Ματιές στο Μέλλον

[SOLID]

Ωραία δουλειά φίλε solid.

Μια ερώτηση μόνο από μένα και δεν ξανακάνω κιχ. Μιας κι έχεις αναγορεύσει το σκάουτινγκ σε Αγιο Δισκοπότηρο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, λύσε μου αυτή την απορία. Αν, υποθετικά, ο Ολυμπιακός είχε ανακαλύψει τον Μέσι πριν τον ανακαλύψει η Μπαρτσελόνα και τον είχε φέρει στον Πειραιά πιστεύεις ότι θα είχε εξελιχθεί στον παίχτη που είναι σήμερα?

Κοιταξε Κωστα,υπαρχουν δυο οψεις στο νομισμα.

Υπαρχει η οψη που λεει οτι βρισκοντας εναν τοσο μεγαλο παιχτη ακομα και με
τα προσχηματα θα βγαλει στο γηπεδο ενα 60-70% των δυνατοτητων του
ανεξαρτητως προπονητων και γυμναστων.

Η αλλη οψη ειναι οτι παιχτες σε αυτο το βελλινεκες εχουν απαιτηση να γυμναστουν
στο τοπ επιπεδο και να παρουν οτι μπορουν απο τους προπονητες τους.

Για παραδειγμα θα σου δωσω δυο ονοματα. Τον Γιαγια Τουρε και τον Κυριακο Παπαδοπουλο.

Ο Τουρε ηρθε απο την Ουκρανια σαν ενα "ταλεντο" που πρεπει να δουλευτει. Επαιξε το ποδοσφαιρο
που ηθελε,αψιφωντας προπονητες και γυμναστες και καταλαβε οτι στην Ελλαδα δεν προκειται να
δειξει αλλα πραγματα του ταλεντου του.Ουτε μπορουσε ο Τροντ Σολιντ να του μαθει περισσοτερη
τακτικη,ουτε ο Κεζος να τον κανει Νταβιντς.

Ο Κ.Παπαδοπουλος ειναι μια ξεχωριστη περιπτωση που δεν εχει να κανει με την προπονητικη ή με την
εκγυμναση απο τους πορους του Ολυμπιακου,αλλα με τον χαρακτηρα του παιχτη.Οταν κατεβαινε στα
ματς της U21 και ηταν με πολιτικα στην κερκιδα και ελεγε "Εγω δεν ειμαι για να παιζω στην εφηβων"
δειχνει απειθαρχεια. Μπορει να εξελιχτηκε σε μεγαλο σεντερ μπακ στην Σαλκε,οπου και εμαθε κυριως
τακτικη,αλλα στην Ελλαδα και μεσω των προπονησεων που εκανε,το καταφερε.
Δεν ηταν η κλαση του Τουρε που εκανε μπαμ οτι θα φυγει στην πρωτη ευκαιρια.

[SOLID]

Και εφοσον λεγαμε για τον Αμινι...
Ειναι ο πρωτος σε πασσες στο καλυτερο συστημα προπονησης για κοντινες πασες με
one-touch στην Ντορτμουντ.

[sirkostas]

Ο Κυριάκος πριν κλείσει τα 16 θεωρούνταν κορυφαίο ταλέντο και τον παρακολουθούσαν αρκετοί σύλλογοι. Είναι χαρακτηριστική περίπτωση παίχτη που δε θα έβγαζε όλο το ταλέντο του άμα έμενε στην Ελλάδα. Ο Τουρέ αντιθέτως μου βγάζει μια απειθαρχία κι ένα βεντετισμό που τον κάνει αντιπαθή. Κι ας είναι παιχταράς. Και σε μας και αλλού δημιούργησε προβλήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Μπαρτσελόνα τον "σκότωσε" σε πρώτη ζήτηση. Κι αυτός βέβαια αν έμενε στην Ελλάδα θα χαραμιζόταν, δεν το συζητώ.

[pirateeeeeee]

O Τουρέ όμως ήταν κύριος σε πολλά άσχημα πράγματα που συνέβαιναν στον Ολυμπιακό (και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας)

Η λειτουργίας της ομάδας είναι το πρόβλημα και όχι τα ταλέντα... Αν λειτουργούσε σωστά και με τα μισά λεφτά μπάτζετ τώρα θα βλέπαμε 3 με 4 σκάλες πολύ πιο καλό ποδόσφαιρο

[voskos_7]

Αν στην Ελλάδα, έπαιζαν μπάλα οι ομάδες και όχι η ΕΠΟ, πιθανώς όλα να ήταν διαφορετικά... Ο Τουρέ, ευθύς εξ αρχής, είχε έρθει σαν περαστικός για πιό πάνω εις γνώσην όλων των εμπλεκομένων μερών, γι αυτό και αρκετά καουμποϋλίκια που έκανε αυτός και ο Σέλουκ, περνάγανε στο ντούκου.
Ο Κυριάκος, θα προτιμούσε να παίζει στον ΠΑΟΚ αλλά, αφού τον έφερε η μαύρη μοίρα του στο θρύλο στον οποίο ήξερε ότι στην ηλικία που ήταν ήταν αδύνατο να καθιερωθεί ως ο,τιδήποτε , έβαζε τα δυνατά του στις μικρές εθνικές μήπως και τον πάρει κανένας από έξω...
Και οι δύο είχαν το μυαλό τους αλλού από την αρχή και δεν υπήρχε περίπτωση να δουν την καριέρα τους σε βάθος χρόνου με τα ερυθρόλευκα.
Τώρα, το κατά πόσο δουλεύουμε τους παίκτες μας, φαίνεται και από τα ποσά στα οποία τους πουλάμε (μιλώντας για γηγενείς παίκτες), τα οποία σε σύγκριση με άλλων πρωταθλημάτων όχι της πρώτης γραμμής, υπολοίπονται σημαντικά - και αυτή η διαφορά, δεν έχει να κάνει με την εμπορικότητα των ονομάτων ...

[dimace]

Και εφοσον λεγαμε για τον Αμινι...
Ειναι ο πρωτος σε πασσες στο καλυτερο συστημα προπονησης για κοντινες πασες με
one-touch στην Ντορτμουντ.

Ωραίο βίντεο. Και στο Χόφενχάιμ έχουν ένα παρόμοιο σύστημα αλλά όχι τόσο φαντεζί...

