Dr.Red (10-07-15), pirateeeeeee (10-07-15)
Ρωτας λοιπον το λαο αν θελει να μεινει στην ΕΕ,Ευρω και σου λεει ΝΑΙ με 75%
Βγαινεις λοιπον και τους λες την αληθεια.
Μνημονιο και συνεχεια της λητοτητας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Εξηγηση απο οικονομικης σκοπιας.
Ξοδευεις οσα βγαζεις...
Κοβεις επιδοματα, κοβεις προνομια, κοβεις την ΣΠΑΤΑΛΗ...
Φορολογεις οτι κηνειται και η φορολογηση ησχυει για ΟΛΟΥΣ
Οι προηγουμενες κυβερνησεις οπ το 81 που θυμαμαι καναν μαλακιες, φεραν την καταστροφη με λαθος πολιτικες.
Η οικονομια με την πολιτικη δεν εχουν κοινα χαρακτηρηστηκα.
Η οικονομια βασιζεται σε ΑΡΗΘΜΟΥΣ.
Ολες οι εξισωσεις στα οικονομικα εχουν πολλες αγνωστους και τις λυνεις μονο κατα προσεγγηση με αλγορυθμους.
Οταν δεν εχεις φραγκο πρεπει να δανιστεις και να πληρωσεις πισω.
Οταν δεν μπορεις να πληρωσεις δεν σου δανιζει κανενας.
Η Ελλαδα εχει φαληρησει και πρεπει να εξοικονομησει πορους.
Αρα παιρνεις μετρα και τα ΕΦΑΡΜΩΖΕΙΣ!!!
Η πολιτικη μερια των μετρων:
Τα μετρα πρεπει να ειναι κοινωνικα βιωσιμα.
Σε περιοδο λητοτητας χρειαζεται σωστη ανακατανομη.
Την ανακατανομη την πετυχενεις με διαλογο...
Οχι με ''κοινωνικους αυτοματησμους''
Με αλλα λογια τα βαζεις ολα στη μεση και αρχιζεις να μοιραζεις.
Κατι σαν συσητιο ενα πραγμα.
Dr.Red (10-07-15), pirateeeeeee (10-07-15)
Επειδή μόλις τώρα μου ήρθαν κάποιες πληροφορίες για το όλο σκηνικό, και είναι θέμα 1-2 ημερών να τις επιβεβαιώσω (πιθανότατα αύριο αργά το βράδυ), θα ήθελα να κάνουμε λίγη υπομονή.........Μην απογοητευόμαστε......Έχουν γνώση οι φύλακες.
ΝΑΙ
Μιλάμε βάση των πιο πιθανών ενδείξεων αυτή την στιγμή
το μόνο κόμμα που έλεγε όχι ήταν το ΚΚΕ και η ΧΑ, που μαζί πόσο είχαν γύρω στο 13%? Ε η λογική λέει ότι θα πάρει τόσο και κάποιο + από τα υπόλοιπα οπότε σου δίνω 25%
Αυτή είναι η πραγματική πολιτική συζήτηση, τα υπόλοιπα είναι μαρινάκη φέρε μιραλάς, ροναλτνίνιο αλλιώς είσαι χοντρός
Ολυμπιακός: η καλύτερη ομάδα της δεκαετίας -στο ευρωπαικό μπάσκετ- (11/10/17, ισπανική εφημερίδα AS, 200.000+ καθημερινά αντίτυπα)
pirateeeeeee (10-07-15)
Αλεξανδρε η SPD πληρωνει ακομα την Ατζεντα 2010.
Δεν προκειται ποτε να ξαναφτασει το ποσοστο των 30%
Θυμασαι αν ησουν τοτε εδω τι περικοπες και μεταρυθμησεις ακανε ο Σροεντερ.
Δεν λογαριασαι ομως το κομμα ουτε το πολιτικο κοστος.
Και θα θυμασαι και το τι ξυλο ειχε φαει απ την αντιπολιτευση τοτε αρχηγος της ηταν η Μερκελ.
