη, συνολικά 42.



Sport24.gr: Πώς αισθάνεστε κάνοντας αυτή τη δουλειά για πάνω από 20 χρόνια; Πώς είναι η καθημερινή επαφή με τα παιδιά και η διαμόρφωση παικτών και χαρακτήρων;

Albert Benaiges:Η Μπαρτσελόναέχει ως προτεραιότητά της να διαμορφώνει χαρακτήρες. Τα παιδιά αναπτύσσονται πνευματικά στο σχολείο, κοινωνικά μέσα από την οικογένεια και τους φίλους τους και ύστερα έρχεται το ποδόσφαιρο. Εμείς εδώ δεν βλέπουμε σε ένα παιδί έναν μέλλοντα ποδοσφαιριστή, αλλά έναν χαρακτήρα, μια προσωπικότητα και προσπαθούμε να το διαμορφώσουμε σε όλα τα επίπεδα. Και κάθε φορά που βλέπω ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έχουν περάσει από εδώ, είναι πλέον πετυχημένοι και έχουν και σωστή συμπεριφορά, αυτό είναι για μένα είναι μια ηθική ανταμοιβή, πολύ σημαντικότερη από την οικονομική.



Sport24.gr: Η Μπαρτσελόνα είναι «κάτι περισσότερο από έναν απλό σύλλογο». Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο ξεχωριστή;

Albert Benaiges: Η FC Barcelona αντιπροσωπεύει την οντότητα της χώρας. Είμαστε Καταλανοί, είμαστε η Καταλονία, βρισκόμαστε μέσα σε ένα άλλο κράτος που είναι η Ισπανία. Θα προτιμούσαμε να μην είμαστε μαζί τους, αλλά είμαστε… Να σου αναφέρω κάτι σαν παράδειγμα σε αυτά που σου λέω. Όταν ο δικτάτορας Φράνκο εισέβαλλε στην Καταλονία, εκτέλεσε στο απόσπασμα τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της Μπαρτσελόνα (σ.σ. αναφέρεται στον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, Josep Sunyol i Garriga που εκτελέστηκε στις 6 Αυγούστου του 1936). Αυτό από μόνο του λέει πολλά για τη σχέση της Μπαρτσελόνα με τους Καταλανούς και την Καταλονία. Για αυτό είναι «mes que un club», είναι συναίσθημα. Όπως έλεγε και ο Φάμπιο Καπέλο, «η Μπαρτσελόνα είναι αμίμητη, επειδή πρόκειται για το συναίσθημα ενός λαού».



Sport24.gr: Υπάρχουν Έλληνες παίκτες στη «Μασία»;

Albert Benaiges:Υπάρχουν αυτή τη στιγμή δυο πιτσιρικάδες από την Ελλάδα. Ο ένας έμενε στη Γερμανία, τον είχαμε δει να παίζει στην Μπάγερ Λεβρκούζεν και τον πήραμε με μεταγραφή. Ονομάζεται Γεώργιος (σ.σ. Γιώργος Σπανουδάκης). Και μετά υπάρχει άλλος ένας που έχει ζήσει αρκετά χρόνια στην Ελλάδα, αν και νομίζω ότι γεννήθηκε στην Ολλανδία. Ονομάζεται Τζέιμς (σ.σ. Ευμορφίδης) και είναι γιός του Πολ, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης μιας μεγάλης και γνωστής επιχείρησης στρωμάτων. Αυτοί είναι οι δυο Έλληνες που έχουμε αυτή την εποχή εδώ στη «Μασία». Να δούμε πώς θα τα πάνε…

Sport24.gr: Είναι καλοί παίκτες;

Albert Benaiges: Αν δεν ήταν καλοί παίκτες, δεν θα βρίσκονταν στην Μπαρτσελόνα! Μπορείς να είσαι σίγουρος για αυτό!

- Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Παύλο Ευμορφίδη για την πολύτιμη βοήθειά του στη δημιουργία αυτού του αφιερώματος.

Η ιστορία της "Μασία" σε δυο μέρη μέσα από τον φακό της BarcaTV






- Αύριο Τετάρτη, ακολουθεί το δεύτερο μέρος του αφιερώματος με ανέκδοτες ιστορίες μεγάλων ποδοσφαιρικών αστεριών από την εποχή που έζησαν στη "Μασία".

Οδοιπορικό στη "Μασία" (Μέρος Β')

Το Sport24.gr κάνει ένα μικρό οδοιπορικό στην ποδοσφαιρική ακαδημία της Μπαρτσελόνα, την περίφημη "Μασία". Διαβάστε χαρακτηριστικές ιστορίες των πιτσιρικάδων που έγιναν αστέρια στην FC Barcelona, δείτε το photostory με σπάνιες φωτογραφίες και θαυμάστε στα βίντεο ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα "εργαστήρια" παραγωγής και αξιοποίησης ταλέντων στον κόσμο.Αν η Μπαρτσελόνα είναι το καμάρι της Καταλονίας, τότε η «Μασία» είναι το καμάρι της Μπαρτσελόνα. Η περίφημη ακαδημία των «μπλαουγκράνα» με το μοναδικό οργανόγραμμα και την παραδειγματική λειτουργία της, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά «εργαστήρια» στον κόσμο.

Ο εντοπισμός των ταλέντων σε ολόκληρη την Ισπανία, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, μέσα από ένα άρτια οργανωμένο δίκτυο σκάουτ και «κατασκόπων» και στη συνέχεια η αξιοποίηση και εκπαίδευση των πιτσιρικάδων, επιτρέπει στον σύλλογο να διατηρεί τη δική του φυσιογνωμία, στηριζόμενος σε πολύ μεγάλο βαθμό στα δικά του «προϊόντα», σε ποδοσφαιριστές δηλαδή που έχουν διαμορφωθεί μέσα από την πολυδιάστατη έννοια του «mes que un club». Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι η ομάδα που κατέκτησε τα έξι τρόπαια μέσα στο 2009, είχε στις τάξεις της διψήφιο αριθμό παικτών που προέρχονταν από τη «Μασία».