Γενικά μιλώντας, δεν μπορώ με λόγια να περιγράψω πόσο ΔΥΣΚΟΛΗ είναι η κοντινή πάσα. Ακούω
πολλούς να λένε "ρε! δεν μπορεί να δώσει την μπάλα στα τρία μέτρα" και γελώ... Σε συνθήκες
αγώνα (δεν μιλώ να παίζεις με τον γιό σου) η μικρή πάσα θα σου ξεκλειδώσει 7 φορές στις δέκα
την αντίπλαλη άμυνα και όλοι οι καλοί προπονητές ΑΥΤΗΝ κοιτούν να χαλάσουν, με αποτέλεσμα
η ΑΚΡΙΒΗΣ και ΜΕ ΣΩΣΤΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ κοντινή πάσα, να έχει εξελιχθεί στο ιερό δισκοπότηρο του
σύγχρονου ποδοσφαίρου. Απόδειξη: Μπάρτσα: Κοντινές εναλλαγές, ποδόσφαιρο κυριαρχίας!
Ολυμπιακος στη Βρέμη ή στο Ολύμπικο: Όλοι πίσω και μακρινή μπαλιά, να την προλάβει το εξτρέμ
ή ο επιθ. μέσος να βγούμε στην κόντρα (το παιχνίδι του αουτσάιντερ, δλδ)

"Καλά" θα μου πει κάποιος. "Μέση λύση στην πάσα δεν υπάρχει?"
Υπάρχει και το βλέπουμε σε κάθε παιχνίδι από τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, μέχρι το ΤΛ. Δεν μιλώ,
όμως, για στιγμιαία έκφανση παιχνιδιού αλλά για ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ! Δλδ, ΑΥΤΟ ΕΪΝΑΙ ΤΟ
ΣΤΥΛ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΜΟΥ! Ελάχιστες ομάδες λοιπόν κατάφεραν να ΖΟΥΝ με "μικτή" πάσα. Η καλύτερη
ίσως (σήμερα) η Τότεναμ και τους τελευταίους μήνες Μπάγερν και Ντόρτμουντ. Εκεί που αλλάζουν την
μπάλα στα 2 μέτρα, σου πετάνε μπαλιές στα 15. Εκεί που στέλνουν το τόπι με τη μία μπροστά, εκεί το
παγωνουν στο κέντρο. Και πάει λέγοντας. Επισης η Μπόκα του μεγάλου Τέβεζ, (όταν σάρωνε τα διηπειρωτικά
πριν 10 χρόνια) ήταν καλή στο εν λόγω παιχνίδι. Θεωρώ δε εκείνη την ομάδα, την κορυφαία στην αντεπίθεση
που γνώρισε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. (οι αντεπιθέσεις τους διδάσκονται σε σχολές προπονητικής...)

Φυσικά μη με ρωτήσετε αν κάποια ελληνική ομάδα έχει εξειδιίκευση και κάποιο είδος πάσας / παιχνιδιού.
Επί Μπάγεβιτς κάτι είδαμε, (την δεύτερη χρονιά) και επί Λεμονή επίσης στην Ευρώπη (τρομερές αντεπιθέσεις)
Δυστυχώς για να παίξεις με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο θέλεις τους κατάλληλους παίκτες και εμείς τέτοιους
ΔΕΝ έχουμε. (όταν είσαι, ΒΑΣΙΚΑ, χωρίς μπακ, ξέχασε το τόπι. Αυτό λέω. Όταν δε είσαι ΚΑΙ χωρίς μπακ
ΚΑΙ χωρις εξτρέμ και ΜΕ ΑΜΠΑΛΟΥΣ μέσους) το μοναδικό στυλ παιχνιδιού είναι στα τέσσερα στο κρεβάτι
της Τσέλιγκας Στούντιο, με το τιμ μας να σου κάνει κοντινά πλάνα στο κάστινγκ...

[dimace]

Αν στην Ελλάδα, έπαιζαν μπάλα οι ομάδες και όχι η ΕΠΟ, πιθανώς όλα να ήταν διαφορετικά... Ο Τουρέ, ευθύς εξ αρχής, είχε έρθει σαν περαστικός για πιό πάνω εις γνώσην όλων των εμπλεκομένων μερών, γι αυτό και αρκετά καουμποϋλίκια που έκανε αυτός και ο Σέλουκ, περνάγανε στο ντούκου.
Ο Κυριάκος, θα προτιμούσε να παίζει στον ΠΑΟΚ αλλά, αφού τον έφερε η μαύρη μοίρα του στο θρύλο στον οποίο ήξερε ότι στην ηλικία που ήταν ήταν αδύνατο να καθιερωθεί ως ο,τιδήποτε , έβαζε τα δυνατά του στις μικρές εθνικές μήπως και τον πάρει κανένας από έξω...
Και οι δύο είχαν το μυαλό τους αλλού από την αρχή και δεν υπήρχε περίπτωση να δουν την καριέρα τους σε βάθος χρόνου με τα ερυθρόλευκα.
Τώρα, το κατά πόσο δουλεύουμε τους παίκτες μας, φαίνεται και από τα ποσά στα οποία τους πουλάμε (μιλώντας για γηγενείς παίκτες), τα οποία σε σύγκριση με άλλων πρωταθλημάτων όχι της πρώτης γραμμής, υπολοίπονται σημαντικά - και αυτή η διαφορά, δεν έχει να κάνει με την εμπορικότητα των ονομάτων ...

Γιατί δεν λέμε τα πράματα με το όνομά τους?

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ!

Πάει και τελείωσε! Θυμάμαι τον Τέβεζ να κάνει μπουρδέλο τη Σίτυ. Τον Μπαλοτέλι τα ίδια!
Τι θα κάνουμε? Θα διώξουμε όλους τους παικταράδες, επειδή είναι αλήτες και θα μείνουμε
με τους Μασάδους? ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! ΠΡΕΠΕΙ να έχεις προπονητή με αρχίδια, (όχι Ζίκους και Κετσπάγιες),
ψυχολόγους, βοηθούς προπονητή, κλπ, να "μαζεύουν" τα κακά παιδιά, και να τα βάζουν να παίζουν
μπάλα και όχι το πουλάκι τους. Γι αυτό είναι ΚΑΤΑ των Νοτιοευρωπαίων προπονητών και υπέρ
των Σκανδιναβών, Άγγλων, Γερμανών κλπ. Πειθαρχεία και ΛΙΩΣΙΜΟ στην προπόνηση και άντε μετά
να έχεις όρεξη για μανούρες.

[voskos_7]

Γιατί δεν λέμε τα πράματα με το όνομά τους?

