Φοβερο ποστ φιλε μου, αλλα στου Ηλια τη πορτα απλα...παρ'τη πορτα και φυγε, γιατι τα λογια σου πανε στο βροντο.Θα κάνω μια προσπάθεια χωρίς πολλές ελπίδες αλλά πιστεύω αξίζει το κόπο. Κατ αρχήν θα πρέπει να δούμε για πια ομάδα μιλάμε. Επίσης πρέπει να τρέξουμε διαχρονικά και αστραπιαία την ιστορία της. Να σταθούμε σε καποιες μορφές της αλλά και σε κάποιους που πεισματικά ενώ φόρεσαν τα ερυθρόλευκα δεν έγιναν γαύροι ποτέ. Αποδείχτηκε ότι αυτός που ενσωματώθηκε στο ιδιαίτερο κλίμα του Ολυμπιακού έστω και εάν ήλθε ουδέτερος έπαιξε τη μπάλα του και έμεινε στις καρδιές μας. Ο Καραπιάλης και ο Αναστόπουλος προτιμήσανε την εξέδρα παρά να μην έλθουν στο Θρύλο , πάιξανε με πάθος και ο Κόσμος μας τους έδωσε μια θέση μεταξύ των πρώτων. Ο καψής μεγαλωμένος σε οικογένεια αντιολυμπιακή δεν άφησε τον εαυτό του να ψηθεί στην ερυθρόλευκη λάβα. Αυτός που έσβησε το δίμετρο κόλλερ στον Ολυμπιακό έβγαλε μια χρονιά στη πισίνα. Ο Τζιοβάνι ήλθε από πολύ μακρυά αλλά έγινε γαύρος και άφησε τη καρδιά του για πάντα στο λιμάνι. Ο ζάχοβιτς ήλθε αλλά δε κόλλησε. Ο ΛΟσάντα ήταν ο αρχηγός της Εθνικής Ουρουγούάης και κόστησε στο Γουλανδρή ένα αμύθητο ποσό για την εποχή. Όταν σταμάτησε τη μπαλα δεν έφυγε αλλά έμεινε στο Πειραιά. Ακόμα και αυτός ο Μεγάλος Ρίμπο πόνεσε όταν έφυγε και ποτέ δεν έπαψε να κοιτάει προς το λιμάνι. Τα τέσσερα δάχτυλα δεν ήταν τίποτ΄'αλλο παρά το λίμπιντο του. Ο Καστίγιο υποφέρει και δε μπορεί να παίξει μπάλα. Για φέρτε τον ξανά στο λιμάνι και θα δείτε το μικρό μάγο πως θα συμπεριφέρεται. Ο Μπούκοβι που λές Ηλία με το Λάντος στη καστέλλα κλαίγανε σα μικρά παιδιά όταν ο κόσμος φώναζε "μη φύγεις πατέρα". Ο Ντάρκο είναι έτοιμος να πουλήσει το σπίτι του στην Ισπανία και να μείνει στην Ελλάδα για πάντα. Ο Καρεμπέ ακούει για Ολυμπιακό και καίγεται η καρδούλα του, είναι έτοιμος στο πρώτο τηλεφώνημα να παρατήσει ότι κάνει και να ξανάρθει πίσω.
Στα χιλιάδες πόστς μου προσπαθώ να καταδείξω πόσο ιδιαίτερη Ομάδα είναι ο Ολυμπιακός. Ότι εχει κατι το διαφορετικό. Ότι άν δεν τον πιστεύεις , δεν γίνεις ένα με το κόσμο του με τις αρχές και τις αξίες του ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΜΠΑΛΑ. Γιατί εξάλλου τον ακολουθούμε νομίζετε εκτός από αυτό που πραγματικά είναι σημειολογικά και κοινωνιολογικά. Είναι ένα σύνολο αξιών που δεν ορίζονται με σαφήνεια αλλά που βρίσκουνε βατό έρισμα σε όποιον έχει τη προδιάθεση και τα στοιχεία να ακολουθήσει.
Ο Ολυμπιακός Ηλία εν τέλει δε ζητά όπως λές πιστοποιητικά ολυμπιακοφροσύνης προκειμένου να εντάξει κάποιιον στο ενεργητικό του, αλλά άν δε δείξει κάτι τέτοιο δεν έχει μέλλον σ΄αυτή την ομάδα.
Κοίταξε τις άλλες ελληνικές ομάδες άν ακόμα πιστεύεις στον απρόσωπο ποδοσφαιριστή που έρχεται και κάνει τη δουλειά του ψυχρά και επαγγελματικά. Σε ποιά άλλη ομάδα υπάρχουνε φαινόμενα να προτιμά ένας παίχτης να κόψει τη μπα΄λα από το να μη πάει στην ομάδα της καρδιάς του. ποιος ποδοσφαιριστής ζήτησε πριν το απόσπασμα σαν τελευταία επιθυμία να φορέσει την ερυθρόλευκη. Ποιος μπορεί να πλησιάσει σε μεγαλείο τον Αχιλλέα Γραμματικόπουλο. Ποιά ευγενική ποδοσφαιρική φιγούρα μπορέι να συγκριθεί με αυτή του Σάββα Θεοδωρίδη. Ποιος οπαδός πέθανε από τα πολλά σαλπίσματα; Ποιος ρακένδητος και πάμπτωχος σε παράγκα διαβιώνων ποδοσφαιριστής πέταξε στα μούτρα του αντιπάλου τα πολλά λεφτά και δε πούλησε παιχνίδι; Μποτίνος, Συμεωνίδης, Γόδας, Δουρίδας, Μουράτης, Ντάρκο, Αναματερός, Βάζος, Τζίο, Κριστιάν, Αναστό, Καραπιάλης, Πατσατζόγλου.....Μια μάζα ερυθρόλευκων ψυχών αδιαφορως χρονικής σειράς που διατηρούν τη μεγαλοσύνη του Θρύλου διαχρονικά, αδιάφορο άν μιλάνε άλλη γλ΄ωσσα έχουνε άλλο χρώμα ή μεγάλωσαν στην Ελλάδα ή αλλού. Γιαυτό είμαστε Θρύλος Ηλία και δε παίζουμε με τα Σούρμενα στη Δ Εθνική όπως λές και όχι γιατί επιλέξαμε τους καλύτερους και έχουμε τους πιο έμπειρους σκαόυτερς στο κόσμο.....
Επι σειρα ετων τα εβαζε με τον Ανατολακη κι εξυψωνε λεχριτες σαν τον Σεζαρ. Τωρα που πλεον δεν υπαρχει Ανατολακης, παιρνει ο Πατσα τη λασπη.
Το ιδιο και με τους προπονητες. Θεος ο Σολιντ, αχρηστος ο Λεμονης. Με μοναδικο κριτηριο την εθνικοτητα.
Bookmarks