Απάντηση με παράθεσηBill_K (24-03-15)
Απάντηση: Off Topic
Ο νοικοκυραιος
Οι ιδέες της άρχουσας τάξης είναι σε κάθε εποχή, οι άρχουσες ιδέες, δηλαδή η τάξη, που είναι η άρχουσα υλική δύναμη της κοινωνίας, είναι συνάμα και η άρχουσα πνευματική δύναμη. Η τάξη, που έχει στη διάθεσή της τα μέσα της υλικής παραγωγής, διαθέτει για τούτο ταυτόχρονα και τα μέσα της πνευματικής παραγωγής, έτσι της είναι συνάμα υποταγμένη κατά μέσον όρο οι ιδέες όσων δεν έχουν τα μέσα της πνευματικής παραγωγής. Οι άρχουσες ιδέες απλώς και μόνο εκφράζουν ιδεατά τις κυρίαρχες υλικές συνθήκες, τις κυρίαρχες υλικές συνθήκες διατυπωμένες σε ιδέες- άρα τις συνθήκες, που κατασταίνουν ακριβώς κυρίαρχη τη μία τάξη, άρα τις συνθήκες της κυριαρχίας της.
Μαρξ, Η γερμανική ιδεολογία
Φονιάδες των λαών νοικοκυραίοι, φαντάζετε ωραίοι, πνιγμένοι μες στα χρέη.
Δεκέμβρης ΄08
Ο ναζισμός ήξερε πάντα να εκτιμά σωστά τη σημασία του μικροαστισμού. «Η μεσαία τάξη έχει καίρια σημασία για την ύπαρξη του κράτους», έγραφε μια προκήρυξη των γερμανών εθνικοσοσιαλιστών στις 8 Απριλίου του 1932. Και όντως, οι μικροαστοί έχουν κοινωνική ισχύ δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με την οικονομική τους δύναμη. Σε αυτούς στηρίζεται η λειτουργία του κράτους. Είναι αυτοί που εξυμνούν το Κράτος ως ρυθμιστή της κοινωνικής συνοχής και προστάτη. Βρίσκονται ανάμεσα σε δύο συμπληγάδες που τους τρομάζουν εξίσου. Από τη μία το μεγάλο κεφάλαιο που φθονούν και από την άλλη οι εξαθλιωμένοι, που μισούν, γιατί σ’ αυτούς βλέπουν τον φόβο της κατάληξής τους. Ο ρόλος που παίζει για τη μεγάλη βιομηχανία ο εθνικοσοσιαλισμός και το αντίθετο γεννούν μια σχέση πάθους. Κατ’ αναλογία και ο μικροαστός υπακούει δουλικά σε ένα κράτος ολοκληρωτικό που του υπόσχεται την επιβίωση και την ανέλιξη. Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση δεν είναι μόνο η ανικανότητά του να νιώσει αλληλεγγύη για τον πιο άτυχο απ’ αυτόν, που χαρακτηρίζει τον μικροαστό, αλλά ούτε με τον όμοιό του δεν μπορεί, αφού η σχέση τους είναι ανταγωνιστική.
Κάποιες φορές ένας εξειδικευμένος βιομηχανικός εργάτης αμoίβεται καλύτερα από έναν μέσο υπάλληλο, ή η οικονομική του σταθερότητα είναι μεγαλύτερη από έναν μικροεπιχειρηματία. Ωστόσο, ένας βιομηχανικός εργάτης που δεν έχει ειδική σχέση με την εργοδοσία του, γνωρίζει ότι η αλληλεγγύη και ο κοινός αγώνας θα του εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες. Η νοοτροπία του μικροαστού υπαλληλίσκου ή μικροεπιχειρηματία δεν τον αφήνουν να βιώσει την υλική ανάγκη να νοιαστεί για τον διπλανό στη βάση της κοινής τους μοίρας. Αυτός έχει να ελπίζει σε μια προοπτική ανέλιξης που του υπόσχεται το αφεντικό, το οποίο θέλει να ευχαριστεί. Ο μικροαστός ταυτίζεται με την κρατική εξουσία, με την τιμή του έθνους, όπως ο δουλικός υπάλληλος μίας επιχείρησης νοιάζεται για τα συμφέροντα του αφεντικού του περισσότερο από των συναδέλφων του. Νοιώθει ανώτερος από έναν κοινό εργάτη, τον οποίο μισεί, αφού σ’ αυτόν βλέπει ο, τι φοβάται πως θα γίνει. Ο μικροαστός διαλέγει να μισεί τον εργάτη, τον εξαθλιωμένο, τον μετανάστη. Ταυτόχρονα, χαίρεται όταν χάνουν τα προνόμιά τους άλλες ομάδες με τις οποίες βρίσκεται πάνω κάτω στην ίδια οικονομική κατάσταση. Χαίρεται αν οι δάσκαλοι των παιδιών του πληρώνονται με το βασικό μισθό, αν οι γιατροί δουλεύουν απλήρωτοι, αν απολυθούν οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι, αν κλείσει το μαγαζί του διπλανού, όσο αυτός μένει απ’ έξω. Όταν αγγίξει κανείς τα δικά του προνόμια, ο νοικοκυραίος θα αρχίσει την κλάψα. Βλέπει το όνειρό του να γίνει σαν το αφεντικό του να καταρρέει κι όμως είναι δύσκολο να το δεχτεί και να λάβει δράση εναντίον του. Αντίθετα, φταίνε οι πιο εξαθλιωμένοι για την κατάστασή του, ή κάποιος εσωτερικός ή εξωτερικός εχθρός που επιτίθεται στο έθνος.