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ!

Πάει και τελείωσε! Θυμάμαι τον Τέβεζ να κάνει μπουρδέλο τη Σίτυ. Τον Μπαλοτέλι τα ίδια!
Τι θα κάνουμε? Θα διώξουμε όλους τους παικταράδες, επειδή είναι αλήτες και θα μείνουμε
με τους Μασάδους? ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! ΠΡΕΠΕΙ να έχεις προπονητή με αρχίδια, (όχι Ζίκους και Κετσπάγιες),
ψυχολόγους, βοηθούς προπονητή, κλπ, να "μαζεύουν" τα κακά παιδιά, και να τα βάζουν να παίζουν
μπάλα και όχι το πουλάκι τους. Γι αυτό είναι ΚΑΤΑ των Νοτιοευρωπαίων προπονητών και υπέρ
των Σκανδιναβών, Άγγλων, Γερμανών κλπ. Πειθαρχεία και ΛΙΩΣΙΜΟ στην προπόνηση και άντε μετά
να έχεις όρεξη για μανούρες.

Δεν μπορείς να διαχειριστείς ο,τιδήποτε υπερβαίνει το δικό σου μέγεθος...
Ανάλογη με την στελέχωση της Ομοσπονδίας είναι και η στελέχωση των ομάδων... Βολεύουμε κόσμο για να μην φαινόμαστε και βασίλειο του ενός πεφωτισμένου ηγέτη με τους λίγους πιστούς ακόλουθους.
Όπως είναι και η επιχειρηματική μας ζωή εν γένει σαν χώρα: Θα έχεις, σαν αφεντικό, για άμεσους υφιστάμενους σου, κάποιους που σου τους σύστησαν ή οι πολιτικοί παράγοντες που σε εξυπηρετούν, ή η τράπεζα που σε δανειοδότησε, ή άτομα από τον στενό συγγενικό ή φιλικό σου κύκλο. Η ικανότητα και η επάρκεια, είναι δευτερεύοντα στοιχεία, καθώς η δουλειά σου σαν αποτέλεσμα, δεν εξαρτάται από αυτά πλέον.

[sirkostas]

Eγώ πάντως είμαι 100% με τη θεωρία που εξέφρασε πριν λίγες μέρες ο Ομπράντοβιτς. "Οταν θέλαμε έναν παίχτη, κοιτάζαμε ΚΑΙ τον χαρακτήρα του κι όχι μόνο πόσο μπάσκετ ξέρει".

Ο Τέβες κι ο Μπαλοτέλι μια ζωή προβλήματα θα δημιουργούν και θα αλλάζουν ομάδες. Ο Γκιγκς κι ο Τσάβι όμως δεν κουνιούνται με τίποτα, γι' αυτό θα μνημονεύονται πάντα στο Hall of Fame των ομάδων τους.

[sk12072]

Eγώ πάντως είμαι 100% με τη θεωρία που εξέφρασε πριν λίγες μέρες ο Ομπράντοβιτς. "Οταν θέλαμε έναν παίχτη, κοιτάζαμε ΚΑΙ τον χαρακτήρα του κι όχι μόνο πόσο μπάσκετ ξέρει".

Ο Τέβες κι ο Μπαλοτέλι μια ζωή προβλήματα θα δημιουργούν και θα αλλάζουν ομάδες. Ο Γκιγκς κι ο Τσάβι όμως δεν κουνιούνται με τίποτα, γι' αυτό θα μνημονεύονται πάντα στο Hall of Fame των ομάδων τους.

χαχαχα...καλο κωστα....ειδαμε τον χαρακτηρα του κοκακια του μπατιστ.
τυφλα στο μεθυσι παρεσερνε πεζο στην κηφισιας και στην ευρωλιγκα
παταγε στο σβερκο αντιπαλους.
και ποιος μιλαει ομως ετσι;αυτος που σκοτωσε με το αυτοκινητο του
εγκυο γυναικα.

[SOLID]

Γελαμε.

Δωστε τον ΧΤΕΣ.

[dimace]

Κάθισα και υπολόγισα πόσα παιχνίδια έδωσε πέρυσι η Τσέλσι (όταν πήρε το ΤΛ)
και πόσα φέτος (όπου θα είναι και πάλι τελικό στο ΚΕ)

ΠΕΡΙΠΟΥ 140!!!!

Και μιλάμε για 140 από τα οποία τα 120 ΚΟΛΑΣΗ! (με αντιπάλους ομαδάρες ή πολύ καλές ομάδες)

Καταλαβαίνετε το πού βρισκόμαστε και ως ομάδα και ως πρωτάθλημα...

[voskos_7]

Κάθισα και υπολόγισα πόσα παιχνίδια έδωσε πέρυσι η Τσέλσι (όταν πήρε το ΤΛ)
και πόσα φέτος (όπου θα είναι και πάλι τελικό στο ΚΕ)

ΠΕΡΙΠΟΥ 140!!!!

Και μιλάμε για 140 από τα οποία τα 120 ΚΟΛΑΣΗ! (με αντιπάλους ομαδάρες ή πολύ καλές ομάδες)

Καταλαβαίνετε το πού βρισκόμαστε και ως ομάδα και ως πρωτάθλημα...

Στον παράδεισο...

[SOLID]

ο περυσινος "Καλυτερος Νεος Παιχτης της Ερεντιβιζιε" πηγε με 5εκ στην Μπενφικα
στο καλυτερο σκαλοπατι δηλαδη για την διεθνη καταξιωση.

Και να φανταστει κανεις οτι καποτε τον αφηναμε ελευθερο.

Συγχαρητηρια.

[dimace]

Είχα γράψει πως η κατάντια του Ελληνικού ποδοσφαίρου έχει ξεπεράσει κάθε όριο.
Άθλια γήπεδα, άθλιοι παίκτες, κακές διαιτησίες, μυρωδιές πάσης φύσεως, θέαμα τριτοκοσμικό.
Και τελείωσε η σαιζόν 2012 2013 και είδαν το φως της δημοσιότητας τα εισιτήρια... Και
γέλασε και ο κάθε πικραμένος...

[pirateeeeeee]

Πάντως το σωστό θα ήταν να βάλει την κατάταξη με βάση τον ΜΟ. Επίσης, την πληρότητα (πολύ σημαντικό) και το μέσο εισιτήριο.

