Διαβάζοντας αρκετά από τα ποστ πιο πάνω εκτός από τον ψιλοκαβγά θα πω ότι όλα είναι χρήσιμα πάρα πολύ καλά πόστ, εκτός τα της γκρίνιας μας.
Πρώτα από όλα είναι πολύ σημαντικό , το ότι θίγεται η διαδικασία στο τσουλί , και άνθρωποι σαν και εμάς δεν στεκόμαστε στο τι μας σερβίρουν τα μέσα . Θέλουμε κάτι παραπάνω , μία πιο ανταγωνιστική διοργάνωση , και όχι μία πολυτελή και πολύ κλειστή . Μπράβο που το συζητάμε , καλό είναι αυτό .
Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι έχοντας δει τόσο πολύ ποδόσφαιρο όλοι μας εδώ μέσα , δεν μπορούμε ακόμη και σήμερα να αποβάλουμε εμμονές θα έλεγα και όχι απόψεις , οι οποίες ρίζωσαν μέσα μας .
Κάποιοι έχουμε την ηλικία , κάποιοι ίσως όχι . Γιατί το θέμα γίνεται ηλικιακό ? Γιατί η μεγάλη διάρκεια του χρόνου , έχει περισσότερες επαναλήψεις και άρα περισσότερες εμπειρίες. Ετσι λοιπόν διαβάζοντας , για ταμπούρια , λεωφορεία , και άλλα γυρίζω στα 1982 . Καλή ώρα πάλι μουντιάλ μεγάλες ομάδες , μία όμως είναι κλάσεις πιο πάνω τεχνικά η Βραζιλία , δεν πέρασε όμως την Ιταλία , η οποία το σήκωσε . Είχα τότε τις ίδες απόψεις με τα παιδιά που εδώ μέσα γράφουν απαξιωτικά για τις ομάδες που επιλέγουν τον τρόπο παιχνιδιού αυτού. Ημουν στην τελευταία τάξη του λυκείου τότε. Μου πήρε αρκετά χρόνια να μπορέσω να αξιολογήσω τον τρόπο παιχνιδιού των Ιταλών ,και να αναθεωρήσω τις απόψεις μου . Εβλεπα τεράστιους Ιταλούς ποδοσφαιριστές , αλλά από την άλλη δεν μου άρεσε ,η μάλλον δεν εκτιμούσα τον τρόπο παιχνιδιού τους . Μάλιστα άρχισα να μην εκτιμάω ανθρώπους , συγγενείς οι οποίοι προσπαθούσαν να αμβλύνουν τις απόψεις για το ποδόσφαιρο , και θέλαν να με κάνουν να κρίνω και να εκτιμήσω , και όχι απλά να δεχθώ την άποψη που υπήρχε και υπάρχει ακόμη τουλάχιστον στην Ελληνική Αθλητική δημοσιογραφία.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι αυτό δεν εκπαιδευτήκαμε να εκτιμούμε το ποδόσφαιρο . Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει μόνιμα να χειροκροτείται μία ομάδα , που προτιμά την επίδειξη τεχνικής ακόμη και όταν αυτό δεν είναι σωστό ,διότι οι συνθήκες απαιτούν περισσότερη σοβαρότητα , δηλαδή λιγότερα λάθη. Έχω πολλά παραδείγματα ομάδων που στηρίχτηκαν στην τεχνική , και στην προσωπική ματαιοδοξία των παικτών . Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υποβαθμίζονται τόσα θετικά που μας δίνει το ποδόσφαιρο ,και που είναι τόσο χρήσιμα στην ζωή μας . Εξηγώ, γιατί είναι κακό να είναι μία οργανωμένη μία ομάδα? Γιατί μία ομάδα δεν μπορεί να σχεδιάσει την τακτική της , η οποια θα παίξει με τον χρόνο , για να δημιουργήσει τον χώρο ? Γιατί δεν είναι ποιοτική η ελαχιστοποίηση του λάθους ? Πράγμα που σημαίνει ότι ένας παίκτης πρέπει να υπολογίζει περισσότερο τις κινήσεις του, να φορτώνεται περισσότερο στρες , και να επιχειρεί λιγότερο το ρίσκο? Εχουμε δει πολύ ωραίες ομάδες , να παίζουν όμορφα και να αποτυγχάνουν δεν μας προβλημάτισε ποτέ αυτό ? δηλαδή το να επιχειρεί ένας παίκτης ανεύθυνες ενέργειες , μπορεί τελικά να κάνει κακό στο σύνολο ? δεν μας προβλημάτισε ότι δεν μπορείς να μην λαμβάνεις υπ όψιν σου το ποδόσφαιρο την εξέλιξη του, και όταν χάνεις, δεν έχεις δικαίωμα να υποτιμάς αυτόν που σε κέρδισε?