Είναι αυτή η δειλία του μικροαστού να δει την κατάσταση του καθαρά και να συνειδητοποιήσει τον εφιαλτικό ρόλο που παίζει στην ιστορία, που τον κάνει να προσκολλάται στο θέαμα των πραγμάτων και να εξοβελίζει την ουσία. Ο μικροαστός καταλήγει σε μια χαρακτηροδομή, που περιγράφεται από τη λέξη νοικοκυραίος. Ο νοικοκυραίος είναι αυτός που θέλει την ησυχία του και κοιτάει τη δουλίτσα του ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη σφαγές. Είναι ο μίζερος, κακόμοιρος και κουτοπόνηρος χαφιές. Είναι αυτός που θρέφεται με τη διαπόμπευση τοξικοεξαρτημένων κοριτσιών από τον Λοβέρδο, από τα συντηρητικά ανέκδοτα του Θέμου Αναστασιάδη όταν συνοδεύονται από λίγο γυναικείο κρέας, από τις εκπομπές για τους τύπους της εγκληματικότητας των μεταναστών της Τατιάνας Στεφανίδου και του συζύγου της.
………………
10 σημεία του χαρακτήρα του νοικοκυραίου:
1. Ο νοικοκυραίος πιστεύει ότι όλοι τον ζηλεύουν. Βλέπει τον εαυτό του στο κέντρο συνομωσιών που θέλουν να τον βλάψουν επειδή είναι εκλεκτός. Είναι τυπικό για κάποιον που φθονεί την ευτυχία των άλλων, είτε αυτή παίρνει τη μορφή οικονομικής ευημερίας, είτε της κοινωνικής αποδοχής, είτε της προσωπικής ευτυχίας και δεν μπορεί να το δεχτεί, να το αντιστρέφει πιστεύοντας ότι είναι όλοι οι άλλοι που τον ζηλεύουν. Ο νοικοκυραίος θέλει να νοιώθει διαλεκτός, γι’ αυτό και είναι έτοιμος να ακολουθήσει όποιον τον κολακέψει, είτε ως κυρίαρχο λαό, είτε ως διαλεχτό έθνος, είτε ως στυλοβάτη της γλυκιάς πατρίδας.
2. Ο νοικοκυραίος φοβάται και τη σκιά του. Φοβάται τους ισχυρούς, φοβάται τους ανίσχυρους μήπως τους μοιάσει, φοβάται την αλλαγή, φοβάται να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Και ως γνήσιος δειλός στρέφει την οργή του για αυτή την κατάστασή του προς τον ανίσχυρο, το παιδί, τη γυναίκα, τον άνεργο, τον μετανάστη. Όταν ο Λοβέρδος δηλώνει πως τα κρούσματα ελονοσίας οφείλονται στους λαθρομετανάστες, είναι ο νοικοκυραίος που θα αγνοήσει τη βασική ιατρική γνώση αιώνων που λέει πως η ελονοσία δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και θα τον πιστέψει. Όταν η γιαγιά του Μιχαλολιάκου θα δηλώσει στο Πρώτο Θέμα ότι την παρενόχλησε Πακιστανός, ο νοικοκυραίος θα το πιστέψει και αυτό.
3. Ο νοικοκυραίος είναι υπέρμαχος της παραδοσιακής οικογένειας με τον πιο υποκριτικό τρόπο. Αποζητά τον πατέρα αυστηρό προστάτη, φιγούρα που θα τον τραβά σε όλη του τη ζωή σε ηγέτες και αφεντικά. Η μητέρα απαγορεύεται να είναι και γυναίκα με ερωτικές επιθυμίες. Μπορεί να δουλεύει για να βοηθά την οικογένεια, είναι όμως η μητρότητα που της δίνει την αξία στην οικογένεια και αυτή που υποκαθιστά την ερωτική της ζωή. Ο στερημένος νοικοκυραίος εξυψώνει την οικογενειακή ηθική και καταπιέζει τις κρυφές του επιθυμίες μέχρι αυτές να γίνουν διαστροφές. Καταφεύγει στα κρυφά σε ο, τι καταδικάζει με μένος στα φανερά, είτε αυτό είναι η πορνεία, η ομοφυλοφιλία, η πορνογραφία για τους λιγότερο τολμηρούς κ.ο.κ, ενώ διψά γεμάτος ενοχές για λίγο μπούτι στις διαφημίσεις εσωρούχων ή για μια τζούρα γυμνασμένους κοιλιακούς σε κάποια σαπουνόπερα.
4. Ο νοικοκυραίος φθονεί την ελευθερία και μισεί όσους αντιστέκονται, γιατί είναι κάτι που δεν μπορεί να βιώσει. Ταυτίζεται με τα ΜΑΤ ενάντια στον μαθητή, στον φοιτητή, στον εργάτη. Θέλει η βία να αποτελεί μονοπώλιο του κρατικού μηχανισμού, με εξαίρεση τη φυσική βία που ασκεί αυτός στους πιο αδύναμους από αυτόν (και τη βία που ασκεί στην αισθητική). Βρίζει την πόρνη και ταυτόχρονα την ποθεί. Κοροϊδεύει ο, τι δεν καταλαβαίνει. Διατείνεται ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, για να καλύψει την ανικανότητά του για οτιδήποτε δημιουργικό.
5. Ο νοικοκυραίος έχει ψηλά στον κώδικα αξιών του τη δουλειά. Η δουλειά είναι αυτή που μας κάνει ανθρώπους, θα πει. Είναι είτε η πειθαρχία αυτή που τον διεγείρει, η προσκόλληση στη μηχανή και η επιθυμία του για επιβράβευση από το αφεντικό του, είτε η εργασία των άλλων, όταν είναι σε θέση να ζει απ’ αυτή. Σε κάθε περίπτωση αυτή η διαδικασία που τον μετατρέπει εθελόδουλα σε γρανάζι μηχανής, του απομυζά σιγά σιγά κάθε σταγόνα ελεύθερης δημιουργικότητας που του έχει απομείνει.
6. Ο νοικοκυραίος δεν επιθυμεί την τάξη και την ασφάλεια ως επιβεβλημένη κατάσταση, παρά μόνο ως διαδικασία ενάντια στον συνάνθρωπο. Για παράδειγμα, το μεταναστευτικό δεν είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Είναι μια ευλογία από τη μία για τα αφεντικά που μπορούν να εκμεταλλεύονται κουφάρια ανθρώπων και ύστερα να τα ξεφορτώνονται και από την άλλη για τον φασίστα που έτσι μπορεί να εξασκήσει την ψυχανωμαλία του. Όταν βγάζει κηρύγματα για την τιμή του έθνους, ο φασίστας δεν έχει να προτείνει τίποτα που δεν εμπλέκει την επίθεση σε άλλα έθνη.
