Ως Ολαφ Μελμπεργκ των φτωχών,
όταν ο γνήσιος είναι απών,
με ήρακ, Ξάνθη, πλατανιά,
σκοράρεις και με κεφαλιά.
Στο όνομα του θα ορκιστείς,
Μουράτη που είσαι να τον δεις;
Ιδρώνει και δεν σταματά,
άμυνα, κέντρο και μπροστά.
Το μέτρο το αλλάζω εδώ, κάνω το στίχο ρυθμικό,
κι ευθύς γυρνώ στα κλασσικά και τον παλιό ιαμβικό.
Όταν οι άλλοι πέφτουνε, εσύ όρθιος στέκεις,
και της ομάδας έγινες, απόλυτος ηγέτης.
Μόνο με την αξία σου κι όχι με ξένες πλάτες,
μα κάποιοι που δεν ήξεραν, σου πέταξαν ντομάτες.
Μα κι αν στην Λεβαδιά βρεθείς, αν σπας και δεν αντέχεις,
το κτελ θα πάρεις και θα 'ρθεις, δρόμο λίγο θ' απέχεις.
Να δουν κι αυτοί το άστρο σου, πως γνέφεις πως μιλάς,
και όταν απηυδήσουνε, τότε ξαναγυρνάς.
Το μέλλον με το Θρύλο μας, για σένα είναι παράλληλο,
τζαρτζάρεις, κόβεις, εφορμάς με πάθος απαράμιλλο.
Δύναμη σαν του Ηρακλή, ταχύτητα σαν τσίτα,
κι η τεχνική σου υψηλή, όταν μασάς την πίτα.
Δεν είναι τα ταλέντα σου, ειν' κάτι παραπάνω,
το ξέρω σ'έχουν στη γωνιά, το παίζουν υπεράνω.
Είσαι καλός, φιλότιμος, και ηθικό στοιχείο,
μαστίχα αν σου εζήταγα, θα έτρεχες στη Χίο.
Σαν χθες θυμάμαι ήσουνα, σε στάση λεωφορείου,
όταν ξανασυνάντησες τον φίλο σου τον Πίου.
Ο Πίου ψόφιος ήτανε, γιατί 'ρθε από μακριά,
και για να κάτσει ο φίλος σου, σήκωσες μια γριά.
Τα λόγια όμως δεν φτάνουνε, το ξέρω δεν γελιέμαι,
κλαίω, δακρύζω και πονώ, όταν σε συλλογιέμαι.
Πίνω, καπνίζω, βλαστημώ, στόπερ δεν θέλω άλλο,
μοναχά εσένα βασικό κι ας με περνούν για κάλλο.
Στο ρόστερ για ένα εξάμηνο,
σαν όμορφο κυκλάμινο,
ανθίζεις όλο πιο πολύ,
νεογνό που 'γινε πουλί.
Bookmarks