Διάβασα ότι είναι πολλοί αυτοί που δεν θα θυμούνται τίποτε από τον τελικό. Γνώμη μου μάλλον δεν πρόκειται να ξαναχαρούν τελικό, διότι η τακτική στο σημερινό ποδόσφαιρο είναι αυτή που δίνει τίτλους. Διάβασα ότι έπρεπε η Αθλέτικο να το πάρει διότι στάθηκε καλύτερα , θυμίζω δεν αξιοποίησε την υπεροχή που είχε για όσο διάστημα , ενώ έβαλε και ένα γκολ από κακή εκτίμηση , ενώ στο διάστημα που αποφάσισε να ελέγξει το ματς , από το 70 και μετά το έκανε με ανορθόδοξο τρόπο . Όταν μία ομάδα έχει καλό πασάρισμα , και έχω γίνει αρκετά αντιδραστικός για το πάσσινγκ , δεν καταφεύγει στο να πετάει την μπάλα να φύγει , η ακόμη χειρότερα να την δίνει στον αντίπαλο . Από κάποια στιγμή και μετά δεν ήταν μόνο η κούραση στα πόδια , ήταν η κούραση στην σκέψη παιδιά .
Τώρα εμένα η απορία μου είναι γιατί αυτά τα όμορφα πράγματα δεν εκτιμώνται ? Στις μέρες μας ποδοσφαριστές επιπέδου Μέσσι και άλλοι δεν μπορούν μόνοι τους να παρουν ματς . Δεν είναι αριθμητικό το θέμα, δηλαδή δεν φταίει ότι η Αργεντινή αν δεν πάει καλά ,η αιτία θα είναι διότι είχε έναν μόνο Μέσσι . 3 να είχε πάλι δεν θα μπορούσε. Το ζητούμενο για μένα είναι γιατί εμείς δεν εκτιμούμε την προσπάθεια των παικτών , των ομάδων , των κόουτς , σε ένα τόσο κρίσιμο ματς ? Ξέρετε κατά την δική μου άποψη πότε ένας τελικός , είναι καλός ? Οταν το τρόπαιο κατακτάται με δύσκολο τρόπο , όταν μέχρι το τελικό σφύριγμα υπάρχει η αμφιβολία , όταν το μάτς μέχρι το 120 αμφίρροπο .
Αυτός ο τελικός έδωσε αυτό το στίγμα σε όλη την κανονική του διάρκεια , στην παράταση ο ένας κατέρρευσε ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ, δεν μπόρεσε να σκεφτεί υπέκυψε. Μέχρι το 94 είχαμε έναν τελικό πολύ καλό , τρέξιμο, τρέξιμο? για ένα κοπάδι αντιλόπες , όλοι οι παίκτες ήταν πολύ προσεκτικοί , ανταποκρίθηκαν και στα δύο καθήκοντα , και ας μην είναι όλοι οι παίκτες χάφ , δηλαδή και στα αμυντικά να κλείσουν χώρους να μαρκάρουν , και στα επιθετικά να βγούν και να σκοράρουν . Τελικό είχαμε μέχρι το τελευταίο σφύριγμα , και είχαμε ΚΑΛΟ ΤΕΛΙΚΟ , διότι μέχρι τέλους ήταν αμφίρροπο και δεν ξέραμε που θα γύρει ο ζυγός . Μετά είδαμε και άλλα τέσσερα γκολ αλλά δεν μας άρεσε , και καλώς δεν μας άρεσε , διότι ο βαθμός δυσκολίας είναι που ομορφαίνει το άθλημα να το καταλάβουμε παιδιά αυτό .
Η εκτίμησή μου είναι ότι ο τελικός τσουλού έχει πλέον μεγαλύτερη βαρύτητα , από τον τελικό του Παγκοσμίου κυπέλου. Εμείς επιμένουμε ότι δεν μας ικανοποιεί. Αν αντί της Ρεάλ ήταν ο Οσφπ, να δείτε διθυράμβους που θα είχαμε γράψει εδώ μέσα.
Bookmarks