Τι αλλαξε η Μερκελ οταν πειρε την εξουσια;
ΤΙΠΟΤΕ!!!
Γιατι;
Επειδη δεν υπαρχουν ευκολες λυσεις.
Βεβαια ο γερμανικος λαος ειναι πολυ πιο ορημος απ τον ελληνικο και ψηφιζει οχι αυτον που θα ταξει
τα πιο πολλα αλλα αυτον που του υποσχεται πως θα του διασφαλησει ενα μινιμουμ απο αυτα που ειδη εχει.
Και επειδη το κρατος εχει συνεχεια...
Αν ειχαμε εναν τετοιο πολιτικο στην Ελλαδα ισως να ειχαμε κι αλλα αποτελεσματα.
Και εδειδη ξεφυγα απο το θεμα.
Η Μερκελ και ο Γκαμπριελ αλλα και γενηκα ολοι οι κεντροευρωπαιοι λειτουργουν με γνωμονα
την κοινη γνωμη.
Οσο η κοινη γνωμη ηταν υπερ της παραμονης της Ελλαδας στο Ευρω δεν υπηρχαν τετοια σχεδια.
Τωρα που το Εξω απ την ευρωζωνη κερδισε εδαφος το αλλαξαν κι αυτοι.
Dr.Red (10-07-15)
Νομίζω ότι και τα δυο παιδιά που απάντησαν, απάντησαν σχεδόν το ίδιο πράγμα και συμφωνώ μαζί τους.
Θέλω να κάνω μια ακόμη υπόθεση που ξέχασαν να απαντήσουν:
Πως θα αντιμετωπιστεί το πολιτικό κόστος (πχ που θα κατεβαίνουν κάθε μέρα από τον μπόμπολα στους δρόμους, πως θα βρουν ψήφους για τις επόμενες εκλογες) και πως θα αντιμετωπιστεί ο εξωτερικός κίνδυνος (πχ διπλωματία, επιθετικοί γείτονες, περιοχή επιρροής ξένων)
και μια δεύτερη ερώτηση:
πιστεύεται ότι ο Τσίπρας ακολουθεί κάποιο άλλο μοντέλο προς το παρόν?
Ολυμπιακός: η καλύτερη ομάδα της δεκαετίας -στο ευρωπαικό μπάσκετ- (11/10/17, ισπανική εφημερίδα AS, 200.000+ καθημερινά αντίτυπα)
Συγχαρητήρια στο σύντροφο Λαφαζάνοφ που διατηρεί ακέραια τη θέση του κατά των μέτρων.
Το δημοψήφισμα του κ.Τσίπρα είναι ένα από τα μεγαλύτερα μεταπολιτευτικά σκάνδαλα. Ο ''ήρωας'' πρωθυπουργός της ''αριστεράς'' που θα περάσει μνημόνιο το οποίο δε θα περνούσε ο Σαμαράς με το Βενιζέλο στα πιο υγρά τους όνειρα, με τη στήριξη Πα.Σο.Κ. , ΝΔ και Μπόμπολα, χωρίς μάλιστα να απειλείται στο ελάχιστο η παραμονή του στην εξουσία. Τι κι αν ο λαός ψήφισε ΟΧΙ, η ''Δημοκρατία'' δε δέχεται εκβιασμούς και τελεσίγραφα. Συγνώμη αλλά εγώ αυτό βλέπω.
No existe el frio, no existe el hambre, solo Dios y la Patria! Viva la Patria
Dr.Red (10-07-15)
Το πολιτικο κοστος σε τετοιες καταστασεις δεν ατιμετωπιζεται!!!!!!
Πχ ποιος ΑΝΘΡΩΠΟΣ θα ξαναψηφισει κομμα που κοβει μισθους και συνταξεις;;;;;;
Ο ανθρωπος με τα λαθη και τα παθη του δεν τον νοιαζει τι κανουν οι αλλοι θελει να ικανοποιει τις αναγκες του.