[dimace]

All these fine details

Μπορεί το ενδιαφέρον του κόσμου να επικεντρώνεται στον Σαββατιάτικο τελικό στο Γουέμπλευ,
όμως χθες, Πέμπτη 23.5.12, έγινε ο τελικός του ΤΛ γυναικών στο Στάμφορντ Μπριτζ, μεταξύ της
Λυόν (για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά χωρίς διακοπή σε τελικό ΤΛ!) και της Βόλφσμπουργκ.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, ίσως και περισσότερο, δεν θυμάμαι τώρα, η ιστορία των τελικών είναι
κάπως μονότονη από άποψης συμμετεχόντων: Από τη μιά η Λυόν, από την άλλη κάποια Γερμανική
ομάδα. (δυό φορές οι αγαπημένες μου Τουρμπίνες, μια φορά η Φραγκφούρτη, φέτος η Βόλφι κλπ)
Οι Γάλλοι, και με κάποιες εξωτικές προσθήκες, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν την Μπάρτσα του
γυναικείου ποδοσφαίρου. Παίκτριες από άλλο πλανήτη οι Γαλλίδες, σε τεχνική, δύναμη και ταχύτητα.
Στην πορεία τους προς τον τελικό ήταν αήττητες πετυχαίνοντας 40 τέρματα και δεχόμενες μόνο 1!!

Οι γειτόνισσες από την άλλη, έφτασαν στον τελικό επίσης αήττητες αλλά με ενεργητικό 26 τερμάτων και
παθητικό 4, παίζοντας καλό ποδόσφαιρο, χωρίς όμως να πλησιάζουν την τελειότητα των Γαλλίδων.

Θέλω να υπενθυμίσω πως πριν 3 χρόνια, οι Τουρμπίνες κατάφεραν να νικήσουν στον τελικό τις Γαλλίδες
στα πέναλτυ. (όταν η 17η τερματοφύλακάς τους έπιασε 3!!) Πριν δύο χρόνια έχασαν καθαρά από τις Γαλλίδες,
πέρυσι ήταν η Φραγκφόυρτη στον τελικό (έχασε καθαρά 2.0) Γενικά μιλώντας, μέχρι χθες, το να χάσουν οι
Γαλλίδες έμοιαζε με ιστορία επιστημονικής φαντασίας.

Από την προιστορία των τελικών που μόλις σας ανέφερα, θα παρατηρήσατε (λέμε τώρα...) πως και οι Τουρμπίνες
του Πότσνταμ και η Βόλφι είναι ομάδες του Βραδεμβούργου. Το κρατίδιο μας είναι η καρδιά του
παγκόσμιου γυναικείου ποδοσφαίρου, αφού οι ομάδες του, την τελευταία δεκαετία σχεδόν μονοπολούν τους
εγχώρους τίτλους και πάντα είναι στους τελικούς του ΤΛ ή κάπου εκεί γύρω.
Αυτό δεν συμβαίνει κατά τύχη. Υπάρχει ένα μεγάλο πρότζεκτ, με αντικείμενο την ανάπτυξη του γυναικείου
ποδοσφαίρου, με την υποστήριξη της πολιτείας, του κρατιδίου και των τοπικών φορέων και οργανισμών.
Το αποτέλεσμα: Τα τελευταία πέντε χρόνια, μια επαγγελματίας αθλητής του ποδοσφαίρου, μπορεί ΑΝΕΤΑ
να ζήσει από το επάγγελμα της και έτσι απερίσπαστη να συγκεντρωθεί στην βελτιστοποίηση των ικανοτήτων
και δεξιοτήτων της. Το φίλαθλο κοινό έπαιξε μεγάλο ρόλο σ' αυτό, αγκαλιάζοντας τους γυναικείους αγώνες
(σε πολλά παιχνίδια τα εισιτήρια εξαντλούνται), το ίδιο η τηλεόραση (με κάλυψη πολλών αγώνων) το ίδιο και
οι διαφημιζόμενες εταιρίες, οι οποίες επιλέγουν γυναικείους αγώνες για να προβληθούν και όχι άδικα, καθώς
η τηλεθέαση είναι υψηλή. Έτσι, χωρίς μεταγραφές ξένων παικτριών, οι ομάδες του κρατιδίου μας κατάφεραν
να είναι μετά τις Γαλλίδες, οι κορυφαίες του πλανήτη.

Πάντως για τον χθεσινό τελικό, ούτε οι πιο αισιόδοξοι από μας δεν έδιναν τύχη στην ομάδα της Φολκς Βάγκεν,
που είναι μεν πολύ καλή αλλά ένα σκαλί κάτω από τη Λυόν, που τα τελευταία 5 χρόνια είναι ζήτημα αν έχει χάσει
3 φορές σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχε.

Χαρακτηριστικό του "κλίματος" είναι πως την προηγούμενη εβδομάδα, στο ΦΒ, ευχήθηκα καλή τύχη σε μια πρώην παίκτρια
των Τουρμπίνων που τώρα παίζει στην Βόλφι. Μου απάντησε πως θα χρειαστούν κάτι πολύ περισσότερο από τύχη,
γιατί οι Γαλλίδες είναι ατομικά καλύτερες ως παίκτριες. Όμως, συμπλήρωσε, έχουν εμπιστοσύνη στην ικανότητα του
προπονητή τους, που ξέρει να διαχειρίζεται ακόμη και τις πιο δύσκολες καταστάσεις. 1. (πρώτη λεπτομέρεια: Εμπιστοσύνη στον κόουτς)

Χθες λοιπόν, ο τελικός άρχισε όπως όλοι περιμέναμε: Οι Γαλλίδες έβαλαν την μπάλα κάτω και άρχισαν να πλαγιοκοπούν
με τα εξτρέμ τους ( εντυπωσιακή η Μπομπαστίκ) τη Γερμανική άμυνα, που για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, στην σύγχρονη ιστορία
του ΤΛ είχε βάθος ΔΥΟ ΛΙΜΠΕΡΟ! 2. (δεύτερη λεπτομέρεια: Εφευρετικότητα)
Αυτό συνέβη με τον εξής απίστευτο
τρόπο, προκειμένου να μην μείνει η ομάδα χωρίς επιθετική ανάπτυξη: Οι δύο αμυντικές μέσοι ήταν τα ψηλότερα οκτάρια, που μπορουσαν
να μαρκάρουν καλύτερα, τοποθετημένα λίγο κάτω από τη μεσαία γραμμή ως εξωτερικές αμυντικοί. Στις επιθέσεις "έπεφταν" στην γραμμή
της μεγάλης περιοχής, καθαρά και χωρίς κόλπα του κώλου, και οι δυο κεντρικές αμυντικοί, σχεδόν έμπαιναν μέσα στη μικρή
περιοχή! Έτσι ήταν σχεδόν αδύνατο να παιχτεί τεχνικό οφσάιντ. 3. (λογικό ρίσκο) Αποτέλεσμα: Μόνο ένα τεχνικό οφσάιντ σε ΟΛΟ
το παιχνίδι αλλά ΤΙΠΟΤΑ δεν πέρναγε μέσα στην μικρή περιοχή.

