Ποιά είναι η μεγαλύτερη πίκρα στην 'ολυμπιακή' ζωή σας;

[AIIZ]

ανοιγω το αντιθετο θρεντ αλλα και οι πικρες μεσα στο παιχνιδι ειναι και μας πυρακτωνουν/πωρωνουν περισσοτερο με την ομαδα.

_η μεγαλυτερη πικρα που εφαγα ποτε και ακομα εχω ψυχολογικο ειναι η ηττα απο τη μπανταλονα. ημουν μικρο παιδι τοτε, τιγκα πωρωμενο και μολις το χασαμε ξεσπασα σε λυγμους (το τι βρισιμο εφαγε τοτε ο πασπαλι δε λεγεται). ακομα και σημερα δε μπορω να βλεπω αναφορες σ αυτον τον τελικο, αλλαζω αμεσως καναλι...

_θα σας φανει παραξενο αλλα μεγαλη πικρα ηταν το 1-1 εκτος με ροζενμποργκ επι σολιντ. δε με πειραξε που αποκλειστηκαμε γιατι ηταν αναμενομενο τελευταια αγωνιστικη. με πειραξε πολυ ομως για προηγουμαστε 1-0 μεχρι το 80' περιπου, παιζαμε με 10 παικτες λογω αποβολης παντου και ειχε αποκρουσει και πεναλτι ο αντωνακης. ε ελεγα οτι ρε πουστη μου θα αποκλειστουμε αλλα θα νικησουμε εκτος ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. μολις λοιπον φαγαμε το γκολ εσπασα ενα βαζο απο τα νευρα μου και αναφωνησα 'ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ $#%%^^&&%@%$^&%^&'

_ο τελικος του μπασκετ με αεκ το 2002. προηγουμαστε στη σειρα με 2-0 σπαζοντας μαλιστα την εδρα τους. και ομως καταφεραμε να χασουμε σερι 3-2. μεγαλη πικρα το συγκεκριμενο γιατι ειχαμε να παρουμε 4 χρονια τιτλο

_το 1-1 μεσα με τη γιουβε. και με ποναει γιατι ημαστε πραγματικα καλυτεροι και το αξιζαμε