Σαν απαντηση περι πολιτικου κοστους σου παραθετω το ποστ που εγραψα
πιο πανω για το τι εκανε ο Σροεντερ στη Γερμανια οταν αυτη ειχε πεσει σε υφεση οικονομηκη.
...η SPD πληρωνει ακομα την Ατζεντα 2010.
Δεν προκειται ποτε να ξαναφτασει το ποσοστο των 30%
Θυμασαι αν ησουν τοτε εδω τι περικοπες και μεταρυθμησεις ακανε ο Σροεντερ.
Δεν λογαριασαι ομως το κομμα ουτε το πολιτικο κοστος.
Και θα θυμασαι και το τι ξυλο ειχε φαει απ την αντιπολιτευση τοτε αρχηγος της ηταν η Μερκελ.
Τι αλλαξε η Μερκελ οταν πειρε την εξουσια;
ΤΙΠΟΤΕ!!!
Γιατι;
Επειδη δεν υπαρχουν ευκολες λυσεις.
Βεβαια ο γερμανικος λαος ειναι πολυ πιο ορημος απ τον ελληνικο και ψηφιζει οχι αυτον που θα ταξει
τα πιο πολλα αλλα αυτον που του υποσχεται πως θα του διασφαλησει ενα μινιμουμ απο αυτα που ειδη εχει.
Ως προς τον εξωτερικο κηνδυνο προσωπικα αυτη τη στηγμη βλεπω πως δεν υπαρχει κυνδυνος.
Αν υπαρχει μονο απο τους Αλβανους,
κι αυτο γιατι αυτοι εχουν μαθει να ζουν με λιγοτερα και δεν τους νοιαζει να χασουν το τιποτα που εχουν...
Απο Τουρκια μερια δεν πεζει πολεμος η κατι τετοιο.
Ο Τσιπρας για μενα ακολουθει το δρομο του ΓΑΠ.
Ψεμμα ψευτομαγκια και τιποτε συγκεκριμενο.
pirateeeeeee (10-07-15)
There must be [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]. It is light at the end of the tunnel, the best possible outcome from GreeceΆs agony and, in truth, the only one. The admission of Greece into the eurozone in 2001, tying its economy to that of Germany (and its reckless bankers), was a disaster waiting to happen. The error was so great that even this tiny economy – just 1.3% of the EUΆs – has contrived to traumatise EuropeΆs leadership for the past three months. The only catastrophe now would be no Grexit.
Talk of Greek bankruptcy and its dropping the euro as “an abyss … a nightmare … chaos … unthinkable anarchy” is bankersΆ drivel. It will be tough to handle – made vastly more so by being delayed, unplanned and enforced. But handled it must be. [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ] is bankrupt. It cannot pay its debts, let alone any more forced on it by “bailout”. There must be a managed default and a restarting of the engine of recovery. That is the only “deal” that should be discussed this weekend.
Live Greek debt crisis: Tsipras urges MPs to back bailout plan - live
Athens has submitted a package of tough austerity measures in an attempt to reach a deal this weekend and avoid Grexit.
Sometimes the small voice of economics should rise above the shrieking hysterics of politics. The laws of bankruptcy were invented by the Victorians not to stick plaster over capitalismΆs wounds. Insolvency and limited liability lay at the core of commercial enterprise. Borrower and lender alike had to accept risk for capitalism to thrive. Greece within the eurozone was allowed to borrow riskily and was lent to riskily. Any fool (except a eurofool) knew it would end in disaster.
The IMF last week admitted [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]. But such is the political arthritis now afflicting EuropeΆs “technocratic” rulers that they ignored the fact. They concentrate on their one concern: somehow extending GreeceΆs repayments so German, French and British banks could have even larger loans underpinned. It is bankers, not Greeks, who are being “bailed out”. They want Greek taxpayers to go on paying interest even if the principal is as beyond reach as a tsarist bond.