Αυτή η τελευταία γενιά της ακαδημίας των «μπλαουγκράνα» με το αστείρευτο ταλέντο ποδοσφαιριστών που καλύπτουν μια ολόκληρη δεκαετία, ξεκινώντας από τον Πουγιόλ και φτάνοντας μέχρι τον Μπόγιαν, μαγεύει εδώ και μια πενταετία με την απόδοσή της στα γήπεδα όλου του κόσμου, σαρώνοντας όλους τους τίτλους που βρίσκει στο πέρασμά της. Κορυφαία και πιο πρόσφατη απόδειξη, η κατάκτηση του Μουντιάλ στη Νότια Αφρική από μια Ισπανία που στις τάξεις της διέθετε εννέα παίκτες που ανδρώθηκαν στη «Μασία» (Βαλντές, Ρέινα, Τσάβι, Πικέ, Πουγιόλ, Μπούσκετς, Ινιέστα, Σέσκ και Πέδρο), εφτά εκ των οποίων αγωνίστηκαν στον τελικό και με τον Ινιέστα να σκοράρει το νικητήριο γκολ.

Το Sport24.gr θέλησε να κάνει ένα αφιέρωμα στη «Μασία» για να φέρει κοντά σας όλα αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη φιλοσοφία και τη λειτουργία της συγκεκριμένης ποδοσφαιρικής ακαδημίας. Επειδή το θέμα έχει πολλές διαφορετικές πλευρές, το χωρίσαμε σε δυο μέρη. Για την ιστορία, το οργανόγραμμα και τα στατιστικά της «Μασία», μπορείτε να διαβάσετε [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ], μαζί με μια κατατοπιστική συνέντευξη που μας παραχώρησε ο γενικός συντονιστής των παιδικών τμημάτων, Άλμπερτ Μπενάιζες. Στο κείμενο που ακολουθεί, συγκεντρώσαμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες των μεγάλων αστέρων της Μπαρτσελόνα από την εποχή που έζησαν στη «Μασία».

Από τον Αμόρ και τον Γουαρδιόλα του παρελθόντος, στον Ντε λα Πένια και τον Πουγιόλ που ενώνουν το χθες με το σήμερα, και από τον Ινιέστα, τον Σεσκ και τον Βαλντές του σήμερα, στον Μέσι και τον Μπόγιαν που θα ενώσουν το τώρα με το αύριο, οι «Ιστορίες της Μασία» είναι η παρακαταθήκη της FC Barcelona για όλους όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο με έναν ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο.


ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ "ΜΑΣΙΑ"





1. Η Coca Cola του… Μαραντόνα


Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες «μάχες» που δόθηκαν ποτέ στην ιστορία της «Μασία»! Υπεύθυνος υπήρξε άθελά του ο Ντιέγκο Μαραντόνα, που στη διάρκεια μιας επίσκεψής του στο κτίριο της «Μασία», ζήτησε μια Κόκα Κόλα. Οι πιτσιρικάδες δεν έχασαν στιγμή από τα μάτια τους το άδειο μπουκάλι και μόλις ο «πελούσα» αναχώρησε, έγινε ο κακός χαμός! Όλοι ήθελαν να το κρατήσουν ως ενθύμιο και κάποια στιγμή βρέθηκαν να μαλλιοτραβιούνται, αποφασίζοντας τελικά πιο ψύχραιμα ότι η σολομώντεια λύση ήταν η κλήρωση. Ο τυχερός ήταν ο Κορμπαλάν (που αργότερα αγωνίστηκε στην Αλμπαθέτε) και το μπουκάλι τοποθετήθηκε με θρησκευτική ευλάβεια στο κομοδίνο του. Για πολύ καιρό όλοι οι «νέοι» που έμπαιναν στην ακαδημία, περνούσαν και προσεύχονταν στο σουβενίρ του Ντιέγκο!

2. Ο τραυματισμός "παραμύθι" του Μέσι


Ο Λέο έφτασε στη Βαρκελώνη το 2000, σε ηλικία 13 ετών, μαζί με την οικογένειά του. Εννέα μέρες μετά την άφιξη του Μέσι, ο Κάρλες Ρεσάκ, τότε σύμβουλος του προέδρου Γκασπάρ, δέχτηκε να τον παρακολουθήσει σε μια δοκιμή. Πέντε λεπτά αργότερα και αφού ο μικρός από την Αργεντινή είχε προλάβει να χαζέψει όλη την αντίπαλη ομάδα (που την αποτελούσαν παίκτες τρία χρόνια μεγαλύτεροί του), ο Ρεσάκ έδωσε το «οκ» για την υπογραφή συμβολαίου. Ο Μέσι έμενε με τους δικούς του, όμως εκτός από τον ύπνο, όλες τις υπόλοιπες ώρες βρισκόταν στη «Μασία». Την πρώτη εβδομάδα καθόταν σε μια γωνία και δε μιλούσε σε κανέναν. «Μέχρι που μια μέρα», όπως διηγείται ο Βίκτορ Μπάθκεθ, «αποφασίσαμε να τον πλησιάσουμε, ο Πικέ, ο Σεσκ και εγώ, για να δούμε αν μιλάει…!».