Έξι παίκτριες λοιπόν είχαν αμυντικό ρόλο στην ομάδα. Η επιθετική ανάπτυξη έτσι κι αλλιώς ήταν δύσκολη. Όμως, τι έκπληξη,
το πρώτο ημίχρονο έκλεισε με μόλις 53% κατοχή υπέρ των Γαλλίδων και με τις καλύτερες ευκαιρίες για τις Γερμανίδες. Πώς
έγινε αυτό?

Το παιχνίδι της Λυόν γίνεται με τα εξτρέμ. Όταν το αριστερό, πχ. εξτρέμ κατέβαινε με την μπάλα, έπεφτε πάνω του η
δεξιά εξ. αμυντικός από και το δεξί μπακ του έκλεινε την ευθεία. Εκεί η μπάλα συνήθως χανόταν και μια μακρινή
πάσα στον, αρχικά ξεκάρφωτο, ρόμβο (χαμηλό οκτάρι, δυο εξτρέμ ή στράικερ) ήταν δυνατή. Την επιθετικό, πολύ λογικά, μπορείτε
να την ξεχάστε! Δεν ακούμπησε μπάλα. Σκοπός της απλά ήταν να κρατήσει μια παίκτρια (άντε δύο ελάχιστες φορές) απασχολημένη!
Το θέμα ήταν τα εξτρέμ μας, καθώς οι Γαλλίδες είχαν αρχίσει να ψάχνουν την υπερπλήρωση από τα μπακ στα εξτρέμ, να πιάσουν
εκτός θέσης τα μπακ των Γαλλίδων και να περάσουν τη μπάλα όχι στην μεγάλη περιοχή αλλά στο οκτώ, που αν μπορούσε θα έκανε
το παιχνίδι στα δύο έξη που και μπάλα ήξεραν, όπως είπα και, θυμάστε? είχαν μπόι! Αυτό το σκηνικό παίχτηκε από το πρώτο μέχρι
το τελευταίο λεπτό! 4. (προσήλωση στο πλάνο, θυσία ατόμων για το σύνολο)

Πριν συνεχίσω με το τι έγινε στον αγώνα, να πω δυο πράγματα για τις θαυμάσιες αυτές (πολλές και εμφανησιακά) παίκτριες:
Γνωρίζουν άριστα τα μυστικά της μπάλας! Ξέρουν να μαρκάρουν, να καλυπτουν χώρους, να βγάζουν μακρινές μπαλιές στην
αντεπίθεση. Το κυριότερο όμως είναι η παρατηρητικότητά τους: Δεν έχω δει καλύτερη ομάδα από τις Γαλλίδες (και αντρική εννοώ) στο να συντηρεί
την πίεση στην αντίπαλη άμυνα, παίρνοντας τις αποκρούσεις της, οπουδήποτε και αν αυτές γίνονται ! 5. (αντίληψη του χώρου)
Πολλοί λένε, πως το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι πολύ σοφτ, για τα γούστα τους... Φυσικά αφού μπερδεύουν το τόπι με τις τσόντες
που βλέπουν τη Νόβα... Δυο παίκτριες των Γερμανίδων ΣΑΚΑΤΕΥΤΗΚΑΝ χθες! Της μιας το πόδι άνοιξε από σκαριά μιας Γαλλίδας,
30 εκατοστά εγκάρσια! Σφάδαζε στο έδαφος και το παιχνίδι δεν διακόπτοταν, γιατί καμιά παίκτρια, συμπαίκτης ή αντίπαλος, δεν ήταν
διατεθειμένη να πετάξει την μπάλα έξω. Στο 15άλεπο 70 με 85 ο αγωνιστικός χώρος θύμιζε άγρια Δύση, με απίστευτη δύναμη, πάντα
σε αθλητικά πλαίσια (μόνο 2 κίτρινες κάρτες) και με πάθος που εγώ στην ομάδα μας έχω να δω από τα χρόνια του Ζε και του Γιάννη
του Αμανατίδη 6. (δίνω τα πάντα με σαβασμό στον αντίπαλο και στον κόσμο)

Στον στομικό τομέα θα σταθώ επίσης στο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ατομικό διάβασμα των αντιπάλων. Τι παγίδες με δυο και τρεις παίκτριες, τι
"περιπολίες" έξω από την μεγάλη περιοχή για παραπλάνηση των αμυντικών, τι μαρκαρίσματα πάνω στην τρίπλα και στο αδύνατο πόδι,
τι "έκτακτες" βοήθειες, τι, τι... 7. (το άτομο στο σύνολο)

Τελικά οι καλές μου γειτόνισσες κέρδισαν με ένα πέναλτυ... από λάθος (χέρι) μιας Γαλλίδας κεντρικής αμυντικού.

Παρόλη την πίεση που δέχτηκαν μετά, για πάνω από 20 λεπτά, ήταν εκείνες που είχαν δυο ακόμη καλές ευικαιρίες να
διευρύνουν το σκορ και, το κυριότερο, δεν απειλήθηκαν πολύ από τις Γαλλίδες, αφού το σχέδιο του προπονητή, εξακολούθησε
απαράγκλητα να τηρείται, η ψυχραιμία και η λογική να είναι πάντα παρούσες, παρά την αφόρητη κούραση, καθώς το τρέξιμο
σταμάτησε στο 94, όταν η διαιτητής σφύριξε τη λήξη του αγώνα. 8. (έχω το μυαλό μέσα στο κεφάλι μου, ό, τι κι αν γίνει)

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο! Αυτή είναι η ομορφιά του! Όχι τα ξεράσματα που φέτος είδαμε στην Ελλάδα, με τον καθένα να
κάνει το μακρύ και το κοντό του, χωρίς σχέδιο, χωρίς πάθος, χωρίς σεβασμό για κανέναν. Η μπάλα είναι μια παρτίδα σκάκι:
Βλέπεις, αναλύεις, μαθαίνεις, παθιάζεσαι, κερδίζεις αν είσαι καλός. Ακόμη όμως κι αν χάσεις, μπορείς να είσαι περήφανος
(όπως οι Γαλλίδες χθές) πως έδωσες τα πάντα, σεβάστηκες αυτούς που σε πληρώνουν και σε εμπιστεύονται, σίγουρος πως
και του χρόνου θα είσαι εκεί, για να διεκδικήσεις και πάλι το τρόπαιο!
Χίλια μπράβο κορίτσια, και του χρόνου τα ίδια, και εμείς θα είμαστε στο πλάι σας για να παίρνουμε λίγη από τη μαγεία και τη δόξα σας!