Denying an entire nation the benefit of bankruptcy imprisons its citizens. The most famous debtor in literature, DickensΆs William Dorrit, could never repay his creditors as long as they kept him in the Marshalsea jail. But they kept him there because it suited them, as it does GreeceΆs bankers, to have his debts on their books rather than admitted as unpayable.
Even if Greece were this weekend to win some debt relief, this would not set it on the road to recovery. Austerity has already impelled the Athens government to curb its madcap public sector. It has begun the “restructuring” that justified similar austerity in western countries (notably Britain) in the 1980s. It can now reasonably argue that austerityΆs basic job is done. It is now running a primary budget surplus, spending less than it receives in taxes.
Austerity economics was always meant as a short, sharp shock, not a coherent economic policy. For Greece it has been about as productive as prisoners sewing mailbags. Growth has been stifled, demand suppressed and investment stalled. National output since 2008 has fallen by a quarter, unemploying 25% of its workforce. It is simply crazy. Greece cannot grow and cannot service future borrowings, let alone past ones. It is seeing EuropeΆs worst recession since the war – a deliberate, manmade recession.The eurozoneΆs managers care more about their loans and their beloved currency than they do about GreeceGreeceΆs competitiveness is way out of kilter with the powerhouses of the northern eurozone. Even the EUΆs more moderate flat-earthers argue that GreeceΆs debts should merely be rolled over while it “rebalances” to German levels of efficiency. It must stay shackled to an overvalued rate of exchange lest the great European cause suffer and ever closer union be tarnished. In this spirit a group of leftwing economists, including FranceΆs Thomas Piketty, [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ] on Wednesday, lauding the euro as “a beacon of hope, democracy and prosperity”. It is as if Keynes had never lived.
The idea that a floating currency within the EU is “anarchy” or “the abyss” is nonsense. BritainΆs pound sterling has fluctuated by as much as 30% against the euro in the past 15 years, to the benefit of the countryΆs economy, and probably to EuropeΆs as a whole. Fluctuating currencies may be a nuisance, but they reflect the fact that nations are socio-political entities. They make different democratic choices and are subject to different market disciplines.
Advertisement
Greece could never have brought itself into line with Germany overnight. Athens was never going to be Hamburg. Its savings fled north along with its skilled labour. It was crippled by the 2004 Olympics and tried to borrow its way out of collapse. Like Britain for much of its recent history, it needed the shock-absorber of a flexible exchange rate.
Today GreeceΆs biggest export earner and job creator, tourism, would hugely benefit from a 30% devaluation of a “new drachma”. Devaluation would equally raise the cost of imports, but such market discipline is politically preferable to the discipline inflicted by technocrats at distant summits.
Devaluation can also lead to hyperinflation, but it has not done so in Britain or in other European economies outside the eurozone.
The reality is that the eurozoneΆs managers care more about their loans and their beloved currency than they do about Greece. They should have seen GreeceΆs budgetary indulgence as a looming catastrophe long ago. They should have admitted their error and negotiated an orderly Grexit. As it is, they have proved unfit rulers of their new [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]. They have harmed its prosperity and endangered its south-eastern flank.
Historical parallels are always dangerous. But the past monthΆs Brussels comings-and-comings, the bluffs and counter-bluffs, the deadlines missed and ultimatums spurned, recall the twists and turns of Europe in 1914. TodayΆs continental wars may not be bloodthirsty any more, but they display the same chauvinist intransigence. It is not Grexit that threatens EuropeΆs security, but blind resistance to it.
Had Greece slid out of the euro after the crash of 2008, it would now be on the road to recovery. Its debts would have devalued. It citizens would be in work. Investors would be investing. Tourists would be flowing in. Perhaps Italy and Spain might be wondering if they too could be better off with a sovereign currency, leaving a tighter deutschmark zone to the north. They would probably be right. But for the time being, the priority is Grexit.
Πηγη:[Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]
kwtsios (10-07-15)
Μαρινάκη το τέρας το σκοτώνεις όταν είναι μικρό ακόμα....