Ο μικρός Λέο χαζεύει ένα πορτοκάλι μέσα στο Camp Nou

Ο Λέο ξεπέρασε το πρόβλημα σωματικής ανάπτυξης (από τα 11 μέχρι και τα 15 του χρόνια έκανε ο ίδιος καθημερινά ενέσεις εναλλάξ στα δυο του πόδια) και συνέχισε να ξεδιπλώνει το αστείρευτο ταλέντο του. Στις ελεύθερες ώρες του έπαιζε Playstation ξεκινώντας όλες τις ομάδες του με την επιλογή του Πάμπλο Αϊμάρ. Αρκετά βράδια έφευγε από το σπίτι για να πάρει μέρος στα «παράνομα» διπλά που οργάνωναν κρυφά οι πιτσιρικάδες. Σε ένα από αυτά τραυματίστηκε στο πόδι από το σκληρό τάκλιν ενός αντιπάλου. Την επόμενη μέρα παρουσιάστηκε στην προπόνηση σα να μην έτρεχε τίποτα, κρύβοντας επιμελώς ότι πονούσε και κούτσαινε. Στην πρώτη φάση του εκπαιδευτικού διπλού, με το που τον άγγιξε ο παίκτης που τον μάρκαρε, ο Λέο έβγαλε μια κραυγή και έπεσε κάτω σφαδάζοντας από τους πόνους! Έτσι τη γλίτωσε και ο ίδιος και οι υπόλοιποι της προηγούμενης βραδιάς.

Σε ηλικία 16 ετών έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα (ο τρίτος νεώτερος στην ιστορία της Μπαρτσελόνα μετά τον Αλκάνταρα και τον δικό μας Μπαμπανγκίντα) και από εκεί και μετά τον ανέλαβε ο Γκιγέρμο Όγιος. «Ο Λέο υπήρξε ότι κοντινότερο είδα ποτέ στον Μαραντόνα», έλεγε αργότερα ο Όγιος, για τον οποίο ο Μέσι έχει δηλώσει ότι «μου στάθηκε σαν πατέρας, πάντοτε μου έδινε τις σωστές συμβουλές». Δεν είναι τυχαίο ότι ο κορυφαίος σήμερα παίκτης στον κόσμο, χάρισε τις φανέλες από τις δυο πρώτες επίσημες συμμετοχές του στην Πριμέρα Ντιβισιόν, στη μητέρα του και στον Όγιος.

3. "Τη μπάλα για τις ταυτότητες!"


Ο Κάρλες Πουγιόλ έπαιζε από μικρός μπάλα στην ομάδα του χωριού του μαζί με τον αδερφό του, Τζουζέπ, ενώ παράλληλα βοηθούσε και τον πατέρα του σε όλες τις αγροτικές εργασίες. Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, ο Κάρλες αγωνιζόταν ως σέντερ φορ, έχοντας σκοράρει ακόμα και με απευθείας κόρνερ! Ήταν ήδη 16 ετών, όταν μαζί με τον Τζουζέπ πήγαν στη Βαρκελώνη για να δοκιμαστούν από τους «μπλαουγκράνα». Την πρώτη μέρα ο Τζουζέπ έδινε συνεχώς τη μπάλα στον Κάρλες γιατί όπως έλεγε αργότερα «ήταν σίγουρος ότι ο ίδιος δεν είχε καμία ελπίδα και ήθελε να βοηθήσει τον αδερφό του να περάσει το τεστ». Πράγματι οι υπεύθυνοι της ακαδημίας είπαν στο τέλος της πρώτης μέρας στον Κάρλες να επιστρέψει την επόμενη για να συνεχιστεί η δοκιμή.

Χρειάστηκε ένας ολόκληρος μήνας δοκιμών μέχρι να ακούσει ο Πουγιόλ το οριστικό «ναι» από τους ανθρώπους της Μπαρτσελόνα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια δοκιμή στην ιστορία της «Μασία», αλλά σίγουρα άξιζε τον κόπο. Ο Κάρλες προσαρμόστηκε πολύ γρήγορα – τον βοήθησε σαφώς η ηλικία του – και απολάμβανε κάθε στιγμή μην ξεχνώντας ποτέ τα λόγια του πατέρα του, όταν τον αποχαιρέτησε στο χωριό: «αν επιστρέψεις, να είναι επειδή δεν κάνεις, όχι επειδή δεν προσπάθησες». Μια μέρα, σε ένα από τα αυτοσχέδια διπλά στο πίσω γήπεδο της «Μασία», η μπάλα πέρασε πάνω από το συρματόπλεγμα. Τέσσερις νεαροί περαστικοί την άρπαξαν και το έβαλαν στα πόδια. Από πίσω τους ξεχύθηκαν στο κυνήγι ο Πουγιόλ μαζί με μερικούς ακόμα.



Ο νεαρός Κάρλες Πουγιόλ μαζί με τους Jofre και Felip στο παράθυρο της Μασία

Τελικά κατάφεραν να πιάσουν τους δυο, αφού οι άλλοι δυο μπήκαν – μαζί με τη μπάλα – στο μετρό και εξαφανίστηκαν. Με συνοπτικές διαδικασίες ο Κάρλες πήρε τις αστυνομικές ταυτότητες από τους «συλληφθέντες» και τους ξεκαθάρισε: «αν θέλετε τις ταυτότητες πίσω, θα πείτε στους φίλους σας να επιστρέψουν αύριο τη μπάλα». Όπως και έγινε τελικά. Μια μικρή ιστορία που δείχνει γιατί οι πιτσιρικάδες της «Μασία» αποκαλούσαν τον Πουγιόλ «σερίφη». Από τότε έδειχνε ότι μια μέρα θα γινόταν αυτό που είναι σήμερα. Ο αρχηγός της FC Barcelona.

