
Αρχική Δημοσίευση από
giorgossiderie
Όταν η Εθνική Ελλάδος έκανε εκείνη τη τρελλή κούρσα του Γιούρο θυμάμαι "προπονητές" σαν τον Γεωργιάδη, τον Αρχοντίδη και άλλους φωστήρες που έκαναν κριτική και προέβλεπαν ότι η ομάδα θα αποκλειστεί στο επόμενο παιχνίδι. Πολλοί κατέκριναν το γερμανό γιατί επέμενε να μην καλεί το Ζήκο. Άλλοι παρακαλούσανε να χάσει η ομάδα, πεθαίνονατς από τη ζήλια τους που προχωρούσε. Κάποιοι φίλαθλοι ακολούθησαν από την αρχή και έδωσαν ζωντάνια στην εξέδρα χρωματίζοντας την με τα εθνικά μας χρώματα. Καταπίνοντας η Ελλάδα του Ρεχάγκελ τους αντιπάλους όλο και περισσότεροι φίλαθλοι συσπειρώνονταν κοντα της. κανένας δεν πίστευε το θαύμα όμως. Όταν οι αρμόδιοι έκοβαν τα πρίμ ο Ζαγοράκης ζήτησε πρίμ για το κύπελλο. Αφειδώς τους υποσχέθηκαν μεγάλα ποσά γιατί δεν τους πίστευαν. Ο ουρανός της Λισαβώνας προετοιμαζόταν για άλλα χρώματα και όχι τα Ελληνικά. Στον τελικό όλοι οι μαιντανοί προσέτρεξαν να είναι εκεί, για τους γνωστούς λόγους , δηλαδή την προβολή τους. Κυράτσες πουτανοφέρνουσες, συμβιβασμένοι πολιτικοί, κύνεδοι, μαστρωποί, άνθρωποι των media, "αναγνωρίσιμες προσωπικότητες", κοκότες. Πολλοί φίλαθλοι έμεινα έξω για να μπούν αυτοί. Χαρές και πανηγύρια, ρωμαική φιέστα στην Αθήνα κατά την επιστροφή, αποθέωση του κίτς στο Καλλιμάρμαρο.
Η ομάδα αυτή μας χάρησε τη μία και μοναδική επιτυχία, πηγαίνοντας εκεί που άλλες ομάδες, τεράστιες της γηραιάς ηπείρου δεν έχουν πλησιάσει. Η Εθνική Αγγλίας δεν έχει πάει ποτέ ούτε στον τελικό. Όλοι όμως περίμεναν αυτά τα ίδια τα παιδιά που αποθέωναν στη στροφή. Κακές εμφανίσεις στα προκριματικά του ΠΚ κακές και στο κονφεντερέισον. Ξεθάψανε οι κατίνες των σιού το τσεκούρι του πολέμου, αρχίζοντας πάλι τις γκρίνιες. ξεχάστηκαν όλα. Ο Ρεχάγκελ από ήρωας έγινε ξεμωραμένος, ο Ζαγοράκης από πολυτιμότερος πρέπει να αποδείξει γιατί ζεί ακόμη ενώ θα ΄έπρεπε να είναι νεκρός. Οι προπονηταράδες φτιάχνουν νέες συνθέσεις με τις μετεμψυχώσεις του Ζήκου. Κανένας δεν λέει ότι σε μια χώρα που συθέμελα ταράζεται από απίστευτα σκάνδαλα όλων των χρωμάτων, σε μια χώρα ρουσφετιού και αυλαρχίας, μια χώρα αναξίων και αρριβιστών βρέθηκαν κάποια παιδιά και ένας γερμανός και αναστάτωσαν τον αθλητικό παγκόσμιο χάρτη. Κανένας δεν λέει ότι ο Εθνικός μας Ύμνος ξύρισε αδυσώπητα σαν τόρνος τα αυτιά των όπου γής ανθελλήνων. Κανένας δεν συγκρατείται βουτώντας τη γλώσσα του στο μυαλό του πρίν εκστομίσει την οποιαδήποτε αβίαστη κουβέντα εναντίον αυτών που καρφώσανε το όνομα της Ελλάδας στο Νο 1 του πίνακα της ΟΥΕΦΑ. ΔΕν είναι εκπληκτικό δεν είναι φαινόμενο. Ο Σωκράτης είπιε το κόνιο, Ο Αριστείδης εξωστρακίστηκε, ο Κολοκοτρώνης μπήκε φυλακή. Είναι η μοίρα αυτού του λαού, είναι το εθνικό μας ελάττωμα με το οποίο είμαστε καταδικασμένοι να πορευόμαστε στην αιωνιότητα. Ικανοί για Μαραθώνες και Θερμοπύλες άλλα και για εμφύλιους σπαραγμούς. Δεν θέλουμε να τους βλέπουμε πια. Πολλοί με τα λόγια τους τους έχουν εκτελέσει. Λές και άν αλλάξει όλη η σύνθεση της ομάδος θα ξαναγίνει κάτι άνάλογο. Λές και έχουμε πιθανότητες με άλλες συνθήκες. Άς τους αφήσουμε εκεί ήσυχους να κάνουνε ότι θέλουνε, είναι ακόμα εν ενεργεία πρωταθλητές Ευρώπης. Δικαιούνται χωρίς καμία κριτική να είναι εκεί όσο αυτοί θέλουν ακόμα και μέχρι τα 50 τους. Να μας θυμίζουν κάτι σ' αυτό το μουντό τοπίο που ζούμε. Σκεφθείτε όλο το υπόλοιπο σκηνικό...
Bookmarks