Το σκάνδαλο με τις κασέτες.Μπέος:«Αναρωτιέμαι σε τι κόσμο μεγαλώνω τα παιδιά μου. Ο γιος μου δεν ήθελε να πάει σχολείο»!!
Ο Σρεντερ, μια φορά, με τον άλλο το δικό μας με τις ελιές μια χαρά τα έφτιαξαν όπως τους βολεύαν για να μας χάσουν στο ευρώ.
για όποιον γουστάρει (είναι αρκετά ευκολοδιάβαστο):
Στου κρεμασμένου το σπίτι αγόρασαν κι άλλο σκοινί!
Στην αρχή το πράγμα ήταν εντυπωσιακό. Ένας απίστευτα μεγάλος αριθμός ανθρώπων, 6.140.000 και κάτι έλληνες και ελληνίδες, μέσα σε ελάχιστο χρόνο (μια βδομάδα) μελέτησαν εξονυχιστικά δύο πολυσέλιδα κείμενα, με τους εξής τίτλους:
- Reforms for the completion of the current program and beyond· και
- Preliminary debt sustainability analysis.
Ήταν μια λαϊκή έκρηξη ανάγνωσης και αυτοεκπαίδευσης, πάνω σε στριφνά κείμενα σε οικονομικούς και τεχνικούς όρους. Οι περισσότεροι / ες είχαν σοβαρά προβλήματα, αφού τα αγγλικούλια του σχολείου (κάτι lower με το ζόρι) δεν βοηθούσαν. Ευτυχώς, υπήρχαν πολλοί με proficiency (και ακόμα περισσότεροι με πτυχία οικονομικών σπουδών) που ανέλαβαν να βοηθήσουν. Όλη η χώρα έγινε ένα απέραντο φροντιστήριο. Κάθε γειτονιά και ένα σοβιέτ ανάγνωσης, εξηγήσεων, συζητήσεων, αντεγκλίσεων. Μικροί και μεγάλοι ήθελαν να έχουν στέρεη γνώμη, να κατασταλάξουν με σιγουριά. Κι έτσι ακριβώς έγινε - όπως άλλωστε ταιριάζει σε βαθιά δημοκρατικούς λαούς. Πρώτα η ενημέρωση, ύστερα η επεξεργασία, στο τέλος η διαμόρφωση γνώμης. Σημαντική ήταν η βοήθεια όλων των οργανώσεων που υποστήριζαν είτε το “ναι” είτε το “όχι”: πολλές εκατοντάδες χιλιάδες μπροσούρες, με τα κείμενα σε πιστή μετάφραση και εύστοχα εκλαϊκευμένα σχόλια υπέρ και κατά, μοιράστηκαν σΆ όλη την επικράτεια. Σε σχολεία, καφενεία, λαϊκές αγορές, κομμωτήρια, μπαρ, νοσοκομεία, στάσεις, στο δρόμο... ακόμα και σε κηδείες.
Ή μήπως δεν έγινε έτσι, ούτε κατά διάνοια, ούτε κατά φαντασία; Ας το παραδεχτούμε. Ούτε από απλή περιέργεια δεν ασχολήθηκε κανείς με κάτι που είχε ξεπεραστεί, και άλλωστε ξεπερνούσε τον ψυχισμό των ψηφοφόρων. Έξι εκατομμύρια και λίγες χιλιάδες συνέλληνες έπαιξαν σαν κομπάρσοι στην απόλυτη υπερπαραγωγή ever: “ναι” ή “όχι”; Σε τι; Σε οτιδήποτε! Το ελληνικό “ναι” ή “όχι” του 2015 πρόκειται να αντικαταστήσει για πάντα το σαιξπηριανό “to be or not to be?”. Έξι εκατομμύρια κομπάρσοι που πλήρωσαν κιόλας για να παίξουν, σΆ ένα έργο του οποίου αγνοούν την πλοκή, την σκηνοθεσία (και τους σκηνοθέτες) - και, φυσικά, το τέλος.