4. "Κάποιοι ντριμπλάρουν, άλλοι σουτάρουν, ο Πεπ σκέφτεται"


Το σύγχρονο σύμβολο της Μπαρτσελόνα και προπονητής των «Sis Copes», ο Πεπ Γουαρδιόλα, μπήκε στη «Μασία» το 1984, σε ηλικία 13 ετών, μόλις λίγους μήνες μετά την αναχώρηση του Μαραντόνα από τους «μπλαουγκράνα» για την Νάπολι. Μετά από τρεις δοκιμές στην «Can Barca» αποφάσισαν να τον κρατήσουν. Ο μικρός αμέσως έπιασε κολλητούς τους «παλιούς» της «Μασία», όπως ο Γκιγέρμο Αμόρ και ο Τίτο Βιλανόβα. Τα πρώτα τρία χρόνια της εκεί παραμονής του, ο Πεπ ήταν και ball boy στο «Καμπ Νόου». Ήταν τότε η ομάδα του Τέρι Βέναμπλς που κατέκτησε το πρωτάθλημα, όμως ο Γουαρδιόλα είχε μάτια μόνο για τον Σούστερ.



Η Μπάρτσα κερδίζει το πρωτάθλημα, ο Τέρι Βέναμπλς αποθεώνεται και ο πιτσιρικάς Γουαρδιόλα (αριστερά) χειροκροτάει ενθουσιασμένος (1985)

Στη διάρκεια των χρόνων ο Πεπ εξελίχθηκε και ο βοηθός του Κρόιφ, Τσάρλι Ρεσάκ, τον είχε συνέχεια από κοντά. Ο Πεπ ήταν η μεγάλη αδυναμία του Ολλανδού που δεν έχανε ευκαιρία να τον παρακολουθεί. «Κάποιοι ντριμπλάρουν, άλλοι σουτάρουν, όμως αυτός σκέφτεται», έλεγε ο Κρόιφ για τον Γουαρδιόλα. «Το μεγαλύτερο ταλέντο του είναι ότι ξέρει τι θα γίνει στο παιχνίδι, πριν αυτό συμβεί». Ένας τραυματισμός του Κούμαν τον Νοέμβριο του 1990 έφερε τον Πεπ στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας. Λίγες εβδομάδες αργότερα, το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου, ο Κρόιφ ανακοίνωνε στη συνέντευξη Τύπου στους δημοσιογράφους, ότι την επομένη ο Γουαρδιόλα θα ξεκινούσε βασικός εναντίον της Κάντιθ. Μια μεγάλη καριέρα άρχιζε. Μια καριέρα που μέχρι σήμερα έχει κάνει τα ονόματα Γουαρδιόλα και Μπαρτσελόνα συνώνυμα.

5. "Νομίζω ότι δεν με είδε. Εντυπωσιακό. Το μόνο που ήθελε, ήταν να παίξει!"


Στην πρώτη χρονιά της λειτουργίας της «Μασία», το 1979, σκάουτ της Μπαρτσελόνα που βρίσκονταν στο Μπενιδόρμ για να παρακολουθήσουν ένα τουρνουά, πρόσεξαν έναν πιτσιρικά που ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα, χαζεύοντας όλους τους αντιπάλους του. Οι άνθρωποι της Μπάρτσα ήταν σίγουροι ότι ο μικρός είχε κάνει απάτη, δηλώνοντας μικρότερη ηλικία από την πραγματική του. Νομίζοντας λοιπόν ότι ο Γκιγέρμο Αμόρ – περί ου ο λόγος – ήταν 13 ετών (τη στιγμή που όλοι οι παίκτες που έπαιρναν μέρος στο τουρνουά, ήταν 12), φανταστείτε την έκπληξή τους όταν πληροφορήθηκαν πως πράγματι υπήρχε απάτη, αλλά αυτή ήταν πως ο πατέρας του Γκιγέρμο είχε αποκρύψει από τους διοργανωτές ότι ο γιός του ήταν… 11 ετών!

Εντυπωσιασμένοι οι σκάουτ, προσκάλεσαν τον Αμόρ στη Βαρκελώνη για να περάσει από δοκιμή. Ο Γκιγέρμο πέρασε το τεστ με ευκολία, το πρόβλημα όμως ήταν – για μια ακόμα φορά – η ηλικία του. Η «Μασία» δεν δεχόταν μικρότερους των 14 ετών, έτσι ο σύλλογος προσφέρθηκε να νοικιάσει ένα διαμέρισμα για την οικογένεια, όμως ο πατέρας του Αμόρ ήταν κάθετος: «ή θα μείνει στη Μασία ο Γκιγέρμο, ή γυρίζει σπίτι». Έτσι οι υπεύθυνοι αναγκάστηκαν να αλλάξουν τους κανονισμούς της ακαδημίας για να κρατήσουν τον Αμόρ. Ο μικρός πέρασε πολύ δύσκολα τον πρώτο καιρό, αφού του έλειπε η οικογένειά του, όμως με τον καιρό συνήθισε και καλλιέργησε το ταλέντο του.



Ντε λα Πένια, Αμόρ και Γουαρδιόλα: τρία σύμβολα της Μασία

Στα εγκαίνια του «Mini Estadi», τον Σεπτέμβριο του ’82, ο 14χρονος Αμόρ έκανε κάτι που μάλλον κανείς άλλος δεν θα τολμούσε. Μπήκε ως αλλαγή στη θέση του Μαραντόνα και τον αγνόησε τελείως. Ούτε καν γύρισε να τον κοιτάξει! Αυτό που τον μάγευε δεν ήταν να χαιρετήσει ένα είδωλο, αλλά να παίξει με την Μπαρτσελόνα. Ο ίδιος ο Ντιέγκο – που δεν ξέχασε ποτέ το περιστατικό – έλεγε πρόσφατα: «Νομίζω πως ούτε καν με είδε. Εντυπωσιακό! Το μόνο που ήθελε, ήταν να παίξει!» Ο Γκιγέρμο έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα στις 30 Σεπτεμβρίου του 1988, αντικαθιστώντας τον Εουσέμπιο. Ο Κρόιφ τον λάτρεψε ως παίκτη και δέκα χρόνια αργότερα, ένας άλλος Ολλανδός, ο Λουίς Φαν Χάαλ, ανακοίνωσε ότι δεν τον υπολόγιζε. Με 421 επίσημα ματς και 17 τίτλους με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, ο Γκιγέρμο Αμόρ υπήρξε η πρώτη μεγάλη φυσιογνωμία που έδωσε στους «μπλαουγκράνα» η «Μασία».