7. Η φασιστική μικροαστική τάξη είναι η ίδια η δημοκρατική, φιλελεύθερη τάξη, αλλά σε διαφορετική ιστορική περίοδο του κεφαλαιοκρατισμού. Αυτό συμβαίνει γιατί ο μικροαστός θέλει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην κανονικότητα που ορίζεται από την εκάστοτε οικονομική κατάσταση της παραγωγής. Από το ΠΑΣΟΚ του ‘81 μέχρι την σαμαρική ακροδεξιά και τη Χ.Α., ο νοικοκυραίος, εξαρτημένος από την επίδειξη δύναμης, ακολουθεί όποιον ηγέτη τον κάνει να νοιώθει σημαντικός και ασφαλής.
8. Η κουλτούρα του νοικοκυραίου είναι όσο πιο δυνατό κοντά στην κανονικότητα. Ένας μέσος τύπος θα ακολουθήσει ο, τι σκουπίδι του πετάξει η βιομηχανία μαζικής κουλτούρας και θα περάσει την ώρα του αναπαράγοντας ο, τι κλισέ απομνημονεύσει από την τηλεόραση. Η κύρια αυτή αρχή εξειδικεύεται ανάλογα με την ηλικία και τον κοινωνικό μικρόκοσμο. Ο νοικοκυραίος διψά για θέαμα, όπως ο βρικόλακας για αίμα. Είναι εξαρτημένος στο κουτσομπολιό, στην κλειδαρότρυπα, για να νοιώσει καλύτερα για τον εαυτό του. Η κοινώς αποδεκτή ως υψηλή τέχνη θα μπει μέσα στη μηχανή του κιμά και θα βγει σε σφηνάκια ημιμάθειας, που εξυπηρετούν την ανάγκη του να νοιώθει διαφορετικός. Οι ίδιες αρχές εξειδικεύονται και για τους λεγόμενους «εναλλακτικούς» μικροαστούς.
9. Ο νοικοκυραίος απέχει παρασάγγας από τα πρότυπά του. Δεν είναι ούτε άριος και υπεράνθρωπος, ούτε επιτυχημένος επιχειρηματίας, ούτε μορφωμένος, ούτε πλούσιος, ούτε καν καλός χριστιανός ή τίμιος. Ο νοικοκυραίος μισεί τον εαυτό του γι’ αυτό.
10. Ο φασίστας νοικοκυραίος δεν είναι εκτός του αστικού πολιτιστικού πλαισίου, όπως λένε οι αστοί επικριτές του νεοφασισμού. Είναι ακριβώς η αποκορύφωση αυτού του πολιτισμού. Είναι το αποτέλεσμα του πολιτισμού της εξατομίκευσης και αντικειμενοποίησης του ανθρώπου, της αποθέωσης του κρατικού μηχανισμού ως παντοδύναμου και αναγκαίου, της εξιδανίκευσης της εργαλειακής ορθολογικότητας, του στυγνού αντικειμενισμού, της αναγωγής των πάντων σε αριθμούς, της καταστροφής της φύσης ως αυτή να προοριζόταν για να υπηρετεί τον άνθρωπο, της μίμησης της δύναμης της φύσης για τη δικαιολόγηση της καταστροφικής μανίας του ανθρώπου, της δικαιολόγησης του σαδισμού προς χάριν της επιστημονικής εγκυρότητας. Ο νοικοκυραίος λατρεύει τον τρόπο που ο Πρετεντέρης εξηγεί ορθολογικά και με βάση αδιάσειστα οικονομικά στοιχεία, γιατί η απόλυση 2.000 δημοσίων υπαλλήλων είναι αναγκαία για την οικονομική ανάπτυξη και τη μελλοντική ευημερία.
…………………………..
Υπάρχει ελπίδα; Μέσα στον κοινωνικό κανιβαλισμό, όταν πλήττονται τα συμφέροντα της μικροαστικής τάξης, αυτή έχει δύο επιλογές. Ή θα συνεχίσει στον ατομικό αγώνα επιβίωσης, στην ξεφτίλα του χαφιέ και του δουλικού υπηκόου που γυρεύει ένα ξεροκόματο, ή θα δει την κοινή μοίρα που της επιφυλάσσει η εξίσωση με τα προλεταριακά στρώματα. Η δεύτερη επιλογή είναι ευπρόσδεκτη, πάντα πίσω από τις σημαίες της εργατικής πλειοψηφίας, για την κατάργηση της ιδιοκτησίας, της ετερόνομης εργασίας, την αυτοδιάθεση.
Όλοι έχουμε έναν μικροαστό μέσα μας, σε όλους κρύβεται ένας νοικοκυραίος που αγωνιά για ένα σπιτάκι και μια δουλίτσα, που δεν πολυσκοτίζεται για το θάνατο που βασιλεύει, αρκεί να διατηρήσει τη δική τη θλιβερή ζωούλα, μπροστά στην τηλεόραση. Όλα μίζερα και υποκοριστικά. Αυτόν τον μικροαστό μπορείς να τον μισήσεις και να τον αγνοήσεις ή ακόμα και να τον απωθήσεις, να φωνάξεις με οργή ενάντια στους προσκυνημένους που θα’ ναι όλοι οι άλλοι εκτός από σένα, να κοιτάξεις την προσωπική σου ελευθερία μέσα στην ψευδαίσθηση πως αγνοώντας τα, τα δεσμά θα εξαφανισθούν και τελικά να τα νομιμοποιήσεις. Μπορείς και να τον κοιτάξεις με συμπάθεια αυτόν τον μικροαστό, να τον αγαπήσεις και γι’ αυτό να τον αλλάξεις μέσα στον αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια, να τον γκρεμίσεις σιγά σιγά μες στον αγώνα για ελευθερία, για να μπει στη θέση του ο άνθρωπος απ’ την κοινωνία που θέλεις να χτίσεις. Η επιλογή είναι εδώ
Άννα Β.