Δεν ήταν πράξη αυτογνωσίας· ήταν πράξη αυτοχειρίας. Δεν ήταν έκρηξη δημοκρατίας· ήταν έκρηξη συναισθηματικών πειθαναγκασμών που σερβίρονται με σαντιγύ και πολλούς υπαινιγμούς. Φυσικά υπήρχαν και συμφέροντα – όπως τα καλαβαίνει ο καθένας. Το “ναι” υποτίθεται ότι σήμαινε ναι στο ευρώ και την ευρώπη αλλά χωρίς αυστηρούς όρους... Το “όχι” υποτίθεται ότι σήμαινε ναι στο ευρώ και την ευρώπη αλλά χωρίς αυστηρούς όρους... Υπήρξαν, βέβαια, σΆ ότι αφορά το “όχι” κι άλλες ερμηνείες: “εθνική ανεξαρτησία”, “εθνική υπερηφάνεια”, “η επανάσταση δεν τέλειωσε το ΅21", “η έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα δεν τέλειωσε το ΅17”... Μια κάποια διαφοροποίηση θα ήταν αναγκαία (του είδους “μπααα”, “τσου”, “αποκλείεται σου είπα, αποκλείεται σου λέω”). Όμως όλοι προτίμησαν το ίδιο μονολεκτικό “όχι”. Είναι σα να δίνει ο καθένας ένα δηνάριο (προσοχή: σκόπιμη αποφυγή αναφοράς σε νόμισμα) για κάποιον διακηρυγμένο “κοινό σκοπό"... Τελικά όμως το ταμείο το κρατάει ένας, και το κάνει ό,τι θέλει. Παίρνει τα λεφτά και τρέχει.
Ποτέ άλλοτε τις τελευταίες δεκαετίες ο μεταμοντερνισμός και το θέαμα δεν ισοπέδωσαν σε έξι εκατομμύρια κεφάλια, τόσο εύκολα, τόσο χαρωπά, οποιαδήποτε στοιχειωδώς λογική σκέψη· κι ας μην πούμε για αμφιβολία και καχυποψία. Ή μήπως είχε ήδη εξαφανιστεί κάθε δυνατότητα ελέγχου του θυμικού; Μάλλον αυτό. Στο πτώμα της κριτικής ικανότητας χορεύουν τα φαντάσματα.
Αν δεν το είχαμε υποστηρίξει γραπτά, δημόσια και έγκαιρα (ένα μήνα πριν τις εκλογές του Γενάρη) ότι ένα καλό μέρος των ντόπιων αφεντικών θέλει να απαλλαγεί απΆ τα “μνημόνια” αφού πρώτα πήρε απΆ αυτά ό,τι τα συνέφερε (δηλαδή την άγρια υποτίμηση της εργασίας) θα είμασταν “εκ των υστέρων προφήτες”. Αν δεν είχαμε μιλήσει δημόσια και έγκαιρα (μια μέρα πριν την ανακοίνωση του “δημοψηφίσματος”) για το “κόμμα του ευρώ” και το “κόμμα της δραχμής”, την συμπληρωματικότητά τους, την εσωτερική αντίφαση του πρώτου και την εσωτερική ένταση του δεύτερου, θα είμασταν κάποιοι ανάμεσα στους συνηθισμένους “έξυπνάκηδες”. Αν δεν είχαμε αναλύσει γραπτά και έγκαιρα ποια αφεντικά βρίσκονται απΆ την μια μεριά και ποια απΆ την άλλη, με την πιθανότητα ωστόσο να βρουν “κοινούς τόπους”, θα είμασταν άτοποι. Κι αν δεν είχαμε περιγράψει ξανά και ξανά τους κινδύνους απΆ την γενικευμένη συγκινησιακή πανούκλα εδώ και χρόνια, θα είμασταν άστοχοι.
Όμως αυτά δεν έχουν σημασία. Σημασία (λένε οι εξουσίες) έχει ο “λαός”. Τρία ζήτω λοιπόν!!!