6. Η "σειρά" του φαλακρού: η γενιά που δεν στέριωσε…


Αν στην εκατόχρονη ιστορία της Μπαρτσελόνα υπήρξε ένας παίκτης που γέννησε τόσο μεγάλες προσδοκίες στους φίλους των «μπλαουγκράνα» πριν καν αγωνιστεί με την πρώτη ομάδα, αυτός χωρίς αμφιβολία ήταν ο Ιβάν ντε λα Πένια. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, περισσότερο ακόμα και από τον Μέσι, ο «καραφλός» ήταν σύνθημα και τραγούδι στα χείλη των φιλάθλων από την εποχή που αγωνιζόταν στα εφηβικά τμήματα της Μπάρτσα. Τα παρατσούκλια του ταίριαξαν με το ταλέντο του. Από το «calvo» (φαλακρός) πέρασε στο «μικρός Βούδας» (του το κόλλησε ο Χοσέ Μάρι Μπακέρο), για να καταλήξει στο «lo pelat» (ο ξυρισμένος), όπως δηλαδή τον αποκάλεσε ο προπονητής της Τάρεγκα, φωνάζοντας στους παίκτες του για να τον μαρκάρουν!

Ο Ιβάν υπήρξε «μήλον της έριδος» ανάμεσα σε Ρεάλ και Μπάρτσα, όταν αγωνιζόταν ακόμα σε μικρές ομάδες του Σανταντέρ. Οι δύο σύλλογοι χρησιμοποίησαν τα μεγάλα τους όπλα: η «βασίλισσα» έστειλε τον Πάκο Χέντο, μεγάλη δόξα της Ρεάλ με καταγωγή από το Σανταντέρ και η Μπαρτσελόνα έπαιξε το χαρτί της «Μασία». Οι γονείς του Ιβάν εντυπωσιάστηκαν από τις εγκαταστάσεις και το περιβάλλον της ακαδημίας και πήραν την απόφαση να στείλουν το γιό τους στην Καταλονία. Όλοι μαζί πήραν την πτήση για τη Βαρκελώνη τον Αύγουστο του 1991, μόλις όμως έφτασαν στο αεροδρόμιο «El Prat», ο 15χρονος Ιβάν λύγισε. «Θέλω να γυρίσω πίσω», είπε στους γονείς του, όμως εκείνοι του ζήτησαν να κάνει μόνο μια δοκιμή, έστω για μια ημέρα. Αυτό ήταν. Η «Μασία» γοήτευσε τον μικρό που αποφάσισε να μείνει.



Ο μικρός Λουίς Γκαρθία (του Παναθηναϊκού) όταν αγωνιζόταν στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα

Η πορεία του Ιβάν υπήρξε ανοδική μέχρι και την παρθενική του χρονιά στην πρώτη ομάδα. Ξεκίνησε από την επίθεση, αλλά στην πορεία τραβήχτηκε πίσω από τον επιθετικό σε ρόλο δεκαριού με τις εκπληκτικές του ασίστ. «Θυμίζει Βραζιλιάνο», έλεγε ο Ρονάλντο στη μοναδική – μαγική και κορυφαία στην καριέρα – του χρονιά στην Μπαρτσελόνα (1996-97), όταν σκόραρε 34 φορές, παίρνοντας ένα σωρό τελικές πάσες από τον Ιβάν. Όμως ο ντε λα Πένια δεν ήταν γραφτό να στεριώσει στους «μπλαουγκράνα». Όπως το ίδιο ακριβώς συνέβη με τους υπόλοιπους μεγάλους παίκτες της «σειράς του φαλακρού». Ο Ρουτζέρ Γκαρθία, ο Χουάν Κάρλος Μορένο, ο Κίκε Άλβαρεθ, ο Τόνι Μπελαμαθάν, ο Άλμπερτ Θελάδες και ο Όσκαρ Αρπόν. Μια εκπληκτική γενιά που σάρωσε τα πάντα στις μικρές κατηγορίες, όμως σκόρπισε στους πέντε ανέμους όταν κλήθηκε να γράψει τη δική της ιστορία στο «Καμπ Νόου».

7. "Θέλουμε να έρθεις. Δε χρειάζεται δοκιμή. Περνάς απευθείας!"


Γεννημένος σε ένα χωριό έξω από το Αλμπαθέτε, ο Αντρές Ινιέστα από πολύ μικρός έδειχνε ότι προοριζόταν για μεγάλα πράγματα. Ήδη στα 8 του χάζευε συμπαίκτες και αντιπάλους, έχοντας μέσο όρο σε κάθε παιχνίδι 8 γκολ και 5 ασίστ, γεγονός που ανάγκασε τον προπονητή του να του απαγορεύσει την πρόσβαση στα διπλά που παίζονταν στο ποδόσφαιρο σάλας, επειδή αυτά που έκανε διέλυαν ψυχολογικά τους υπόλοιπους πιτσιρικάδες!!! Επόμενος σταθμός ήταν η ομάδα του Αλμπαθέτε, όπου καθημερινά έκανε 100 χιλιόμετρα πήγαινε έλα με τον πατέρα του. Ο Ιβάν ντε λα Πένια ήταν το είδωλό του και ο Αντρές είχε ξυρίσει το κεφάλι του για να του μοιάζει. Με αυτή την εμφάνιση μάγεψε δυο συνεχόμενες χρονιές το ποδοσφαιρικό κοινό της Ισπανίας στο εθνικό πρωτάθλημα παίδων. Πήρε φυσικά τον τίτλο του MVP και άφησε τους σκάουτ με ανοιχτό το στόμα.

