Τρελαίνοντας τον Καμπιάσο
Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που αγαπάει το καλό ποδόσφαιρο και τον Ολυμπιακό και να μην χάρηκε όταν στο 35΄ του ματς με την Μπεσίκτας είδε τον Εστεμπάν Καμπιάσο να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα με ένα γκολ από τα δικά του. Ναι, η σέντρα του Ανσαριφάρντ με το αριστερό είναι εξαιρετική, αλλά το γκολ είναι όλο του Αργεντίνου: χωρίς την κίνησή του χωρίς τη μπάλα, την κούρσα των τριάντα μέτρων, που έχει αρχίσει πριν καν ο Καρίμ σεντράρει, δεν θα είχε συμβεί τίποτα. Για να το πω διαφορετικά όποιος άλλος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού είχε ξεκινήσει αντί του Καμπιάσο στην ενδεκάδα δεν θα είχε σκοράρει. Γιατί δεν θα κυνηγούσε τη φάση και τη μπάλα ποτέ.
Θα πρεπε να γράψει τη βιογραφία του
Δεν μου μοιάζει τύπος που θα έγραφε ποτέ του ένα βιβλίο ο Καμπιάσο – την αυτοβιογραφία του πχ. Μολονότι σε αυτή θα είχε πολλά και ωραία να διηγηθεί δεν πιστεύω ότι θα το έκανε γιατί μοιάζει άνθρωπος, που το μόνο που τον απασχολεί είναι το ποδόσφαιρο. Κι όμως θα είχε ωραία κεφάλαια και εκπλήξεις αυτή η βιογραφία. Θα μάθαινε κανείς για την πρώτη αγάπη του, που ήταν το μπάσκετ (φυσικά έπαιζε πλεϊ μέικερ), για το ξεκίνημά του στους Αρζεντίνος Τζούνιορς, για την υπογραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης σε ηλικία μόλις 16 χρονών, για το πέρασμά του από την Ιντιπεντιέντε στα 18 του, για ένα πρωτάθλημα που κατέκτησε με τη Ρίβερ Πλέιτ βασικός στα 21 του, για τον ερχομό του στη Ρεάλ Μαδρίτης, για τους τίτλους του στην Ιντερ, για την εμπειρία του στη Λέστερ. Θα μάθαινε ότι έχει ένα αδερφό που έπαιζε τερματοφύλακας κι ένα γιό που αν και μικρούλης μοιάζει δεδομένο ότι θα γίνει ποδοσφαιριστής. Θα γελούσε και θα έκλαιγε με ιστορίες από την Εθνική Αργεντινής, θα διαπίστωνε πως αυτός ο αντιστάρ είναι ο Αργεντινός ποδοσφαιριστής που έχει κερδίσει τους πιο πολλούς τίτλους στην μεγάλη καριέρα του – πιο πολλούς και από τον γίγαντα Ντι Στέφανο, που κάποτε στη Ρεάλ έκανε συλλογή από κούπες. Τέλος στη βιογραφία του που ποτέ δεν θα γραφτεί θα είχε πολύ ενδιαφέρον το τελευταίο κεφάλαιο, αυτό στο οποίο θα μπορούσε να διηγηθεί πως κάποτε αποφάσισε να πάει στην Ελλάδα να κλείσει την καριέρα του και διαπίστωσε πως εκεί, χωρίς να το ξέρει, είχε ραντεβού με ανθρώπους που πήγαν να τον τρελάνουν.
