60 ευρω το εισητηριο???Καλα μου εφυγε ο ενθουσιασμος.Ας τσιπαρω καλυτερα το Ps2 μου.![]()
60 ευρω το εισητηριο???Καλα μου εφυγε ο ενθουσιασμος.Ας τσιπαρω καλυτερα το Ps2 μου.![]()
Ερχονται και οι Therion.Βρε την ψαροκωσταινα τι κοσμο φερνει![]()
Στα ντουζενια τους και στα live ηταν χαλιες...φαντασου τωρα.
Α και ροκαδες που κυνηγανε απλους χρηστες για παρανομο κατεβασμα τραγουδιων μη τυχον και χασουν κανενα ευρω δεν θα πληρωνα ποτε να δω.
Pink Floyd?! Το the wall είναι η χειρότερη ταινία που έχω δει στη ζωή μου...
Για μένα ήταν χάλια. Μα χάλια :p
Τραγούδια τους δεν έχω ακούσει, παρά μόνο αυτά της ταινίας. Αλλά και πάλι δε μου λένε πολλά. Ίσως να φταίει το ότι δε μου αρέσει το hard rock.
Ιερο αμα δεν ξερεις μην μιλας...
Το Dark side of the moon ειναι ενα απο τα καλυτερα αλμπουμ ολων των εποχων.
Ειναι τουλάχιστον αστείο να προσπαθούμε να αναλύσουμε το αν αυτό το μουσικό θαύμα που ονομάζεται Pink floyd αξίζει της προσοχής μας ή όχι. Για να απαντήσω σε καποιον που σχολίασε την ταινία (the wall) που όπως φαίνεται ασχολείται περισσότερο με το ποδόσφαιρο θα του πω αντίστοιχα οτι δεν μπορείς να μειώσεις την αξία του Ronaldinhio επειδή δεν σου άρεσε η απόδοση του σε μια διαφήμιση.
Εδω θα κάνω μια παρένθεση. Η συγκεκριμένη ταινία ήταν αποτέλεσμα μεγάλης κόντρας του Alan Parker (σκηνοθέτη της ταινίας) με τον Roger Waters. Γι αυτό και η σκηνο8ετική ροή είναι κάπως αλλοπρόσαλλη (όσο περιεργο βέβαια είναι και το concept του Wall όπου ώς γνωστών παρουσιάζει την ζωή ενός καταπιεσμένου αγοριού που μετατρέπεται σε φασιστικό ίνδαλμα καταργώντας μέσα απο την παράνοια της εξουσίας όλα τα παλιά του πιστεύω). Επίσης η ταινία αυτή ήταν το αποκορύφωμα της μέγιστης κόντρας του Waters με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και κυρίως τον Gilmour με αποτέλεσμα την διάλυση του γκρούπ μετά το final Cut (τίτλος με ξεκάθαρο άλλωστε νόημα). Για την ιστορία πρωταγωνιστής ήταν ο Bob Geldof, ιδρυτής της ιδέας του Live Aid καθώς και εμπνευστής του πρόσφατου Live 8 όπου και ξαναεμφανίστηκαν επι σκηνής οι Pink floyd μαζί με τον Waters μετά απο 25 χρόνια.
Τελείωνοντας το κεφάλαιο αυτό (το οποίο για μένα είναι ανεξάντλητο) καταθέτω την εμπειρία μου απο την πρόσφατη καλοκαιρινή συναυλία του ΜΕΓΙΣΤΟΥ δημιουργού Roger Waters όπου αποτέλεσε μια τεράστια στιγμή (ίσως την μεγαλύτερη) στην πλούσια συναυλιακή ζωή μου. Η συγκίνηση του να ακούς το Vera και το Comfortably Numb μετά απο την ολοκλήρωση ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του Dark Side of the Moon δεν θα μπορούσε παρά να είναι τεράστια!!
Οσοι δεν έχετε δει τους Metallica να πάτε τρέχοντας. Είναι σίγουρο οτι ποτέ ξανά δεν θα ξαναζήσουμε αυτό που είχαμε ζήσει το 93 (θυμάμαι όταν ξεκίνησε με το Creeping Death είχα παραλληρήσει - κι έδινα και πανελλήνιες την άλλη μέρα...) αλλά δεν παύουν να έιναι οι γνωστοί Metallica.
υ.γ. 1 - Η μουσική είναι αστείο να κατηγοριοποιείται. Εγω συνηθίζω να την διαχωρίζω απλά σε καλή και κακή (φυσικά σύμφωνα με τα στενά υποκειμενικά μου κρητίρια). Οι Pink Floyd π.χ. δεν είναι Hard Rock... Οι Pink Floyd είναι μουσική. Αυτή η τακτική μου άνοιξε τόσο το μυαλό πριν απο πολλά χρόνια ώστε να φτάσω στο σημείο να ακούω πλέον απο Madonna μέχρι Slipknot, απο Β 52's μέχρι Soundgarden απο Red Hot Chili Peppers (μέγιστη αγάπη ως μπασίστας) μέχρι Cure απο George Michael μέχρι Tom Waits απο Peter Gabriel μέχρι Seal και απο Depeche Mode μέχρι Black Sabbath.
υ.γ. 2 - Aνοίξτε τα αυτιά σας και ακούστε πολύ μουσική. Υπάρχουν πολλά μα πάρα πολλά ωραία πράγματα αμα ψάξετε έστω και λίγο απο αυτούς τους τόνους σκουπιδιών που με ευκολία σας προσφέρουν στο πιάτο.
Mακαρι να ειχα παει το '93.Πηγα το '99 και παραληρουσα για μερες,αλλα δε ξερω ακομα αν θα παω και φετος.
Bookmarks