Η Μπαρτσελόνα κινήθηκε αμέσως. Ο Μπενάιζες ήταν ξεκάθαρος στο μήνυμά του: «Θέλουμε να έρθεις στη Μασία. Δε χρειάζεται να κάνεις δοκιμή. Είσαι ήδη μέσα όποτε το αποφασίσεις!». Χρειάστηκαν δυο χρόνια μέχρι να το αποφασίσει ο Αντρές. «Το τρένο περνάει μόνο μια φορά», του έλεγε ο πατέρας του και τελικά το καλοκαίρι του 1996 ο Ινιέστα έφτασε στη Μασία, όντας ο Βενιαμίν της ακαδημίας. Μετά τις πρώτες δυο εβδομάδες ο μικρός προσπαθούσε να προσαρμοστεί, όμως το πρόβλημα ήταν ότι δεν έτρωγε, έτσι οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα του έφτιαξαν ένα ειδικό πρόγραμμα διατροφής με βασικό συστατικό το σπανάκι, το οποίο ο Αντρές απεχθανόταν! Από την άλλη, ο Ινιέστα νοσταλγούσε πολύ την οικογένειά του και που τον έχανες, που τον έβρισκες, σε μια γωνία να κλαίει. Μάταια προσπαθούσαν οι μεγαλύτεροι – Πουγιόλ, Ρέινα, Βαλντές και άλλοι – να τον παρηγορήσουν. «Πάντα όμως του παραχωρούσαμε προτεραιότητα για να τηλεφωνήσει στο σπίτι του», θυμάται ο Κάρλες Πουγιόλ.



Χριστουγεννιάτικα κάλαντα σε εκδήλωση στη Μασία: δίπλα στον ιερέα ο Ινιέστα, δίπλα στον Ρόμπσον ο Ρέινα και στο βάθος ο Πουγιόλ!

Τον Μάιο του 1999 τον επέλεξαν ως αντιπρόσωπο της «Μασία» στην επίσημη επίσκεψη της Μπαρτσελόνα στο Βατικανό και δυο μήνες αργότερα ο Γουαρδιόλα του παρέδωσε το βραβείο του MVP του Nike Premier Cup, λέγοντας παράλληλα στον Τσάβι: «Τούτος εδώ θα μας ξεπεράσει και τους δυο!». Στις 4 Φεβρουαρίου του 2001, σε ηλικία 16 ετών, έμαθε το μεγάλο νέο από τον έφορο της πρώτης ομάδας: «Αύριο θα κάνεις προπόνηση με τον Σέρα Φερέρ». Ο Αντρές δεν πίστευε στα αυτιά του. Την επόμενη μέρα χάθηκε στο «Καμπ Νόου» προσπαθώντας να βρει τα αποδυτήρια των «μεγάλων», μέχρι που έπεσε πάνω στον Λουίς Ενρίκε, ο οποίος γελώντας του έδειξε τον δρόμο. Από τότε ξεκίνησε μια πορεία με πολύ μεγάλους σταθμούς. Από τις 6 κούπες του 2009 μέχρι το νικητήριο γκολ στον τελικό του Μουντιάλ. Ο Αντρές Ινιέστα συνεχίζει την μεγάλη καριέρα του παραμένοντας αυτό που ήταν από την πρώτη του ημέρα στη «Μασία»: μετριόφρων, ντροπαλός και ευτυχισμένος παίζοντας ποδόσφαιρο.

8. "Κάποια μέρα θα είσαι εσύ το 4 της Μπάρτσα"


Ο Σέσκ Φάμπρεγκας πέρασε τέσσερα χρόνια, από τα 11 μέχρι και τα 15 του, μέσα σε ένα ταξί, πηγαίνοντας από το χωριό του, Arenys de Mar, στη Βαρκελώνη και αντίστροφα. Πριν τον πάρει η Μπαρτσελόνα, ο παππούς του, προπονητής στην ακαδημία της τοπικής ομάδας, του είχε δώσει τα πρώτα ποδοσφαιρικά μαθήματα και τον είχε κάνει φανατικό των «μπλαουγκράνα». Στη συνέχεια ο Σεσκ αγωνίστηκε στην Ματαρό και εκεί τον ανακάλυψαν οι σκάουτ της Μπαρτσελόνα. Άργησαν βέβαια λίγο να τον πάρουν, αφού οι υπεύθυνοι της Ματαρό, κάθε φορά που ερχόταν στο γήπεδό τους άνθρωπος των «μπλαουγκράνα» για να δει τον Φάμπρεγκας, επίτηδες τον άφηναν εκτός ενδεκάδας, ώστε να τον κρατήσουν όσο περισσότερο γινόταν!

Τελικά, το 1997, οι δυο ομάδες ήρθαν σε συμφωνία, ο Σεσκ συνέχιζε να αγωνίζεται για ένα χρόνο ακόμα στη Ματαρό, κάνοντας όμως μια φορά την εβδομάδα προπόνηση στη «Μασία». Από το 1998 ο μικρός ξεκίνησε την καθημερινή περιπέτεια πηγαινοερχόμενος από το χωριό του στη Βαρκελώνη και το 2002 αποφάσισε να μετακομίσει και να μείνει μόνιμα πλέον στη «Μασία». Εκεί παρέμεινε μόνο ένα χρόνο, τον οποίο όμως ο ίδιος περιγράφει «ως την πιο ωραία περίοδο της ζωής του». Εξελίχθηκε ποδοσφαιρικά και έκανε πολύ καλούς φίλους, τον Μέσι, τον Πικέ και τον Μπάθκεθ. Όμως η Ευρώπη παραμόνευε, η Άρσεναλ εκμεταλλεύτηκε το κενό εξουσίας στην Μπαρτσελόνα (λίγο πριν αναλάβει ο Λαπόρτα) και έτσι ο μικρός βρέθηκε στο Λονδίνο και την Πρέμιερ Λιγκ.



