Οπως πολλοι ειπαν αυτο ειναι το τελος μιας εποχης και μια φιλοσοφιας που μας εφερε σε ενα σημειο κορυφαιο.
Η εθνικη εχει πετυχει το ανειπωτο. Κανανε λαθη στην πορεια για την προκριση στο Μουντιαλ αλλα αυτο δεν ακυρωνει οτι πετυχαν περσι. Γινανε λαθη σε συστηματα, κλησεις κλπ αλλα ολα αυτα ειναι μικροτερα απο οτι ζησαμε απο αυτη την εθνικη.
Ειμαστε μια μικρη χωρα που η εθνικη της ομαδα καταφερε περισσοτερα απο οτι αξιζε το ποδοσφαιρο μας το ιδιο και η χωρα μας.
Για μενα αξιζει standing ovation για τον Ρεχαγκελ και για την ομαδα.
Μονο και μονο γιατι ειχε τα παπαρια να μεινει σε αυτη την ομαδα που την εζησε, την αγαπησε, και την εχτισε του αξιζει ενα μπραβο. Αν οχι σαν προπονητη, τουλαχιστον ως ενα τυπακο που ηρθε και μας βοηθησε να γινουμε ψηλοτεροι.
Αν και πολλοι διαφωνουν, εγω τους ευχαριστω.

Και ΠΑΜΕ για αλλα απο δω και περα και ευχομαι να μην γυρισουμε στο πουθενα...
Bookmarks