[voskos_7]

All these fine details

Μπορεί το ενδιαφέρον του κόσμου να επικεντρώνεται στον Σαββατιάτικο τελικό στο Γουέμπλευ,
όμως χθες, Πέμπτη 23.5.12, έγινε ο τελικός του ΤΛ γυναικών στο Στάμφορντ Μπριτζ, μεταξύ της
Λυόν (για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά χωρίς διακοπή σε τελικό ΤΛ!) και της Βόλφσμπουργκ.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, ίσως και περισσότερο, δεν θυμάμαι τώρα, η ιστορία των τελικών είναι
κάπως μονότονη από άποψης συμμετεχόντων: Από τη μιά η Λυόν, από την άλλη κάποια Γερμανική
ομάδα. (δυό φορές οι αγαπημένες μου Τουρμπίνες, μια φορά η Φραγκφούρτη, φέτος η Βόλφι κλπ)
Οι Γάλλοι, και με κάποιες εξωτικές προσθήκες, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν την Μπάρτσα του
γυναικείου ποδοσφαίρου. Παίκτριες από άλλο πλανήτη οι Γαλλίδες, σε τεχνική, δύναμη και ταχύτητα.
Στην πορεία τους προς τον τελικό ήταν αήττητες πετυχαίνοντας 40 τέρματα και δεχόμενες μόνο 1!!

Οι γειτόνισσες από την άλλη, έφτασαν στον τελικό επίσης αήττητες αλλά με ενεργητικό 26 τερμάτων και
παθητικό 4, παίζοντας καλό ποδόσφαιρο, χωρίς όμως να πλησιάζουν την τελειότητα των Γαλλίδων.

Θέλω να υπενθυμίσω πως πριν 3 χρόνια, οι Τουρμπίνες κατάφεραν να νικήσουν στον τελικό τις Γαλλίδες
στα πέναλτυ. (όταν η 17η τερματοφύλακάς τους έπιασε 3!!) Πριν δύο χρόνια έχασαν καθαρά από τις Γαλλίδες,
πέρυσι ήταν η Φραγκφόυρτη στον τελικό (έχασε καθαρά 2.0) Γενικά μιλώντας, μέχρι χθες, το να χάσουν οι
Γαλλίδες έμοιαζε με ιστορία επιστημονικής φαντασίας.

Από την προιστορία των τελικών που μόλις σας ανέφερα, θα παρατηρήσατε (λέμε τώρα...) πως και οι Τουρμπίνες
του Πότσνταμ και η Βόλφι είναι ομάδες του Βραδεμβούργου. Το κρατίδιο μας είναι η καρδιά του
παγκόσμιου γυναικείου ποδοσφαίρου, αφού οι ομάδες του, την τελευταία δεκαετία σχεδόν μονοπολούν τους
εγχώρους τίτλους και πάντα είναι στους τελικούς του ΤΛ ή κάπου εκεί γύρω.
Αυτό δεν συμβαίνει κατά τύχη. Υπάρχει ένα μεγάλο πρότζεκτ, με αντικείμενο την ανάπτυξη του γυναικείου
ποδοσφαίρου, με την υποστήριξη της πολιτείας, του κρατιδίου και των τοπικών φορέων και οργανισμών.
Το αποτέλεσμα: Τα τελευταία πέντε χρόνια, μια επαγγελματίας αθλητής του ποδοσφαίρου, μπορεί ΑΝΕΤΑ
να ζήσει από το επάγγελμα της και έτσι απερίσπαστη να συγκεντρωθεί στην βελτιστοποίηση των ικανοτήτων
και δεξιοτήτων της. Το φίλαθλο κοινό έπαιξε μεγάλο ρόλο σ' αυτό, αγκαλιάζοντας τους γυναικείους αγώνες
(σε πολλά παιχνίδια τα εισιτήρια εξαντλούνται), το ίδιο η τηλεόραση (με κάλυψη πολλών αγώνων) το ίδιο και
οι διαφημιζόμενες εταιρίες, οι οποίες επιλέγουν γυναικείους αγώνες για να προβληθούν και όχι άδικα, καθώς
η τηλεθέαση είναι υψηλή. Έτσι, χωρίς μεταγραφές ξένων παικτριών, οι ομάδες του κρατιδίου μας κατάφεραν
να είναι μετά τις Γαλλίδες, οι κορυφαίες του πλανήτη.

Πάντως για τον χθεσινό τελικό, ούτε οι πιο αισιόδοξοι από μας δεν έδιναν τύχη στην ομάδα της Φολκς Βάγκεν,
που είναι μεν πολύ καλή αλλά ένα σκαλί κάτω από τη Λυόν, που τα τελευταία 5 χρόνια είναι ζήτημα αν έχει χάσει
3 φορές σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχε.

Χαρακτηριστικό του "κλίματος" είναι πως την προηγούμενη εβδομάδα, στο ΦΒ, ευχήθηκα καλή τύχη σε μια πρώην παίκτρια
των Τουρμπίνων που τώρα παίζει στην Βόλφι. Μου απάντησε πως θα χρειαστούν κάτι πολύ περισσότερο από τύχη,
γιατί οι Γαλλίδες είναι ατομικά καλύτερες ως παίκτριες. Όμως, συμπλήρωσε, έχουν εμπιστοσύνη στην ικανότητα του
προπονητή τους, που ξέρει να διαχειρίζεται ακόμη και τις πιο δύσκολες καταστάσεις. 1. (πρώτη λεπτομέρεια: Εμπιστοσύνη στον κόουτς)