Επίμονοι καθώς είμαστε ωστόσο θα θέλαμε να σφίξουμε το χέρι σΆ εκείνες και εκείνους που είτε μετά από ώριμη σκέψη είτε, απλά, από ένστικτο, αρνήθηκαν να βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά. Σε εκείνες κι εκείνους που είχαν την κατάλληλη όσφρηση για να μυρίσουν την “βρώμα”. Σε εκείνες κι εκείνους που δεν έγιναν συνένοχοι στα εγκλήματα που έχουν ήδη γίνει και σΆ αυτά που θα γίνουν. Σε εκείνες κι εκείνους που δεν έβγαλαν τα μάτια τους με τα χέρια τους. Σε εκείνες κι εκείνους που αρνήθηκαν να διαλέξουν (και να νομιμοποιήσουν) την μέθοδο της εκμετάλλευσής τους: “μνημόνιο” ή “εθνικό νόμισμα”; Σε εκείνες κι εκείνους που κράτησαν τον θυμό τους μακριά απΆ τα γυάλινα κουτιά.
Δεν θα πρέπει να ήταν πολλοί μέσα στο πάνω από εκατομμύριο (οι νεκροί αφαιρούνται) της αποχής. Ίσως μερικές δεκάδες χιλιάδες σύγχρονοι εργάτες και εργάτριες. Αλλά είναι αρκετοί. Γιατί ξέρουμε ότι δεν πήραν εύκολη απόφαση. Είχαν απέναντί τους τους εκβιασμούς εργοδοτών, συγγενών, φίλων, γνωστών. Και δεν υπέκυψαν.
Τα παπαγαλάκια του καθεστώτος προσπάθησαν (και θα ξαναπροσπαθήσουν) να εξαφανίσουν αυτήν την σιωπηλή άρνηση. Οι ιδεολογικά διεφθαρμένοι θα προσπαθήσουν να πουν ότι η αποχή στο “δημοψήφισμα” ήταν “ανεύθυνη” - για άλλους “αντεθνική”, για άλλους “αντεπαναστατική”. Ας αφήσουμε τον κουρνιαχτό της σκόνης να κατακάτσει. Τόσο το “ναι” όσο και το “όχι” ήταν μια τεράστια κατάφαση στις εναλλακτικές της εξουσίας, των αφεντικών, του ντόπιου καπιταλισμού και κράτους, του ντόπιου οργανωμένου εγκλήματος. Ένα και μόνον ένα “όχι” είχε αξία στις 5 Ιούλη του 2015. Κι αυτό ήταν η άρνηση στους πολιτικούς και συναισθηματικούς εκβιασμούς του συστήματος. Η άρνηση στην υποτίμηση της νοημοσύνης μας.
Κατά τα υπόλοιπα οι μικρές και μεγάλες ψευδαισθήσεις θα συνεχίσουν να δουλεύουν για όσους τις έχουν. Όπως πάντα: σαν κρεατομηχανές.
Δεν το μάθατε πια; Στου κρεμασμένου το σπίτι αγόρασαν κι άλλο σκοινί...
(Ας το θυμίσουμε κι αυτό, δεν είναι λεπτομέρεια. Ένα καλό μέρος της τάξης μας, οι μετανάστες και οι μετανάστριες, δεν ρωτήθηκαν τίποτα. Ποτέ δεν ρωτιούνται. Ίσως είναι κι αυτό μια υπενθύμιση πως όταν η καλοσυνάτη “δημοκρατία” των αφεντικών απευθύνεται σΆ εμάς, δήθεν για να μάθει τη γνώμη μας, είναι μόνο για να δούμε με θαυμασμό τους κυνόδοντές της…)
Αθήνα, 6 Ιούλη 2015
από: [Μόνο εγγεγραμμένοι χρήστες μπορούν να δουν τα links. ]
Αν δεν τολμάμε, δεν είναι επειδή τα πράγματα είναι δύσκολα. Τα πράγματα είναι δύσκολα επειδή δεν τολμάμε.