Η ομάδα Νέων της Barcelona του 2002-03: Όρθιοι: Πικέ, Πίτου Ολαθουέλο, Σονγκό, Φάμπρεγκας. Καθισμένοι: Πλαντσερία, Μπλάθκεθ, Ούρι, Μπάθκεθ και Μέσι.

Η πορεία του από εκεί και πέρα είναι γνωστή. Συμπληρώνουμε μόνο το σχόλιο του James Lawton, Άγγλου δημοσιογράφου της Independent, την επόμενη της παρθενικής εμφάνισης του Σεσκ με την Άρσεναλ: «Πρόκειται για έναν πιτσιρικά με το κεφάλι ενός στρατηγού!». Μπαίνοντας πλέον στην όγδοη σεζόν του με τους «κανονιέρηδες», ο Σεσκ φυλάει σαν κόρη οφθαλμού το πολυτιμότερο ενθύμιο από την εποχή της «Μασία». Μια φανέλα της Μπαρτσελόνα που του χάρισε ο Γουαρδιόλα με την ιδιόχειρη αφιέρωση «Κάποια μέρα θα είσαι εσύ το 4 της Μπάρτσα»…

9. Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές…


Ο Βίκτορ Βαλντές γεννήθηκε το 1982 στο L&#180;Hospitalet de Llobregat, πολύ κοντά στο «Καμπ Νόου». Από πολύ μικρή ηλικία, ο μεγαλύτερος αδερφός του, Ricky, τον έβαζε τερματοφύλακα και τον «πυροβολούσε» από όλες τις μεριές. Στον Βίκτορ δεν άρεσε καθόλου η θέση του γκολκίπερ, αλλά από πείσμα και μόνο αποφάσισε να βάλει φρένο στον Ρίκι και τελικά τα κατάφερε. Ο πατέρας τους είδε ποδοσφαιρικό μέλλον στα ρεφλέξ του γιού του και τον έγραψε σε μια τοπική ακαδημία. Σε ηλικία 10 ετών ο μικρός «πέταγε» και έτσι ήρθε η δοκιμή από την Μπαρτσελόνα, την οποία ο Βίκτορ πέρασε με επιτυχία. Ήταν το 1992 και ο σύλλογος ζούσε και ανέπνεε ακόμα στιγμές δόξας μετά την κατάκτηση του πρώτου Πρωταθλητριών στην ιστορία του.

Ένα πρόβλημα υγείας της μητέρας του Βίκτορ, ανάγκασε την οικογένεια να φύγει από τη Βαρκελώνη και να εγκατασταθεί στο ζεστό κλίμα της Τενερίφε, όπως είχαν συστήσει οι γιατροί. Έτσι ο μόλις 10 ετών Βίκτορ βρέθηκε μόνος του στη «Μασία», ο μικρότερος όλων και ο πιο δυστυχισμένος. Νοσταλγώντας μέρα και νύχτα τους δικούς του, άντεξε μόνο έξι μήνες. Ο πατέρας του μίλησε με τον σύλλογο και εκείνοι του είπαν ότι θα έδιναν δανεικό το γιό του σε ομάδες της Τενερίφε και πως όποτε ήθελε, μπορούσε να επιστρέψει, περνώντας ξανά όμως από δοκιμή. Ο μικρός αγωνίστηκε στις τοπικές Marino και UD Ibarra και τρία χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1995, επέστρεψε στη Βαρκελώνη, πέρασε με επιτυχία τα τεστ και ξαναμπήκε στη «Μασία».



Βίκτορ Βαλντές και Πέπε Ρέινα τον Ιανουάριο του 2000

Μετά από ένα χρόνο γνωρίστηκε με τον Ινιέστα και έγιναν αχώριστοι φίλοι. Το 2000 αποφοίτησε από τη «Μασία» και το 2002 πήρε το βάπτισμα του πυρός από τον Φαν Χάαλ. Αγωνίστηκε σκληρά για να ξεπεράσει την – έντονη συχνά – αμφισβήτηση μέχρι να καθιερωθεί επί Ράικαρντ. Από τότε έχει κερδίσει δύο «Zamora» (τίτλος του καλύτερου τερματοφύλακα στην Πριμέρα Ντιβισιόν), ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής στον τελικό του 2006 στο Παρίσι, όταν με τις φοβερές του αποκρούσεις σταμάτησε τον Ανρί και βοήθησε την ομάδα του να σηκώσει το τρόπαιο και συνεχίζει να είναι αμετακίνητος μέχρι σήμερα κάτω από τα δοκάρια της FC Barcelona.

10. Ο "Κρικρί" που υπέφερε από κρίσεις… νευρικού γέλιου!


Στις 25 Απριλίου του 2007, σε ηλικία 16 ετών, 7 μηνών και 27 ημερών, ο Μπόγιαν Κρίκιτς έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα σε ένα τουρνουά στην Αίγυπτο, σκοράροντας μάλιστα εναντίον της Αλ Αχλί. Το ποδοσφαιρικό παραμύθι όμως του πιο πρόσφατου μεγάλου αστέρα της «Μασία» ξεκινούσε 8 χρόνια πριν την Αίγυπτο, το 1999, σε ένα τουρνουά στην Ανδόρα. Ο πατέρας του, πρώην ποδοσφαιριστής του Ερυθρού Αστέρα, είχε ήδη μιλήσει με τους ανθρώπους της Μπαρτσελόνα και τους είχε καλέσει να παρακολουθήσουν τον μικρό, ο οποίος παρά το μικρό του ανάστημα είχε εντυπωσιάσει τους πάντες με την τεχνική του και κυρίως με την ικανότητά του να στέλνει τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα.