Χθες λοιπόν, ο τελικός άρχισε όπως όλοι περιμέναμε: Οι Γαλλίδες έβαλαν την μπάλα κάτω και άρχισαν να πλαγιοκοπούν
με τα εξτρέμ τους ( εντυπωσιακή η Μπομπαστίκ) τη Γερμανική άμυνα, που για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, στην σύγχρονη ιστορία
του ΤΛ είχε βάθος ΔΥΟ ΛΙΜΠΕΡΟ! 2. (δεύτερη λεπτομέρεια: Εφευρετικότητα)
Αυτό συνέβη με τον εξής απίστευτο
τρόπο, προκειμένου να μην μείνει η ομάδα χωρίς επιθετική ανάπτυξη: Οι δύο αμυντικές μέσοι ήταν τα ψηλότερα οκτάρια, που μπορουσαν
να μαρκάρουν καλύτερα, τοποθετημένα λίγο κάτω από τη μεσαία γραμμή ως εξωτερικές αμυντικοί. Στις επιθέσεις "έπεφταν" στην γραμμή
της μεγάλης περιοχής, καθαρά και χωρίς κόλπα του κώλου, και οι δυο κεντρικές αμυντικοί, σχεδόν έμπαιναν μέσα στη μικρή
περιοχή! Έτσι ήταν σχεδόν αδύνατο να παιχτεί τεχνικό οφσάιντ. 3. (λογικό ρίσκο) Αποτέλεσμα: Μόνο ένα τεχνικό οφσάιντ σε ΟΛΟ
το παιχνίδι αλλά ΤΙΠΟΤΑ δεν πέρναγε μέσα στην μικρή περιοχή.

Έξι παίκτριες λοιπόν είχαν αμυντικό ρόλο στην ομάδα. Η επιθετική ανάπτυξη έτσι κι αλλιώς ήταν δύσκολη. Όμως, τι έκπληξη,
το πρώτο ημίχρονο έκλεισε με μόλις 53% κατοχή υπέρ των Γαλλίδων και με τις καλύτερες ευκαιρίες για τις Γερμανίδες. Πώς
έγινε αυτό?

Το παιχνίδι της Λυόν γίνεται με τα εξτρέμ. Όταν το αριστερό, πχ. εξτρέμ κατέβαινε με την μπάλα, έπεφτε πάνω του η
δεξιά εξ. αμυντικός από και το δεξί μπακ του έκλεινε την ευθεία. Εκεί η μπάλα συνήθως χανόταν και μια μακρινή
πάσα στον, αρχικά ξεκάρφωτο, ρόμβο (χαμηλό οκτάρι, δυο εξτρέμ ή στράικερ) ήταν δυνατή. Την επιθετικό, πολύ λογικά, μπορείτε
να την ξεχάστε! Δεν ακούμπησε μπάλα. Σκοπός της απλά ήταν να κρατήσει μια παίκτρια (άντε δύο ελάχιστες φορές) απασχολημένη!
Το θέμα ήταν τα εξτρέμ μας, καθώς οι Γαλλίδες είχαν αρχίσει να ψάχνουν την υπερπλήρωση από τα μπακ στα εξτρέμ, να πιάσουν
εκτός θέσης τα μπακ των Γαλλίδων και να περάσουν τη μπάλα όχι στην μεγάλη περιοχή αλλά στο οκτώ, που αν μπορούσε θα έκανε
το παιχνίδι στα δύο έξη που και μπάλα ήξεραν, όπως είπα και, θυμάστε? είχαν μπόι! Αυτό το σκηνικό παίχτηκε από το πρώτο μέχρι
το τελευταίο λεπτό! 4. (προσήλωση στο πλάνο, θυσία ατόμων για το σύνολο)

Πριν συνεχίσω με το τι έγινε στον αγώνα, να πω δυο πράγματα για τις θαυμάσιες αυτές (πολλές και εμφανησιακά) παίκτριες:
Γνωρίζουν άριστα τα μυστικά της μπάλας! Ξέρουν να μαρκάρουν, να καλυπτουν χώρους, να βγάζουν μακρινές μπαλιές στην
αντεπίθεση. Το κυριότερο όμως είναι η παρατηρητικότητά τους: Δεν έχω δει καλύτερη ομάδα από τις Γαλλίδες (και αντρική εννοώ) στο να συντηρεί
την πίεση στην αντίπαλη άμυνα, παίρνοντας τις αποκρούσεις της, οπουδήποτε και αν αυτές γίνονται ! 5. (αντίληψη του χώρου)
Πολλοί λένε, πως το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι πολύ σοφτ, για τα γούστα τους... Φυσικά αφού μπερδεύουν το τόπι με τις τσόντες
που βλέπουν τη Νόβα... Δυο παίκτριες των Γερμανίδων ΣΑΚΑΤΕΥΤΗΚΑΝ χθες! Της μιας το πόδι άνοιξε από σκαριά μιας Γαλλίδας,
30 εκατοστά εγκάρσια! Σφάδαζε στο έδαφος και το παιχνίδι δεν διακόπτοταν, γιατί καμιά παίκτρια, συμπαίκτης ή αντίπαλος, δεν ήταν
διατεθειμένη να πετάξει την μπάλα έξω. Στο 15άλεπο 70 με 85 ο αγωνιστικός χώρος θύμιζε άγρια Δύση, με απίστευτη δύναμη, πάντα
σε αθλητικά πλαίσια (μόνο 2 κίτρινες κάρτες) και με πάθος που εγώ στην ομάδα μας έχω να δω από τα χρόνια του Ζε και του Γιάννη
του Αμανατίδη 6. (δίνω τα πάντα με σαβασμό στον αντίπαλο και στον κόσμο)

Στον στομικό τομέα θα σταθώ επίσης στο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ατομικό διάβασμα των αντιπάλων. Τι παγίδες με δυο και τρεις παίκτριες, τι
"περιπολίες" έξω από την μεγάλη περιοχή για παραπλάνηση των αμυντικών, τι μαρκαρίσματα πάνω στην τρίπλα και στο αδύνατο πόδι,
τι "έκτακτες" βοήθειες, τι, τι... 7. (το άτομο στο σύνολο)

Τελικά οι καλές μου γειτόνισσες κέρδισαν με ένα πέναλτυ... από λάθος (χέρι) μιας Γαλλίδας κεντρικής αμυντικού.