Πηγη: [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]
Είναι δίπλα μας, μένουν στο διπλανό διαμέρισμα, γράφουν στο ιδιο φόρουμ, τους βλέπουμε στον καθρέφτη....
Bill_K (24-03-15)
"When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down "happy". They told me I didn’t understand the assignment.
I told them they didn’t understand life."
—John Lennon
Bill_K (25-03-15)
Απάντηση: Off Topic
Ο Αντωνάκης...Αρχική Δημοσίευση από estai
Qui est πιτσαδορος;
"Μπάτμαν και μαλακίες..."
Εγώ είμαι το "μικρό επαρχιωτόπουλο" και κατ' άλλους, ο
"λάγνος, ημεδαπός λογιστής".
Απάντηση: Off Topic
Ευαγγελισμός - Ελληνισμός
Ποίηση Αριστοτέλη Βαλαωρίτη
Με μιας ανοίγει ο ουρανός, τα σύγνεφα μεριάζουν,
οι κόσμοι εμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.
Μια φλόγα αστράφτει ακούονται ψαλμοί και μελωδία.
Πετάει έν' άστρο σταματά εμπρός εις τη Μαρία
"Χαίρε της λέει αειπάρθενε, ευλογημένη χαίρε!
Ο Κύριός μου είναι με σε. Χαίρε Μαρία, Χαίρε!"
Επέρασαν χρόνοι πολλοί... Μια μέρα σαν εκείνη
αστράφτει πάλι ο ουρανός...Στην έρμη της την κλίνη
λησμονημένη, ολόρφανη, χλωμή κι απελπισμένη,
μια κόρη πάντα τήκεται, στενάζει αλυσωμένη.
Τα σιδερά είναι ατάραγα, σκοτάδι ολόγυρά της.
Η καταφρόνια , η δυστυχιά σέπουν τα κόκαλά της.
Τρέμει με μιας η φυλακή και διάπλατη η θυρίδα
φέγγει κι αφήνει και περνά έν' άστρο, μιαν αχτίδα.
Ο 'Αγγελος εστάθηκε, διπλώνει τα φτερά του...
"Ξύπνα, ταράζου, μη φοβού, χαίρε, Παρθένε, χαίρε.
Ο Κύριός μου είναι με σε, Ελλάς ανάστα, χαίρε".
Οι τοίχοι ευθύς σωριάζονται. Η μαύρ' η πεθαμένη
νοιώθει τα πόδια φτερωτά. Στη μέση της δεμένη
χτυπάει η σπάθα φοβερή. Το κάθε πάτημά της
ανοίγει μνήμ' αχόρταγο. Ρωτά για τα παιδιά της..
Κανείς δεν αποκρένεται... Βγαίνει πετά στα όρη...
Λιώνουν τα χιόνια όθε διαβεί, όθε περάσει η Κόρη.
"Ξυπνάτε εσείς που κοίτεστε, ξυπνάτε όσοι κοιμάστε,
το θάνατο όσοι εγεύτητε, τώρα ζωή χορτάστε".
Οι χρόνοι φεύγουνε, πετούν και πάντα εκείνη η μέρα
είναι γραμμένο εκεί ψηλά να λάμπει στον αιθέρα
μ' όλα τα κάλλη τ' ουρανού. Στολίζεται όλη η φύση
με χίλια μύρια λούλουδα για να τη χαιρετήσει.
Γιορτάστε την, γιορτάστε την. Καθείς ας μεταλάβει
από τη χάρη του Θεού. Και σεις και σεις οι σκλάβοι,
όσοι τη δάφνη στη καρδιά να φέρετε φοβάστε,
αφορεσμένοι να 'στε.
celticfrost (25-03-15), dimace (25-03-15), voskos_7 (25-03-15)
Απάντηση: Off Topic
Άνοιξη
στίχοι Θοδωρή Κοτωνιά
Κόκκινο τριαντάφυλλο
Είσαι μες στην καρδιά μου
Την νύχτα γίνεσαι πληγή
Που τρώει τα σωθικά μου
Έρχεσαι πάντα πιο νωρίς
Κανείς δε σε γνωρίζει
άλλον τον κάνεις ν’ αγαπά
Κι άλλον να μη γυρίζει
Και δε σου φτάνουν όλ’ αυτά
Φεύγεις και δε θυμάσαι
Ωραία είσαι άνοιξη
Γιατί δε μας λυπάσαι;
Έρχεσαι λίγο κάθεσαι
Στον κήπο μας κι ανθίζεις
Το αίμα μας επότισε
Κι Ανάσταση μυρίζεις
Κι όταν θα φύγεις τίποτα
Δε θα ’ναι όπως πρώτα
άσε για λίγο ανοιχτή
Του Ουρανού την πόρτα
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Bill_K : 25-03-15 στις 09:24
Απάντηση: Off Topic
Εξαιρετική παρένθεση στον ζοφό που μας περιτριγυρίζει η ποίηση του Βασίλη.
Bill_K (25-03-15)
Απάντηση: Off Topic
Mοναδικές φωτογραφίες που μάλλον οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε δει ποτέ στο παρελθόν. Απολαύστε!