voskos_7 (10-07-15)
Απέχω μέρες από το συγκεκριμένο θρεντ, συνειδητά, απλώς ήθελα να γράψω τη σκέψη μου για όσα συμβαίνουν. Δεν είμαι φαν του Τσιπρα, αλλά τον θεωρώ λογικό σαν ανθρωπο, δεν δείχνει ότι είναι ότι είναι των άκρων και δεν επιζητα επαναστάσεις και ρήξεις. Το δημοψήφισμα ήταν πολύ έξυπνη κίνηση πολιτικά, που αυτή τη στιγμή δείχνει να του γυρνάει μπούμερανγκ. Αν έβγαινε το ναι θα είχε κάθε πάτημα να δεχθεί το νέο μνημόνιο. Δε θα ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που θα υπέγραφε τέτοια μέτρα, αλλά ο πρώτος που θα είχε άμεση εντολή να το κάνει. Αν έβγαινε το όχι θα σήμαινε τρίτη βαριά ήττα για την ΝΔ, ο Σαμαράς θα τελείωνε και η ΝΔ χαμένη σε εσωτερικές κόντρες θα του επέτρεπε να μην έχει αντίπαλο στο εσωτερικό. Δυστυχώς γι αυτόν έχει και ο ίδιος εσωκομματικα θέματα. Οπότε κάπου χάθηκε στην μπλόφα του και το επικείμενο αποτέλεσμα θα δείξει ποια συνιστώσα κάνει μεγαλύτερο κουμάντο στην κυβέρνηση.
Η χωρα θα υπογραψει μνημονιο και ο Τσιπρας θα παραιτηθει.
Μαλλον καλυτερα να παραιτηθει ολη η κυβερνηση.
Ο Τσιπρας απο το "το ευρω δεν ειναι ταμπου" εφτασε στο σημειο σημερα να πει οτι η εξοδος ισοδυναμει με εκρηξη! Ουτε ο Σαμαρας τετοια δεν ειπε.
Και παραφραζω την ομιλια του Μητροπουλου.. Καλυτερα αριστερη παρενθεση παρα αριστερη παρωδια.
Τρεις παρατηρήσεις:
1. O Schreder έκανε τους Σολ/δες κομπάρσους αλλά τη Γερμανία μεγάλη δύναμη. Η «ατζέντα» του έσωσε το ασφαλιστικό στη Γερμανία, μετέτρεψε έναν νεκροζώντανο σε υγιή οργανισμό. Πολλοί λένε πως ήταν μέτριος πολιτικός και πολύ τεχνοκράτης. Εγώ λέω: Αν σε μια χώρα οι μέτριοι πολιτικοί είναι αυτής της ποιότητας, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
2. Τα πράγματα φαίνονται δύσκολα. Ίσως και να είναι πιο δύσκολα απ' ότι φαίνονται. Αλλά, πριν δούμε το τελικό κείμενο της συμφωνίας, ας κρατάμε μια πισινή. Μπορεί το περιεχόμενό της να έχει και κάποιες ευχάριστες (για το χρέος) εκπλήξεις. Δεν πιστεύω πως ο κ. Τσίπρας θα παραδοθεί με τα χέρια κάτω μετά από τόσο αγώνα. Θα ήταν απογοητευτικό για τον ίδιο και τους οπαδούς του.
3. Η νέα γαλλοελληνική συμμαχία είναι αρκετά υποσχόμενη. Τώρα που σε αυτή προστέθηκε και η Ιταλία, ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα. Πολύ κατηγορούσαν τον κ. Τσίπρα πως μας άφησε χωρίς συμμάχους ή φίλους. Δεν ήταν, ευτυχώς, εντελώς αλήθεια. Αν και η Ισπανία στραφεί τον Σεπτέμβρη στα αριστερά, ίσως το προοδευτικό (φιλελληνικό) μπλοκ να μεγαλώσει. Σε κάθε περίπτωση ΔΕΝ είμαστε μόνοι και ας κοιτάξουμε να το εκμεταλλευτούμε προς το συμφέρον μας.
Bookmarks