Αναπληρωματικός του Ζντιέλαρ
Δεν είναι λίγοι οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές στους οποίους διάφοροι απίθανοι τύποι έκαναν στην Ελλάδα γυμνάσια. Είναι επίσης πολλοί αυτοί που πέρασαν από εδώ χωρίς να καταλάβουμε την σημαντικότητα τους και την δυνατότητα της προσφοράς τους – δεν θέλω να πάω πολύ πίσω θα περιοριστώ μόνο στα τωρινά και θα θυμίσω ότι ο Λεντέσμα έφυγε από τον ΠΑΟ σε χρόνο ρεκόρ κι ότι ο Βάργκας μοιάζει να δίνει εξετάσεις κάθε φορά που παίζει στην ΑΕΚ. Κανένας, όμως, από όλους όσους εδώ δεινοπάθησαν για να παίξουν, δεν πέρασε τις περιπέτειες του Καμπιάσο, που δεν αξιοποιήθηκε όσο θα πρεπε μολονότι έχει καταφέρει να δείξει πόσα πολλά μπορεί να κάνει ακόμα (και τουλάχιστον για μια ώρα) στο γήπεδο. Πέρυσι ήταν ο καλύτερος στη μεγαλύτερη νίκη του Ολυμπιακού στην ευρωπαϊκή του ιστορία, δηλαδή στη νίκη του στο Εμιρετς κόντρα στην Αρσεναλ, όταν παίζοντας μόνος και χωρίς τον Μιλιβόγεβιτς μπροστά από την άμυνα, έκοψε τους πάντες και τα πάντα. Τόσο πολύ εκτίμησε ο προπονητής του την προσφορά του σε εκείνο το ματς που στο δεύτερο παιγνίδι, αυτό που έγινε στο Καραϊσκάκη δεν του έδωσε λεπτό συμμετοχής – μάλλον εκείνη η νίκη στο Λονδίνο ήταν κάτι σαν ποινικό αδίκημα αφού κι ο Φινμπόγκασον εξαφανίστηκε. Φέτος ένα δικό του γκολ, αυτό που πέτυχε στην Ελβετία κόντρα στην Γιουνγκ Μπόις, ουσιαστικά έδωσε στον Ολυμπιακό την πρόκριση από τη φάση των ομίλων: αν αυτό έλειπε ο Ολυμπιακός δεν θα είχε προκριθεί ποτέ, έτσι όπως στη συνέχεια τα κατάφερε. Κι όμως μετά από αυτό το γκολ ο Καμπιάσο έγινε πρόβλημα! Πέρυσι ο Αργεντίνος πήγε δυο φορές στην Τούμπα και σε συνθήκες πολέμου έκανε τη διαφορά: φέτος είδε το ματς από την τηλεόραση. Μου φαίνεται απίστευτο ότι ο άνθρωπος αντιμετώπισε με τόση ψυχραιμία και τόσο επαγγελματισμό, όχι μόνο τον εφετινό παραγκωνισμό του, αλλά κυρίως το ότι έγινε αναπληρωματικός του τρελό Κασάμι, του Ζντιέλαρ που κανείς δεν θυμάται που παίζει φέτος, του Μαρτίνς που θα μπορούσε μόνο να του κουβαλάει τις τσάντες, και του Ανδρούτσου που κάποια μέρα θα διηγείται στους φίλους του το δέος του, όταν τον είδε να βγαίνει σε μια προπόνηση μαζί του. Είναι θαύμα πως αυτός ο σπουδαίος παίκτης δεν άρχισε τις ψυχοθεραπείες, όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορεί σύμφωνα με τη γνώμη του προπονητή του να αγωνιστεί για ένα ημίχρονο έστω με τη Βέροια, τον Πλατανιά και τον Ηρακλή. Τι να πεις και τι να του πεις.
Ξέμεινε από δυνάμεις
Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε κόντρα στην Μπεσίκτας: η τελική του ισοπαλία, του στερεί πολλές από τις ελπίδες του για πρόκριση – ήταν έτσι κι αλλιώς λίγες. Η ομάδα πλήρωσε ακριβά το λάθος του Λεάλι, που δεν είναι καλός με τα πόδια αλλά κουβαλάει και το βάρος της εντολής να ψάχνει συμπαίκτη για να χτιστεί μια επίθεση από πίσω – όλα τα χει η Μαργιορή το buildup τη μάρανε. Ο κόσμος τα έβαλε κάποια στιγμή και με τον Ιταλό, όπως παλιότερα και με τον Ντα Κόστα, ξεχνώντας ότι έχουν οδηγία να ρισκάρουν την πάσα για να ξεκινήσει καλά η επίθεση – κι αυτό καμιά φορά πληρώνεται. Στο β ημίχρονο ο Ολυμπιακός ξέμεινε κι από δυνάμεις, γιατί εδώ και τρεις μήνες παίζουν συνέχεια οι ίδιοι και οι ίδιοι και το κακό έχει γίνει και είναι μεγάλο: στην Κωνσταντινούπολη ο πρωταθλητής θα πάει με τη βεβαιότητα ότι έχει απέναντί του μια πιο δυνατή από τον ίδιο ομάδα κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Ο Καμπιάσο, που τα εξήγησε όλα ωραία στο τέλος, είπε ότι η ρεβάνς είναι υπόθεση καρδιάς. Μιλούσε για την δική του καρδιά όμως. Που πολλοί λίγοι δυστυχώς την έχουν.
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση: Esteban Cambiasso
Αρχική Δημοσίευση από voskos_7
Δικαιώματα - Επιλογές
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
Bookmarks