Η λίμνη λάβας του συνεχώς ενεργού ηφαιστείου Erta Ale στην Αιθιοπία
Το τεράστιο άγαλμα του Tζένγκις Χαν στη Μογγολία
Το τέλος του Σινικού Τείχους της Κίνας
Βαυαρική πόλη του Νέρντλινγκεν (Γερμανία) χτισμένη σε παλιό κρατήρα μετεωρίτη 14 εκατ. χρονών
Η παραλία Ντεϊτόνα στη Φλόριντα το 1957
Το γραφείο του Αϊνστάιν λίγες ώρες μετά τον θάνατό του
Ο θερμοπίδακας ακριβώς πριν από την εκτόνωσή του
Πηγη thetoc.gr
Απάντηση: Off Topic
Είναι απορίας άξιο το πως βγαίνουν από τα λαγούμια τους κάτι περίεργοι sexy trendy lifo fifo κάτι τέτοιες μέρες και προσπαθούν με φανφάρες να αλλοτριώσουν και να εξολοθρεύσουν την παράδοση/ψυχή και να μας μετατρέψουν σε μια άμορφη μάζα "εύκολων καταναλωτών" των αφεντικών τους για το -οργουελικό- καλό
Long Text Frame - Διαβάστε αν θέλετε με το κουμπάκι 'Εμφάνιση' το κείμενο:
Ολυμπιακός: η καλύτερη ομάδα της δεκαετίας -στο ευρωπαικό μπάσκετ- (11/10/17, ισπανική εφημερίδα AS, 200.000+ καθημερινά αντίτυπα)
Απάντηση: Off Topic
απορω με οσους υποστηριζαν το συριζα και τωρα του τα χωνουν επειδη "παει με τα νερα" της ευρωπης. Τι περιμεναν να κανει δηλαδη ο τσιπρας; Να γεννησει λεφτα λιγο δυσκολο. Θα προτιμουσαν φανταζομαι να πει, "δεν θελουμε τα λεφτα σας" και να εκανε σταση πληρωμων.
Αυτη τη στιγμη ειμαι ευχαριστημενος (σχετικα). Εκανε καποια τσαλιμακια στην αρχη, με αποτελεσμα να υπαρχει μια ασταθεια, αλλα ευτυχως οπως βλεπω δεν το παει στα ακρα. Θα παρει 1-2 καλα μετρα που θα ελαφρυνουν την κατασταση και σε κανα μηνα θα ηρεμησει λιγο η αγορα ωστε να κινηθουμε επιτελους.
Δεν κανει κατι τρομερο, αλλα η επεκταση της υπαρχουσας ρυθμισης και οπως ακουσα η καταργηση της προκαταβολης σε ολα τα εισοδηματα, εκτος απο τους ελευθερους επαγγελματιες, θα ειναι ενα βηματακι, σε λογικα πλαισια.
Αν είχα μια ευχή, θα ήταν να φτασω καποια στιγμη, να γινω τοσο Ολυμπιακός όσο ο Σάββας Θεοδωρίδης.
Απάντηση: Off Topic
"Μπάτμαν και μαλακίες..."
Εγώ είμαι το "μικρό επαρχιωτόπουλο" και κατ' άλλους, ο
"λάγνος, ημεδαπός λογιστής".
Bill_K (25-03-15), BrazHlias (25-03-15), ILIAS-KORLEONE <<JESUS>> (26-03-15)
Απάντηση: Off Topic
voskos_7 (26-03-15)
Απάντηση: Off Topic
Μία επίκαιρη και διδακτική ιστορία από την Επανάσταση του 1821:
Στις αρχές του 1827 η Πελοπόννησος εξακολουθούσε να υφίσταται λεηλασίες και καταστροφές από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Πολλές φορές οι Αιγύπτιοι επέστρεφαν για δεύτερη φορά στο σημείο από το οποίο είχαν περάσει λίγες ημέρες νωρίτερα, ολοκληρώνοντας έτσι την καταστροφή. Ωστόσο, οι Αιγύπτιοι δέχονταν συνεχείς επιθέσεις Ελλήνων οι οποίοι, καθώς δεν μπορούσαν να δώσουν μετωπική μάχη, πλευροκοπούσαν ή χτυπούσαν από τα νώτα τις εχθρικές φάλαγγες, προκαλώντας έτσι σε αυτές μεγάλες απώλειες. Οι Έλληνες αυτοί συνέχιζαν πεινασμένοι και συγκριτικά άοπλοι τη συγκινητική τους αντίσταση, παρόλο που ο Ιμπραήμ εφάρμοζε σε μεγάλη κλίμακα τη μέθοδο του προσκυνήματος.
Προσκύνημα ονομαζόταν η δήλωση υποταγής μεμονωμένων ή ολόκληρων ομάδων ατόμων. Οι Τούρκοι έδιναν στους προσκυνημένους ειδικό πιστοποιητικό. Με αυτόν τον τρόπο, οι μέχρι πρότινος επαναστατημένοι δηλωσίες επανέρχονταν στην κατάσταση του υπάκουου ραγιά. Ένας από τους πιο σημαντικούς οπλαρχηγούς που άλλαξαν στρατόπεδο ήταν ο Δημήτριος Νενέκος από την Αχαΐα. Για τους Τούρκους είχε ιδιαίτερη σημασία ότι ο Νενέκος, προτού προσχωρήσει στο δικό τους στρατόπεδο, είχε πολεμήσει γενναία τον Ιμπραήμ.
Το παράδειγμα του Νενέκου ακολούθησαν σύντομα αρκετοί συντοπίτες του. Οι περισσότεροι από αυτούς αναγκάστηκαν να προσκυνήσουν εξαιτίας της τρομοκρατίας που ασκούσαν οι άνθρωποι του Νενέκου. Άλλοι, εξαιτίας προσωπικών διαφορών με συμπατριώτες τους και προκειμένου να αποκομίσουν μερίδιο από τη διαρπαγή της περιουσίας των δεύτερων, πρόδιδαν εκείνους που δεν είχαν δεχθεί να υποταχθούν ξανά στον σουλτάνο. Οι προσκυνημένοι έδιναν μια θλιβερή εικόνα προδοσίας. Οι τρομερά αντίξοες αυτές συνθήκες γινόντουσαν ακόμη πιο δυσχερείς από την απροθυμία της Επιτροπής που τελούσε χρέη Διοίκησης* να βοηθήσει τον Κολοκοτρώνη και τους συντρόφους του με χρήματα και πολεμοφόδια.