Παρόλη την πίεση που δέχτηκαν μετά, για πάνω από 20 λεπτά, ήταν εκείνες που είχαν δυο ακόμη καλές ευικαιρίες να
διευρύνουν το σκορ και, το κυριότερο, δεν απειλήθηκαν πολύ από τις Γαλλίδες, αφού το σχέδιο του προπονητή, εξακολούθησε
απαράγκλητα να τηρείται, η ψυχραιμία και η λογική να είναι πάντα παρούσες, παρά την αφόρητη κούραση, καθώς το τρέξιμο
σταμάτησε στο 94, όταν η διαιτητής σφύριξε τη λήξη του αγώνα. 8. (έχω το μυαλό μέσα στο κεφάλι μου, ό, τι κι αν γίνει)

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο! Αυτή είναι η ομορφιά του! Όχι τα ξεράσματα που φέτος είδαμε στην Ελλάδα, με τον καθένα να
κάνει το μακρύ και το κοντό του, χωρίς σχέδιο, χωρίς πάθος, χωρίς σεβασμό για κανέναν. Η μπάλα είναι μια παρτίδα σκάκι:
Βλέπεις, αναλύεις, μαθαίνεις, παθιάζεσαι, κερδίζεις αν είσαι καλός. Ακόμη όμως κι αν χάσεις, μπορείς να είσαι περήφανος
(όπως οι Γαλλίδες χθές) πως έδωσες τα πάντα, σεβάστηκες αυτούς που σε πληρώνουν και σε εμπιστεύονται, σίγουρος πως
και του χρόνου θα είσαι εκεί, για να διεκδικήσεις και πάλι το τρόπαιο!
Χίλια μπράβο κορίτσια, και του χρόνου τα ίδια, και εμείς θα είμαστε στο πλάι σας για να παίρνουμε λίγη από τη μαγεία και τη δόξα σας!

  Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:  

Αίσχος... Μήπως να τις κάνουμε και οντισιόν για ταινίες;;;

  Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:  

Ομολογουμένως, το γυναικείο ποδόσφαιρο, όσο μου επιτρεπόταν να το βλέπω, μου θύμιζε καλό αντρικό ποδόσφαιρο, δηλαδή λίγο πριν γίνει, το παιχνίδι, τρίαθλο...

[dimace]

Ποδόσφαιρο, επιχειρηματικότητα και φιλοξενία από το μέλλον.



Συνήθως, οι ομάδες προσπαθούν να βρουν τρόπους να προσεγγίσουν τους οπαδούς τους στο γήπεδο. Η Κάρντιφ Σίτι, όμως, προχώρησε ακόμα παραπέρα, προσφέροντας κίνητρα στους φιλάθλους των… φιλοξενουμένων.
[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]


Έχοντας ανέβει φέτος στη μεγάλη κατηγορία, ο σύλλογος θέλει να μετατρέψει τον κάθε του αγώνα στο (4 ετών) νέο του γήπεδο σε γιορτή.
Κι αυτό συμπεριλαμβάνει και τους φιλοξενούμενους.
Για να τους ωθήσει να κάνουν το ταξίδι μέχρι την Ουαλία, έχει δώσει νέα έννοια στην ποδοσφαιρική φιλοξενία των εκτός έδρας οπαδών.
Στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τους αντίπαλους οπαδούς, οι φιλοξενούμενοι νιώθουν σαν στο σπίτι τους.
Φτάνοντας στο πάρκινγκ που προορίζεται για εκείνους, τους υποδέχεται ένας βοηθός για την ημέρα, ο οποίος τους δίνει όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται.
Μόλις μπουν στο γήπεδο, μπορούν να προμηθευτούν φαγητό και ποτό από υπαλλήλους που φορούν φανέλες της ομάδας τους, οι οποίες στη συνέχεια χαρίζονται στους τυχερούς! Ακόμα και το φαγητό που σερβίρεται περιλαμβάνει συχνά τοπικές λιχουδιές της περιοχής από την οποία προέρχεται η φιλοξενούμενη ομάδα.
Παράλληλα, προσφέρουν έναν ψηφιακό οδηγό για τον αντίπαλο οπαδό που περιλαμβάνει highlights της ομάδας του, ενώ στον χώρο υπάρχουν αφίσες της εκάστοτε ομάδας κι ένα ειδικό πόστερ που ευχαριστεί τους οπαδούς που ταξίδεψαν τη συγκεκριμένη απόσταση, η οποία αναγράφεται επακριβώς.
Μάλιστα, σκέφτονται να στήσουν και μια σκηνή όπου μια μπάντα θα μπορεί να παίζει τα τραγούδια επιλογής των φιλοξενουμένων!
«Κατανοούμε ότι η Νότια Ουαλία δεν είναι η πιο εύκολα προσβάσιμη επιλογή. Είναι ένα ταξίδι για τον καθένα. Μιλάμε τουλάχιστον για 100 λίρες για μια ημέρα αγώνα στις ημέρες μας. Θέλουμε να γνωρίζουν ότι εκτιμάμε το γεγονός ότι έρχονται», εξηγεί ο υπεύθυνος μάρκετινγκ του συλλόγου, Τομ Γκόριντζ.
Και η υπερπροσπάθειά τους ανταμείβεται. Στην πορεία τους για την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Championship πέρυσι, οι πωλήσεις των εκτός έδρας εισιτηρίων αυξήθηκαν κατά 15%.
Και φυσικά τα κρούσματα βίας είναι σαφώς περιορισμένα όταν αντιμετωπίζεις τον αντίπαλο οπαδό με σεβασμό και ως πραγματικό φιλοξενούμενο και όχι εχθρό…
Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν όλοι οι σύλλογοι έκαναν έστω το λιγότερο από αυτά;


*Μια ακόμα αγγλική πρωτοπορεία από τη γεννέτειρα του ποδοσφαίρου.

*Συκρίνετε το παραπάνω με τον δικό μας ποδοσφαιρικό μεσαίωνα.

[dimace]

Το καλύτερο γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου?

Γενικά δεν ποστάρω βιντεάκια, αλλά πιστεύω πως έχουμε αλλαγή στην περίφημη λίστα και μάλιστα στις 3 πρώτες θέσεις.
Ο αγώνας βέβαια ΔΕΝ είναι μεγάλης σπουδιαότητας (Παρί με Μπαστιά) αλλά τέτοιο έργο τέχνης εκτιμάται πάνω σε οιονδήποτε
καμβά. Στον ίδιο αγώνα και ο Ίμπρα σημείωσε ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ γκολ με τακουνάκι (το οποίο διεκδικεί με τη σειρά του θέση
στο top 10) εγώ όμως διάλεξα του Καβάνι που έχει κάτι από την κίνηση της κόμπρα, πριν επιτεθεί στο θύμα της.

Πραγματικά γκολ από το μέλλον!