Ο Μπόγιαν (δεξιά) στο προαύλιο της Μασία

Αμέσως οι σκάουτ των «μπλαουγκράνα» έκαναν μια δοκιμή με τον Μπόγιαν, ενθουσιάστηκαν και ζήτησαν από τον πατέρα του να τον πάρουν αμέσως στη «Μασία». Ο μεγάλος Κρίκιτς αρνήθηκε να αποχωριστεί τον γιό του από τόσο τρυφερή ηλικία, δέχτηκε όμως να τον γράψει στους παίδες της Μπαρτσελόνα. Έτσι, τρεις φορές την εβδομάδα οι δυο Κρίκιτς κάλυπταν με το αυτοκίνητο τα 143 χιλιόμετρα που τους χώριζαν από τη Βαρκελώνη για να μπορεί ο Μπόγιαν να προπονείται και να παίρνει μέρος κάθε Σάββατο στους αγώνες της ομάδας. Δυο χρόνια αργότερα σταμάτησαν τα πήγαινε έλα αφού ο μικρός εγκαταστάθηκε μόνιμα στο διαμέρισμα των παππούδων του, πολύ κοντά στο «Καμπ Νόου».

Έτσι ο Μπόγιαν δεν έμεινε μέσα στη «Μασία» αλλά – όπως και ο Μέσι – έκανε τα πάντα στην ακαδημία εκτός από τον ύπνο. Η εξέλιξή του μέσα στο γήπεδο ήταν το ίδιο καλή με τις επιδόσεις του στα μαθήματα. Με μοναδικό πρόβλημα τα συνεχόμενα γέλια. Διηγείται ο ίδιος: «Χαμογελούσα συνέχεια. Μάλλον επειδή ήμουν ευτυχισμένος. Όμως τα πράγματα γίνονταν σοβαρά στο μάθημα. Εκεί με έπιαναν κρίσεις γέλιου, ιδιαίτερα όταν μου γινόταν παρατήρηση από τους καθηγητές. Τότε ειλικρινά χωρίς να μπορώ να το σταματήσω, με έπιανε πάντοτε νευρικό γέλιο και το κακό ήταν ότι η κρίση απλωνόταν και στους υπόλοιπους στην τάξη, με αποτέλεσμα ο καθηγητής να απελπίζεται βλέποντας τους πάντες να κλαίνε από τα γέλια (!!!)». Το γέλιο πάντως πάγωνε στα πρόσωπα των αντιπάλων, όταν ο μικρός έμπαινε στο γήπεδο. Ο Μπόγιαν (ή Κρικρί όπως τον φώναζαν για πλάκα οι κολλητοί του μέσα στη «Μασία») σκόραρε πάνω από 600 γκολ όσο αγωνίστηκε στις μικρές ομάδες της Μπαρτσελόνα, μέχρι να πάρει την προαγωγή στην πρώτη ομάδα, της οποίας αποτελεί σήμερα βασικό στέλεχος.

10+1. "Ο ύπνος ήταν ένα μαρτύριο!"


Μια μεγάλη φιλία που δημιουργήθηκε στη «Μασία» και που ούτε καν το ντέρμπι μεταξύ Έβερτον και Λίβερπουλ στάθηκε ικανό να επηρεάσει (εκεί δηλαδή που αγωνίζονται πλέον οι δυο τους), υπήρξε αυτή μεταξύ του Μίκελ Αρτέτα και του Πέπε Ρέινα. Από τη στιγμή που ο Μίκελ μπήκε στην ακαδημία, ο Ρέινα έγινε η σκιά του. Όλα ήταν ρόδινα, εκτός από τη νύχτα. Θυμάται ο Αρτέτα: «Μόλις έσβηναν τα φώτα, άρχιζε για μένα το μαρτύριο. Ο Πέπε κοιμόταν στο πάνω κρεβάτι κι εγώ στο κάτω. Όμως ο κολλητός μου ροχάλιζε σαν τρένο και για να τον αναγκάσουν να σταματήσει, από τα άλλα κρεβάτια του πετούσαν ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Μαξιλάρια, κάλτσες, παπούτσια, μέχρι και μπάλες. Και βέβαια τα περισσότερα προσγειώνονταν πάνω μου. Ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης!».



Η πολυσυλλεκτικότητα της Μασία. Μπροστά ο Μπαμπανγκίντα και στην τριάδα της Αργεντινής ο Μέσι (δεξιά από τους τρεις)

Τι είπες τώρα;;!! Ή μάλλον τι πόσταρες!! Θα έδινα τα πάντα να γυρνούσα τον χρόνο πίσω και να πήγαινα εκεί! Έχω
μείνει κάγκελο με την οργάνωση και το ενδιαφέρον που δείχνουν στα πιτσιρίκια!! Γαμώ την κατάντια μας γαμώ! Να
βάλω τα κλάμματα τώρα με αυτά που βλέπουμε στην Ελλάδα;

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΜΑΣΙΑ!!

[Reds]

Ποσο πισω ειμαστε....

[masinGun]

εδώ θα βρείτε κάμποσα λίνκ για το "παγκόσμιο σούπερ καπ" Μπαρτσελόνα -Λεϊκερς

[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]

[BrazHlias]

καλα κραταει η μπαρτσελονα παντως

[BrazHlias]

7 ποντους μπροστα η μπαρτσα στο τελευταιο 2λεπτο

[BrazHlias]

92-88 τελικο. κερδισε η βαρκα, αν και οι λεϊκερς ηταν ψιλα στα φριδια τους

[sk12072]

χασανε οι λεικερς;απιστευτο...

[masinGun]

ομαδάρα η Μπάρτσα αν και οι Λέικερς δεν πολυ-καίγονταν για το ματσάκι , παντως κάποιοι αναπληρωματικοί των Λέικερς δεν χώραγαν με τίποτα στην Μπάρτσα , όταν οι Λέικερς έβαζαν τους αναπληρωματικούς έπιαναν πολλά μποφόρια .