Με το σύνθημα «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», ο Κολοκοτρώνης ξαναζωντάνεψε την Επανάσταση και απέτρεψε τον λαό από το γενικό προσκύνημα. Όσα χωριά αρνούνταν να επανέλθουν στο ελληνικό στρατόπεδο δέχονταν επιθέσεις από τους άνδρες του Κολοκοτρώνη. Σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, οι πρωτεργάτες του προσκυνήματος συλλαμβάνονταν και εκτελούνταν. Οι όποιοι άβουλοι και τρομοκρατημένοι ραγιάδες αντιμετώπιζαν τώρα τον ίδιο κίνδυνο, τον οποίο προσπαθούσαν να αποφύγουν με την υποταγή τους. Ταυτόχρονα, βέβαια, ο Κολοκοτρώνης προσπαθούσε με νουθεσίες να επαναφέρει τους προσκυνημένους στο πατριωτικό τους χρέος.
Πολλοί μικροκαπεταναίοι σύντροφοι του Νενέκου επέστρεψαν στο ελληνικό στρατόπεδο και ολόκληρα χωριά σταμάτησαν πλέον να έχουν επαφές με τον εχθρό. Ωστόσο, ο Νενέκος παρέμεινε πιστός στον Ιμπραήμ. Μάλιστα, κάποτε ο Ιμπραήμ λοξοδρόμησε, χάθηκε σε ένα δάσος και έμεινε μόνος, χωρίς τη σωματοφυλακή του. Προσπαθώντας να βρει τον σωστό δρόμο, συνάντησε τον Νενέκο και τους οπλοφόρους του. Τότε ο Νενέκος μπορούσε, αν ήθελε, να συλλάβει ή και να σκοτώσει ακόμη τον Ιμπραήμ. Ένας αιχμάλωτος Ιμπραήμ θα αποτελούσε το πιο ισχυρό όπλο στα χέρια των επαναστατών. Ο ισχυρός και σε μεγάλο βαθμό αυτεξούσιος πασάς της Αιγύπτου δεν θα διακινδύνευε για κανέναν λόγο τη ζωή του αγαπημένου του γιου. Όμως, ο Νενέκος προτίμησε να βοηθήσει για άλλη μια φορά τον Ιμπραήμ και η Επανάσταση έχασε μια μοναδική ευκαιρία.
Ο Κολοκοτρώνης έδωσε εντολή ο Νενέκος να συλληφθεί και να εκτελεστεί για την προδοσία του, προκειμένου έτσι να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή. Η εκτέλεση του Νενέκου τελείωσε οριστικά το προσκύνημα και η Επανάσταση συνεχίστηκε...
Πηγή (με δικές μου προσαρμογές): Νίκος Γιαννόπουλος για τη «Μηχανή του Χρόνου»
[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Bill_K : 26-03-15 στις 05:25
Απάντηση: Off Topic
Δεν νομιζω πως μπορουσαν να του ριξουν καποια βαρια ποινη. Απο αυτα που διαβαζω για την υποθεση, δεν βλεπω καμια αποδειξη πως αυτος εσβησε τα ονοματα (αν τα εσβησε).
Αν είχα μια ευχή, θα ήταν να φτασω καποια στιγμη, να γινω τοσο Ολυμπιακός όσο ο Σάββας Θεοδωρίδης.
celticfrost (26-03-15), consigliere (26-03-15), pf7 (26-03-15), voskos_7 (26-03-15)
Απάντηση: Off Topic
Οτι ήταν ο υπεύθυνος υπουργός που χρυσοεξαγόρασε το δημόσο το χρήσιμο usb (μετά από τρομερή καθυστέρηση) για να καλυφθούν οι γνωστοί άγνωστοι που κυβερνούν? Παρακάμπτοντας από το παράθυρο το αρμόδιο υπουργείο εξωτερικών και ξεχνώντας να το παραδώσει μετέπειτα στον διάδοχο του
μετά από δυο χρόνια την δημοσιοποιεί ο Βαξεβάνης και αντί ο Καλος Ο Δικαστικούλης να ασκήσει διώξεις αρχίζει να κυνηγά τον Βαξεβάνη
με συνέπεια να δημιουργηθεί μια ακόμη δυσμενής εικόνα στο εξωτερικό και στον εξωτερικό τύπο που τόσο νοιάζει τον εσωτερικό και δεν αναπαράχθηκε τίποτε απολύτως
Πολύ Εύπιστος είσαι βραζηλία μου!!!
Τι αγγελικός που είναι ο κόσμος...
ΥΓ.
Τις βραδυνές ώρες της 19ης Δεκεμβρίου 2012 η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής αποφάσισε να παραπέμψει την έρευνα για την "Λίστα Λαγκάρντ" στην "Επιτροπή ελέγχου Πόθεν Έσχες". Στη ψηφοφορία που ακολούθησε, κατά της συνέχισης των ερευνών ψήφισαν οι Αναστάσιος Νεράτζης, Βύρων Πολύδωρας, Προκόπης Παυλόπουλος και Γιώργος Βλάχος από την ΝΔ, ο Απόστολος Κακλαμάνης του ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Τσούκαλης της ΔΗΜΑΡ και ο Μιχαήλ Αρβανίτης της Χρυσής Αυγής. Αντίθετα, υπέρ της συνέχισης ερευνών ψήφισαν οι: Ζωή Κωνσταντοπούλου, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Θεόδωρος Δρίτσας του ΣΥΡΙΖΑ, Λιάνα Κανέλλη του ΚΚΕ και ο Γιάννης Δημαράς των Ανεξάρτητων Ελλήνων, καθώς και ο κ. Μανώλης Κεφαλογιάννης (ΝΔ). Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να συνεχιστεί στην επιτροπή η έρευνα για το τι απέγινε το "καυτό" στικάκι, τελικά απορρίφθηκε. Ο δε εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής δήλωσε ότι είχε ψηφίσει λάθος ζητώντας επανάληψη (χαχαχαχαχαχ!) διαδικασίας, αίτημα που απορρίφθηκε. Έτσι η ψηφοφορία έληξε με ψήφους 7 κατά έναντι 6 υπέρ
Ολυμπιακός: η καλύτερη ομάδα της δεκαετίας -στο ευρωπαικό μπάσκετ- (11/10/17, ισπανική εφημερίδα AS, 200.000+ καθημερινά αντίτυπα)
Απάντηση: Off Topic
Και στο κάτω - κάτω, το είπε και ο εισαγγελέας, ότι η ποινή έχει συμβολικό χαρακτήρα, καθώς, το μάθημά του το έμαθε και δεν θα ξαναμπλεχτεί με την πολιτική και σκοπός του δικαστηρίου δεν είναι να εξοντώσει τον κατηγορούμενο για ένα στιγμιαίο λάθος... Πάλι, παράπονα θα έχετε, ρε; Λίγη συμπόνοια; Τίποτα;;;
Δεν θέλω να το συνεχίσω, φυσικά, καθώς, αυτή η απόφαση, ήταν μία κάποια δικαίωση για εμένα και τους αγώνες που κάνω εδώ και χρόνια και φυσικά χαίρομαι που αποδεικνύεται ότι η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και δεν είχαμε και κανένα επίσημο σχόλιο επί της απόφασης...
"Μπάτμαν και μαλακίες..."
Εγώ είμαι το "μικρό επαρχιωτόπουλο" και κατ' άλλους, ο
"λάγνος, ημεδαπός λογιστής".
Bill_K (26-03-15)
Απάντηση: Off Topic
[YOUTUBE]lc75k1g_kHo[/YOUTUBE]
Απάντηση: Off Topic
Εγώ ξέρω ότι φύλαξε ο Θεός και αυτή η απόφαση δεν βγήκε πριν τις 25/1...
Φυσικά, δεν έχω διαβάσει ακόμα επίσημη τοποθέτηση - παρέμβαση κλπ, όπως και δεν έχω υπόψιν μου το κατά πόσο τα νέα ήθη δεν περνάνε το κείμενο της νέας συμφωνίας από την Βουλή, αφού ναι μεν είναι συνέχεια - παράταση της προηγούμενης, αλλά είναι διαφορετικό το περιεχόμενο και τι καλύτερο από το να τεθεί σε κοινοβουλευτική διαβούλευση για να καταδείξουμε τις διαφορές;
Τι σόι νέα ήθη είναι αυτά που μετέρχονται τα τερτίπια των προηγουμένων;;;
"Μπάτμαν και μαλακίες..."
Εγώ είμαι το "μικρό επαρχιωτόπουλο" και κατ' άλλους, ο
"λάγνος, ημεδαπός λογιστής".
Απάντηση: Off Topic
Το ηθικό δίδαγμα είναι ένα. Παρωχημένη μαλακία τα στικάκια... μάθετε το ντροπμποξ, ένα κλάουντ τέλος πάντων... και μόνο που είστε τόσο πισω τεχνολογικά θα έπρεπε να μπείτε φυλακή...
There is a Dude in town
Bill_K (26-03-15), consigliere (26-03-15), pf7 (26-03-15), vasilis-thrylos7 (27-03-15), voskos_7 (26-03-15)
Απάντηση: Off Topic
Δυό πράγματα για την απόφαση:
Απόφαση ακροβασίας ανάμεσα στην δικαστική πρακτική αφ'ενός και το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" αφ'ετέρου.
Στο αφ'ενός:
Η υπόθεση είχε πάμπολλα νομικά προβλήματα. Σοβαρότατα θέματα από παραγραφές μέχρι και ως προς καθαυτή την στοιχειοθέτηση των αδικημάτων. Ως προς τη συγκρότηση νομικά του "εγγράφου" (αφού έναν non-paper stickάκι δεν είναι ακριβώς ο ορισμός του εγγράφου κατά την έννοια του νόμου). Κατά την ταπεινή μου γνώμη κρισιμότατα νομικά προβλήματα, από αυτά που δεν επιτρέπουν καν να προχωρήσεις την διαδικασία.
Αλλά προβλήματα υπήρχαν και επί της ουσίας, όχι μόνο στο νομικό σκέλος. Επί παραδείγματι, γίνεται παραπομπή και μάλιστα για κακούργημα, σε σχέση με συγκεκριμένη βλάβη του Δημοσίου η οποία δεν είχε καν προσδιορισθεί αρμοδίως, μόνο αφηρημένα! Χωρίς αυτήν, η πλαστογραφία δεν μπορεί να γίνει κακούργημα, η δε απόπειρα απιστίας μένει στον αέρα.
Αυτά έπρεπε να έχουν αντιμετωπισθεί ήδη από την προδικασία.
Όπως όμως γίνεται κατά κανόνα τα δύσκολα από κάθε πλευρά τελευταία χρόνια, κανείς δεν ασχολήθηκε περισσότερο. Γιατί άλλωστε; Αφού η απόφαση βασει των εντυπώσεων είναι δεδομένη: ο κατηγορούμενος είναι ένοχος, χρειάζεται απλώς μια δίκη για να δει το αυτονόητο για το οποίο είναι πεπεισμένη τηλεοπτικά όλη η Ελλάδα...
Την ίδια λειψή προετοιμασία έχουν σε μεγάλο βαθμό και κοινές υποθέσεις πάντως, δεν είναι κάτι πρωτότυπο!
Τί κάνουμε μπροστά σ'αυτά τα δεδομένα; Το "αφ'ενός" που έλεγα πιο πάνω. Όπου τίθενται σοβαρά νομικά προβλήματα δεν τα αντιμετωπίζουμε, αλλά τα πάμε κάπου στην γενική απόφαση. Αντί να προσεγγίσουμε νομικά, προσεγγίζουμε σταθμιστικά. Λες και είμαστε νομικοί...; Μπα μωρέ.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο "αφ'ετέρου". Με βάση τα δεδομένα έπρεπε η υπόθεση να μην είχε φτάσει καν τόσο λειψη στο δικαστήριο. Κι όπως έφτασε θα έπρεπε να οδηγήσει σε αθώωση. Έτσι είναι οι νομικοί κανόνες. ΕΙδικά όταν και επί της ουσίας, ήταν τόσες οι αντιφάσεις που η εικόνα δεν ήταν καταδικαστική. Δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι, με βάση τον νόμο και τη νηφαλιότητα.
Το "αφ'ετέρου" είναι ότι κρίνουμε σε μεγάλο βαθμό για να ικανοποιήσουμε το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" (whatever that might mean). Να αθωώσουμε τον Παπακωνσταντίνου; Αυτόν που μας έβαλε στο Μνημόνιο; Θα πέσουν να μας φάνε! Τί να κάνουμε που η κατηγορία δεν βγαίνει; Ε μωρέ, ρίξ'τον στα μαλακά, αλλά καταδίκασέ τον! Ούτως ή άλλως, καπου σίγουρα θα φταίει κι αυτός!
Πετάμε κι έναν δεκάρικο νουθεσίας που δίνει μερικούς τίτλους στα Μέσα και είμαστε κομπλέ.
Η επιτομή της επικινδυνότητας που έχουν πάρει τα πράγματα στη Δικαιοσύνη είναι οι τοποθετήσεις της κας Εισαγγελέα.
Κρίνεται ένοχος ο κατηγορούμενος. Υποβάλλεται κατόπιν αίτημα αναγνώρισης ελαφρυντικού, αυτό του προτέρου εντίμου βίου. ΑΥτό δεν έχει σχέση με την υπόθεση, αλλά με την προσωπικότητα του κατηγορούμενου. Ο νόμος λέει ότι όπου έχεις άνθρωπο που έχει ζήσει έντιμη ζωή επαγγελματικά, κοινωνικά και οικογενειακά, η ποινή υποχρεωτικά μειώνεται. Ο Παπακωνσταντίνου είχε δαγκωτές όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις. Η Εισαγγελέας προτείνει να απορριφθεί το αίτημα (!) γιατί ειδικά αυτός με αυτά τα προσόντα δεν έπρεπε να είχε κάνει αυτό που έκανε! Άσχετο φυσικά, αλλά απόλυτα συνεπές με το σκεπτικό της: όπως είπε, αυτή η δίκη αφορά όλον τον ελληνικό λαό και πρέπει να αποδοθούν ευθύνες σε αυτούς που μας οδήγησαν εδώ κλπ...
Φυσικά το Δικαστήριο δεν τη δικαίωσε. Ευτυχώς.
Από τότε που μπήκε ως παράμετρος και μάλιστα αποφασιστική η ικανοποίηση του "κοινού", έχουμε χάσει τον μπούσουλα. Και ειδικά στα κακουργήματα, η κατάσταση έχει γίνει τόσο επικίνδυνη που πρέπει να κάνεις τον σταυρό σου μην και βρεθείς έστω και από σπόντα μπλεγμένος. Δύσκολα ξεμπλέκεις. Αυτό το "έλα μωρέ, κάτι έχει κάνει" το ζούμε καθημερινά. Απροετοίμαστες υποθέσεις να οδηγούν ελαφρόκαρδα σε καταδίκες. Κρίσεις "εμπορικές" και "κοινωνικές" αλλά καθόλου νομικές, είναι ο κανόνας δυστυχώς πλέον.
Ειδικά από τότε που ασχολήθηκαν τα Μέσα με τη Δικαιοσύνη, ο κανόνας αυτοπροστασίας έγινε "αν καταδικάσεις κανείς δεν θα σου πει τίποτα". Άσχετοι μαντρόσκυλοι με IQ ζωυφίου ανακαλύπτουν "παραθυράκια" και "νομικά κενά" παντού. Και η κατάσταση έχει απλώς ξεφύγει.
Γιατί την ώρα που θα ξεχειλώσεις το Νόμο για να ικανοποιήσεις το όποιο "κοινό περί δικαίου αίσθημα" η κατάστασδη γίνεται επικίνδυνη. Απόδωσε το δίκαιο κάνοντας τη δουλειά σου. Βρες στοιχεία και τρόπο. Όχι ξεχειλώνοντας διατάξεις και συνειδήσεις για να πουλήσεις φθηνές εντυπώσεις.
Εδώ φτάσαμε στο σημείο να καταδικάζεται Υπουργός για ανακριβές πόθεν έσχες, επειδή δεν δήλωσε τη μίζα ως εισόδημα! Η κατάσταση δεν είναι για γέλια, είναι επίφοβη. Έχει γίνει "όποιον πάρει ο Χάρος".
Κάτι ακόμα: καλά τα παπαγαλάκια του διαδικτύου που έχουν πλημμυρίσει και πάλι "αυθόρμητα" το facebook, αλλά έναν χρόνο για κράνος στη μηχανή δεν υπάρχει φυσικά. Επικοινωνιολόγος ή δημοσιογράφος το σκέφτηκε, έτσι για τις εντυπώσεις.
(Φίλε Bill_k αναφέρομαι στην εικόνα σου αλλά όχι στο πρόσωπό σου).
... there's no such thing as "too much"...
Απάντηση: Off Topic
Διάβασα πως κάποιοι «προοδευτικοί» πατέρες του έθνους, ενοχλήθησαν από ένα σύνθημα των ΟΥΚΑΔΩΝ στην χθεσινή παρέλαση και ζήτησαν μάλιστα την παρέμβαση του πρωθυπουργού ή κάτι τέτοιο. Εγώ λέω:
ΠΟΣΟ ΓΕΛΟΙΟΙ ΕΙΣΤΕ, ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ;
Αν είχατε επιλύσει τα ζέοντα προβλήματα που απειλούν να μας καταστρέψουν, ΙΣΩΣ αντιλαμβανόμουν το γεγονός πως διαθέτετε τον ΕΜΙΣΘΟ από τον ελληνικό λαό χρόνο σας, για κάτι τόσο ανούσιο. Αλλά τώρα, το μόνο που έχω να πω είναι, πως η προσπάθειά σας να προσελκύσετε πάνω σας τα φώτα της δημοσιότητας (κατά τη Βαδρουφάκεια πρακτική) μόνο ΟΙΚΤΟ προκαλεί.
*μακάρι ΟΛΟΙ μαζί να αξίζατε όσο ένας ΟΥΚΑΣ...
Bill_K (26-03-15), consigliere (26-03-15), Nistisimos (26-03-15), The Dude (26-03-15)
Δικαιώματα - Επιλογές
Bookmarks